Sindarin

http://dbpedia.org/resource/Sindarin an entity of type: Thing

Sindarin und Quenya sind die bekanntesten fiktionalen Sprachen, die der britische Autor J. R. R. Tolkien in seinen Erzählungen über die von ihm erdachte Welt Mittelerde verwendet. Sie werden von den dort lebenden Elben gesprochen. Tolkien kam bereits in seiner frühen Kindheit mit unterschiedlichen Sprachen in Berührung, da er in der Obhut eines Geistlichen aufwuchs und dabei Latein und Griechisch kennenlernte. Er beschäftigte sich intensiv mit alten Legenden und Sagen, die einen Einfluss auf seine Geschichten hatten. rdf:langString

Sindarina, elfoera grisa ere deitua, Tolkienek sortutako bat da, Arda munduari buruzko bere istorioetan agertzen dena eta Erdialdeko Lurraldean gehien hitz egindako elfotar hizkuntza dena. Sindarina, batera Tolkienek, eurekin testu luzeak idatzi ahal izateko bezain beste garatu zituen bi hizkuntzetako bat da. Sindarina idazteko normalean alfabetoa erabiltzen da, errunak ere erabil daitezkeen arren. Sindarin izena, izatez, datibo bat da quenyaz, "Sindarrei" esan nahi duena. Hizkuntzaren jatorrizko izena edhellen izango litzateke. rdf:langString

El sindarin (llamado también élfico gris) es una lengua artificial creada por el escritor y filólogo británico J. R. R. Tolkien que aparece en sus historias sobre el mundo de Arda, y que es la lengua élfica más hablada en la Tierra Media. El sindarin es, junto con el quenya, una de las dos ideolenguas de Tolkien desarrolladas lo suficiente para que en ellas se puedan escribir textos largos. La escritura del sindarin suele emplear normalmente las tengwar, aunque también se pueden usar las runas cirth. El nombre sindarin es en realidad un dativo en quenya, que significa ‘a los sindar’. El nombre nativo del idioma sería edhellen (‘élfico’). rdf:langString

신다린(Sindarin)은 J. R. R. 톨킨이 만든 인공어로서, 판타지 소설《반지의 제왕》에 나오는 가운데땅에서 쓰이는 언어이다. 대개 텡과르로 표기한다. rdf:langString

Sindarin (qya. szaroelfi, inaczej: język sindariński) – sztuczny język opracowany przez J.R.R. Tolkiena, występujący w stworzonej przez niego mitologii Śródziemia. Mieli posługiwać się nim Sindarowie. Fonologia oparta jest w dużej mierze na języku walijskim. rdf:langString

Sindarin (IPA: ['sindarin]) är ett språk som skapades av J.R.R. Tolkien för hans fiktiva värld Arda. Språket talas av det alviska folket sindar, de teleri som blev kvar i Beleriand under den långa marschen från Cuiviénen till Valinor. Det kom med tiden att breda ut sig och bli ett gemensamt språk för samtliga Midgårds alver och även för flera människoätter. Sindarin är dess namn på quenya; själva kallade de sitt språk för edhellen (IPA: [ɛð'ɛl:ɛn]) 'alviska'. rdf:langString

Синдарин, синдарська мова або сіроельфійська — одна з вигаданих мов, розроблених Дж. Р. Р. Толкіном. У легендаріумі Толкіна (твори, присвячені всесвіту Арда) — одна з ельфійських мов, мова народу синдар. rdf:langString

辛達林（Sindarin）是魔戒作者托尔金（J.R.R.Tolkien）发明的精靈語（Elvish）之一，在魔戒及其他相關著作中有大量的运用。 rdf:langString

El síndarin és una llengua fictícia creada per J. R. R. Tolkien per ser utilitzada al món creat per ell, la Terra Mitjana. El síndarin és una de les moltes llengües parlades pels elfs, anomenats Eledhrim [ˈɛlɛðrim] o Edhellim [ɛˈðɛllim] en síndarin. De fet, la paraula síndarin és en si mateixa una paraula del quenya que literalment significa "èlfic gris", mot que també s'utilitza per referir-se a aquesta llengua en català. Tanmateix, durant la Primera Edat també s'utilitzava la paraula edhellen ("èlfic" en síndarin) per referir-se a aquesta llengua. rdf:langString

