Stapleton Cotton, 1st Viscount Combermere

rdf:langString Stapleton Cotton

rdf:langString Stapleton Cotton (ur. 14 listopada 1773 w Llewenny Hall w Denbighshire, zm. 21 lutego 1865 w Clifton) – brytyjski arystokrata, polityk i wojskowy, młodszy syn sir Roberta Cottona, 5. baroneta i Frances Stapleton, córki pułkownika James Russella Stapletona. Kształcił się w Westminster School. W wieku 16 lat wstąpił do wojska, do 23. Regimentu Pieszego w stopniu podporucznika. W 1793 r. kapitanem 6. pułku Dragonów Gwardii. Razem z regimentem uczestniczył w kampanii we Flandrii. Niedługo później został podpułkownikiem i wstąpił do 25. pułku Lekkich Dragonów. Wkrótce stał się ulubieńcem króla Jerzego III, który przeprowadzał inspekcję pułku w Weymouth. W 1796 r. wraz z pułkiem został skierowany do Indii. Po drodze wziął udział w lokalnych operacjach w Kraju Przylądkowego (lipiec – sierpień 1796). Na subkontynencie indyjskim bram udział w wojnie z Tipu Sultanem i brał udział w szturmie Seringapatamu w 1799 r. W tym czasie, po śmierci starszego brata, został dziedzicem tytułu baroneta. Ojciec załatwił więc synowi odwołanie z Indii. Cotton rozpoczął więc służbę w 15. pułku Lekkich Dragonów. Razem z pułkiem brał udział w walkach z irlandzkimi powstańcami i w 1800 r. otrzymał awans na stopień pułkownika. Pięć lat później został generałem-majorem. W latach 1806–1814 był członkiem Izby Gmin z okręgu Newark. W 1809 r. odziedziczył tytuł 6. baroneta. Cotton został ponownie powołany do wojska w 1808 r., kiedy to cesarz Napoleon wkroczył na Półwysep Iberyjski i zajął Hiszpanię i Portugalię. Na pomoc tej ostatniej Brytyjczycy wysłali korpus ekspedycyjny pod dowództwem generała Arthura Wellesleya, późniejszego księcia Wellington. Cotton objął w korpusie stanowisko dowódcy kawalerii. Odznaczył się tam w wielu bitwach. Walnie przyczynił się do zwycięstwa w 22 lipca 1812 r., za co osobiście podziękował mu Wellington. Niedługo po bitwie został ciężko ranny. Po zakończeniu działań wojennych w 1814 r., już jako generał-porucznik i kawaler Orderu Łaźni, został parem Zjednoczonego Królestwa jako baron Combermere. Nie uczestniczył w bitwie pod Waterloo. W jego miejsce dowódcą kawalerii został lord Uxbridge. Kiedy ten został ranny, Combermere'a wysłano jako jego zastępcę. Kiedy przybył do Francji było już po wojnie. W 1817 został gubernatorem Barbadosu i dowódcą wojsk brytyjskich w Indiach Zachodnich. W latach 1814-1820, baron zajął się przebudową swojej rodowej rezydencji Combermere Abbey w stylu neogotyckim. W 1820 odwiedził go tam książę Wellington. Na jego cześć wybudowano tzw. Skrzydło Wellingtona (obecnie zniszczone). W latach 1822–1825 dowodził wojskami w Irlandii. Później został wysłany do Indii, gdzie brał udział w oblężeniu w 1826. Rok później otrzymał tytuł wicehrabiego Combermere. Po powrocie do domu otrzymał wiele orderów i urzędów. Został m.in. kawalerem Krzyża Wielkiego Orderu Łaźni, kawalerem Orderu Gwelfów i kawalerem Orderu Gwiazdy Indii. W 1834 r. został członkiem Tajnej Rady. W 1852 r. Konstablem Twierdzy Tower i Lordem Namiestnikiem Tower Hamlets. W 1855 został awansowany do rangi marszałka polnego. Cotton zmarł w 1865 r.