Sonorant
http://dbpedia.org/resource/Sonorant an entity of type: Thing
A la fonètica i la fonologia, una sonorant o ressonant és un fon que es produeix amb un flux d'aire continu i no turbulent al : es tracta dels modes d'articulació que són més freqüentment sonors a les llengües d'arrel del món. Les vocals són sonorants, així com les consonants com /m/ and /l/: aproximants, nasals, bategants i la majoria de les vibrants. Antigament, el terme ressonant era sinònim de sonorant, i sonorant era un terme més restrictiu, que es referia a totes les ressonants excepte les vocals i les semivocals.
rdf:langString
공명음(共鳴音, 영어: sonorant)이란 성도에서 난류 없이 부드럽고 연속적으로 공기가 흘러 만들어지는 말소리이다. 세계의 언어에서 공명음은 대부분 유성음으로 나타나지만, 무성 공명음이 나타나는 언어도 있다. 모음은 공명음이며, ‘ㅁ’이나 ‘ㄹ’ 따위의 자음, 즉 접근음, 비음, 탄음, 전동음도 공명음에 속한다. 향음(響音)이라고도 부른다. 과거에는 ‘resonant’라는 용어가 이 뜻으로 쓰였으며, ‘sonorant’는 공명음 가운데 모음과 반모음이 아닌 것만을 가리키는 더 좁은 의미로 쓰이기도 했다. 오늘날 두 용어는 같은 뜻으로 쓰인다.
rdf:langString
共鳴音（きょうめいおん、英語：sonorant あるいは resonant）とは言語音の分類の一つ。響き音（ひびきおん）ともいう。 これは声帯が振動する音を声道内で共鳴させることによって作られる音を総称する。 まず母音が共鳴音であり、子音では鼻音・接近音・はじき音・ふるえ音がこれに含まれる。これらの音はすべて聞こえ（Sonority）の度合いが有声摩擦音よりも高く現れている。 IPAの用語ではないが、調音方法の性格が同様のものをまとめて言及するのによく使われる。 これと対照される言葉は阻害音であり、阻害音は主として気流の妨害によって作られる音である。
rdf:langString
Spółgłoska zwarto-otwarta, także: sonorant – spółgłoska powstająca, gdy w czasie artykulacji dochodzi do zwarcia i równocześnie otwarcia innego kanału (ustnego lub nosowego), którym uchodzi powietrze lub zwarcia i otwarcia następują szybko po sobie.
rdf:langString
响音，與阻礙音相對，指发音时向出氣流不受阻礙直接衝出口腔，並不受干擾而產生湍流。因此，響音的音能夠持續，而音階不變（阻礙音中的塞音氣流因聲腔氣壓上升氣流一下子衝出發音，故無法持續。）响音都能自成音节。通常包括鼻音、近音、閃音、顫音、元音。在聲音響度中，所有響度比擦音大的都是響音。有時候會用共鳴音這個名稱稱呼響音，而響音則用來指非元音和半元音的共鳴音。但這種用法正日漸被淘汰。 中国古代称响音声母为「次浊音」、「清浊音」。
rdf:langString
Сонант або сонорний приголосний звук — у фонетиці клас приголосних звуків, що характеризуються перевагою тона над шумом. Артикуляційно вони є приголосними, але за акустичними характеристиками вони наближені до голосних звуків. Це, зокрема, [w], [l], [m], [n], [r]. Звуки у межах фонем /l/ і /r/ ще називають плавними приголосними.
rdf:langString
Sonory (sonoranty) jsou souhlásky, které kromě šumu mají i složku tónovou. Mezi sonory řadíme nazály, vibranty, verberanty a aproximanty. Sonory jsou znělé hlásky, které obvykle nemají neznělé protějšky. Jejich základní tón F0 vzniká v hlasivkách. Jsou relativně otevřené, proto nemají výrazný šum. Zato se na celkovém sluchovém dojmu podílí rezonance dutin, která dává vzniknout dalším formantům (vyšším frekvencím) jako u samohlásek.