Η Sindarin (ελληνική απόδοση: Σίνταριν) δημιουργήθηκε από τον Άγγλο συγγραφέα Τόλκιν σαν μία από τις δυο γλώσσες που χρησιμοποιεί η φυλή των Ξωτικών στα βιβλία του. Στην Τρίτη Εποχή, αυτή η γλώσσα είναι η πιο συχνά ομιλούμενη από τα Ξωτικά της Μέσης Γης. Η Σίνταριν ήταν γλώσσα των , των ξωτικών που έμειναν πίσω στη Μέση Γη, όταν τα Ξωτικά έκαναν το ταξίδι προς το . Όταν οι (των οποίων η γλώσσα ήταν η Κουένυα) γύρισαν στη Μέση Γη, υιοθέτησαν αυτή τη γλώσσα αντί της δικής τους. Πριν την Πτώση του Νούμενορ, η Σίνταριν μιλιόταν κι εκεί. Η γνώση της φυλάχτηκε στο βασίλειο της Γκόντορ. rdf:langString

La sindara lingvo aŭ Sindarino estas unu el la artaj lingvoj verkitaj de J. R. R. Tolkien uzita en sia fikcia mondo, Arda. En siaj rakontoj, ĝi estas la plej parolata elfa lingvo en la orienta parto de Mez-Tero dum la Tria Aĝo (dum okazas „La Mastro de l' Ringoj“).Ĝi estas unu el la lingvoj parolataj de la grizaj elfoj kaj la unua lingvo de la sindaraj elfoj de Beleriando. Ĉi tiuj estis la elfoj de la tria klano, ofte nomitaj „teleri“, kiuj restis en Beleriando post la Granda Vojaĝo. La lingvo de la elfoj kiuj forlasis Mez-Teron restis samaj, dum la lingvo de la elfoj kiuj restis tie ŝanĝiĝis tra la tempo. rdf:langString

Sindarin is one of the fictional languages devised by J. R. R. Tolkien for use in his fantasy stories set in Arda, primarily in Middle-earth. Sindarin is one of the many languages spoken by the Elves. The word Sindarin is a Quenya word. The Dwarves rarely taught their language to others, so they learned both Quenya and Sindarin in order to communicate with the Elves, especially the Noldor and Sindar. By the Third Age, however, the Dwarves were estranged from the Elves and no longer routinely learned their language, preferring to use Westron. rdf:langString

Le sindarin ou gris-elfique est une des langues construites imaginées par le romancier et philologue J. R. R. Tolkien dans le cadre de l'élaboration des récits de la Terre du Milieu. Il en commença la construction vers 1917 sous une forme alors appelée gnomique, et ne cessa ensuite au cours de sa vie d'en faire évoluer les conceptions, tant dans ses caractéristiques proprement linguistiques que dans sa place dans la narration. Le nom même de la langue fut modifié plusieurs fois, et le terme de sindarin n'apparut qu'au début des années 1950 à la fin de la rédaction du Seigneur des anneaux, l'œuvre la plus connue de son auteur. rdf:langString

Il sindarin (detto anche grigioelfico) è una lingua artificiale di Arda, l'universo immaginario fantasy creato dallo scrittore inglese J. R. R. Tolkien. Fu il linguaggio elfico più comunemente parlato nella Terra di Mezzo durante la Terza Era. Albero genealogico dei popoli elfici Tolkien basò il suono e parte della grammatica del Sindarin sulla lingua gaelica, riprendendo molte mutazioni tipiche del linguaggio celtico (specialmente il brittonico). Inoltre il linguaggio risente molto degli influssi delle lingue germaniche, essendo Tolkien uno studioso di antico inglese, norreno e gotico. Thenid rdf:langString

