Solmization
http://dbpedia.org/resource/Solmization an entity of type: Thing
Solmització és el sistema de notació musical utilitzat a Amèrica (excepte Estats Units), Espanya, França, Itàlia i Portugal per nomenar les mitjançant les síl·labes do, re, mi, fa, sol, la i si .
rdf:langString
Solmizace, dříve též solmisace, nebo v některých zemích označováno francouzským výrazem solfège, je systém vzniklý ve středověku. Pomocí solmizačních slabik se určuje výška tónu. Solmizace se k označování výšky tónů dodnes používá zejména v románských zemích a v Rusku. V německé hudební sféře, včetně českého prostředí, se místo solmizačních slabik používají písmena abecedy.
rdf:langString
Solmisation ist eine im Mittelalter entwickelte Verfahrensweise, die Tonstufen eines Gesanges auf bestimmte Silben zu singen, „um ihren Ort im Tonsystem (qualitas) zu erkennen“. Vermutlich im 13. Jahrhundert begann man, das Verfahren eigens zu benennen, und sprach u. a. von solfatio, abgeleitet von den Tonsilben sol und fa. Gegen Ende des 15. Jahrhunderts ist dann die mittellateinische Wortbildung solmisatio bzw. solmizatio belegbar, abgeleitet von den Tonsilben sol und mi. Heute wird zwischen der „relativen“ und der „absoluten“ Solmisation unterschieden, wobei neuere Lehrmethoden der Solmisation mit dem Theoriesystem der ersten 600 Jahre nur noch punktuelle Gemeinsamkeiten haben.
rdf:langString
El sistema de notación musical latino es el sistema utilizado en América (excepto Estados Unidos), España, Francia, Italia y Portugal para nombrar las notas musicales mediante las sílabas do, re, mi, fa, sol, la y si.
rdf:langString
Solmization is a system of attributing a distinct syllable to each note of a musical scale. Various forms of solmization are in use and have been used throughout the world, but solfège is the most common convention in countries of Western culture.
rdf:langString
Le terme solmisation désigne en général ce qu'on appelle le « solfège mobile », dans lequel les noms des notes dépendent de la tonalité, où la tonique, par exemple, est toujours appelée do en majeur ou la en mineur, quelle que soit la tonalité réelle dans laquelle on se trouve. Des systèmes semblables sont utilisés dans un certain nombre de cultures non européennes, aux Indes ou en Extrême-Orient. Le mot dénote plus particulièrement le chant par la méthode des hexacordes et des muances, telle qu'elle a été enseignée en Occident à partir du XIe siècle.
rdf:langString
Сольмиза́ция (итал. solmisazione — по названию ступеней гвидонова гексахорда соль и ми; также итал. solfisazione от позднелат. solfisatio) — способ распева мелодий с помощью условных слогов, назначенных для каждой ступени (главным образом, диатонического) звукоряда. В основе сольмизации лежит мнемоническое ассоциирование отношения отдельных ступеней звукоряда с комбинацией таких слогов; в наиболее частом случае используются слоги ut (с XVII века в части европейских стран заменён на do), re mi fa sol la si. Иногда слово «сольмизация» понимают как синоним слова сольфеджио.
rdf:langString
Solmisasi adalah sistem menempatkan sebuah suku kata berbeda ke setiap not dalam skala musik. Berbagai bentuk solmisasi dipakai dan telah digunakan di seluruh dunia, namun solfège adalah bentuk yang paling umum di Eropa dan Amerika Utara. Ketujuh suku kata yang normalnya dipakai untuk praktik di negara-negara berbahasa Inggris adalah: do, re, mi, fa, sol, la, dan ti (dengan naik di, ri, fi, si, li dan turun te, le, se, me, ra). Di Indonesia, musisi Jawa mengambil suku kata dari ; ji-ro-lu-pi-ma-nem-pi (siji, loro, telu, papat, lima, enem, pitu).
rdf:langString
La solmisazione, solmizzazione (dal nome delle note musicali sol e mi) o solfisazione è un metodo di solfeggio basato sulle sillabe che individuavano le note dell'esacordo: Ut - Re - Mi - Fa - Sol - La. L'introduzione del metodo viene solitamente attribuito, ma la cosa è ipotetica, a Guido d'Arezzo (XI secolo) ma della sua pratica abbiamo solo testimonianze relative ad epoche molto posteriori, come ad esempio nell'anonimo Tractatus de solmisatione del XIV secolo.