rdf:langString
In der Phonologie ist ein Sonorant oder Sonorlaut ein Vokal oder ein Konsonant, bei dessen Bildung keine Turbulenz im Luftstrom hinter der Verengung entsteht. Die Artikulationsart der sonorantischen Konsonanten steht damit im Gegensatz zu jener der Obstruenten. Sie stehen den Vokalen nahe und sind wie die Vokale akustisch als Klänge aufzufassen. Aufgrund ihrer Definition sind sie immer stimmhaft.
rdf:langString
En fonetiko kaj fonologio, sonoranto estas parola sono kiu estas produktata sen aerfluo en la . Esence tio signifas ke sono estas sonoranto, se ĝi produkteblas daŭre je la sama tonalto. Ekzample, vokaloj estas sonorantoj, kiel ankaŭ estas konsonantoj kiaj /m/ kaj /l/. Aliaj konsonantoj, kiaj /d/ aŭ /k/, ne produkteblas daŭre je la sama tonalto, kaj do estas ne-sonorantoj. Aldone al vokaloj, fonetikaj kategorioj de sonoj konsiderataj kiel sonorantoj inkluzivas alproksimantojn, nazalojn, frapetojn, kaj trilojn. En la , ĉiuj sonoj pli altaj ol frikativoj estas sonorantoj.
rdf:langString
En fonética y fonología, una sonante (o sonorante) es un sonido del habla que se produce sin turbulencia en el flujo de aire al atravesar el tracto bucal. Las sonantes incluyen tanto a vocales como ciertas consonantes no obstruyentes como por ejemplo /m/ o /l/. Consonantes obstruyentes, como /d/ o /s/, constriñen el flujo de aire suficientemente como para provocar turbulencia y por tanto no son sonantes.
rdf:langString
In phonetics and phonology, a sonorant or resonant is a speech sound that is produced with continuous, non-turbulent airflow in the vocal tract; these are the manners of articulation that are most often voiced in the world's languages. Vowels are sonorants, as are nasals like [m] and [n], liquids like [l] and [r], and semivowels like [j] and [w]. This set of sounds contrasts with the obstruents (stops, affricates and fricatives).
rdf:langString
En phonétique articulatoire, une consonne dite sonante est une consonne continue dont l'articulation ne fait pas intervenir d'écoulement turbulent (se manifestant par exemple par une friction audible au niveau du point d'articulation). Les sonantes sont, parmi les consonnes, celles qui peuvent le plus facilement être vocalisées et devenir le sommet de la syllabe (d'où leur nom issu du latin sonans, qui « (ré)sonne »). En effet, leur production implique une grande intensité énergétique, renforcée par leur caractère continu et par le fait que les sonantes sont le plus souvent voisées.
rdf:langString
In fonetica e fonologia, una sonante (o, meno comune, sonorante) è un suono del linguaggio che viene prodotto, senza flusso d'aria turbolento, nel tratto vocale. Essenzialmente questo significa che un suono "spinto fuori" (come /z/) o "schioccato" (come /t/) non è una sonante. Per esempio, le vocali sono sonoranti, come lo sono le consonanti /m/ e /l/. Altre consonanti, come /d/ o /s/, limitano abbastanza il flusso d'aria da causare turbolenza, e così sono non-sonoranti. Oltre alle vocali, le categorizzazioni fonetiche dei suoni che sono considerati sonanti includono approssimanti, nasali, e vibranti. Nella , tutti i suoni più alti delle fricative sono sonoranti. Essi possono dunque formare il nucleo di una sillaba nelle lingue che riconoscono questa distinzione a questo livello di sonori
rdf:langString
Een sonorant (antoniem: obstruent) is een klank die gekenmerkt wordt door een lagere graad van obstructie ("blokkering" van het spraakkanaal die de uitstroom van de lucht vertraagt) dan een obstruent. Sonoranten zijn spontaan stemhebbend, in tegenstelling tot stemhebbende obstruenten als d en z. Dit betekent dat men ervan uitgaat dat een sonorant stemhebbend is, dat het de niet-gemarkeerde vorm is, terwijl de niet-gemarkeerde vorm voor obstruenten stemloos is. Desalniettemin zijn er enkele talen die stemloze sonoranten bezitten, zoals het Dravidisch en Sino-Tibetaanse en Austronesische talen, maar dit zijn uitzonderingen.Tot de sonoranten behoren enerzijds alle klinkers en anderzijds, onder de medeklinkers, de liquidae (zoals /l/, /w/ en /j/) en nasalen (zoals /m/, /n/ en /ŋ/). De overige
rdf:langString
Na fonética e na fonologia, uma consoante soante, ou simplesmente soante, é um som produzido com um fluxo de ar contínuo e não-turbulento no trato bucal. As soantes são em sua maioria sonoras nas línguas do mundo. Todas as vogais são soantes, assim como algumas consoantes como /m/ em má e /l/ em lá. Na , todos os sons mais altos que as fricativas são soantes e portanto, podem formar o núcleo de uma sílaba em algumas línguas que distinguem níveis de sonoridade.
