Spanish Gothic architecture
http://dbpedia.org/resource/Spanish_Gothic_architecture
Gotická architektura na Pyrenejském poloostrově výrazně navazuje na francouzské vzory z Île-de-France. Přesto je v gotických stavbách dnešního Španělska a Portugalska přítomno také množství zcela svébytných prvků. Nejvýraznějším z nich je vliv arabské architektury, který se projevil především ve výrazné a zcela originální dekorativnosti. V období pozdní gotiky ve Španělsku a ještě výrazněji v Portugalsku je výrazně doplňováno vlivy italské renesance.
rdf:langString
La arquitectura gótica se difundió en España a finales del siglo XII, con relativa prontitud desde su nacimiento en Francia. Su consolidación fue progresiva, combinándose en sus primeros momentos los elementos arquitectónicos románicos y góticos. Desde sus inicios hasta llegar al periodo del alto gótico, la arquitectura española se mantuvo fiel a los modelos franceses. Sin embargo, algunas características como la insistencia en tipos de plantas de estilo románico o la conservación de elementos decorativos de influencia mudéjar condujeron a la formación de variantes estilísticas locales, este proceso se acrecentó a finales del siglo XIII y durante el siglo XIV, en los que apareció una amplia diferenciación en las formas arquitectónicas y decorativas regionales. El desarrollo de la arquitect
rdf:langString
Spanish Gothic architecture is the style of architecture prevalent in Spain in the Late Medieval period. The Gothic style started in Spain as a result of Central European influence in the twelfth century when late Romanesque alternated with few expressions of pure Gothic architecture. The High Gothic arrives with all its strength via the pilgrimage route, the Way of St. James, in the thirteenth century. Some of the most pure Gothic cathedrals in Spain, closest related to the German and French Gothic, were built at this time.
rdf:langString
L'architecture gothique en Espagne se répandit à la fin du XIIe siècle, assez rapidement après sa naissance en France. Sa consolidation fut lente, combinant à ses débuts les éléments architecturaux romans et gothiques. Dès ses débuts et jusqu'à la période du haut gothique, l'architecture espagnole resta fidèle aux modèles français. Cependant, certaines caractéristiques, comme la persistance plans au sol de style romans ou la conservation d'éléments décoratifs d'influence mudéjar, conduisirent à la formation de variantes stylistiques locales, qui prirent de l'importance à la fin du XIIIe siècle et durant le XIVe, lorsque apparut une grande différenciation dans les formes architecturales et décoratives régionales. Le développement de l'architecture en Espagne durant ces siècles reflète les d
rdf:langString
Il gotico spagnolo riprende lo stile francese, ma con certa differenze, come il triforio cieco, le nervature assiali e l'assenza del matroneo. L'arte gotica ha il suo inizio in Francia, sorse intorno all'anno 1140 nell'isola di Francia, da quel momento in poi ci fu un profondo sviluppo e rinnovamento dell'architettura, sia per la qualità che per il numero di edifici costruiti. La Spagna, insieme alla Germania e all'Inghilterra, furono i paesi in Europa che ricevettero l'architettura gotica con il massimo entusiasmo. L'introduzione del gotico nella penisola iberica, a causa del rapporto geografico e politico con la Francia, iniziò abbastanza presto e durò molto a lungo, mantenendo stretti legami con il gotico francese a causa dell'interesse dei monarchi ispanici nel rafforzare i legami con
rdf:langString
Do Hiszpanii, podobnie jaki do wielu innych państw, architektura gotycka dotarła z Francji. Pierwsze budowle w tym stylu pojawiły się już w XII w., a czas trwania tradycji gotyckich sięga końca XV w. Styl ten z czasem przyswoił sobie wiele elementów ze szkoły flamandzkiej i nadreńskiej, a po mariażu z domem Plantagenetów widoczne są także wpływy idące z Anglii. Budowniczowie hiszpańscy wykorzystali także dawniejsze świątynie Arabów i Żydów, dostosowując je do potrzeb chrześcijaństwa. Gotyk w Hiszpanii, spotykając się regionalnymi tradycjami mauretańskimi, wytworzył tzw. styl mudejar, który przetrwał do okresu renesansu, przechodząc początkowo w fazę zwaną plateresco. W końcowej fazie gotyku, z połączenia mudejar z francuskim gotykiem płomienistym powstał styl zwany izabelińskim (od imienia
rdf:langString
Испанская готика — период и стиль в архитектуре Испании, имеющий отличия от готики других стран. Испанская готика имеет отличительные черты. Во-первых, влияние мавританского искусства. Во-вторых, для неё характерны многообразие, несмотря на общие черты. В период 12-13 веков происходила борьба за возврат власти с маврами (Реконкиста). До этого, в 11 в., в Испании господствовал романский стиль, а ему предшествовал астурийский (протороманский) стиль. Готика распространялась по Испании неравномерно. В Кастилии произведения готики появились уже в 13 в., в Каталонии — в 14-15 вв., а в Андалусию она проникла только во 2-й половине 15 в.
