Spica-class torpedo boat
http://dbpedia.org/resource/Spica-class_torpedo_boat an entity of type: Thing
Třída Spica byla třída torpédovek Italského královského námořnictva z éry druhé světové války. Celkem bylo postaveno 32 jednotek třídy. Za války jich bylo 23 ztraceno. Dvě byly roku 1940 prodány Švédsku. Ostatní byly vyřazeny do roku 1964.
rdf:langString
Die Spica-Klasse war eine Klasse von Torpedobooten der Königlich Italienischen Marine. Die insgesamt 32 Einheiten wurden in mehreren Gruppen in leicht unterschiedlichen Ausführungen zwischen 1936 und 1938 in Dienst gestellt und kamen alle im Zweiten Weltkrieg zum Einsatz, 23 überstanden den Krieg nicht. Zwei Einheiten wurden 1940 an Schweden abgegeben.
rdf:langString
La classe Spica est une classe de torpilleurs construit pour la Regia Marina dans les années 1930.
rdf:langString
スピカ級水雷艇 (Torpediniere classe Spica)は、イタリア王立海軍が運用していた水雷艇の艦級。32隻が建造された。厳密には、原型とクリメネ()、ペルセオ(Perseo)、アルチオーネ(Alcione)の4つのサブクラス(グループ)に分類される。
rdf:langString
Romulus-klass var en typ av kustjagare i den svenska marinen. Fartygen var till en början italienska och ingick i en klass om fyra fartyg med namnet Spica-klass. Av denna klass byggdes hela 32 fartyg på olika varv i Italien. 14 april 1940 avgick två av fartygen med svenska besättningar mot Göteborg, dit de kom fram 10 juli samma år.
rdf:langString
Миноносцы типа «Спика» (итал. Le torpediniere di Classe Spica) — итальянские миноносцы времён Второй мировой войны. Строительство этих миноносцев началось благодаря Вашингтонскому соглашению, разрешавшему строить корабли водоизмещением около 600 т в неограниченом количестве. Всего было построено 32 таких миноносца, из которых 30 состояли на вооружении Италии, а ещё 2 были проданы в 1940 году в Швецию. Хотя они классифицировались как миноносцы, в реальности они выполняли функции эскортных миноносцев (эсминцев) и охотников за подводными лодками. За годы войны были потоплены 23 корабля этого типа. Водоизмещение 780-808 т (стандартное) и 995-1040 т (полное).
rdf:langString
The Spica class were a class of torpedo boats of the Regia Marina (Royal Italian Navy) during World War II. These ships were built as a result of a clause in the Washington Naval Treaty, which stated that ships with a tonnage of less than 600 could be built in unlimited numbers. Thirty-two ships were built between 1934 and 1937, thirty of which entered service with Italy and two which were sold to the Swedish Navy in 1940. The two units in Swedish service were classed as destroyers until 1953, then re-classified as corvettes. Although commonly referred to as torpedo boats due to their smaller displacement, the Spica class armaments were similar in design to destroyers (their design was influenced by the Maestrale-class destroyer then in development), and were intended for anti-submarine d
rdf:langString
Le torpediniere classe Spica sono state delle torpediniere veloci e di successo, realizzate per la Regia Marina, ma anche per l'esportazione in Svezia. Queste navi sono state costruite in un numero cospicuo di unità in conseguenza del Trattato navale di Washington che permetteva la fabbricazione di un numero illimitato di unità per le imbarcazioni aventi un dislocamento inferiore a 600 tonnellate. Lo scafo sembrava assai robusto e aggressivo, in verità era piuttosto ridotta la tenuta al mare, come anche l'autonomia.
rdf:langString
Torpedowce typu Spica były używane przez Regia Marina (Marynarka Wojenna Królestwa Włoch) podczas drugiej wojny światowej. Zbudowano je w rezultacie postanowień Traktatu Waszyngtońskiego, według których okręty o wyporności poniżej 600 ton można budować bez limitów. Łącznie zbudowano 32 okręty tego typu, z których 30 weszło do służby w Regia Marina, a dwa sprzedano w 1940 r. do Szwecji. Mimo że powszechnie klasyfikowane jako torpedowce, okręty typu Spica były zbliżone do niszczycieli eskortowych i były używane do zwalczania okrętów podwodnych.