rdf:langString
В фонетике и фонологии соно́рными согла́сными называются звуки, производимые без участия турбулентного потока воздуха в голосовом тракте (такие как [m] и [l]). Также к сонорным относят аппроксиманты, носовые согласные, одноударные и дрожащие. По , все звуки, находящиеся выше фрикативных, являются сонорными, из-за чего они способны образовывать в тех языках, которые различают звучность такого уровня. Не являются сонорными свистящие согласные (как [z]), согласные, которые произносятся с нажимом (как [t]), и согласные, ограничивающие воздушный поток, вызывая турбуленцию (такие как [d] или [s]).
rdf:langString
Sonoranter är språkljud som uttalas utan större hinder för luftens passage genom ansatsröret. Klassen innefattar alla vokaler, halvvokaler, approximanter och nasaler. De övriga konsonanterna är obstruenter. Sonoranter är normalt tonande och kännetecknas av hög sonoritet. Frånvaron av hinder i ansatsröret gör att det inte uppstår någon turbulens i luftflödet och därmed inget hörbart brus, förutom vid avtoning eller viskning.
rdf:langString
rdf:langString
Consonant sonorant
rdf:langString
Sonora (lingvistika)
rdf:langString
Sonorant
rdf:langString
Sonoranto
rdf:langString
Sonante
rdf:langString
Sonante
rdf:langString
Consonne sonante
rdf:langString
共鳴音
rdf:langString
공명음
rdf:langString
Sonorant
rdf:langString
Consoante soante
rdf:langString
Spółgłoska zwarto-otwarta
rdf:langString
Sonorant
rdf:langString
Сонорные согласные
rdf:langString
Sonorant
rdf:langString
Сонант
rdf:langString
響音
xsd:integer
616350
xsd:integer
1121603043
rdf:langString
Sonory (sonoranty) jsou souhlásky, které kromě šumu mají i složku tónovou. Mezi sonory řadíme nazály, vibranty, verberanty a aproximanty. Sonory jsou znělé hlásky, které obvykle nemají neznělé protějšky. Jejich základní tón F0 vzniká v hlasivkách. Jsou relativně otevřené, proto nemají výrazný šum. Zato se na celkovém sluchovém dojmu podílí rezonance dutin, která dává vzniknout dalším formantům (vyšším frekvencím) jako u samohlásek. Sonory můžeme dále dělit na orální (v češtině [l], [r] a [j]) a nazální (v češtině [m], [n], [ň], jakož i alofony [ɱ] a [ŋ]), podle toho, v které artikulační dutině dochází k rezonanci.
rdf:langString
A la fonètica i la fonologia, una sonorant o ressonant és un fon que es produeix amb un flux d'aire continu i no turbulent al : es tracta dels modes d'articulació que són més freqüentment sonors a les llengües d'arrel del món. Les vocals són sonorants, així com les consonants com /m/ and /l/: aproximants, nasals, bategants i la majoria de les vibrants. Antigament, el terme ressonant era sinònim de sonorant, i sonorant era un terme més restrictiu, que es referia a totes les ressonants excepte les vocals i les semivocals.
