Sorbian languages

http://dbpedia.org/resource/Sorbian_languages an entity of type: Thing

Sorabiera (Serbšćina) Alemanian hitz egiten den eslaviar taldeko hizkuntza da, Saxonia eta Brandenburgo estatuetan hizkuntza ofiziala. Bi dialekto oso berezi ditu; horren ondorioz, sarritan dialektoak bainoago, bi hizkuntza direla aipatzen daː goi-sorabiera, 40.000 hiztunekin eta behe-sorabiera, 14.000 hiztunekin. Polonieraren antz pixka bat duenez, era oso mugatuan bada ere, elkar ulergarriak dira. Alemanaren eragina dela eta, gero eta hiztun gutxiago daude, hizkuntza gutxitua baita. rdf:langString

Le lingue sòrabe (serbšćina), chiamate anche serbo-lusaziane, lusaziane o vende, sono lingue slave occidentali parlate in Germania, nella regione della Lusazia. rdf:langString

소르브어는 서슬라브어군에 속하는 언어군으로, 고지 소르브어와 저지 소르브어로 나뉜다. 벤드어 또는 라우지츠어라고도 불렸다. 독일 동부 루사티아(라우지츠)에서 사용하며, 사용인구는 10만 내외로 알려져 있다. rdf:langString

Het Sorbisch (Serbšćina) is een groep van twee West-Slavische talen, het Oppersorbisch en het Nedersorbisch. Zij worden gesproken in de Lausitz (Łužica), een gebied in het oosten van Saksen (Sakska) en het zuidoosten van Brandenburg (Brambor), in Duitsland. De Sorben werden vroeger, net als de Karinthische Slovenen en andere Slavische minderheden, wel als Wenden betiteld. Deze naam wordt tegenwoordig als beledigend beschouwd. rdf:langString

As línguas sorábias (também ditas sórbias, lusacianas ou ainda lusácias) são um grupo de idiomas da família indo-europeia que pertencem ao grupo eslavo, frequentemente agrupados sob a denominação sorábio ou sórbio. Faladas pelos antigos eslavos do rio Elba estabelecidos no leste da Alemanha no século VI, as línguas sorábias ainda são faladas hoje em dia na Lusácia, província histórica situada nos atuais estados (Länder) da Saxônia e de Brandemburgo, por pelo menos 60.000 pessoas (sorábios). O grupo se divide em duas línguas distintas, o Alto sorábio e o Baixo sorábio. rdf:langString

Sorbiska är ett västslaviskt språk, nära släkt med tjeckiska och polska. Det talas i två varianter kring städerna Bautzen (högsorbiska Budyšin) och Cottbus (lågsorbiska Chóśebuz) i östligaste delen av Tyskland. rdf:langString

索布语（serbšćina），又称文德语（Wendisch），是德国东南部少数民族索布人的语言。属於斯拉夫语族西斯拉夫语支。分为两个方言群：上索布语，约55,000人，多居住於德国萨克森州；下索布语，使用者约14,000人，分布於德国勃兰登堡州。此外在美国得克萨斯州的李郡（Lee County）还有一个小规模的移民群体使用索布语。索布语是分布于今德国东部地区的古代西斯拉夫民族语言的残留，语法上除单数和复数两种表达方式外，还有只用于表示两人或两件事物的双数表达方法。历史上德国曾经对索布语的使用者采取同化或迫害态度，其中以纳粹德国时期的迫害最为严重。在第二次世界大战之后，索布语被正式承认为德国的少数民族语言之一，兩種索布語都受到官方承認和保護。 rdf:langString

اللغة الصوربية (بالألمانية: Sorbische Sprache) هي اللغة الرسمية لإقليم لوساتيا في ألمانيا الاتحادية وإحدى اللغات السلافية الغربية وهي ليست اللغة الصربية معروفة أو من صربيا والجبل الأسود في يوغوسلافيا السابقة. هناك فرعان رئيسيان للغات الصوربية حسب المنطقة في إقليم لوساتيا: في لوساتيا العليا يتكلم الصوربيون اللغة الصوربية العليا، وفي لوساتيا السفلى يتكلم الصوربيون اللغة الصوربية السفلى. rdf:langString

El sòrab és una llengua eslava occidental parlada per unes 50.000 persones en enclavaments aïllats a l'est dels estats de Saxònia i Brandenburg, a l'est Alemanya. També anomenada lusacià i wend; en alemany Sorbisch o Wendisch; en sòrab: serbska rěč, serbšćina. Es parla a Lusàcia, Lausitz en alemany, Łužica en alt sòrab i Łužyca en baix sòrab. El sòrab guarda una notable similitud amb el txec i l'eslovac, també pertanyents al grup occidental de les llengües eslaves. rdf:langString

Lužická srbština je všeobecné pojmenování pro příbuzné západoslovanské jazyky používané Lužickými Srby na území německé Lužice, tj. ve východním Sasku a v jihovýchodním Braniborsku. Lužická srbština se vyvinula z jazyka Polabských Slovanů, kteří vymřeli asi v 10. století, avšak zachovaly se prameny pro přepis a rekonstrukci jejich jazyka. Lužice patřila k Zemím koruny České, ztracena byla definitivně až v roce 1814 po vídeňském kongresu. V současné době jsou Lužičtí Srbové výrazně asimilováni, někteří z nich si však uchovávají jazyk i kulturní tradice. rdf:langString

Οι Σορβικές γλώσσες (στα Άνω και Κάτω Σορβικά: Serbšćina) είναι μέλη του δυτικού σλαβικού κλάδου γλωσσών ομιλούμενες στην ανατολική Γερμανία. Είναι γνωστές επίσης ως Βενδικές ή Λουσατικές. Υπάρχουν δύο λογοτεχνικές γλώσσες: * τα Άνω Σορβικά (στα Άνω Σορβικά: hornjoserbšćina, στα Κάτω Σορβικά: górnoserbšćina), που ομιλούνται από περίπου 55.000 ανθρώπους στη Σαξονία, * και τα Κάτω Σορβικά (στα Κάτω Σορβικά: dolnoserbšćina, στα Άνω Σορβικά: delnjoserbšćina) που ομιλούνται από περίπου 14.000 ανθρώπους στο Βραδεμβούργο. rdf:langString

