Sinfonia
http://dbpedia.org/resource/Sinfonia an entity of type: WikicatMusicalForms
La sinfonia è una delle forme strumentali con cui un'opera può iniziare, prima dell'apertura del sipario. Rispetto al preludio e all'ouverture alla francese ha struttura maggiormente definita.
rdf:langString
Sinfonia (wł. symfonia) – termin muzyczny mający różne znaczenia zależnie od epoki. W okresie wczesnego baroku sinfonią określano różnorakie wstępy do oper (lub aktów opery), bądź też kantat. W szkole neapolitańskiej nazywano tak uwerturę typu włoskiego. Czasem nazwa oznaczała również pierwszą, wstępną część utworu cyklicznego (np. w Particie c-moll J.S. Bacha). Jan Sebastian Bach nazwał tak 3-głosowe klawesynowe kompozycje o przeznaczeniu pedagogicznym dla odróżnienia ich od podobnych, lecz 2-głosowych inwencji. W późniejszym okresie termin bywał stosowany zamiennie ze słowem symfonia.
rdf:langString
Sinfonia (italienisch, von altgriechisch σύν „zusammen“ und altgriechisch φωνή „Klang“) bezeichnet seit Anfang des 17. Jahrhunderts (meist relativ kurze) Instrumentalstücke innerhalb größerer Vokalwerke (z. B. Kantaten, Opern), später auch in zyklischen Instrumentalformen (Suite). Zum Teil waren die Begriffe Sinfonia (etwa bei Francesco Corbetta und seinem Schüler Giovanni Battista Granata) und Sonata (wie bei Arcangelo Corelli) im 17. Jahrhundert austauschbar.
rdf:langString
Sinfonia (IPA: [siɱfoˈniːa]; plural sinfonie) is the Italian word for symphony, from the Latin symphonia, in turn derived from Ancient Greek συμφωνία symphōnia (agreement or concord of sound), from the prefix σύν (together) and ϕωνή (sound). In English it most commonly refers to a 17th- or 18th-century orchestral piece used as an introduction, interlude, or postlude to an opera, oratorio, cantata, or suite. The word is also found in other Romance languages such as Spanish or Portuguese.
rdf:langString
Sinfonia est le mot italien équivalent à symphonie. Cependant, lorsqu'on parle en français d'une « sinfonia » ce terme signifie un genre musical différent et chronologiquement antérieur à la symphonie. Dans le Syntagma musicum, de Michael Prætorius, il nous est dit que la sinfonia comporte au moins 5-6 voix et qu'elle sert à introduire de la musique vocale, sacrée ou profane. Mais il semblerait qu'il en ait existé à 3 voix, menant vers la sonate en trio. Vers 1680, en Italie, on trouve deux tendances : L'utilisation du terme Sinfonia disparait avant la fin du XVIIIe siècle.
rdf:langString
Een sinfonia is een instrumentaal muziekstuk. Het woord is afkomstig uit het Italiaans en is in de meeste talen gelijk aan het woord voor symfonie. Een sinfonia is oorspronkelijk (vroeg-Barok periode) een kort instrumentaal muziekstuk dat gespeeld werd direct voorafgaand aan een (vocale) opera of kerkmuziek. De bedoeling was het publiek tot stilte te manen en tegelijkertijd voor te bereiden op het vocale werk dat volgde. Een sinfonia was in die tijd dan meestal slechts twaalf tot vierentwintig maten lang. In het Musicalische Lexicon (de eerste Duitstalige muziekencyclopedie) uit 1732 gaf de organist en componist Johann Gottfried Walther aan dat voor een sinfonia geen richtlijnen bestaan met betrekking tot maatsoort of metrum. De componist heeft binnen de grenzen van wat geen muzikale chaos
rdf:langString
シンフォニア（sinfonia）は、ギリシア語の「syn-（一緒に）」+「phone（音）」を語源とするイタリア語で、元来は漠然と合奏曲を意味する言葉である。「交響曲」（シンフォニー）と同語源であるが、バロック音楽の分野においては主として「声楽作品中に挿入された合奏曲」を指す用語として用いる。なお、交響曲を指す場合は、英語では symphony、ドイツ語では Symphonie または Sinfonie の表記を用いるが、いずれも本項の意味ではそのまま sinfonia を用いる。イタリア語ではその区別がない。 バロック期にイタリアで始まったオペラ（ただし、近代オペラとは大きく異なるバロック・オペラ）の中で、歌唱を伴わない器楽（管弦楽）の合奏による楽章をシンフォニアと称した。序曲（前奏）としてのものが代表的だが、場面の切り替わりに奏されるような間奏も含まれる。これがのちには次第に長大化して独立し、古典派音楽に至り交響曲へと発展した。バロック音楽においては、“Ouverture”（序曲）といえばもっぱらバレエやフランス・オペラなどに用いられるフランス風序曲の形式を指し、同じくオペラなどの冒頭の合奏曲であっても、「シンフォニア」は主にイタリア・オペラとその流れに連なる声楽作品において用いられるという区別があった。
rdf:langString
rdf:langString
Sinfonia
rdf:langString
Sinfonia
rdf:langString
Sinfonia (opera)
rdf:langString
Sinfonia
rdf:langString
シンフォニア
rdf:langString
Sinfonia
rdf:langString
Sinfonia
xsd:integer
930371
xsd:integer
1122909349
rdf:langString
Kennedy, Michael. "Sinfonia". The Oxford Dictionary of Music, 2nd edition, revised, associate editor, Joyce Bourne. Oxford and New York: Oxford University Press, 2006. .