rdf:langString
Solmisatie is het zingen van muziek zonder tekst en direct van het blad. Het dient hetzelfde doel als solfège: het vergroten van de trefzekerheid in ritme en melodie en de verbetering van het muzikaal gehoor. Het verschil is echter dat bij de solmisatie-oefening gebruik wordt gemaakt van de Guidonische lettergrepen do-re-mi-fa-so-la-si-do in plaats van de benoeming van de tonen met de letters A t/m G, die eigenlijk gereserveerd zijn voor de stamtonen. Het voordeel is dat de lettergrepen relatief zijn en voor do elke toon kan worden gekozen. Opgemerkt moet nog worden dat in de reeks so gebruikt wordt in plaats van de vroegere sol en dat ook vaak si vervangen wordt door de lettergreep ti.
rdf:langString
Nazwa solmizacyjna – nazwa dźwięku muzycznego alternatywna do literowej. Nazwy solmizacyjne stosuje się w śpiewie do ćwiczeń wokalnych. Nazwy solmizacyjne dla kolejnych dźwięków oktawy: Solmizacja jest to system głosek stosowanych w nauce śpiewu. Ułatwia odczytanie zapisu nutowego melodii. Solmizacja została wprowadzona przez Gwido z Arezzo w XI wieku, który wprowadził skalę sześciostopniową oznaczając poszczególne jej stopnie pierwszymi zgłoskami kolejnych wersów hymnu na cześć św. Jana: Ut queant laxis, Resonare fibris. Mira gestorum, Famuli tuorum. Solve polluti Labii reatum Sancte Ioannes
rdf:langString
Solmização é um sistema utilizado para a leitura de partituras, que atribui e associa uma sílaba distinta a cada nota em uma dada escala musical, independente de sua afinação verdadeira. É um método de reconhecimento auditivo, sistema ou prática de identificar e associar tons musicais a sílabas. É uma técnica usada em várias partes do mundo, com muitas variantes, e no ocidente é mais comum a seguinte sequência de sílabas para designar as notas de uma escala cromática ascendente (segundo o sistema adotado por Kodaly, que veio de Sarah Glover): dó, di, ré, ri, mi, fá, fi, sol, si lá, li e ti. S Já a escala cromática descendente possui 12 notas, se partirmos da nota mais aguda para a mais grave, você terá a escala descendente, e usará bemóis: dó, réb, ré, mib, mi, fá, solb, sol, láb, lá, sib,
rdf:langString
Solmisering eller solmisation är att namnge tonerna i en durskala eller diatonisk skala med stavelser ämnade att uttala och sjunga. I europeisk musik introducerades tekniken i början 1000-talet av Guido av Arezzo, genom hans namngivning av hexakorden. Den vanligaste formen för namngivning av toner är 1.
* ut eller do 2.
* re 3.
* mi 4.
* fa 5.
* sol 6.
* la 7.
* ti eller si I andra kulturers musik, till exempel i den indiska, har man på liknande sätt infört en egen solmisering som märks i musikformen raga.
rdf:langString
Сольміза́ція (італ. solmisazione — від назв нот соль і мі) — в загальному значенні — артикулювання спеціальними складами різних елементів (звуковисотних, ритмічних) музичної мови. У вузькому значенні — система нотації, що включає 6-ступеневий звукоряд з певним співвідношенням інтервалів і складових позначень щаблів (до, ре, мі, фа, соль, ля). Ці назви походять з початкових складів перших шести рядків латинського гімну св. Іоанну. Уведена Гвідо д'Ареццо в XI столітті замість невменної системи нотації як прообраз сучасної нотації.
rdf:langString
rdf:langString
Solmització
rdf:langString
Solmizace
rdf:langString
Solmisation
rdf:langString
Sistema de notación musical latino
rdf:langString
Solmisation
rdf:langString
Solmisasi
rdf:langString
Solmisazione
rdf:langString
Solmisatie
rdf:langString
Nazwa solmizacyjna
rdf:langString
Solmization
rdf:langString
Сольмизация
rdf:langString
Solmização
rdf:langString
Solmisering
rdf:langString
Сольмізація
xsd:integer
1594005
xsd:integer
1113946169
rdf:langString
Solmització és el sistema de notació musical utilitzat a Amèrica (excepte Estats Units), Espanya, França, Itàlia i Portugal per nomenar les mitjançant les síl·labes do, re, mi, fa, sol, la i si .