La soraba lingvo estas komuna nomo por du slavaj lingvoj aŭ variantoj parolataj en la oriento de Germanio, de la t.n. soraboj. La sudsoraba aŭ suprasoraba (hornjoserbšćina) estas precipe parolata en la regiono de la urbo Bautzen (sorabe: Budyšin), Meißen (sorabe: Mišno) kaj la nordsoraba aŭ malsuprasoraba (dolnoserbska rěc) estas plejparte parolata ĉirkaŭ la urbo Cottbus (sorabe: Chośebuz) Ĉirkaŭ 45.000 homoj parolas la suprasoraban kaj ĉirkaŭ 25.000 la malsuprasoraban, laŭ - konsentite - optimismaj taksoj. rdf:langString

Los idiomas sórabos, sorbios o lusacios (en alemán, Sorbisch / Wendisch / Lausitzserbisch; en alto sorabo, serbska rěč / serbšćina) son unas lenguas eslavas occidentales habladas por unas 70 000 personas en dos enclaves aislados en el este de los estados de Sajonia y Brandeburgo, al este de Alemania. Esta área donde se habla es llamada Lusacia (en alemán, Lausitz; en alto sorabo, Łužica; en bajo sórabo, Łužyca). Los idiomas sorabos guardan una notable similitud con el checo, el eslovaco y el polaco, también pertenecientes al grupo occidental de las lenguas eslavas. rdf:langString

Die sorbische Sprache (kurz Sorbisch, veraltet Wendisch, Lausitzserbisch, in beiden Standardvarietäten serbšćina) ist die Gesamtheit der sorbischen Dialekte. Sie gehört zur Gruppe der westslawischen Sprachen und wird heute vor allem in der Lausitz gesprochen. Es werden zwei Schriftsprachen unterschieden, * Obersorbisch (hornjoserbšćina, hornjoserbska rěč [rɨtʃ]) in der Oberlausitz und * Niedersorbisch (dolnoserbšćina, dolnoserbska rěc [riəts]) in der Niederlausitz. rdf:langString

Le sorabe (autonyme : Serbšćina, en allemand : Sorbisch) est une langue slave. Langue des anciens Slaves de l'Elbe, les Sorabes, établis dans l'est de l'Allemagne au VIe siècle, elle est encore parlée aujourd'hui en Lusace, province historique à cheval sur les Länder de Saxe et de Brandebourg, par quelque 45 000 locuteurs. Il y a deux langues écrites, comprenant chacune plusieurs variantes dialectales : * le haut-sorabe (Hornjoserbsce) en Haute-Lusace (30 000 locuteurs) ; * le bas-sorabe (Dolnoserbski) en Basse-Lusace, menacé d'extinction (10 000 locuteurs). rdf:langString

Is iad an dá chineál Soirbise (nó Sorbaise, as Soirbis Serbšćina, as Gearmáinis Sorbisch, Wendisch, as Béarla Sorbian) na teangacha bundúchasacha Slavacha a labhraítear in oirthear na Gearmáine. Tá bólaí dúchais na Sorbach suite i Lausitz (Soirbis Uachtarach: Łužica. Soirbis Íochtarach: Łužyca) timpeall an dá chathair úd Cottbus (Chośebuz) agus Bautzen (Budyšin). Tá thart ar 60,000 Sorbach ina gcónaí sa Ghearmáin, ach níl an teanga ó dhúchas ag gach duine acu. Is iomaí Sorbach a d'fhoghlaim an teanga ar scoil, cosúil leis an dóigh a mbíonn na hÉireannaigh ag foghlaim na Gaeilge. rdf:langString

Bahasa Sorbia adalah anak cabang Bahasa Slavik yang dituturkan oleh kurang lebih 75.000 penduduk negara bagian Brandenburg dan Sachsen, Jerman. Bahasa ini berbeda dengan bahasa Serbia Bahasa ini masih berhubungan dengan Bahasa Polandia, Bahasa Ceko dan bahasa-bahasa Slavik lainnya. Bahasa Sorbia dipilah dua menjadi bahasa Sorbia Hulu dan bahasa Sorbia Hilir. Di beberapa bagian Brandenburg dan Sachsen dapat dijumpai tanda-tanda jalan atau kota dengan menggunakan kedua bahasa, Jerman dan Sorbia. * l * b * s rdf:langString

The Sorbian languages (Upper Sorbian: serbska rěč, Lower Sorbian: serbska rěc) are the Upper Sorbian language and Lower Sorbian language, two closely related and partially mutually intelligible languages spoken by the Sorbs, a West Slavic ethno-cultural minority in the Lusatia region of Eastern Germany. They are classified under the West Slavic branch of the Indo-European languages and are therefore closely related to the other two West Slavic subgroups: Lechitic and Czech–Slovak. Historically, the languages have also been known as Wendish (named after the Wends, the earliest Slavic people in modern Poland and Germany) or Lusatian. Their collective ISO 639-2 code is wen. rdf:langString

ソルブ語（ソルブご、Sorb）は、ドイツの少数民族ソルブ人によって話される言語。ルサチア（ラウジッツ、Lausitz）語（地名から）、ヴェンド語（廃れたドイツ名: Wendisch）、ソルビア語などとも呼ばれる。レヒト諸語と最も近い関係にあり、互いによく通じる。ザクセン州のブディシン（独語・バウツェン）周辺を中心とする、ウジツァ（ドイツ名: Lausitz, ソルブ語名: ワゥジツァ Łužica,Łužyca）と呼ばれるこの地域で公用語として使われ、ソルブ語による教育や文化が保護されている。高地ソルブ語（上ソルブ語、hornjoserbsce）、低地ソルブ語（下ソルブ語、dolnoserbski）の2方言に分かれ、一般的にエルベ川の川上周辺のものを高地ソルブ語、川下周辺のものを低地ソルブ語としている。正書法も高低で若干異なる。ソルブ語はスラヴ語派西スラヴ語群に属する。現代インド・ヨーロッパ語のスラヴ語派の中でスロヴェニア語とともに「双数」を保持しており、この点では古代スラブ語に近く珍しい言語である。 rdf:langString