シンダール語あるいはシンダリン（Sindarin）はJ・R・R・トールキンが開発した人工言語である。トールキンの神話では、かつて最も使われたエルフの言語だった。また、エルフの「大いなる旅」の後に残されたテレリであるシンダール（エゼル）の言語だった。共通テレリ語と呼ばれる初期の言語から派生した。ノルドールが中つ国に戻った時、生来のクウェンヤの方が美しいと考えたが、シンダール語を採用した。没落の前、ヌーメノールのほとんどの人間もまたこの言葉を使った。それについての知識はヌーメノールの亡国の民の王国ゴンドールの特に学識者の間で維持された。もとは、ノルドール（エルフの第二の氏族）の言葉にしようと考えていたが（そのため、語源学的に名前もノルドール語(Noldorin)だった）、トールキンはその後シンダールの言語であると決定した。このために、古い資料ではノルドール語(Noldorin)と呼ばれている。ノルドール語をシンダール語にした時、さらに、それはもとは無関係なイルコール語(Ilkorin)のいくつかの特徴を採用した。トールキンは、いくらかウェールズ語に基づいてノルドール語/シンダール語の文法および音を作り、確かに、シンダール語にはケルト語を特徴づける音変異が多く見られる。第一紀に、シンダール語にはいくつかの方言があった。 rdf:langString

Het Sindarijns (Engels: Sindarin) is een artistieke taal die door J.R.R. Tolkien ontwikkeld is. In Tolkiens mythen is het de meest gesproken Elfse taal. Het is de taal van de Sindar, de Teleri die in de Grote Mars der Elfen achterbleven in Midden-aarde. Wanneer de Noldor in Midden-aarde terugkomen, adopteren zij de taal van de Sindar, ook al vinden ze hun moedertaal Quenya mooier. Voor hun val spreken de meeste Númenóreanen ook Sindarijns. rdf:langString

Си́ндарин (кв. Sindarin; самоназвания нет, сами эльфы часто называют его просто Edhellen, то есть «эльфийский») — один из вымышленных языков, разработанных Дж. Р. Р. Толкином. В легендариуме представляет собой один из эльфийских языков — речь синдар. Толкин в создании синдарина основывался на валлийском языке, он обладает особенностью — мутациями согласных, подобно кельтским языкам. Также синдарин испытал влияние древнеанглийского и древнескандинавского языков. Слово синдарин переводится с квенья как «серое наречие». rdf:langString

rdfs:label

rdf:langString Síndarin

rdf:langString Sindarin

rdf:langString Sindara lingvo

rdf:langString Sindarin

rdf:langString 신다린

rdf:langString シンダール語

rdf:langString Sindarijns

rdf:langString Sindarin

rdf:langString Синдарин

rdf:langString 辛达林

rdf:langString Синдарин

foaf:name

rdf:langString Sindarin

dbpprop:name

rdf:langString Sindarin

dbpedia-owl:wikiPageID

xsd:integer 23141453

dbpedia-owl:wikiPageRevisionID

xsd:integer 1123376751

dbpprop:fam

rdf:langString artistic languages

rdf:langString constructed languages

rdf:langString fictional languages

dbpprop:setting

rdf:langString The fictional world of Middle-earth

dbpedia-owl:abstract

rdf:langString El síndarin és una llengua fictícia creada per J. R. R. Tolkien per ser utilitzada al món creat per ell, la Terra Mitjana. El síndarin és una de les moltes llengües parlades pels elfs, anomenats Eledhrim [ˈɛlɛðrim] o Edhellim [ɛˈðɛllim] en síndarin. De fet, la paraula síndarin és en si mateixa una paraula del quenya que literalment significa "èlfic gris", mot que també s'utilitza per referir-se a aquesta llengua en català. Tanmateix, durant la Primera Edat també s'utilitzava la paraula edhellen ("èlfic" en síndarin) per referir-se a aquesta llengua. El síndarin va ser la llengua dels elfs de Beleríand. Aquests eren elfs del Tercer Grup que es va quedar a Beleríand després del Gran Viatge i, conseqüentment, la seva llengua també es va separar de la dels elfs que van salpar de la Terra Mitjana. El síndarin deriva d'una llengua més primerenca anomenada telerin comú, la qual va evolucionar de l'eldarin comú, la llengua dels èldar abans de les seves divisions. Abans de totes aquestes llengües, els elfs parlaven el quendian primitiu. En la Tercera Edat (el final de la qual és el marc cronològic del Senyor dels Anells), el síndarin era la llengua més parlada per la majoria dels elfs de la part occidental de la Terra Mitjana. El síndarin és la llengua normalment anomenada èlfic en El Senyor dels Anells. Quan els elfs Nóldor, que parlaven quenya, van retornar a la Terra Mitjana, van adoptar el síndarin com a llengua pròpia. El quenya i el síndarin s'assemblen pel que fa al vocabulari, però tenen una estructura i una gramàtica molt diferent. El síndarin és congeut per ser un idioma més variable que el quenya, i durant la Primera Edat hi hagué molts dialectes regionals. La llengua utilitzada a Dòriath (casa de Thíngol, rei dels Sindar), coneguda com a Doriathrin, va ser qualificada per molts elfs grisos com la forma de la llengua més elevada i noble. En la Segona Edat, molts humans de l'illa de Númenor van aprendre a parlar el síndarin amb fluïdesa. Els seus descendents, els Dúnedain de Góndor i Àrnor, van continuar parlant síndarin durant la Tercera Edat. En un principi, el síndarin s'escrivia utilitzant el cirth, un alfabet èlfic. Més tard es va adoptar el tengwar. Tolkien va basar el so i part de la gramàtica del síndarin en el gal·lès, i mostra algunes de les mutacions de consonants que caracteritzen les L'idioma també va rebre influències de l'anglès antic i el nòrdic antic.