rdf:langString
En fonetiko kaj fonologio, sonoranto estas parola sono kiu estas produktata sen aerfluo en la . Esence tio signifas ke sono estas sonoranto, se ĝi produkteblas daŭre je la sama tonalto. Ekzample, vokaloj estas sonorantoj, kiel ankaŭ estas konsonantoj kiaj /m/ kaj /l/. Aliaj konsonantoj, kiaj /d/ aŭ /k/, ne produkteblas daŭre je la sama tonalto, kaj do estas ne-sonorantoj. Aldone al vokaloj, fonetikaj kategorioj de sonoj konsiderataj kiel sonorantoj inkluzivas alproksimantojn, nazalojn, frapetojn, kaj trilojn. En la , ĉiuj sonoj pli altaj ol frikativoj estas sonorantoj. Sonorantoj estas tiuj artikulacioj en kiuj estas nur parta fermo aŭ nebarita buŝa aŭ naza eskapo de aero; tiaj artikulacioj, tipe , kaj ofte senfrotaj, sen brukomponento, povas kunhavi multajn fonetikajn trajtojn kun vokaloj. La vorto resonanto fojfoje uziĝas por tiaj ne-turbulaj sonoj. Tiakaze, la vorto sonoranto povas striktiĝiĝi al ne-vokalaj resonantoj; tio estas, ĉiuj supraj krom vokaloj kaj duonvokaloj. Tamen, tiu uzaĵo eksmodiĝadas. Sonorantoj kontrastas kun bruantoj, kiuj ja kaŭzas turbulenton en la parola fluejo. Inter konsonantoj prononcataj diste malantaŭe en la gorĝo (uvularoj, faringaloj) la distingo inter alproksimanto kaj voĉa frikativo estas tiel malklara ke tiaj sonoj kiaj voĉa uvulara frikativo ([ʁ]) kaj ([ʕ]) ofte kondutas kiel sonorantoj. La faringala konsonanto estas ankaŭ semivokalo respektiva al la vokalo /a/. Dum ke la plejo da bruantoj estas , la granda plejmulto da sonorantoj estas voĉaj. Certe eblas fari senvoĉajn sonorantojn, sed sonorantoj kiuj estas nevoĉaj troviĝas en nur po ĉirkaŭ 5 elcento de la lingvoj de la mondo. Tiuj troviĝas preskaŭ nur en la areo ĉirkaŭ la Pacifika Oceano de Nov-Kaledonio al Sudameriko kaj apartenas al nombro da lingvaj familioj, inter kiuj estas la Aŭstronezia, Ĉinotibeta, Na-denea kaj Eskimo-Aleuta. Ŝajnas notinde ke, en ĉiu kazo kie senvoĉa sonorant ja troviĝas, estas kontrasta voĉa sonoranto. Senvoĉaj sonorantoj tendencas esti treege malbruaj kaj tre malfacile rekoneblaj eĉ por tiuj homoj kies lingvo ja ilin entenas. Ili havas fortan emon aŭ revoĉiĝi aŭ sperti formante, ekzemple, frikativon kia senvoĉa palatala frikativo ([ç]) aŭ ([ɬ]).
rdf:langString
En fonética y fonología, una sonante (o sonorante) es un sonido del habla que se produce sin turbulencia en el flujo de aire al atravesar el tracto bucal. Las sonantes incluyen tanto a vocales como ciertas consonantes no obstruyentes como por ejemplo /m/ o /l/. Consonantes obstruyentes, como /d/ o /s/, constriñen el flujo de aire suficientemente como para provocar turbulencia y por tanto no son sonantes. El término resonante se usa todavía para los sonidos sonantes que no son vocales. Sin embargo, el término está en desuso entre los fonetistas, aunque se usa ampliamente en lingüística indoeuropea por ejemplo.