Języki łużyckie – grupa obejmująca dwa blisko spokrewnione języki zachodniosłowiańskie: górnołużycki i dolnołużycki. Używane są one przez Łużyczan (łącznie ok. 150 tys. osób, większość z nich posługuje się jednak wyłącznie językiem niemieckim) na terenie Łużyc we wschodnich Niemczech. Obydwa języki łużyckie są zagrożone wymarciem (przede wszystkim dolnołużycki, którego liczbę aktywnych użytkowników szacuje się na kilka tysięcy, i którym na co dzień posługuje się w zasadzie tylko najstarsza generacja, podczas gdy górnołużyckiego używa ok. 55 tys. osób). Dolnołużycki jest bardziej zbliżony do polskiego, a górnołużycki do czeskiego i słowackiego. W obydwu językach występuje gramatyczna liczba podwójna. Na Łużycach wytworzył się także pośredni język pomiędzy jęz. niemieckim a dolnołużyckim – p rdf:langString

Лу́жицкие языки́ (серболу́жицкие языки́) (устаревшее название — «сербский»; в.-луж. serbska rěč, н.-луж. serbska rěc) — языки лужичан (серболужичан), одного из национальных меньшинств в Германии. С XII века известны записи на . Относят к славянской группе языков. Общее число говорящих — около 60 000 человек, из них около 40 000 живут в Саксонии и около 20 000 — в Бранденбурге. В регионе распространения лужицкого языка таблицы с названиями городов и улиц — часто двуязычные. Различают 2 письменных языка, которые, в свою очередь, состоят из нескольких диалектов: rdf:langString

Лужицькі мови — назва двох мов, належать до західнослов'янської гілки індоєвропейських мов. Вони є рідними мовами лужичан, слов'янської меншини на сході Німеччини (традиційна німецька назва — сорби, історично вони відомі також як венди). Збірний код цієї мови (фактично двох мов) у стандарті ISO 639-2 — wen. Використовують лужицьку абетку. rdf:langString

rdfs:label

rdf:langString Sorbian languages

rdf:langString لغات صوربية

rdf:langString Sòrab

rdf:langString Lužická srbština

rdf:langString Sorbische Sprache

rdf:langString Σορβικές γλώσσες

rdf:langString Soraba lingvo

rdf:langString Lenguas sorabas

rdf:langString Sorabiera

rdf:langString An tSoirbis

rdf:langString Bahasa Sorbia

rdf:langString Sorabe

rdf:langString Lingue sorabe

rdf:langString 소르브어

rdf:langString ソルブ語

rdf:langString Języki łużyckie

rdf:langString Sorbisch

rdf:langString Línguas sorábias

rdf:langString Лужицкие языки

rdf:langString Sorbiska

rdf:langString Лужицькі мови

rdf:langString 索布语

dbpprop:name

rdf:langString Sorbian

dbpedia-owl:wikiPageID

xsd:integer 27120

dbpedia-owl:wikiPageRevisionID

xsd:integer 1104863719

dbpedia-owl:abstract

rdf:langString El sòrab és una llengua eslava occidental parlada per unes 50.000 persones en enclavaments aïllats a l'est dels estats de Saxònia i Brandenburg, a l'est Alemanya. També anomenada lusacià i wend; en alemany Sorbisch o Wendisch; en sòrab: serbska rěč, serbšćina. Es parla a Lusàcia, Lausitz en alemany, Łužica en alt sòrab i Łužyca en baix sòrab. Els sòrabs s'anomenen a si mateixos Serbja (alt sòrab) o Serby (baix sòrab), a les seves terres Serby, i l'adjectiu corresponent és serbski. Aquestes formes són anàlogues a les sèrbies Srbi, Srbija i srpski; és a dir, ambdós pobles es denominen a si mateixos amb el mateix nom, i de fet en altres idiomes eslaus, com el serbocroat o l'eslovè, no hi ha diferència entre ambdues denominacions, per la qual cosa recorren al terme lužicki Srbi («serbis lusacians»). El sòrab guarda una notable similitud amb el txec i l'eslovac, també pertanyents al grup occidental de les llengües eslaves.

rdf:langString Lužická srbština je všeobecné pojmenování pro příbuzné západoslovanské jazyky používané Lužickými Srby na území německé Lužice, tj. ve východním Sasku a v jihovýchodním Braniborsku. Lužická srbština se vyvinula z jazyka Polabských Slovanů, kteří vymřeli asi v 10. století, avšak zachovaly se prameny pro přepis a rekonstrukci jejich jazyka. Lužice patřila k Zemím koruny České, ztracena byla definitivně až v roce 1814 po vídeňském kongresu. V současné době jsou Lužičtí Srbové výrazně asimilováni, někteří z nich si však uchovávají jazyk i kulturní tradice. Po roce 1990 se stala lužická srbština úředním jazykem v některých oblastech Německa, zejména v okolí města Budyšín (lužickosrbsky Budyšin, německy Bautzen), a vyučuje se i na místních školách. Lužičtí Srbové také prožívají jakési „národní obrození“, kdy ti z nich, kteří byli vychovávání pouze německy, mají nyní široké možnosti se jazyk svých předků naučit, a ožívají i jejich národní tradice. Bohužel německé orgány stále nedodržují množství nařízení a zákonů týkajících se rovnoprávnosti lužické srbštiny s němčinou.[zdroj?] Většina Lužických Srbů dnes tedy ovládá lužickou srbštinu (jako jazyk pro domácí komunikaci) i němčinu (většinou v práci, při styku s úřady ap.). Z jazykovědného hlediska rozeznáváme lužickou srbštinu horní a dolní: * hornolužická srbština (též hornolužičtina, horní lužická srbština) * dolnolužická srbština (též dolnolužičtina, dolní lužická srbština)