rdf:langString
Solmizace, dříve též solmisace, nebo v některých zemích označováno francouzským výrazem solfège, je systém vzniklý ve středověku. Pomocí solmizačních slabik se určuje výška tónu. Solmizace se k označování výšky tónů dodnes používá zejména v románských zemích a v Rusku. V německé hudební sféře, včetně českého prostředí, se místo solmizačních slabik používají písmena abecedy.
rdf:langString
Solmisation ist eine im Mittelalter entwickelte Verfahrensweise, die Tonstufen eines Gesanges auf bestimmte Silben zu singen, „um ihren Ort im Tonsystem (qualitas) zu erkennen“. Vermutlich im 13. Jahrhundert begann man, das Verfahren eigens zu benennen, und sprach u. a. von solfatio, abgeleitet von den Tonsilben sol und fa. Gegen Ende des 15. Jahrhunderts ist dann die mittellateinische Wortbildung solmisatio bzw. solmizatio belegbar, abgeleitet von den Tonsilben sol und mi. Heute wird zwischen der „relativen“ und der „absoluten“ Solmisation unterschieden, wobei neuere Lehrmethoden der Solmisation mit dem Theoriesystem der ersten 600 Jahre nur noch punktuelle Gemeinsamkeiten haben.
rdf:langString
El sistema de notación musical latino es el sistema utilizado en América (excepto Estados Unidos), España, Francia, Italia y Portugal para nombrar las notas musicales mediante las sílabas do, re, mi, fa, sol, la y si.
rdf:langString
Solmisasi adalah sistem menempatkan sebuah suku kata berbeda ke setiap not dalam skala musik. Berbagai bentuk solmisasi dipakai dan telah digunakan di seluruh dunia, namun solfège adalah bentuk yang paling umum di Eropa dan Amerika Utara. Ketujuh suku kata yang normalnya dipakai untuk praktik di negara-negara berbahasa Inggris adalah: do, re, mi, fa, sol, la, dan ti (dengan naik di, ri, fi, si, li dan turun te, le, se, me, ra). Dalam Bahasa Indonesia, ketujuh suku kata yang normalnya dipakai untuk praktik adalah: do, re, mi, fa, sol, la, dan si (dengan skala kromatik naik di, ri, fi, sel, li dan turun sa, le, sal, ma, ra) Sedikitnya ada dua teori tentang asal usul solfège. Pertama adalah bahwa suku kata berasal dari yang ditulis oleh pada abad ke-8. Kedua, pertama diusulkan oleh Franciszek Meninski dalam Thesaurus Linguarum Orientalum (1680) dan kemudian oleh J. B. Laborde dalam Essai sur la Musique Ancienne et Moderne (1780), adalah bahwa suku kata berasal dari sistem solmisasi Arab درر مفصّلات Durar Mufaṣṣalāt ("Permata Terpisah") (dāl, rā', mīm, fā', ṣād, lām, tā') . Di India, asal solmisasi dapat ditemukan di seperti Upanishad, yang mendiskusikan sistem musik tujuh not, terwujud dalam bentuk . Dalam , urutan notnya adalah: sa, re, ga, ma, pa, dha, dan ni. memakai suku kata yang berasal dari alfabet Yunani untuk menamai not, dimulai dari C, urutannya adalah ni (eta), pa (alpha), vu' (beta), ga (gamma), di (delta), ke (epsilon), zo (zeta). Di , kata-kata yang dipakai untuk menamai not adalah (dari fa ke mi): 上 (siong atau shang4), 尺 (cei atau chi3), 工 (gong), 凡 (huan atau fan2), 六 (liuo atau liu4), 五 (ngou atau wu3), 乙 (yik atau yi3). Sistem ini dipakai untuk mengajarkan menyanyi sekilas. Dalam musik Jepang, baris pertama Iroha, sebuah syair kuno yang memakai "ABC" kana tradisional, dipakai untuk solmisasi. Suku kata yang mewakili not A, B, C, D, E, F, G adalah i, ro, ha, ni, ho, he, to secara berurutan. memakai sistem solmisasi lain yang dimulai dengan "Fu Ho U". Di Indonesia, musisi Jawa mengambil suku kata dari ; ji-ro-lu-pi-ma-nem-pi (siji, loro, telu, papat, lima, enem, pitu). Di Skotlandia, dipakai untuk mengomunikasikan musik secara verbal.
rdf:langString
Solmization is a system of attributing a distinct syllable to each note of a musical scale. Various forms of solmization are in use and have been used throughout the world, but solfège is the most common convention in countries of Western culture.