rdf:langString
In der Phonologie ist ein Sonorant oder Sonorlaut ein Vokal oder ein Konsonant, bei dessen Bildung keine Turbulenz im Luftstrom hinter der Verengung entsteht. Die Artikulationsart der sonorantischen Konsonanten steht damit im Gegensatz zu jener der Obstruenten. Sie stehen den Vokalen nahe und sind wie die Vokale akustisch als Klänge aufzufassen. Aufgrund ihrer Definition sind sie immer stimmhaft. Sonorantische Konsonanten zeichnen sich in der Lautbildung dadurch aus, dass im Vokaltrakt kein Druckaufbau entsteht, der durch einen Verschluss oder durch Reibung gelöst würde. Wie bei den Vokalen wird der Luftstrom nicht behindert, so dass sie ebenso wie Vokale Silbenträger sein können. Bei Sonoranten ist die Stimmritze so angeordnet, dass spontan Stimmbildung möglich ist. Hall (2000: 105) bestimmt als Sonoranten „sonorantische Konsonanten wie /m n l r ɾ ɹ ʀ/, Gleitlaute wie /w j/ sowie Vokale.“ Zu den Sonoranten im Deutschen gehören entsprechend (neben den Vokalen) die nasalen Phoneme /m/, /n/, /ŋ/, das laterale Phonem /l/, der Vibrant /r/ und der Approximant (Gleitlaut) /j/.
rdf:langString
En phonétique articulatoire, une consonne dite sonante est une consonne continue dont l'articulation ne fait pas intervenir d'écoulement turbulent (se manifestant par exemple par une friction audible au niveau du point d'articulation). Les sonantes sont, parmi les consonnes, celles qui peuvent le plus facilement être vocalisées et devenir le sommet de la syllabe (d'où leur nom issu du latin sonans, qui « (ré)sonne »). En effet, leur production implique une grande intensité énergétique, renforcée par leur caractère continu et par le fait que les sonantes sont le plus souvent voisées. Les sonantes regroupent les spirantes et les vibrantes. Le contraire d'une sonante est une obstruante.
rdf:langString
In phonetics and phonology, a sonorant or resonant is a speech sound that is produced with continuous, non-turbulent airflow in the vocal tract; these are the manners of articulation that are most often voiced in the world's languages. Vowels are sonorants, as are nasals like [m] and [n], liquids like [l] and [r], and semivowels like [j] and [w]. This set of sounds contrasts with the obstruents (stops, affricates and fricatives). For some authors, only the term resonant is used with this broader meaning, while sonorant is restricted to consonants, referring to nasals and liquids but not vocoids (vowels and semivowels).
rdf:langString
공명음(共鳴音, 영어: sonorant)이란 성도에서 난류 없이 부드럽고 연속적으로 공기가 흘러 만들어지는 말소리이다. 세계의 언어에서 공명음은 대부분 유성음으로 나타나지만, 무성 공명음이 나타나는 언어도 있다. 모음은 공명음이며, ‘ㅁ’이나 ‘ㄹ’ 따위의 자음, 즉 접근음, 비음, 탄음, 전동음도 공명음에 속한다. 향음(響音)이라고도 부른다. 과거에는 ‘resonant’라는 용어가 이 뜻으로 쓰였으며, ‘sonorant’는 공명음 가운데 모음과 반모음이 아닌 것만을 가리키는 더 좁은 의미로 쓰이기도 했다. 오늘날 두 용어는 같은 뜻으로 쓰인다.