rdf:langString اللغة الصوربية (بالألمانية: Sorbische Sprache) هي اللغة الرسمية لإقليم لوساتيا في ألمانيا الاتحادية وإحدى اللغات السلافية الغربية وهي ليست اللغة الصربية معروفة أو من صربيا والجبل الأسود في يوغوسلافيا السابقة. هناك فرعان رئيسيان للغات الصوربية حسب المنطقة في إقليم لوساتيا: في لوساتيا العليا يتكلم الصوربيون اللغة الصوربية العليا، وفي لوساتيا السفلى يتكلم الصوربيون اللغة الصوربية السفلى. يوجد العديد من اللهجات المحلية واللهجة العامية في ألمانيا، والصوربية واحد من تلك اللهجات، وخاصةً الذين يعيشون في شرق ألمانيا اليوم، يقدر عددهم 60000 بما في ذلك نحو 40000 في ولاية ساكسونيا (Sachsen) و20000 في براندنبورغ (Brandenburg).

rdf:langString Die sorbische Sprache (kurz Sorbisch, veraltet Wendisch, Lausitzserbisch, in beiden Standardvarietäten serbšćina) ist die Gesamtheit der sorbischen Dialekte. Sie gehört zur Gruppe der westslawischen Sprachen und wird heute vor allem in der Lausitz gesprochen. Es werden zwei Schriftsprachen unterschieden, * Obersorbisch (hornjoserbšćina, hornjoserbska rěč [rɨtʃ]) in der Oberlausitz und * Niedersorbisch (dolnoserbšćina, dolnoserbska rěc [riəts]) in der Niederlausitz. An der Grenze der beiden Sprachgebiete existiert eine Reihe von Übergangsdialekten, die allerdings sprachhistorisch eher dem Niedersorbischen zuzurechnen sind. Beide Sprachen, sowohl Obersorbisch als auch Niedersorbisch, sind vom Aussterben bedroht. Obersorbisch gilt als gefährdete Sprache. Niedersorbisch gilt als ernsthaft gefährdete Sprache, weil sie nur noch in sehr wenigen Familien auch von der mittleren und jungen Generation gesprochen wird. Innerhalb des Westslawischen bildet das Sorbische eine eigene Gruppe und ist insgesamt der lechischen Gruppe, insbesondere dem Polnischen, etwas ähnlicher als der tschechisch-slowakischen. Dabei weist das Obersorbische mehr Ähnlichkeiten mit dem Tschechischen auf und das Niedersorbische mehr mit dem Polnischen. Diese Ähnlichkeiten gehen sowohl auf die ursprüngliche räumliche Herkunft der verschiedenen später als sorbisch bezeichneten Gruppen bei ihrer Zuwanderung aus Böhmen bzw. Schlesien im frühen Mittelalter zurück als auch auf späteren Sprachkontakt. Der geographischen Zusammenhang zwischen dem tschechischen und dem obersorbischen Sprachgebiet wurde bereits spätestens im frühen 13. Jahrhundert im Zuge der intensiven deutschen Besiedlung im Raum zwischen Dresden und Zittau unterbrochen. Jedoch bestanden noch lange danach intensive Kontakte zwischen Sorben in der (Ober-)Lausitz und Tschechen in Böhmen. Zwischen dem (nieder)sorbischen und dem polnischen Sprachgebiet bestand ein direkter Zusammenhang (im Raum Crossen an der Oder [sorbisch Krosyn, polnisch Krosno Odrzańskie]) noch mindestens bis ins 14. Jahrhundert. Der sorbische Autor Frido Mětšk (deutsch Alfred Mietzschke) sprach in einer Veröffentlichung des Jahres 1958 sogar von einem Gebiet mit Übergangsdialekten zwischen Niedersorbisch und Polnisch bis etwa ins 17. Jahrhundert. Historisch wurde für das Obersorbische und das Niedersorbische ebenso wie für die nordwestlich benachbarten polabischen Sprachen und das Pomoranische im Norden die Bezeichnung Wendisch verwendet. Wendisch war also eine nicht näher differenzierende Bezeichnung für slawische Sprachen westlich des Polnischen und nördlich des Tschechischen. Heute wird der Begriff nur noch für das Niedersorbische verwendet, auch von Sorben selbst, wenn sie Deutsch reden. Die meisten Obersorben empfinden diese Fremdbezeichnung dagegen als abwertend (pejorativ). Gab es bis in die 1950er Jahre noch auf dem ganzen Territorium des heutigen sorbischen Siedlungsgebietes auch muttersprachlich sorbische Kinder und Jugendliche, so ist das bedingt durch die von Germanisierungsbestrebungen und wirtschaftlichen Entwicklungen begünstigte Assimilation heute fast nur noch im katholischen Teil der Oberlausitz der Fall. Die Wissenschaft zur Erforschung und Dokumentation der sorbischen Sprache wird als Sorabistik bezeichnet, deren einziges universitäres Institut an der Universität Leipzig beheimatet ist. Außeruniversitär beschäftigt sich insbesondere das Sorbische Institut in Bautzen und Cottbus mit der sorbischen Sprachwissenschaft.