rdf:langString
Le terme solmisation désigne en général ce qu'on appelle le « solfège mobile », dans lequel les noms des notes dépendent de la tonalité, où la tonique, par exemple, est toujours appelée do en majeur ou la en mineur, quelle que soit la tonalité réelle dans laquelle on se trouve. Des systèmes semblables sont utilisés dans un certain nombre de cultures non européennes, aux Indes ou en Extrême-Orient. Le mot dénote plus particulièrement le chant par la méthode des hexacordes et des muances, telle qu'elle a été enseignée en Occident à partir du XIe siècle.
rdf:langString
Solmisatie is het zingen van muziek zonder tekst en direct van het blad. Het dient hetzelfde doel als solfège: het vergroten van de trefzekerheid in ritme en melodie en de verbetering van het muzikaal gehoor. Het verschil is echter dat bij de solmisatie-oefening gebruik wordt gemaakt van de Guidonische lettergrepen do-re-mi-fa-so-la-si-do in plaats van de benoeming van de tonen met de letters A t/m G, die eigenlijk gereserveerd zijn voor de stamtonen. Het voordeel is dat de lettergrepen relatief zijn en voor do elke toon kan worden gekozen. Opgemerkt moet nog worden dat in de reeks so gebruikt wordt in plaats van de vroegere sol en dat ook vaak si vervangen wordt door de lettergreep ti. Hoewel do-re-mi doorgaans als een relatief systeem wordt gebruikt, wordt in sommige landen de benaming do-re-mi ook absoluut gebruikt, waarbij 'do' een 'c' is. Dit resulteert dan in de volgende relatie tussen het "relatieve" en "absolute" systeem van toonnamen:
rdf:langString
La solmisazione, solmizzazione (dal nome delle note musicali sol e mi) o solfisazione è un metodo di solfeggio basato sulle sillabe che individuavano le note dell'esacordo: Ut - Re - Mi - Fa - Sol - La. L'introduzione del metodo viene solitamente attribuito, ma la cosa è ipotetica, a Guido d'Arezzo (XI secolo) ma della sua pratica abbiamo solo testimonianze relative ad epoche molto posteriori, come ad esempio nell'anonimo Tractatus de solmisatione del XIV secolo. In precedenza questa teoria prevedeva che la successione Ut Re Mi Fa Sol La, chiamata esacordo, fosse trasposta a partire dal Fa e dal Sol per creare altre due esacordi, attraverso i quali leggere le porzioni di musica contenenti la ancora mancante sillaba Si: Così come si vede nell'esempio, all'esacordo originario fu dato il nome di esacordo naturale (in pratica i suoni corrispondono ai nomi), all'esacordo con il Si bemolle il nome di esacordo molle e quello contenente il Si bequadro fu chiamato esacordo duro. L'estensione dei suoni normalmente considerata era dal Sol1 (primo rigo della chiave di basso) al Mi4 (quarto spazio della chiave di violino), da qui il termine solmisazione. Venivano quindi individuati sette esacordi: due naturali, due molli e tre (il primo e l'ultimo) duri. La solmisazione implicava il passaggio da un esacordo all'altro tutte le volte in cui il brano musicale lo rendesse necessario. Insomma, una melodia che non toccasse mai le note inferiori a Ut o superiori a La veniva cantata sulle sillabe dell'esacordo naturale, senza dover passare agli altri due esacordi. Quando la melodia passava superiormente dal La al Si o inferiormente da Ut al Si, molle o duro che fosse, si rendeva necessario cambiare esacordo e passare all'esacordo duro o al molle. Si riteneva che la sostituzione di Ut con Do (probabilmente in quanto sillaba più facile da cantare) fosse stata proposta dall'erudito Giovanni Battista Doni nella prima metà del XVII secolo. Do sarebbe stata secondo questa interpretazione la sillaba iniziale del suo cognome; in realtà già in un trattato di Pietro Aretino precedente la nascita dello stesso Doni la prima delle note viene chiamata Do e non più Ut.