rdf:langString Sindarin und Quenya sind die bekanntesten fiktionalen Sprachen, die der britische Autor J. R. R. Tolkien in seinen Erzählungen über die von ihm erdachte Welt Mittelerde verwendet. Sie werden von den dort lebenden Elben gesprochen. Tolkien kam bereits in seiner frühen Kindheit mit unterschiedlichen Sprachen in Berührung, da er in der Obhut eines Geistlichen aufwuchs und dabei Latein und Griechisch kennenlernte. Er beschäftigte sich intensiv mit alten Legenden und Sagen, die einen Einfluss auf seine Geschichten hatten.

rdf:langString Η Sindarin (ελληνική απόδοση: Σίνταριν) δημιουργήθηκε από τον Άγγλο συγγραφέα Τόλκιν σαν μία από τις δυο γλώσσες που χρησιμοποιεί η φυλή των Ξωτικών στα βιβλία του. Στην Τρίτη Εποχή, αυτή η γλώσσα είναι η πιο συχνά ομιλούμενη από τα Ξωτικά της Μέσης Γης. Η Σίνταριν ήταν γλώσσα των , των ξωτικών που έμειναν πίσω στη Μέση Γη, όταν τα Ξωτικά έκαναν το ταξίδι προς το . Όταν οι (των οποίων η γλώσσα ήταν η Κουένυα) γύρισαν στη Μέση Γη, υιοθέτησαν αυτή τη γλώσσα αντί της δικής τους. Πριν την Πτώση του Νούμενορ, η Σίνταριν μιλιόταν κι εκεί. Η γνώση της φυλάχτηκε στο βασίλειο της Γκόντορ. Ο Τόλκιν βασίστηκε στην Ουαλική γλώσσα για τη δομή, τη γραμματική και τη φωνολογία της Σίνταριν. Η γλώσσα, ακολουθεί την κέλτικη γραμματική των μεταλλάξεων των αρχικών συμφώνων υπό προϋποθέσεις. Για παράδειγμα η λέξη Perian, όταν λάβει άρθρο, γίνεται i Berian. Στον πληθυντικό, η Periannath, όταν λάβει άρθρο (in), γίνεται i-Pheriannath λόγω φωνολογίας. Άλλο χαρακτηριστικό της γλώσσας, είναι ότι ο πληθυντικός της κατά κανόνα δε σχηματίζεται με καταλήξεις αλλά με αλλαγή του θέματος της λέξης. Για παράδειγμα ο πληθυντικός της λέξης adar είναι edair.