rdf:langString
Іспанська готика — період і стиль в архітектурі Іспанії, що має відмінності від готики інших країн. Обстановка, в якій розвивалося мистецтво Іспанії в Середньовіччі, була складною. Спочатку на Піренейському півострові правили вестготи, гілка більшого народу — готів. Їх іменем і названий цей архітектурний стиль у всій Європі.
rdf:langString
rdf:langString
Gotická architektura na Pyrenejském poloostrově
rdf:langString
Arquitectura gótica en España
rdf:langString
Architecture gothique en Espagne
rdf:langString
Gotico spagnolo
rdf:langString
Architektura gotycka w Hiszpanii
rdf:langString
Spanish Gothic architecture
rdf:langString
Испанская готика
rdf:langString
Іспанська готика
xsd:integer
11930568
xsd:integer
1100587591
rdf:langString
noref
rdf:langString
June 2019
rdf:langString
Gotická architektura na Pyrenejském poloostrově výrazně navazuje na francouzské vzory z Île-de-France. Přesto je v gotických stavbách dnešního Španělska a Portugalska přítomno také množství zcela svébytných prvků. Nejvýraznějším z nich je vliv arabské architektury, který se projevil především ve výrazné a zcela originální dekorativnosti. V období pozdní gotiky ve Španělsku a ještě výrazněji v Portugalsku je výrazně doplňováno vlivy italské renesance.
rdf:langString
La arquitectura gótica se difundió en España a finales del siglo XII, con relativa prontitud desde su nacimiento en Francia. Su consolidación fue progresiva, combinándose en sus primeros momentos los elementos arquitectónicos románicos y góticos. Desde sus inicios hasta llegar al periodo del alto gótico, la arquitectura española se mantuvo fiel a los modelos franceses. Sin embargo, algunas características como la insistencia en tipos de plantas de estilo románico o la conservación de elementos decorativos de influencia mudéjar condujeron a la formación de variantes estilísticas locales, este proceso se acrecentó a finales del siglo XIII y durante el siglo XIV, en los que apareció una amplia diferenciación en las formas arquitectónicas y decorativas regionales. El desarrollo de la arquitectura en España durante estos siglos reflejó las diferentes circunstancias históricas a las que estaban sujetos los diversos reinos hispanos. Así sobre todo en el sur de España el desarrollo del gótico se adoptó algo tardíamente. Por su parte la prosperidad económica en Cataluña estimuló la construcción civil en esta zona. A finales del siglo XV surgió un estilo panaespañol, característico del círculo de los Reyes Católicos, que nació del encuentro de estructuras tardogóticas europeas con decoraciones mudéjares y motivos renacentistas.
rdf:langString
Spanish Gothic architecture is the style of architecture prevalent in Spain in the Late Medieval period. The Gothic style started in Spain as a result of Central European influence in the twelfth century when late Romanesque alternated with few expressions of pure Gothic architecture. The High Gothic arrives with all its strength via the pilgrimage route, the Way of St. James, in the thirteenth century. Some of the most pure Gothic cathedrals in Spain, closest related to the German and French Gothic, were built at this time. In some cases the Gothic style was built and decorated with Mudéjar elements by Mudéjar craftsmen and Christian craftsmen influenced by them, creating a highly distinctive Gothic style unique to Spain and Portugal. The most important post−thirteenth-century Gothic styles in Spain are the Levantine Gothic, characterized by its structural achievements and the unification of space, and the Isabelline Gothic, under the Catholic Monarchs, that predicated a slow transition to Renaissance architecture.