rdf:langString
Nazwa solmizacyjna – nazwa dźwięku muzycznego alternatywna do literowej. Nazwy solmizacyjne stosuje się w śpiewie do ćwiczeń wokalnych. Nazwy solmizacyjne dla kolejnych dźwięków oktawy: Solmizacja jest to system głosek stosowanych w nauce śpiewu. Ułatwia odczytanie zapisu nutowego melodii. Solmizacja została wprowadzona przez Gwido z Arezzo w XI wieku, który wprowadził skalę sześciostopniową oznaczając poszczególne jej stopnie pierwszymi zgłoskami kolejnych wersów hymnu na cześć św. Jana: Ut queant laxis, Resonare fibris. Mira gestorum, Famuli tuorum. Solve polluti Labii reatum Sancte Ioannes W XVI wieku połączył pierwsze litery ostatnich wyrazów (Sancte Ioannes), co utworzyło si. Z kolei do zastąpiło ut w XVII wieku. Powstało ono z pierwszej sylaby nazwiska Giovanniego Battisty Doniego, który tej zmiany dokonał. Zmiana ta była spowodowana tym, że przy nauce śpiewu łatwiej jest śpiewać sylabę otwartą (zakończoną samogłoską) niż sylabę zamkniętą (zakończoną spółgłoską). Mimo to w niektórych krajach (głównie francuskojęzycznych) używa się do dziś tradycyjnego ut.
rdf:langString
Solmisering eller solmisation är att namnge tonerna i en durskala eller diatonisk skala med stavelser ämnade att uttala och sjunga. I europeisk musik introducerades tekniken i början 1000-talet av Guido av Arezzo, genom hans namngivning av hexakorden. Den vanligaste formen för namngivning av toner är 1.
* ut eller do 2.
* re 3.
* mi 4.
* fa 5.
* sol 6.
* la 7.
* ti eller si vilka fick beteckna skalans sex första toner (c, d, e, f, g, a). På 1500-talet tillkom stavelse si för den sjunde tonen (h). Stavelse ut utbyts ibland mot do. I vår tid används tonstavelserna i de flesta musikpedagogiska system, t. ex. tonic sol-fa, tonika-do och Jaques-Dalcrozes solfège. I andra kulturers musik, till exempel i den indiska, har man på liknande sätt infört en egen solmisering som märks i musikformen raga.
rdf:langString
Solmização é um sistema utilizado para a leitura de partituras, que atribui e associa uma sílaba distinta a cada nota em uma dada escala musical, independente de sua afinação verdadeira. É um método de reconhecimento auditivo, sistema ou prática de identificar e associar tons musicais a sílabas. É uma técnica usada em várias partes do mundo, com muitas variantes, e no ocidente é mais comum a seguinte sequência de sílabas para designar as notas de uma escala cromática ascendente (segundo o sistema adotado por Kodaly, que veio de Sarah Glover): dó, di, ré, ri, mi, fá, fi, sol, si lá, li e ti. S Já a escala cromática descendente possui 12 notas, se partirmos da nota mais aguda para a mais grave, você terá a escala descendente, e usará bemóis: dó, réb, ré, mib, mi, fá, solb, sol, láb, lá, sib, si.
rdf:langString
Сольмиза́ция (итал. solmisazione — по названию ступеней гвидонова гексахорда соль и ми; также итал. solfisazione от позднелат. solfisatio) — способ распева мелодий с помощью условных слогов, назначенных для каждой ступени (главным образом, диатонического) звукоряда. В основе сольмизации лежит мнемоническое ассоциирование отношения отдельных ступеней звукоряда с комбинацией таких слогов; в наиболее частом случае используются слоги ut (с XVII века в части европейских стран заменён на do), re mi fa sol la si. Иногда слово «сольмизация» понимают как синоним слова сольфеджио.
rdf:langString
Сольміза́ція (італ. solmisazione — від назв нот соль і мі) — в загальному значенні — артикулювання спеціальними складами різних елементів (звуковисотних, ритмічних) музичної мови. У вузькому значенні — система нотації, що включає 6-ступеневий звукоряд з певним співвідношенням інтервалів і складових позначень щаблів (до, ре, мі, фа, соль, ля). Ці назви походять з початкових складів перших шести рядків латинського гімну св. Іоанну. Уведена Гвідо д'Ареццо в XI столітті замість невменної системи нотації як прообраз сучасної нотації. Розрізняють абсолютну сольмізацію (позначення абсолютної висоти музичних звуків спеціальними складами), відносну сольмізацію (позначення ступеневих функцій музичних звуків в тональності або в ) спеціальними складами, ритмічну сольмізацію (позначення ритмічних елементів — тривалостей, позицій звуків у ритмічному контексті — спеціальними складами), виконавську сольмізацію (позначення спеціальними складами ритмічних зворотів і прийомів звукоутворення, наприклад, в індійській або японській системі музичної педагогіки при грі на ударних).
xsd:nonNegativeInteger
5899