rdf:langString La sindara lingvo aŭ Sindarino estas unu el la artaj lingvoj verkitaj de J. R. R. Tolkien uzita en sia fikcia mondo, Arda. En siaj rakontoj, ĝi estas la plej parolata elfa lingvo en la orienta parto de Mez-Tero dum la Tria Aĝo (dum okazas „La Mastro de l' Ringoj“).Ĝi estas unu el la lingvoj parolataj de la grizaj elfoj kaj la unua lingvo de la sindaraj elfoj de Beleriando. Ĉi tiuj estis la elfoj de la tria klano, ofte nomitaj „teleri“, kiuj restis en Beleriando post la Granda Vojaĝo. La lingvo de la elfoj kiuj forlasis Mez-Teron restis samaj, dum la lingvo de la elfoj kiuj restis tie ŝanĝiĝis tra la tempo. Kiam la kvenja-parolantaj noldoroj revenis Mez-Teron, ili adoptis la sindaran lingvon por trankviligi al Thingol, la reĝo de la sindaroj. La kvenja-lingvo kaj la sindara lingvo estis iam rilataj kaj havas kelkajn komunajn vortojn sed tre malsaman gramatikon.Dum la Dua Aĝo, multaj homoj de la insulo Numenoro povis flue paroli la sindaran kaj iliaj idoj, la dunedainoj de Gondoro kaj Arnoro, daŭris parolante ĝin dum la Tria Aĝo. En ĉi tiu fikcia mondo, unue, antaŭ la reveno de la noldoroj al Mez-Tero, Sindarino estis skribita per cirth runoj, elfa aboco de Beleriando. Poste, tengvaro estis uzita.

rdf:langString Sindarina, elfoera grisa ere deitua, Tolkienek sortutako bat da, Arda munduari buruzko bere istorioetan agertzen dena eta Erdialdeko Lurraldean gehien hitz egindako elfotar hizkuntza dena. Sindarina, batera Tolkienek, eurekin testu luzeak idatzi ahal izateko bezain beste garatu zituen bi hizkuntzetako bat da. Sindarina idazteko normalean alfabetoa erabiltzen da, errunak ere erabil daitezkeen arren. Sindarin izena, izatez, datibo bat da quenyaz, "Sindarrei" esan nahi duena. Hizkuntzaren jatorrizko izena edhellen izango litzateke.

rdf:langString Le sindarin ou gris-elfique est une des langues construites imaginées par le romancier et philologue J. R. R. Tolkien dans le cadre de l'élaboration des récits de la Terre du Milieu. Il en commença la construction vers 1917 sous une forme alors appelée gnomique, et ne cessa ensuite au cours de sa vie d'en faire évoluer les conceptions, tant dans ses caractéristiques proprement linguistiques que dans sa place dans la narration. Le nom même de la langue fut modifié plusieurs fois, et le terme de sindarin n'apparut qu'au début des années 1950 à la fin de la rédaction du Seigneur des anneaux, l'œuvre la plus connue de son auteur. Au sein de son univers de fiction, le sindarin est la langue des Sindar ou Elfes Gris, qui se développa d'abord au Beleriand pendant le Premier Âge, à partir d'un ancêtre commun aux diverses langues des Elfes. Plus tard, il fut adopté par divers autres peuples et s'étendit en de nombreuses régions de la Terre du Milieu, y devenant ainsi la langue véhiculaire des Elfes, et l'une des langues en usage chez un peuple des Hommes, les Dúnedain. La phonétique et une bonne part de la grammaire sont fortement inspirées de celles du gallois et du norrois. Par sa morphologie, le sindarin est une langue flexionnelle, qui fait un large usage d'alternances vocaliques et de mutations consonantiques. La syntaxe est relativement analytique. Le vocabulaire est construit a priori, c'est-à-dire indépendamment de celui des langues naturelles ; mais Tolkien l'a conçu de sorte qu'il soit apparenté à celui des autres langues elfiques qu'il imagina, telles que le quenya.

rdf:langString El sindarin (llamado también élfico gris) es una lengua artificial creada por el escritor y filólogo británico J. R. R. Tolkien que aparece en sus historias sobre el mundo de Arda, y que es la lengua élfica más hablada en la Tierra Media. El sindarin es, junto con el quenya, una de las dos ideolenguas de Tolkien desarrolladas lo suficiente para que en ellas se puedan escribir textos largos. La escritura del sindarin suele emplear normalmente las tengwar, aunque también se pueden usar las runas cirth. El nombre sindarin es en realidad un dativo en quenya, que significa ‘a los sindar’. El nombre nativo del idioma sería edhellen (‘élfico’).