rdf:langString
L'architecture gothique en Espagne se répandit à la fin du XIIe siècle, assez rapidement après sa naissance en France. Sa consolidation fut lente, combinant à ses débuts les éléments architecturaux romans et gothiques. Dès ses débuts et jusqu'à la période du haut gothique, l'architecture espagnole resta fidèle aux modèles français. Cependant, certaines caractéristiques, comme la persistance plans au sol de style romans ou la conservation d'éléments décoratifs d'influence mudéjar, conduisirent à la formation de variantes stylistiques locales, qui prirent de l'importance à la fin du XIIIe siècle et durant le XIVe, lorsque apparut une grande différenciation dans les formes architecturales et décoratives régionales. Le développement de l'architecture en Espagne durant ces siècles reflète les différentes circonstances historiques auxquelles étaient assujettis les différents royaumes de la péninsule. Ainsi, la développement du gothique dans le sud de l'Espagne actuelle fut tardif, alors que la prospérité économique de la Catalogne stimula les constructions civiles de cette zone. À la fin du XVe siècle surgit un style pan-espagnol, caractéristique du cercles des Rois Catholiques, qui naquit de la rencontre des structures gothiques tardives européennes, des décorations mudéjar et des motifs de la renaissance.
rdf:langString
Il gotico spagnolo riprende lo stile francese, ma con certa differenze, come il triforio cieco, le nervature assiali e l'assenza del matroneo. L'arte gotica ha il suo inizio in Francia, sorse intorno all'anno 1140 nell'isola di Francia, da quel momento in poi ci fu un profondo sviluppo e rinnovamento dell'architettura, sia per la qualità che per il numero di edifici costruiti. La Spagna, insieme alla Germania e all'Inghilterra, furono i paesi in Europa che ricevettero l'architettura gotica con il massimo entusiasmo. L'introduzione del gotico nella penisola iberica, a causa del rapporto geografico e politico con la Francia, iniziò abbastanza presto e durò molto a lungo, mantenendo stretti legami con il gotico francese a causa dell'interesse dei monarchi ispanici nel rafforzare i legami con l'arte e la cultura del suo vicino francese. I primi edifici gotici spagnoli risalgono alla seconda metà del XII secolo, malgrado sin dal 1131 i cistercensi avessero introdotto dalla Francia l'arco a sesto acuto, impiegandolo però in composizioni ancora romaniche. Dal XIII secolo l'influenza francese portò alla realizzazione di vaste cattedrali, come quelle di Burgos (dal 1221) e di León.Originale fu il contributo della Catalogna, dove sorsero chiese caratterizzate da ampie navate, particolarmente alte e dotate di cappelle laterali tra i contrafforti: si ricordano, ad esempio, Santa Maria del Mar e la Cattedrale di Sant'Eulalia a Barcellona, nonché la Cattedrale di Gerona. Al tardo gotico si attesta la costruzione delle torri della cattedrale dei Burgos, desunte dai modelli del gotico tedesco e olandese.Tuttavia, la conformazione spaziale delle chiese dell'epoca era tipicamente spagnola, con piante derivate, non di rado, dalle moschee, ma sviluppate in dimensioni e altezze notevoli.
rdf:langString
Do Hiszpanii, podobnie jaki do wielu innych państw, architektura gotycka dotarła z Francji. Pierwsze budowle w tym stylu pojawiły się już w XII w., a czas trwania tradycji gotyckich sięga końca XV w. Styl ten z czasem przyswoił sobie wiele elementów ze szkoły flamandzkiej i nadreńskiej, a po mariażu z domem Plantagenetów widoczne są także wpływy idące z Anglii. Budowniczowie hiszpańscy wykorzystali także dawniejsze świątynie Arabów i Żydów, dostosowując je do potrzeb chrześcijaństwa. Gotyk w Hiszpanii, spotykając się regionalnymi tradycjami mauretańskimi, wytworzył tzw. styl mudejar, który przetrwał do okresu renesansu, przechodząc początkowo w fazę zwaną plateresco. W końcowej fazie gotyku, z połączenia mudejar z francuskim gotykiem płomienistym powstał styl zwany izabelińskim (od imienia królowej hiszpańskiej Izabeli Katolickiej). Cechą charakterystyczną hiszpańskiego gotyku jest bogata dekoracyjność architektoniczna i często inny niż we Francji układ przestrzenny katedr. Początki gotyku na terenie Hiszpanii związane są z działalnością zakonu cystersów i kontaktami władców i biskupów katalońskich z południem Francji (z Langwedocją i Prowansją) oraz kastylijskich z rejonem Andegawenii i Burgundii. Budowane w XII i XIII w. klasztory o układzie romańskim były niejednokrotnie przykrywane sklepieniami krzyżowo-żebrowymi. Do tego przejściowego okresu należą kastylijskie katedry w:
* Sigüenzy z fasadą zachodnią z dwiema masywnymi wieżami obronnymi,
* Ávili zamkniętą od strony prezbiterium cylindrycznym murem zwieńczonym trzema kondygnacjami blanek,
* Ciudad Rodrigo o nawach przykrytych czysto gotyckim sklepieniem (bez gurtów). Do najstarszych zabytków architektury gotyckiej znajdujących się na terenie Hiszpanii należą:
* katedra w León, budowana od ok. 1254 r. (fundamenty absydy są nieco starsze) na wzór katedr francuskich z Amiens i Reims. Od strony zachodniej fasadę z trzema portalami flankują dwie wieże. Środkowy portal dzieli filar z rzeźbą Białej Madonny z 1270 r. Prezbiterium otacza wieniec pięciobocznych kaplic. Najcenniejszy jest zespół witraży o łącznej powierzchni ok. 1200 m² (najstarsze z nich zachowały się w rozecie fasady).