rdf:langString
rdf:langString
Třída Spica (1934)
rdf:langString
Spica-Klasse (1935)
rdf:langString
Classe Spica (torpilleur italien)
rdf:langString
Classe Spica (torpediniera)
rdf:langString
スピカ級水雷艇
rdf:langString
Torpedowce typu Spica
rdf:langString
Spica-class torpedo boat
rdf:langString
Миноносцы типа «Спика»
rdf:langString
Romulus-klass
xsd:integer
5898253
xsd:integer
1115592424
rdf:langString
Sonar and hydrophones
xsd:integer
1935
xsd:integer
23
xsd:integer
1934
xsd:date
2016-05-29
rdf:langString
*
*
*
rdf:langString
*3 × 100/47 dual-purpose guns
* 9–11 × Breda 20/65 mod. 35 AA guns
* 2 × anti-aircraft machine guns
* 4 × torpedo tubes
* Up to 20 mines
xsd:integer
116
rdf:langString
* standard
* full load
xsd:integer
2
xsd:integer
32
rdf:langString
Třída Spica byla třída torpédovek Italského královského námořnictva z éry druhé světové války. Celkem bylo postaveno 32 jednotek třídy. Za války jich bylo 23 ztraceno. Dvě byly roku 1940 prodány Švédsku. Ostatní byly vyřazeny do roku 1964.
rdf:langString
Die Spica-Klasse war eine Klasse von Torpedobooten der Königlich Italienischen Marine. Die insgesamt 32 Einheiten wurden in mehreren Gruppen in leicht unterschiedlichen Ausführungen zwischen 1936 und 1938 in Dienst gestellt und kamen alle im Zweiten Weltkrieg zum Einsatz, 23 überstanden den Krieg nicht. Zwei Einheiten wurden 1940 an Schweden abgegeben.
rdf:langString
La classe Spica est une classe de torpilleurs construit pour la Regia Marina dans les années 1930.
rdf:langString
The Spica class were a class of torpedo boats of the Regia Marina (Royal Italian Navy) during World War II. These ships were built as a result of a clause in the Washington Naval Treaty, which stated that ships with a tonnage of less than 600 could be built in unlimited numbers. Thirty-two ships were built between 1934 and 1937, thirty of which entered service with Italy and two which were sold to the Swedish Navy in 1940. The two units in Swedish service were classed as destroyers until 1953, then re-classified as corvettes. Although commonly referred to as torpedo boats due to their smaller displacement, the Spica class armaments were similar in design to destroyers (their design was influenced by the Maestrale-class destroyer then in development), and were intended for anti-submarine duties, although they often had to fight aircraft and surface forces as well. Twenty-three vessels were lost during World War II.
rdf:langString
スピカ級水雷艇 (Torpediniere classe Spica)は、イタリア王立海軍が運用していた水雷艇の艦級。32隻が建造された。厳密には、原型とクリメネ()、ペルセオ(Perseo)、アルチオーネ(Alcione)の4つのサブクラス(グループ)に分類される。
rdf:langString
Torpedowce typu Spica były używane przez Regia Marina (Marynarka Wojenna Królestwa Włoch) podczas drugiej wojny światowej. Zbudowano je w rezultacie postanowień Traktatu Waszyngtońskiego, według których okręty o wyporności poniżej 600 ton można budować bez limitów. Łącznie zbudowano 32 okręty tego typu, z których 30 weszło do służby w Regia Marina, a dwa sprzedano w 1940 r. do Szwecji. Mimo że powszechnie klasyfikowane jako torpedowce, okręty typu Spica były zbliżone do niszczycieli eskortowych i były używane do zwalczania okrętów podwodnych. 23 okręty tego typu zostały zniszczone podczas drugiej wojny światowej.