rdf:langString
Randel, Don . The New Harvard Dictionary of Music. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press, 1986. .
rdf:langString
Marcuse, Sibyl. Musical Instruments: A Comprehensive Dictionary, corrected edition. The Norton Library. New York: W. W. Norton & Company, 1975. .
rdf:langString
Fisher, Stephen C. "Sinfonia" in Stanley Sadie , The New Grove Dictionary of Opera, Vol. Four. p. 386. London, Macmillan Publishers Ltd., 1998. .
rdf:langString
Bukofzer, Manfred. Music in the Baroque Era. New York, W.W. Norton & Co., 1947. .
rdf:langString
Gardiner, John Eliot. Cantatas for the Twelfth Sunday after Trinity / Jakobskirche, Köthen. [s.l.]: Monteverdi Choir, 2007
rdf:langString
Abate, Frank R. . The Oxford American Dictionary and Language Guide. New York: Oxford University Press. .
rdf:langString
Lotha, Gloria, and the Editors of the Encyclopædia Britannica. N.d. “Sinfonia”. Encyclopædia Britannica online edition
rdf:langString
Bach, Peter. "Werk: Vokalwerke: BWV 146: Wir müssen durch viel Trübsal". [s.l.]: Bach.de, 2004–2018 .
rdf:langString
Cusick, Suzanne G.; Jan Larue; John Tyrrell , "Sinfonia " in Stanley Sadie , The New Grove Dictionary of Music and Musicians, 2nd edition, London: Macmillan Publishers, 2001.
rdf:langString
July 2017
rdf:langString
Sinfonia (italienisch, von altgriechisch σύν „zusammen“ und altgriechisch φωνή „Klang“) bezeichnet seit Anfang des 17. Jahrhunderts (meist relativ kurze) Instrumentalstücke innerhalb größerer Vokalwerke (z. B. Kantaten, Opern), später auch in zyklischen Instrumentalformen (Suite). Zum Teil waren die Begriffe Sinfonia (etwa bei Francesco Corbetta und seinem Schüler Giovanni Battista Granata) und Sonata (wie bei Arcangelo Corelli) im 17. Jahrhundert austauschbar. Einige Bachkantaten beginnen mit einer Sinfonia, so beispielsweise die Kantaten Nr. 4, 12, 18, 21, 29, 31, 42, 49, 52, 75, 146, 150, 152, 156, 169, 174, 182, 188 und 196. Eine bekannte Sinfonia von Bach ist die Pastorale zu Beginn der zweiten Kantate des Weihnachtsoratoriums (BWV 248). Bei der Kantate BWV 76 eröffnet eine Sinfonia jenen zweiten Teil der Kantate, der ursprünglich nach der Predigt musiziert wurde. In der Kantate BWV 35 steht eine Sinfonia am Anfang der Kantate und eine weitere Sinfonia am Anfang des zweiten Teils nach der Predigt. Im löst sich die neapolitanische Opernsinfonia, die auch unabhängig von der Oper in sogenannten Akademien aufgeführt wurde, aus ihrer Funktion als Opernouvertüre heraus. Speziell die Neapolitanische Opernsinfonia mit ihren drei Teilen (schnell-langsam-schnell) und ihrem prägnanten Kopfsatz, der ebenfalls drei sich wiederholende Teile mit Modulationsplan (|:T-D:||:D-T|T-T:|) enthält, wird dann mit ihrer keimhaften Sonatensatzform zum Vorläufer der Sinfonie. In der vorklassischen Sinfonia bauen die Streicher ihre zentrale Stellung aus. Die Bläser (meist zwei Hörner und zwei Oboen) übernehmen Begleitfunktion, wobei der Generalbass entfällt. Im Gegensatz zum Barock ist der Stil der vorklassischen Sinfonia harmonisch einfach, kontrastreich und kantabel. Zudem bildet sich ein zweites Thema heraus. In Oberitalien ist besonders Giovanni Battista Sammartini beliebt. In Mannheim erspielte sich das Hoforchester des Kurfürsten Karl Theodors mit Sitz in Mannheim unter Johann Anton Wenzel Stamitz, dem Gründer der Mannheimer Schule, Franz Xaver Richter und Ignaz Holzbauer europäischen Ruhm als modernes Orchester der Vorklassik. Daneben ist auch die Wiener Schule mit Georg Christoph Wagenseil und Matthias Georg Monn für die Ausprägung der vorklassischen Sinfonia von Bedeutung.