* katedra w Burgos, trójnawowa bazylika z transeptem, której budowę rozpoczęto w 1221 r. z inicjatywy króla Ferdynanda III i biskupa don Mauricio. Nawy przykryto sklepieniami krzyżowymi, a na skrzyżowaniu w XVI w. zbudowano ośmioboczną wieżę wspartą na trompach (cecha charakterystyczna dla gotyku w Hiszpanii). Dopiero w XV w. ukończono fasadę z dwiema wieżami zwieńczonymi ażurowymi hełmami nawiązującymi do gotyku niemieckiego i ośmioboczną kaplicę (Capilla del Constable) w stylu izabelińskim. Capilla del Constable zaprojektował . Jej gwiaździste sklepienie z ażurowym manswerkiem w środkowej części nawiązuje do architektury islamu a ośle grzbiety łuków ściennych są jedną z cech charakterystycznych dla stylu izabelińskiego. Wnętrze katedry w Burgos zdobią dekoracje nawiązujące do stylu flamboyant i mudejar. Kaplice boczne dobudowano w okresie późnego gotyku. Do katedry przylegają krużganki z XIV w.
* Katedra Najświętszej Marii Panny w Toledo zbudowana w latach 1227-1497 pięcionawowa bazylika i podwójnym obejściem zbudowanym na przedłużeniu naw bocznych. Do wnętrza od strony zachodniej prowadzą trzy portale, a od strony południowej Portal Lwów – dzieło Juana Alemána z 1466 r. Nawy boczne mają zróżnicowaną wysokość (zewnętrzne są niższe), a duże okna umieszczone w ścianach nawy głównej i transeptu znakomicie doświetlają bogato zdobione wnętrze. Ogromny ołtarz od nawy głównej oddziela lektorium. Od strony północnej do katedry przylegają krużganki obiegające wirydarz. Historia kościoła w Cuence (konsekrowanego w 1208) to przykład wykorzystania istniejącej już świątyni mauretańskiej i dostosowania jej do potrzeb chrześcijaństwa. Prace zostały przeprowadzone przez architektów sprowadzonych przez żonę Alfonsa VIII, Eleonorę z rodu Plantagenetów. Stąd w katedrze można dostrzec wiele szczegółów wspólnych z gotykiem angielskim i normandzkim. Katedra w Barcelonie budowana od 1298 do ok. 1450 to trójnawowa bazylika przecięta krótkim transeptem, którego ramiona tylko w niewielkim stopniu wychodzą poza obrys naw bocznych. Prezbiterium okala obejście z wieńcem kaplic. Na zakończeniach transeptu zbudowano masywne wieże. Trzecia wieża, podparta trompami, ustawiona została na pierwszym, od strony zachodu, przęśle nawy głównej (zamiast na skrzyżowaniu naw). Przypory umieszczono w obrysie budowli. Ich ściany oddzielają od siebie kaplice przylegające do naw bocznych. Inne są też proporcje naw, z których główna tylko w niewielkim stopniu przewyższa nawy boczne. Nad niskimi kaplicami umieszczono empory. Wnętrze katedry oświetlone jest rozproszonym światłem przedostającym się przez okna kaplic. Podobnie rozwiązano system przyporowy w jednonawowej katedrze w Gironie. Tu także pomiędzy skarpami umieszczono kaplice przylegające do nawy, którą kończy prezbiterium wraz z obejściem (szerokość nawy i prezbiterium z obejściem są sobie równe – 23,0 m, co stanowi znaczną rozpiętość). Dookoła obejścia rozplanowano wieniec siedmiu kaplic, dodatkowo po dwie umieszczono na wysokości przęseł prezbiterium. Wysokość nawy wynosi 34,0 m i przekrywa ją stosunkowo płaskie, kamienne sklepienie. Cechą charakterystyczną budowli katalońskich i aragońskich są wpuszczane do wnętrza przypory