rdf:langString Οι Σορβικές γλώσσες (στα Άνω και Κάτω Σορβικά: Serbšćina) είναι μέλη του δυτικού σλαβικού κλάδου γλωσσών ομιλούμενες στην ανατολική Γερμανία. Είναι γνωστές επίσης ως Βενδικές ή Λουσατικές. Υπάρχουν δύο λογοτεχνικές γλώσσες: * τα Άνω Σορβικά (στα Άνω Σορβικά: hornjoserbšćina, στα Κάτω Σορβικά: górnoserbšćina), που ομιλούνται από περίπου 55.000 ανθρώπους στη Σαξονία, * και τα Κάτω Σορβικά (στα Κάτω Σορβικά: dolnoserbšćina, στα Άνω Σορβικά: delnjoserbšćina) που ομιλούνται από περίπου 14.000 ανθρώπους στο Βραδεμβούργο. Η περιοχή στην οποία ομιλούνται οι δύο γλώσσες είναι γνωστή ως Λουσατία (Łužica στα Άνω Σορβικά, Łužyca στα Κάτω Σορβικά, ή Lausitz στα Γερμανικά). Και οι δύο γλώσσες διαθέτουν δυϊκό γραμματικό αριθμό. Είναι ανάμεσα στις πολύ λίγες Ινδοευρωπαϊκές γλώσσες που διατηρούν αυτό το χαρακτηριστικό (η άλλη είναι τα Σλοβενικά). Ο δυϊκός χρησιμοποιείται όταν ακριβώς δύο πρόσωπα ή πράγματα αναφέρονται και χρησιμοποιείται επιπροσθέτως του ενικού και πληθυντικού. Στη Γερμανία τα Άνω και Κάτω Σορβικά είναι επισήμως αναγνωρισμένα και προστατεύονται ως μειονοτικές γλώσσες. Η πόλη του Μπάουτζεν κοντά στην Δρέσδη είναι κέντρο του Άνω Σορβικού πολιτισμού. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως σε ολόκληρη την πόλη μπορεί κανείς να δει δίγλωσσες πινακίδες συμπεριλαμβανομένου του ονόματος της πόλης που αναγράφεται στον σιδηροδρομικό σταθμό ως Bautzen/Budyšin. Η πόλη του Κόττμπους θεωρείται το πολιτιστικό κέντρο των Κάτω Σορβικών. Και εδώ συναντά κανείς δίγλωσσες πινακίδες με το όνομα της πόλης ώς Cottbus/Chośebuz. Τα Σορβικά ομιλούνται επίσης στον μικρό Βενδικό καταυλισμό Σέρμπιν (Serbin) στο Λι Κάουντι του Τέξας και μέχρι πρόσφατα οι εφημερίδες εκδίδονταν στα Βενδικά εκεί. Έχει δεχτεί σημαντική επιρροή από τους περιβάλλοντες Γερμανόφωνους και Αγγλόφωνους ομιλητές.

rdf:langString La soraba lingvo estas komuna nomo por du slavaj lingvoj aŭ variantoj parolataj en la oriento de Germanio, de la t.n. soraboj. La sudsoraba aŭ suprasoraba (hornjoserbšćina) estas precipe parolata en la regiono de la urbo Bautzen (sorabe: Budyšin), Meißen (sorabe: Mišno) kaj la nordsoraba aŭ malsuprasoraba (dolnoserbska rěc) estas plejparte parolata ĉirkaŭ la urbo Cottbus (sorabe: Chośebuz) Ĉirkaŭ 45.000 homoj parolas la suprasoraban kaj ĉirkaŭ 25.000 la malsuprasoraban, laŭ - konsentite - optimismaj taksoj. La lingvo apartenas al la Hindeŭropa lingvaro, pli precize al la okcidentslava grupo de la slava lingvaro.

rdf:langString Los idiomas sórabos, sorbios o lusacios (en alemán, Sorbisch / Wendisch / Lausitzserbisch; en alto sorabo, serbska rěč / serbšćina) son unas lenguas eslavas occidentales habladas por unas 70 000 personas en dos enclaves aislados en el este de los estados de Sajonia y Brandeburgo, al este de Alemania. Esta área donde se habla es llamada Lusacia (en alemán, Lausitz; en alto sorabo, Łužica; en bajo sórabo, Łužyca). Los sorabos se llaman a sí mismos serbja (en alto sorabo) o serby (en bajo sorabo) y a sus tierras Serby, cuyo gentilicio correspondiente es serbski. Estas formas son análogas a las serbias Srbi, Srbija y srpski; es decir, estos pueblos se autodenominan con el mismo nombre y, de hecho, en otros idiomas eslavos como el serbocroata o el esloveno no hay diferencia entre ambas denominaciones, por lo cual recurren al término lužički Srbi ('serbios lusacianos'). Los idiomas sorabos guardan una notable similitud con el checo, el eslovaco y el polaco, también pertenecientes al grupo occidental de las lenguas eslavas.

rdf:langString Sorabiera (Serbšćina) Alemanian hitz egiten den eslaviar taldeko hizkuntza da, Saxonia eta Brandenburgo estatuetan hizkuntza ofiziala. Bi dialekto oso berezi ditu; horren ondorioz, sarritan dialektoak bainoago, bi hizkuntza direla aipatzen daː goi-sorabiera, 40.000 hiztunekin eta behe-sorabiera, 14.000 hiztunekin. Polonieraren antz pixka bat duenez, era oso mugatuan bada ere, elkar ulergarriak dira. Alemanaren eragina dela eta, gero eta hiztun gutxiago daude, hizkuntza gutxitua baita.