rdf:langString
Sinfonia est le mot italien équivalent à symphonie. Cependant, lorsqu'on parle en français d'une « sinfonia » ce terme signifie un genre musical différent et chronologiquement antérieur à la symphonie. Dans le Syntagma musicum, de Michael Prætorius, il nous est dit que la sinfonia comporte au moins 5-6 voix et qu'elle sert à introduire de la musique vocale, sacrée ou profane. Mais il semblerait qu'il en ait existé à 3 voix, menant vers la sonate en trio. On trouve aussi le terme de sinfonia pour désigner une pièce musicale annonçant le début d'un opéra, et n'ayant aucun lien dramatique avec celui-ci. Cette pratique se codifiera en une forme pavane/gaillarde, par exemple chez Monteverdi, dans Il ritorno d'Ulisse in patria (1641), et L'incoronazione di Poppea (1643). Vers 1680, en Italie, on trouve deux tendances :
* à Rome, la sinfonia a plutôt pour modèle le concerto grosso de Corelli, de forme AB (Largo-Allegro) avec soliste ;
* à Venise, elle se rapproche plutôt du concerto Vivaldien, de forme ABC (Allegro-Largo-Allegro), aussi avec présence de solistes. En France, cela prend rapidement la forme de l'ouverture à la française, à savoir AB, A étant binaire, solennel et en rythmes pointés, et B de rythme ternaire et de style fugué. En Angleterre, Händel va opérer une synthèse, en gardant la forme française et en ne renonçant pas à la présence de solistes. Pour ce qui est des sinfonie hors du contexte de l'opéra, on en voit une des premières apparitions avec Salomone Rossi, en 1607, dans son Primo Libro delle Sinfonie et Gagliarde. Cette pratique mènera vers des formes indépendantes de musique instrumentale telles la sonate en trio. Ainsi, les cantates de Bach commencent souvent par un court mouvement purement instrumental nommé « sinfonia » (et dans le cas des cantates BWV 52, 174, et 207, les « sinfonie » sont reprises comme mouvements dans les Concertos brandebourgeois 1 et 3). L'utilisation du terme Sinfonia disparait avant la fin du XVIIIe siècle.
rdf:langString
Sinfonia (IPA: [siɱfoˈniːa]; plural sinfonie) is the Italian word for symphony, from the Latin symphonia, in turn derived from Ancient Greek συμφωνία symphōnia (agreement or concord of sound), from the prefix σύν (together) and ϕωνή (sound). In English it most commonly refers to a 17th- or 18th-century orchestral piece used as an introduction, interlude, or postlude to an opera, oratorio, cantata, or suite. The word is also found in other Romance languages such as Spanish or Portuguese. In the Middle Ages down to as late as 1588, it was also the Italian name for the hurdy-gurdy . Johann Sebastian Bach used the term for his keyboard compositions also known as Three-part Inventions, and after about 1800, the term, when in reference to opera, meant "Overture" . In George Frideric Handel's oratorio Messiah (HWV 56), "Overture to the Messiah" (French Overture in E minor) was originally titled "Sinfony". In the 20th and 21st centuries it is found in the names of some chamber orchestras, such as the Northern Sinfonia.