pełniące dodatkowo rolę ścian oddzielających boczne kaplice. Przestronne nawy o zbliżonych wysokościach przykrywają spłaszczone sklepienia albo drewniane konstrukcje sklepień pozornych opartych na poprzecznych łukach. Przestronne wnętrza są prostsze, bez nadmiernych dekoracji. Tak rozwiązana została katedra w Palma de Mallorca. Bryła budowli zdominowana filarami, łukami przyporowymi i skarpami kryje wnętrze o szerokiej (55,0 m), wysoko sklepionej nawie. Wnętrze rozświetla światło przechodzące przez wysokie okna w ścianach bocznych i ogromnej, wysoko umieszczonej, rozecie ściany wschodniej. Katalońskie dzwonnice budowane w formie prostych graniastych wież zdobią tylko okna i niewielkie sterczyny. Przykładem takiej budowli jest Miguelete, dzwonnica katedry w Walencji. Zbudowana w latach 1381-1424 na planie ośmioboku z ostatnią kondygnacją wyposażoną w okna zwieńczone delikatnym fryzem złożonym z wimperg, łuków i maswerków. Katedry w Salamance (ukończona dopiero w XVIII w.), Segowii (zbudowana w latach 1526-1617), Grenadzie należą już do późniejszego okresu, pomiędzy gotykiem a początkami renesansu. Największym kościołem gotyckim w Hiszpanii jest katedra w Sewilli. Zbudowana została w latach 1402-1519 na miejscu meczetu, z którego zachowany został minaret przebudowany na dzwonnicę Giraldę. Pięcionawowa bazylika z przylegającymi do naw zewnętrznych kaplicami tworzy przestronne, właściwie siedmionawowe wnętrze. Przykrywa je sklepienie wyniesione nad nawę główną na wysokość 56,0 m. Nawy boczne są niewiele niższe. Prezbiterium zamyka prosta ściana. W latach 1524 – 1526 na skrzyżowaniu naw Juan Gila de Hontañón dobudował latarnię a sklepienie krzyżowe wzmocnił poprzez dodanie dekoracyjnych żeber w stylu płomienistym. Na wystrój architektoniczny składają się detale gotyckie i arabskie. Oprócz budowli sakralnych w Hiszpanii zachowały się przykłady budowli świeckich. Wśród nich wyróżniają się obiekty obronne:
* alkazar w Segowii
* królewski zamek Bellver w Palmie de Mallorca zaprojektowany przez z pomieszczeniami mieszkalnymi zlokalizowanymi wokół kolistego, wewnętrznego dziedzińca. W sąsiadującej z apartamentami królewskimi, także cylindrycznej wieży, umieszczono pomieszczenia dla strażników.
* zamek królewski Olite zbudowany na początku XV wieku, zdobiony w stylu medejar
* brama w Walencji – Puerta de Serranos prowadząca do miasta od strony północnej, zbudowana w latach 1392-1398 na wzór wejścia do cysterskiego klasztoru w Poblecie
* brama w Toledo oraz:
* dziedziniec Palau de Generalitat w Barcelonie, otoczony arkadowym krużgankami zbudowanymi w latach 1416-1425
* giełdy handlowe (lonja) w Walencji, Palmie de Mallorca o sklepieniach wspartych na filarach o spiralnych trzonach. W budynkach mieszkalnych w miastach, zwłaszcza na południu kraju, zachowano układ mauretański – z wewnętrzym dziedzińcem i surową elewacją. Przykładem takiej budowli jest Casa de las Conchas – Dom Muszli, nazwany tak od rzeźbionych muszli zdobiących zewnętrzną elewację budowli. W podobny sposób została rozwiązana elewacja pałacu Infantado w Guadalajarze zbudowanego pod koniec XV wieku przez Juana Guasa, jednego z najważniejszych przedstawicieli stylu izabelińskiego.