rdf:langString Sindarin is one of the fictional languages devised by J. R. R. Tolkien for use in his fantasy stories set in Arda, primarily in Middle-earth. Sindarin is one of the many languages spoken by the Elves. The word Sindarin is a Quenya word. Called in English "Grey-Elvish" or "Grey-Elven", it was the language of the Grey Elves of Beleriand. These were Elves of the Third Clan who remained behind in Beleriand after the Great Journey. Their language became estranged from that of their kin who sailed over sea. Sindarin derives from an earlier language called Common Telerin, which evolved from Common Eldarin, the tongue of the Eldar before their divisions, e.g., those Elves who decided to follow the Vala Oromë and undertook the Great March to Valinor. Even before that the Eldar Elves spoke the original speech of all Elves, or Primitive Quendian. In the Third Age (the setting of The Lord of the Rings), Sindarin was the language most commonly spoken by most Elves in the Western part of Middle-earth. Sindarin is the language usually referred to as the Elf-Tongue or Elven-Tongue in The Lord of the Rings. When the Quenya-speaking Noldor returned to Middle-earth, they adopted the Sindarin language. Quenya and Sindarin were related, with many cognate words but differing greatly in grammar and structure. Sindarin is said to be more changeful than Quenya, and there were during the First Age a number of regional dialects. The tongue used in Doriath (home of Thingol, King of the Sindar), known as Doriathrin, was said by many Grey-elves to be the highest and most noble form of the language. In the Second Age, many Men of Númenor spoke Sindarin fluently. Their descendants, the Dúnedain of Gondor and Arnor, continued to speak Sindarin in the Third Age. Sindarin was first written using the Cirth, an Elvish runic alphabet. Later, it was usually written in the Tengwar (Quenya for 'letters') – a script invented by the elf Fëanor. Tolkien based the phonology and some of the grammar of Sindarin on Literary Welsh, and Sindarin displays some of the consonant mutations that characterize the Celtic languages. The language was also influenced to a lesser degree by Old English and Old Norse. The Dwarves rarely taught their language to others, so they learned both Quenya and Sindarin in order to communicate with the Elves, especially the Noldor and Sindar. By the Third Age, however, the Dwarves were estranged from the Elves and no longer routinely learned their language, preferring to use Westron.

rdf:langString シンダール語あるいはシンダリン（Sindarin）はJ・R・R・トールキンが開発した人工言語である。トールキンの神話では、かつて最も使われたエルフの言語だった。また、エルフの「大いなる旅」の後に残されたテレリであるシンダール（エゼル）の言語だった。共通テレリ語と呼ばれる初期の言語から派生した。ノルドールが中つ国に戻った時、生来のクウェンヤの方が美しいと考えたが、シンダール語を採用した。没落の前、ヌーメノールのほとんどの人間もまたこの言葉を使った。それについての知識はヌーメノールの亡国の民の王国ゴンドールの特に学識者の間で維持された。もとは、ノルドール（エルフの第二の氏族）の言葉にしようと考えていたが（そのため、語源学的に名前もノルドール語(Noldorin)だった）、トールキンはその後シンダールの言語であると決定した。このために、古い資料ではノルドール語(Noldorin)と呼ばれている。ノルドール語をシンダール語にした時、さらに、それはもとは無関係なイルコール語(Ilkorin)のいくつかの特徴を採用した。トールキンは、いくらかウェールズ語に基づいてノルドール語/シンダール語の文法および音を作り、確かに、シンダール語にはケルト語を特徴づける音変異が多く見られる。大概においてシンダール語の複数形は母音交替によって作られ、i-ウムラウトによって特徴づけられる。これはノルドール語ではprestanneth(母音変化)と呼ばれる。名詞の複数形は、英語のman/menやgoose/geeseのように母音を変化させて形成される。この母音変化は複数形標識の-īに起因する。これは一種の母音調和により他の母音を高舌・前舌にするものだが、後に語尾の-īは消失した。シンダール語には複雑な一連の音変異がある。変異した単語の前に（冠詞あるいは前置詞のような）緊密に関連する言葉があると、変異した単語の最初の子音を変更する。しばしば、前置詞も変わる。さらに、変異が他の多くの場所（わずかな例をしめすと、合成語(mellyn「友達」からelvellyn)や、あるいは直接目的語の中で現れる）で生じる。さらに、シンダール語動詞は全く複雑である。それぞれi-語幹およびa-語幹と呼ばれる強動詞と弱動詞がある。ちょうど英語の(またドイツ語)強動詞と弱動詞のように、強動詞は弱動詞より「不規則」である。シンダール語にはまったく多くの不規則動詞がある。シンダール語は、トールキンが十分に開発して本当に大きな文章を書ける二つの言語のうちの一つである（もう一つはクウェンヤ）。第一紀に、シンダール語にはいくつかの方言があった。 * ドリアス語(Doriathrin)多くの古い形式を保存した言語。 * ファラス語(Falathrin)後にナルゴスロンドでも使った。 * 北シンダール語(North Sindarin)、もとはとでシンダールが話した方言、これらの方言には多くの独特な言葉があり、本来のベレリアンドのシンダール語とは完全には分かりあえなかった。ドルソニオンを例外として、方言はノルドール語の影響の下で変化し、クウェンヤの特徴と同様に、(言語を変更することを愛していた)ノルドールが考案した独特な音変化も多くを採リ入れた。ノルドールやシンダールがで散り散りになった後、はっきりした方言は消えた。やの避難所では、新しい方言が、難民の間で発生し、それはファラス語に似ていた。第二紀および第三紀には、(シンダール語によって極度に影響を受けたアドゥーナイクAdûnaicの子孫である西方語の共通語に置き換えられるまで、シンダール語はすべてのエルフおよびそれらの友達のための混成国際語であった。