rdf:langString Is iad an dá chineál Soirbise (nó Sorbaise, as Soirbis Serbšćina, as Gearmáinis Sorbisch, Wendisch, as Béarla Sorbian) na teangacha bundúchasacha Slavacha a labhraítear in oirthear na Gearmáine. Tá bólaí dúchais na Sorbach suite i Lausitz (Soirbis Uachtarach: Łužica. Soirbis Íochtarach: Łužyca) timpeall an dá chathair úd Cottbus (Chośebuz) agus Bautzen (Budyšin). Tá thart ar 60,000 Sorbach ina gcónaí sa Ghearmáin, ach níl an teanga ó dhúchas ag gach duine acu. Is iomaí Sorbach a d'fhoghlaim an teanga ar scoil, cosúil leis an dóigh a mbíonn na hÉireannaigh ag foghlaim na Gaeilge. Maidir leis an ainm Wenden, Wendisch, ba nós le lucht labhartha na Gearmáinise Wenden a thabhairt ar a gcuid comharsan a raibh teanga Shlavach á labhairt acu - mar shampla, tugann muintir na hOstaire Windisch i gcónaí ar an mionlach Slóivéanach ina dtír féin. Inniu, is fearr leis na Sorbaigh Uachtaracha an t-ainm Sorben, ach glacann na Sorbaigh Íochtaracha go réidh leis an ainm Wenden. Cuid mhór de na Sorbaigh Íochtaracha lenár linn féin, bíonn siad cineál drochamhrasach i leith an tSorbachais agus an náisiúnachais Shorbaigh, agus iad breá sásta a gcomhshamhlú a dhéanamh le príomhshruth Gearmánach na sochaí. Áirítear an dá chineál Soirbise ar na teangacha Slavacha Iartharacha, agus mar sin, is iad an Pholainnis, an tSeicis agus an tSlóvaicis na trí theanga is gaolmhaire léi. Mar sin féin, tá a lán saintréithe ag an tSoirbis nach bhfuil le fáil sna teangacha seo, go háirithe an uimhir dhéach, sa bhreis ar an uimhir uatha agus an uimhir iolra. Ar ndóigh, d'imir an Ghearmáinis an-tionchar ar an tSoirbis idir stór focal, fhuaimniú, agus ghramadach. Is féidir lorg na Gearmáinise a aithint ar úsáid na réamhfhocail ach go háirithe. Ón taobh eile de, tá córas aimsirí na mbriathar i bhfad níos saibhre sa tSoirbis ná sna teangacha Slavacha Iartharacha eile, nár choinnigh ach aon aimsir chaite amháin. Níl an córas sin leath chomh láidir sa tSoirbis Íochtarach agus atá sé sa tSoirbis Uachtarach, áfach. Tá dhá theanga ann, agus iad sách difriúil le chéile. Baintear úsáid as dhá leagan caighdeánacha den teanga: an tSoirbis Uachtarach nó Hornjoserbšćina, timpeall Bautzen in Oberlausitz ("Łužica Uachtarach") i stát na Sacsaine, agus an tSoirbis Íochtarach nó Dolnoserbšćina i Niederlausitz ("Łužica Íochtarach") thart ar Cottbus i stát Brandenburg. Labhraíonn formhór mór na Sorbach Soirbis Uachtarach, agus í ó dhúchas ag na páistí féin i gcónaí, ach tá an tSoirbis Íochtarach ag saothrú an bháis cheana féin, nó is fánach páiste a mbeadh sí ó dhúchas aige inniu. Is ar an litir G is fusa a aithnítear an tSoirbis Íochtarach, nó cosúil leis an bPolainnis, choimeád sí an tseanfhuaim seo. Sa tSoirbis Uachtarach, cosúil leis an tSeicis, rinneadh H den G. Thairis sin, tá foirm speisialta ag infinideach na mbriathar sa tSoirbis Íochtarach nach n-úsáidtear ach ar lorg an bhriathair hyś ("dul"): źom cytat kniglicky ("téim ag léamh leabhair"), ach com cytaś kniglicky ("teastaíonn uaim, ba mhaith liom, leabhar a léamh"). Is é an Bürger Eydt Wendisch ("Móid an Chathróra as Soirbis") ón mbliain 1537 an scríbhinn is sine as Soirbis. Móid atá ann a thabharfadh cathróirí nua Bautzen, go bunúsach. Go ginearálta, áfach, is fuar an fháilte a bhí roimh an tSoirbis sna cathracha. I mBrandenburg, a bhí ina chúige Prúiseach, cuireadh polasaithe i bhfeidhm d'aon ogham leis an teanga a bhaint de bhéal na ndaoine. Mar sin, níor fágadh ach ag muintir na tuaithe í. Ar an 13ú lá de Mhí Dheireadh Fómhair, 1912, bunaíodh Domowina, nó Cumann Cultúrtha na Sorbach, i Hoyerswerda. Ní raibh lucht rialtais na Gearmáine sásta, áfach, mórán ruspa a ligean leis na Sorbaigh, agus fiú i mblianta Phoblacht Weimar, bhíothas ag iarraidh a dteanga a chur faoi chois. Chuaigh na cúrsaí an dá oiread chun donais, áfach, nuair a tháinig Hitler. Sa bhliain 1937, chuir na Naitsithe cosc ar Domowina, agus d'fhéach siad leis na Sorbaigh a scaipeadh agus a ruaigeadh as a mbólaí dúchais, iad siúd go háirithe a bhí gníomhach i saol cultúrtha na Sorbach. Nuair a fuair na Cumannaigh seilbh ar oirthear na Gearmáine, d'athraigh na cúrsaí. Cuireadh Domowina ar bun arís, agus fuair an teanga stádas áirithe oifigiúil ina réigiún dúchais. Mar sin féin, ní raibh ag éirí leis na Sorbaigh chomh maith agus a shílfeá. Bhí gluaiseacht náisiúnta na Sorbach faoi stiúir na gCumannach, agus nuair a bhí sainleas na Sorbach agus sainleas an stáit Chumannaigh ag teacht salach ar a chéile, is léir gurbh iad na Sorbaigh a chaithfeadh tabhairt isteach. Bhí an tionsclaíocht agus an mhianadóireacht - go háirithe mianadóireacht an ghuail dhoinn - ina gceisteanna deacra i mblianta an Chumannachais, nó cé go raibh an stát ag fabhrú don tSoirbis go hoifigiúil, is minic a rinne scéimeanna forbartha na tionsclaíochta agus an mhianadóireacht dochar mór do thimpeallacht agus do chomhshaol na sráidbhailte Sorbacha, ionas gur tháinig scaipeadh ar an bpobal áitiúil. Inniu, tá an tSoirbis á teagasc i gcúig bhunscoil fichead agus i dtrí mheánscoil. Sa mheánscoil Shorbach Íochtarach i gCottbus, tá an tSoirbis Íochtarach ina hábhar éigeantach, ach is trí mheán na Gearmáinise a fhaigheann na daltaí an chuid is mó den teagasc. Tá aon nuachtán laethúil amháin ann, Serbske Nowiny ("Nuacht Sorbach"), agus é á fhoilsiú as Soirbis Uachtarach. Thairis sin, tá seachtanán amháin ann i Soirbis Íochtarach, Nowy Casnik ("An Nuachtán Nua"). Foilsíonn an Eaglais Chaitliceach a seachtanán féin as Soirbis Uachtarach, mar atá, Katolski Posoł ("An Teachtaire Caitliceach"), agus tá seachtanán eile ann do na Sorbaigh Phrotastúnacha, Pomhaj bóh ("Cuidigh linn, a Dhia"). Tá míosachán cultúrtha ann fós, Rozhlad ("An tSúil Timpeall"), agus is í an tSoirbis Uachtarach a theanga. Foilsítear iris do na páistí féin sa dá chanúint, Płomjo nó Płomje ("An Lasair") agus iris oideachais Serbska šula ("An Scoil Shorbach"). B'é Jakub Bart-Ćišinski (1856-1909) file náisiúnta na Sorbach. Scríobh sé a chuid dánta i Soirbis Uachtarach. B'é Mato Kosyk (1853-1940) an file ba tábhachtaí i Soirbis Íochtarach. Chaith sé leath a shaoil sna Stáit Aontaithe, nó chuaigh sé ar imirce ansin i ndeireadh na naoú haoise déag.