rdf:langString
In fonetica e fonologia, una sonante (o, meno comune, sonorante) è un suono del linguaggio che viene prodotto, senza flusso d'aria turbolento, nel tratto vocale. Essenzialmente questo significa che un suono "spinto fuori" (come /z/) o "schioccato" (come /t/) non è una sonante. Per esempio, le vocali sono sonoranti, come lo sono le consonanti /m/ e /l/. Altre consonanti, come /d/ o /s/, limitano abbastanza il flusso d'aria da causare turbolenza, e così sono non-sonoranti. Oltre alle vocali, le categorizzazioni fonetiche dei suoni che sono considerati sonanti includono approssimanti, nasali, e vibranti. Nella , tutti i suoni più alti delle fricative sono sonoranti. Essi possono dunque formare il nucleo di una sillaba nelle lingue che riconoscono questa distinzione a questo livello di sonorità. Le sonanti sono quelle articolazioni in cui vi è soltanto una parziale chiusura o, detto altrimenti, un flusso d'aria nasale od orale non ostacolata; tali articolazioni, tipicamente sonore, frequentemente senza attrito e senza componente di rumore, possono condividere molte caratteristiche fonetiche con le vocali. Talvolta viene usata la parola risonante per questi suoni non-turbolenti. In questo caso, la parola sonante o sonorante può essere ristretta alle sonanti non-vocoidi; vale a dire, tutte quelle di sopra eccetto le vocali e semivocali. Tuttavia, questo uso sta diventando datato. Le sonanti contrastano con le costrittive, le quali causano turbolenza nel tratto vocale. Tra le consonanti pronunciate molto indietro nella gola (uvulare, faringale) la distinzione tra un approssimante e una fricativa sonora è così indistinta che tali suoni come la consonanti sonore ([ʁ]) e ([ʕ]) spesso si comportano come sonanti. La consonante faringale è anche una semivocale corrispondente alla vocale [ɑ]. La maggior parte delle occlusive sono sorde, mentre la grande maggioranza delle sonanti sono sonore. Sono certamente possibili le sonanti sorde, ma queste si verificano come fonema soltanto nel 5% delle lingue del mondo. Queste sono quasi esclusivamente trovate nell'area intorno all'Oceano Pacifico, dalla Nuova Caledonia in senso orario al Sud America, e appartengono a un numero di famiglie linguistiche, tra cui le austronesiane, sino-tibetane, na-dene e eschimo-aleutine. È degno di nota che, in ogni caso dove una sonante sorda non si verifica, vi è un sonante sonora contrastante. Le sonanti sorde tendono ad essere abbastanza, anzi, molto difficili da riconoscere anche per quei popoli la cui lingua si trova a contenerle, ed hanno una forte tendenza a risuonare o a subire l' per formare ad esempio una fricativa come ç o ɬ.
rdf:langString
共鳴音（きょうめいおん、英語：sonorant あるいは resonant）とは言語音の分類の一つ。響き音（ひびきおん）ともいう。 これは声帯が振動する音を声道内で共鳴させることによって作られる音を総称する。 まず母音が共鳴音であり、子音では鼻音・接近音・はじき音・ふるえ音がこれに含まれる。これらの音はすべて聞こえ（Sonority）の度合いが有声摩擦音よりも高く現れている。 IPAの用語ではないが、調音方法の性格が同様のものをまとめて言及するのによく使われる。 これと対照される言葉は阻害音であり、阻害音は主として気流の妨害によって作られる音である。
rdf:langString
Na fonética e na fonologia, uma consoante soante, ou simplesmente soante, é um som produzido com um fluxo de ar contínuo e não-turbulento no trato bucal. As soantes são em sua maioria sonoras nas línguas do mundo. Todas as vogais são soantes, assim como algumas consoantes como /m/ em má e /l/ em lá. Na , todos os sons mais altos que as fricativas são soantes e portanto, podem formar o núcleo de uma sílaba em algumas línguas que distinguem níveis de sonoridade. A palavra ressoante é usada às vezes para chamar estes sons não-turbulentos. Neste caso, a palavra soante pode ser restrita a ressoantes não-vocoides, ou seja, todas as consoantes menos as vogais e semivogais. Entretanto, o termo está em desuso entre os foneticistas. As soantes contrastam com as consoantes obstruentes, que param ou causam turbulência no fluxo de ar e incluem fricativas e oclusivas. Entre as consoantes pronunciadas com a parte posterior da boca ou na garganta (uvulares, faringais e glotais), a distinção entre uma aproximante e uma fricativa sonora é tão tênue que nenhuma língua conhecida as contrasta.
rdf:langString
Een sonorant (antoniem: obstruent) is een klank die gekenmerkt wordt door een lagere graad van obstructie ("blokkering" van het spraakkanaal die de uitstroom van de lucht vertraagt) dan een obstruent. Sonoranten zijn spontaan stemhebbend, in tegenstelling tot stemhebbende obstruenten als d en z. Dit betekent dat men ervan uitgaat dat een sonorant stemhebbend is, dat het de niet-gemarkeerde vorm is, terwijl de niet-gemarkeerde vorm voor obstruenten stemloos is. Desalniettemin zijn er enkele talen die stemloze sonoranten bezitten, zoals het Dravidisch en Sino-Tibetaanse en Austronesische talen, maar dit zijn uitzonderingen.Tot de sonoranten behoren enerzijds alle klinkers en anderzijds, onder de medeklinkers, de liquidae (zoals /l/, /w/ en /j/) en nasalen (zoals /m/, /n/ en /ŋ/). De overige medeklinkers, plosieven, affricaten en fricatieven, zijn dus alle obstruenten.Merk op dat obstruent niet synoniem is met stopklank (antoniem: continuant).