rdf:langString 신다린(Sindarin)은 J. R. R. 톨킨이 만든 인공어로서, 판타지 소설《반지의 제왕》에 나오는 가운데땅에서 쓰이는 언어이다. 대개 텡과르로 표기한다.

rdf:langString Il sindarin (detto anche grigioelfico) è una lingua artificiale di Arda, l'universo immaginario fantasy creato dallo scrittore inglese J. R. R. Tolkien. Fu il linguaggio elfico più comunemente parlato nella Terra di Mezzo durante la Terza Era. Era la lingua dei Sindar, che, nonostante i tentativi del loro re Thingol, non vollero partire per il Grande Viaggio oltre il Belegaer. È derivata da un'antica lingua chiamata telerin comune. Quando i Noldor ritornarono nella Terra di Mezzo, adottarono il linguaggio sindarin, anche se consideravano la loro lingua madre, il quenya, più bella. Il sindarin condivide con quest'ultima una radice comune, l'eldarin, e le due lingue hanno molti termini simili. Il sindarin è generalmente più mutevole dell'altra lingua, e ne esistono numerosi dialetti, parlati dalle varie etnie della Terra di Mezzo. Nel Doriath il sindarin era considerata la più alta e nobile forma di linguaggio. Albero genealogico dei popoli elfici Prima della Caduta, molti Uomini di Númenor parlavano questo linguaggio, quando ancora l'essere amico degli Elfi non era un problema. Il suo utilizzo venne esportato dai númenóreani in esilio nella Terra di Mezzo, specialmente in Gondor. Il sindarin è la lingua a cui ci si riferisce ne Il Signore degli Anelli parlando di "lingua elfica". Tolkien originariamente pensò che il linguaggio che poi si sarebbe chiamato sindarin avrebbe dovuto essere parlato dai Noldor. Ma più tardi cambiò idea, e decise di farne la lingua dei Sindar. Per questa ragione in qualche vecchio materiale, come le Etimologie, questa lingua è chiamata noldorin. Quando il "noldorin" diventò il "sindarin", la lingua riprese molto da quello che in un primo momento Tolkien immaginò essere il linguaggio "indigeno" del Beleriand, quello parlato dai Teleri non partiti per Aman: l'Ilkorin. Tolkien basò il suono e parte della grammatica del Sindarin sulla lingua gaelica, riprendendo molte mutazioni tipiche del linguaggio celtico (specialmente il brittonico). Inoltre il linguaggio risente molto degli influssi delle lingue germaniche, essendo Tolkien uno studioso di antico inglese, norreno e gotico. Prima che i Noldor tornassero nella Terra di Mezzo, il sindarin era scritto con le Cirth, ma dopo questo evento si cominciarono ad usare normalmente le Tengwar. Estratto: L'Ave Maria: Suilanno Maria, pant o meleth i Chîr na le, edh maebennen min bessatha maebennen i ion e-daew dhîn: Iesus.Aer Maria, naneth Erueglerio ammen úgerthonathsi a ned lû en-gurth vín. Thenid