rdf:langString
シンフォニア（sinfonia）は、ギリシア語の「syn-（一緒に）」+「phone（音）」を語源とするイタリア語で、元来は漠然と合奏曲を意味する言葉である。「交響曲」（シンフォニー）と同語源であるが、バロック音楽の分野においては主として「声楽作品中に挿入された合奏曲」を指す用語として用いる。なお、交響曲を指す場合は、英語では symphony、ドイツ語では Symphonie または Sinfonie の表記を用いるが、いずれも本項の意味ではそのまま sinfonia を用いる。イタリア語ではその区別がない。 バロック期にイタリアで始まったオペラ（ただし、近代オペラとは大きく異なるバロック・オペラ）の中で、歌唱を伴わない器楽（管弦楽）の合奏による楽章をシンフォニアと称した。序曲（前奏）としてのものが代表的だが、場面の切り替わりに奏されるような間奏も含まれる。これがのちには次第に長大化して独立し、古典派音楽に至り交響曲へと発展した。バロック音楽においては、“Ouverture”（序曲）といえばもっぱらバレエやフランス・オペラなどに用いられるフランス風序曲の形式を指し、同じくオペラなどの冒頭の合奏曲であっても、「シンフォニア」は主にイタリア・オペラとその流れに連なる声楽作品において用いられるという区別があった。 イタリア・オペラの形式を取り入れたオラトリオやカンタータでも、同様の形式で用いられるようになった。当時オペラが普及しなかったドイツでは、カンタータ中のシンフォニアが多く作られた。ヨハン・ゼバスティアン・バッハの教会カンタータ中には秀逸な作例が多数あり、声楽の楽章に織り込んで2楽章以上のシンフォニアが挿入されているものもある。これには世俗音楽として作った曲を転用したり、その逆の転用を行ったことが確認できるものもある。例えば、恐らくケーテン時代に作曲された遺失オーボエ協奏曲BWV1053a は、楽章をばらして教会カンタータBWV49 とBWV169 のシンフォニアに編曲転用され、さらにチェンバロ協奏曲BWV1053 として再び編曲されたことが推測されている。 バッハの「インヴェンションとシンフォニア」や「パルティータ」中の楽章など、鍵盤楽器の独奏曲にもシンフォニアという言葉が用いられるが、この場合は「多声部を含むポリフォニー」という意味である。語源が同じで、なおかつ同じバロック音楽における用語であっても、意味合いや楽曲形態としては全く異なるものである。
rdf:langString
La sinfonia è una delle forme strumentali con cui un'opera può iniziare, prima dell'apertura del sipario. Rispetto al preludio e all'ouverture alla francese ha struttura maggiormente definita.
rdf:langString
Sinfonia (wł. symfonia) – termin muzyczny mający różne znaczenia zależnie od epoki. W okresie wczesnego baroku sinfonią określano różnorakie wstępy do oper (lub aktów opery), bądź też kantat. W szkole neapolitańskiej nazywano tak uwerturę typu włoskiego. Czasem nazwa oznaczała również pierwszą, wstępną część utworu cyklicznego (np. w Particie c-moll J.S. Bacha). Jan Sebastian Bach nazwał tak 3-głosowe klawesynowe kompozycje o przeznaczeniu pedagogicznym dla odróżnienia ich od podobnych, lecz 2-głosowych inwencji. W późniejszym okresie termin bywał stosowany zamiennie ze słowem symfonia.
rdf:langString
Een sinfonia is een instrumentaal muziekstuk. Het woord is afkomstig uit het Italiaans en is in de meeste talen gelijk aan het woord voor symfonie. Een sinfonia is oorspronkelijk (vroeg-Barok periode) een kort instrumentaal muziekstuk dat gespeeld werd direct voorafgaand aan een (vocale) opera of kerkmuziek. De bedoeling was het publiek tot stilte te manen en tegelijkertijd voor te bereiden op het vocale werk dat volgde. Een sinfonia was in die tijd dan meestal slechts twaalf tot vierentwintig maten lang. In het Musicalische Lexicon (de eerste Duitstalige muziekencyclopedie) uit 1732 gaf de organist en componist Johann Gottfried Walther aan dat voor een sinfonia geen richtlijnen bestaan met betrekking tot maatsoort of metrum. De componist heeft binnen de grenzen van wat geen muzikale chaos is, volledige vrijheid. De eerste sinfonia is - voor zover men weet - afkomstig uit de opera Orfeo gecomponeerd door Monteverdi in 1607. Later werd de sinfonia langer en complexer. Uiteindelijk evolueerde de sinfonia tot een zelfstandig muziekstuk bestaande uit meerdere delen.Uitspraak
Er bestaat onder invloed van het Engels, onzekerheid over de manieren om de klemtoon van het woord juist te leggen.Gebruikelijk is de uitspraak volgens het Italiaans, met het accent op de tweede lettergreep van achter, sinfo-ni-a.Daarmee volgt het woord logischerwijs andere muziektermen zoals la melodía, una fantasía, con armonía (of harmonía, de Latijns/Spaanse vorm), evenals andere Italiaanse woorden van Griekse oorsprong: astronomía, biografía, geometría, xenofobía. Hun Franse equivalenten eindigen op een beklemtoonde -ie.
xsd:date
2017-07-02
xsd:nonNegativeInteger
9246