rdf:langString Le sorabe (autonyme : Serbšćina, en allemand : Sorbisch) est une langue slave. Langue des anciens Slaves de l'Elbe, les Sorabes, établis dans l'est de l'Allemagne au VIe siècle, elle est encore parlée aujourd'hui en Lusace, province historique à cheval sur les Länder de Saxe et de Brandebourg, par quelque 45 000 locuteurs. Il y a deux langues écrites, comprenant chacune plusieurs variantes dialectales : * le haut-sorabe (Hornjoserbsce) en Haute-Lusace (30 000 locuteurs) ; * le bas-sorabe (Dolnoserbski) en Basse-Lusace, menacé d'extinction (10 000 locuteurs). Également, 5 000 Sorabes parlent un dialecte de transition entre le haut et le bas-sorabe, communément appelé moyen-sorabe. Environ 5 000 locuteurs parlent le Sorabe au sud-Ouest de la Pologne. Le sorabe se situe entre le tchèque et le polonais et s'écrit en caractères latins complétés par quelques signes diacritiques. Le haut-sorabe est phonétiquement proche du tchèque mais dispose d'un lexique apparenté au polonais, tandis que le bas-sorabe à l'inverse est phonétiquement proche du polonais mais utilise un lexique plus proche du tchèque et de l'allemand. C'est une langue régionale d'Allemagne, reconnue selon la Charte européenne des langues régionales ou minoritaires. La langue est utilisée dans la signalisation routière en Lusace.

rdf:langString Bahasa Sorbia adalah anak cabang Bahasa Slavik yang dituturkan oleh kurang lebih 75.000 penduduk negara bagian Brandenburg dan Sachsen, Jerman. Bahasa ini berbeda dengan bahasa Serbia Bahasa ini masih berhubungan dengan Bahasa Polandia, Bahasa Ceko dan bahasa-bahasa Slavik lainnya. Bahasa Sorbia dipilah dua menjadi bahasa Sorbia Hulu dan bahasa Sorbia Hilir. Di beberapa bagian Brandenburg dan Sachsen dapat dijumpai tanda-tanda jalan atau kota dengan menggunakan kedua bahasa, Jerman dan Sorbia. Bahasa ini ditulis dengan huruf latin yang sejenis dengan Polandia, dan belakangan jumlah penuturnya semakin berkurang. * l * b * s

rdf:langString The Sorbian languages (Upper Sorbian: serbska rěč, Lower Sorbian: serbska rěc) are the Upper Sorbian language and Lower Sorbian language, two closely related and partially mutually intelligible languages spoken by the Sorbs, a West Slavic ethno-cultural minority in the Lusatia region of Eastern Germany. They are classified under the West Slavic branch of the Indo-European languages and are therefore closely related to the other two West Slavic subgroups: Lechitic and Czech–Slovak. Historically, the languages have also been known as Wendish (named after the Wends, the earliest Slavic people in modern Poland and Germany) or Lusatian. Their collective ISO 639-2 code is wen. The two Sorbian languages, each having its own literary standard, are Upper Sorbian (hornjoserbsce), spoken by about 20,000–25,000 people in Saxony, and Lower Sorbian (dolnoserbski), spoken by about 7,000 people in Brandenburg. The area where the two languages are spoken is known as Lusatia (Łužica in Upper Sorbian, Łužyca in Lower Sorbian, or Lausitz in German).

rdf:langString Le lingue sòrabe (serbšćina), chiamate anche serbo-lusaziane, lusaziane o vende, sono lingue slave occidentali parlate in Germania, nella regione della Lusazia.

rdf:langString 소르브어는 서슬라브어군에 속하는 언어군으로, 고지 소르브어와 저지 소르브어로 나뉜다. 벤드어 또는 라우지츠어라고도 불렸다. 독일 동부 루사티아(라우지츠)에서 사용하며, 사용인구는 10만 내외로 알려져 있다.

rdf:langString ソルブ語（ソルブご、Sorb）は、ドイツの少数民族ソルブ人によって話される言語。ルサチア（ラウジッツ、Lausitz）語（地名から）、ヴェンド語（廃れたドイツ名: Wendisch）、ソルビア語などとも呼ばれる。レヒト諸語と最も近い関係にあり、互いによく通じる。ザクセン州のブディシン（独語・バウツェン）周辺を中心とする、ウジツァ（ドイツ名: Lausitz, ソルブ語名: ワゥジツァ Łužica,Łužyca）と呼ばれるこの地域で公用語として使われ、ソルブ語による教育や文化が保護されている。高地ソルブ語（上ソルブ語、hornjoserbsce）、低地ソルブ語（下ソルブ語、dolnoserbski）の2方言に分かれ、一般的にエルベ川の川上周辺のものを高地ソルブ語、川下周辺のものを低地ソルブ語としている。正書法も高低で若干異なる。ソルブ語はスラヴ語派西スラヴ語群に属する。現代インド・ヨーロッパ語のスラヴ語派の中でスロヴェニア語とともに「双数」を保持しており、この点では古代スラブ語に近く珍しい言語である。作家の多和田葉子は『エクソフォニー』（岩波書店）のなかで、「ドイツ東部のバオツェン付近で話されるソルブ語などはそのよい例だろう。現在ではソルブ語しか知らないというのでは暮らしていかれないので、みんなドイツ語もできるが、ソルブ語の話せる人は恐らく全部で三千人くらいだろう、と聞いた。それでも私はこれまで3人もソルブ語で詩を書いているという詩人に会っている。人口比から確率を割り出すと、アメリカではすでに二十八万人の詩人と逢っていてもおかしくないことになる」（p.88）と書いている。