rdf:langString
Le torpediniere classe Spica sono state delle torpediniere veloci e di successo, realizzate per la Regia Marina, ma anche per l'esportazione in Svezia. Queste navi sono state costruite in un numero cospicuo di unità in conseguenza del Trattato navale di Washington che permetteva la fabbricazione di un numero illimitato di unità per le imbarcazioni aventi un dislocamento inferiore a 600 tonnellate. Il progetto della classe Spica, con nomi di costellazioni, nacque per dare un degno sostituto a molte vecchie navi classificate come cacciatorpediniere, residue del conflitto precedente e ancora in servizio, ma essenzialmente con compiti di seconda linea. Il progetto, che seguì dopo più di vent'anni l'ordinazione della prima serie di torpediniere tipo “PN”, era molto ispirato da quello del miglior modello di cacciatorpediniere dell'epoca della Regia Marina, ovvero la Classe Maestrale. La nave aveva un solo locale macchine e quindi un fumaiolo più piccolo di quello delle più grandi 'sorelle'. Lo scafo sembrava assai robusto e aggressivo, in verità era piuttosto ridotta la tenuta al mare, come anche l'autonomia. L'armamento principale era costituito da 3 cannoni da OTO 100/47 Mod. 1931 in impianti singoli da 16 km di gittata, ma con una cadenza di soli 8 colpi al minuto, con un alzo di 45° che non consentiva un uso contraereo efficace ed erano predisposti uno a prua e due a poppa. L'armamento antiaereo era costituito da otto mitragliere da 13,2mm in quattro impianti binati Breda Mod. 31, sostituite parzialmente poi con mitragliere da Breda 20/65 Mod. 1935 binate durante lavori di ammodernamento svolti tra il 1939 e il 1941 durante i normali cicli di manutenzione. Tra il 1942 ed il 1943 sulle unità superstiti l'ultimo impianto binato da 13,2 mm venne sostituito con quattro impianti singoli Scotti-Isotta-Fraschini 20/70. I siluri, almeno sulle prime unità, non avevano la possibilità di essere usati tutti contro lo stesso bersaglio e come se non bastasse, erano da 450mm, calibro ridotto per testata (110 kg) e portata. Vi erano lanciabombe e tramogge per bombe di profondità, con due lanciabombe laterali e due tramogge a poppa, nonché predisposizione per 20 mine. Non vi erano però sonar e radar. Dopo lo scoppio del conflitto i 2 lanciabombe originali vennero sostituito con 2/4 lanciabombe pirici tedeschi dotati di una celerità di tiro molto maggiore e molte unità furono anche dotate di ecogoniometro di fabbricazione tedesca o italiana; le modifiche appesantirono però le unità e questo fatto unito all'usura, dovuta ad un impiego pressoché continuo, portò ad un calo della velocità massima, con alcune unità che nel 1943 raggiungevano a fatica la velocità di 26 nodi. Il principale problema di queste unità era il poco spazio disponibile per l'equipaggio, acuito nelle lunghe missioni di scorta, in luogo delle brevi missioni di pattugliamento notturno per cui erano state inizialmente progettate.
rdf:langString
Romulus-klass var en typ av kustjagare i den svenska marinen. Fartygen var till en början italienska och ingick i en klass om fyra fartyg med namnet Spica-klass. Av denna klass byggdes hela 32 fartyg på olika varv i Italien. 14 april 1940 avgick två av fartygen med svenska besättningar mot Göteborg, dit de kom fram 10 juli samma år.
rdf:langString
Миноносцы типа «Спика» (итал. Le torpediniere di Classe Spica) — итальянские миноносцы времён Второй мировой войны. Строительство этих миноносцев началось благодаря Вашингтонскому соглашению, разрешавшему строить корабли водоизмещением около 600 т в неограниченом количестве. Всего было построено 32 таких миноносца, из которых 30 состояли на вооружении Италии, а ещё 2 были проданы в 1940 году в Швецию. Хотя они классифицировались как миноносцы, в реальности они выполняли функции эскортных миноносцев (эсминцев) и охотников за подводными лодками. За годы войны были потоплены 23 корабля этого типа. Водоизмещение 780-808 т (стандартное) и 995-1040 т (полное).
<millimetre>
83500.0
xsd:nonNegativeInteger
25358
xsd:double
83.5
xsd:double
8.1
xsd:double
62.968