rdf:langString
Испанская готика — период и стиль в архитектуре Испании, имеющий отличия от готики других стран. Испанская готика имеет отличительные черты. Во-первых, влияние мавританского искусства. Во-вторых, для неё характерны многообразие, несмотря на общие черты. В период 12-13 веков происходила борьба за возврат власти с маврами (Реконкиста). До этого, в 11 в., в Испании господствовал романский стиль, а ему предшествовал астурийский (протороманский) стиль. Готика распространялась по Испании неравномерно. В Кастилии произведения готики появились уже в 13 в., в Каталонии — в 14-15 вв., а в Андалусию она проникла только во 2-й половине 15 в. В тот период в Испании работало много мавританских мастеров (мудехаров), по их имени назван и стиль, мудехар. Конечно, они использовали мавританские мотивы в украшении зданий. Стиль готики в Испании выразился в основном в строительстве соборов, и очень мало — в архитектуре замков и общественных зданий. В отличие от французской готики испанская имеет ещё одну особенность. Это нарушение конструктивной логики здания, часто задуманные в соответствии с французскими образцами, здания оставались недостроенными. После они достраивались и перестраивались, без конкретного плана и обрастали всякими капеллами и сакристиями. Здания теряли вертикальную устремлённость. Отличалось от французского и внутреннее убранство соборов. В условиях жаркого климата делались узкие окна, и внутри царил полумрак. Там, где обычно в соборах был хор, здесь размещали капеллу, обнесенную стеной. Сзади размещался алтарь и ретабло (заалтарный образ). В Каталонии сложился свой вариант готики. Сооружения в Каталонии отличаются большей пространственной свободой, широтой плана, преобладанием спокойных горизонтальных линий. Вместо острых готических крыш — плоские покрытия по уступам. Аркбутаны и контрфорсы не выступают наружу, а часто спрятаны внутрь.
rdf:langString
Іспанська готика — період і стиль в архітектурі Іспанії, що має відмінності від готики інших країн. Обстановка, в якій розвивалося мистецтво Іспанії в Середньовіччі, була складною. Спочатку на Піренейському півострові правили вестготи, гілка більшого народу — готів. Їх іменем і названий цей архітектурний стиль у всій Європі. Іспанська готика має відмінні риси. По-перше, вплив мавританського мистецтва. По-друге, для неї характерні різноманіття, незважаючи на спільні риси. В період 12-13 століть відбувалася боротьба християн з маврами за повернення земель (Реконкіста). До цього, в 11 столітті, в Іспанії панував романський стиль, а йому передував астурський (протороманський) стиль. Готика поширювалася по Іспанії нерівномірно. В Кастилії твори готики з'явилися вже в 13 столітті, в Каталонії — в 14-15 ст., а в Андалусію вона проникла лише в 2-ій половині 15 століття. У той період в Іспанії працювало багато мавританських майстрів (мудехарів), їх іменем названий стиль мудехар. Звичайно, вони використовували мавританські мотиви в оздобленні будівель. Стиль готики в Іспанії виявлявся переважно в будівництві соборів, і дуже мало — в архітектурі замків та громадських будівель. На відміну від французької готики, іспанська має ще одну особливість - це порушення конструктивної логіки будівлі, які були часто задумані відповідно до французьких зразків - будівлі залишалися недобудованими. Пізніше вони добудовувалися та перебудовувалися, без конкретного плану та обростали всякими капеллами та сакрістіями. Будівлі втрачали вертикальну спрямованість. Відрізнялося від французького і внутрішнє оздоблення соборів. В умовах жаркого клімату робилися вузькі вікна, і всередині панувала напівтемрява. Там, де зазвичай в соборах був хор, тут розміщували каплицю, обнесену стіною. Ззаду розміщувався вівтар та ретабло (заалтарний образ). У Каталонії склався свій варіант готики. Споруди там відрізняються більшою просторовою свободою, широтою плану, переважанням спокійних горизонтальних ліній. Замість гострих готичних дахів — плоскі покриття по уступах. Аркбутани та контрфорси не виступають назовні, а часто заховані всередину.
xsd:nonNegativeInteger
6718