rdf:langString Het Sorbisch (Serbšćina) is een groep van twee West-Slavische talen, het Oppersorbisch en het Nedersorbisch. Zij worden gesproken in de Lausitz (Łužica), een gebied in het oosten van Saksen (Sakska) en het zuidoosten van Brandenburg (Brambor), in Duitsland. De Sorben werden vroeger, net als de Karinthische Slovenen en andere Slavische minderheden, wel als Wenden betiteld. Deze naam wordt tegenwoordig als beledigend beschouwd.

rdf:langString As línguas sorábias (também ditas sórbias, lusacianas ou ainda lusácias) são um grupo de idiomas da família indo-europeia que pertencem ao grupo eslavo, frequentemente agrupados sob a denominação sorábio ou sórbio. Faladas pelos antigos eslavos do rio Elba estabelecidos no leste da Alemanha no século VI, as línguas sorábias ainda são faladas hoje em dia na Lusácia, província histórica situada nos atuais estados (Länder) da Saxônia e de Brandemburgo, por pelo menos 60.000 pessoas (sorábios). O grupo se divide em duas línguas distintas, o Alto sorábio e o Baixo sorábio.

rdf:langString Języki łużyckie – grupa obejmująca dwa blisko spokrewnione języki zachodniosłowiańskie: górnołużycki i dolnołużycki. Używane są one przez Łużyczan (łącznie ok. 150 tys. osób, większość z nich posługuje się jednak wyłącznie językiem niemieckim) na terenie Łużyc we wschodnich Niemczech. Obydwa języki łużyckie są zagrożone wymarciem (przede wszystkim dolnołużycki, którego liczbę aktywnych użytkowników szacuje się na kilka tysięcy, i którym na co dzień posługuje się w zasadzie tylko najstarsza generacja, podczas gdy górnołużyckiego używa ok. 55 tys. osób). Dolnołużycki jest bardziej zbliżony do polskiego, a górnołużycki do czeskiego i słowackiego. W obydwu językach występuje gramatyczna liczba podwójna. Na Łużycach wytworzył się także pośredni język pomiędzy jęz. niemieckim a dolnołużyckim – ponaschemu.Polskie głoski ć dź, w dolnołużycczyźnie zmieniają się w ś, ź. Por. być – byś, dzieci – źiśi. Grupy spółgłosek tr i pr zmieniają się w tš, pś i pš, np. prawy – pšawy, straszny – tšašny.

rdf:langString Sorbiska är ett västslaviskt språk, nära släkt med tjeckiska och polska. Det talas i två varianter kring städerna Bautzen (högsorbiska Budyšin) och Cottbus (lågsorbiska Chóśebuz) i östligaste delen av Tyskland.

rdf:langString Лу́жицкие языки́ (серболу́жицкие языки́) (устаревшее название — «сербский»; в.-луж. serbska rěč, н.-луж. serbska rěc) — языки лужичан (серболужичан), одного из национальных меньшинств в Германии. С XII века известны записи на . Относят к славянской группе языков. Общее число говорящих — около 60 000 человек, из них около 40 000 живут в Саксонии и около 20 000 — в Бранденбурге. В регионе распространения лужицкого языка таблицы с названиями городов и улиц — часто двуязычные. Различают 2 письменных языка, которые, в свою очередь, состоят из нескольких диалектов: * Верхнелужицкий язык (в Верхней Лужице) * Нижнелужицкий язык (в Нижней Лужице) Нижнелужицкий язык находится на грани вымирания. Наряду с двумя крупными диалектными группами — нижнелужицкой и верхнелужицкой Л. В. Щерба выделял также восточнолужицкую группу диалектов (наречие). Сохранили двойственное число вместе со словенским языком.

rdf:langString Лужицькі мови — назва двох мов, належать до західнослов'янської гілки індоєвропейських мов. Вони є рідними мовами лужичан, слов'янської меншини на сході Німеччини (традиційна німецька назва — сорби, історично вони відомі також як венди). Збірний код цієї мови (фактично двох мов) у стандарті ISO 639-2 — wen. Використовують лужицьку абетку. Існує дві літературні мови: верхньолужицька (hornjoserbsce), котрою розмовляє близько 40 тис. людей в Саксонії, та нижньолужицька (dolnoserbski), котрою розмовляє близько 10 тис. людей в Бранденбурзі. Територія, на якій поширені лужицькі мови, відома під назвою Лужиця.

rdf:langString 索布语（serbšćina），又称文德语（Wendisch），是德国东南部少数民族索布人的语言。属於斯拉夫语族西斯拉夫语支。分为两个方言群：上索布语，约55,000人，多居住於德国萨克森州；下索布语，使用者约14,000人，分布於德国勃兰登堡州。此外在美国得克萨斯州的李郡（Lee County）还有一个小规模的移民群体使用索布语。索布语是分布于今德国东部地区的古代西斯拉夫民族语言的残留，语法上除单数和复数两种表达方式外，还有只用于表示两人或两件事物的双数表达方法。历史上德国曾经对索布语的使用者采取同化或迫害态度，其中以纳粹德国时期的迫害最为严重。在第二次世界大战之后，索布语被正式承认为德国的少数民族语言之一，兩種索布語都受到官方承認和保護。

dbpprop:familycolor

rdf:langString Indo-European

dbpprop:glotto

rdf:langString sorb1249

dbpprop:glottorefname

rdf:langString Sorbian

dbpprop:iso

rdf:langString wen

dbpedia-owl:wikiPageLength

xsd:nonNegativeInteger 14718

rdf:type

owl:Thing