rdf:langString
Spółgłoska zwarto-otwarta, także: sonorant – spółgłoska powstająca, gdy w czasie artykulacji dochodzi do zwarcia i równocześnie otwarcia innego kanału (ustnego lub nosowego), którym uchodzi powietrze lub zwarcia i otwarcia następują szybko po sobie.
rdf:langString
Sonoranter är språkljud som uttalas utan större hinder för luftens passage genom ansatsröret. Klassen innefattar alla vokaler, halvvokaler, approximanter och nasaler. De övriga konsonanterna är obstruenter. Sonoranter är normalt tonande och kännetecknas av hög sonoritet. Frånvaron av hinder i ansatsröret gör att det inte uppstår någon turbulens i luftflödet och därmed inget hörbart brus, förutom vid avtoning eller viskning. Svenskans /j/, som brukar räknas som tonande frikativa, alltså en obstruent, uttalas ibland utan hörbart brus. Man kan då säga att det realiseras som sonorant. Variation förekommer också hos /r/, som ofta realiseras som sonorant, men där olika frikativa uttal förekommer i olika dialekter och hos vissa talare.
rdf:langString
В фонетике и фонологии соно́рными согла́сными называются звуки, производимые без участия турбулентного потока воздуха в голосовом тракте (такие как [m] и [l]). Также к сонорным относят аппроксиманты, носовые согласные, одноударные и дрожащие. По , все звуки, находящиеся выше фрикативных, являются сонорными, из-за чего они способны образовывать в тех языках, которые различают звучность такого уровня. Не являются сонорными свистящие согласные (как [z]), согласные, которые произносятся с нажимом (как [t]), и согласные, ограничивающие воздушный поток, вызывая турбуленцию (такие как [d] или [s]). Сонорные контрастируют с придыхательными согласными, которые вызывают турбуленцию в голосовом тракте. Среди согласных, образующихся в задней части гортани (увулярных и фарингальных), различие между аппроксимантом и звонким фрикативным настолько размыто, что такие звуки, как ([ʁ]) и звонкий фарингальный фрикативный согласный ([ʕ]), ведут себя зачастую как сонорные. Фарингальный согласный может быть также полугласным, соответствующим гласному [ɑ]. Сонорные изменяют тональность или подвергаются и образуют, например, фрикативный согласный типа [ç] или [ɬ]. Сонорные звуки не всегда имеют глухую пару, например в русском языке нет глухой пары к «л», однако такой звук есть в бирманском и тибетском языках (например, с глухого «л» начинается название города Лхаса: [l̥ásə]).
rdf:langString
响音，與阻礙音相對，指发音时向出氣流不受阻礙直接衝出口腔，並不受干擾而產生湍流。因此，響音的音能夠持續，而音階不變（阻礙音中的塞音氣流因聲腔氣壓上升氣流一下子衝出發音，故無法持續。）响音都能自成音节。通常包括鼻音、近音、閃音、顫音、元音。在聲音響度中，所有響度比擦音大的都是響音。有時候會用共鳴音這個名稱稱呼響音，而響音則用來指非元音和半元音的共鳴音。但這種用法正日漸被淘汰。 中国古代称响音声母为「次浊音」、「清浊音」。
rdf:langString
Сонант або сонорний приголосний звук — у фонетиці клас приголосних звуків, що характеризуються перевагою тона над шумом. Артикуляційно вони є приголосними, але за акустичними характеристиками вони наближені до голосних звуків. Це, зокрема, [w], [l], [m], [n], [r]. Звуки у межах фонем /l/ і /r/ ще називають плавними приголосними.
xsd:nonNegativeInteger
6550