rdf:langString Sindarin (qya. szaroelfi, inaczej: język sindariński) – sztuczny język opracowany przez J.R.R. Tolkiena, występujący w stworzonej przez niego mitologii Śródziemia. Mieli posługiwać się nim Sindarowie. Fonologia oparta jest w dużej mierze na języku walijskim.

rdf:langString Het Sindarijns (Engels: Sindarin) is een artistieke taal die door J.R.R. Tolkien ontwikkeld is. In Tolkiens mythen is het de meest gesproken Elfse taal. Het is de taal van de Sindar, de Teleri die in de Grote Mars der Elfen achterbleven in Midden-aarde. Wanneer de Noldor in Midden-aarde terugkomen, adopteren zij de taal van de Sindar, ook al vinden ze hun moedertaal Quenya mooier. Voor hun val spreken de meeste Númenóreanen ook Sindarijns. Tolkien baseerde de klanken en sommige grammatica van zijn Sindarijns op het Welsh en het Sindarijns heeft veel mutaties die de Keltische talen karakteriseren. Ook de invloed van de Germaanse talen is waarschijnlijk aangezien Tolkien zowel Oudengels als Oudnoors studeerde. Toch was Tolkiens doel van het Sindarijns een op het Grieks lijkende taal te maken en van Quenyaans een op het Latijn lijkende taal. Tolkien wees de taal eerst toe aan de Noldor (de tweede clan der Elfen) en later toch aan de Sindar. Hierom heet de taal ook "Noldorin" in zijn oudere werken. Na de naamswijziging werden ook enkele kenmerken van de taal Ilkorin toegevoegd. Sindarijnse meervoudsvormen worden gecreëerd via i-affectie. De Sindarijnse term hiervoor is "prestanneth" en de Nederlandse term hiervoor is "sterke verbuiging". Wat het eigenlijk betekent is dit: bijna alle Sindarijnse woorden vormen hun meervoud zoals stad-steden en dak-daken, door de klinkers in de woorden te veranderen. De reden hiervoor is dat de primitieve meervoudsuitgang -î de geluiden van de klinkers in het woord veranderde zodat ze meer als de uitgang zelf zouden gaan klinken, maar toen het zijn vuile werk gedaan had, verdween het, samen met alle andere finale klinkers. Daarom hebben Sindarijnse meervoudsvormen niet langer de i, maar nog wel de overgebleven klinkerwijziging. Het Sindarijns heeft complexe mutatieseries, die voorkomen als een geassocieerd woord, zoals een lidwoord of een voorzetsel, voor het gemuteerde woord voorkomen, zodat de eerste medeklinker van het gemuteerde woord zou veranderen. Vaak verandert het voorvoegsel ook. Ook komt deze mutatie vaak in andere plaatsen voor, bijvoorbeeld in samenstellingen (elvellyn, van mellyn, "vrienden") of in lijdende voorwerpen. Sindarijnse werkwoorden zijn ook vrij complex. Er zijn, net zoals in het Nederlands, zwakke en sterke werkwoorden, ook wel a-stammen en i-stammen. Net zoals in het Nederlands (en het Engels, en het Duits) zijn sterke werkwoorden onregelmatiger dan zwakke werkwoorden. Het Sindarijns heeft ook veel onregelmatige werkwoorden. Het Sindarijns is een van de twee door Tolkien gecreëerde talen (de andere taal is het Quenya) die genoeg ontwikkeld zijn om behoorlijk lange teksten te kunnen schrijven.

rdf:langString Sindarin (IPA: ['sindarin]) är ett språk som skapades av J.R.R. Tolkien för hans fiktiva värld Arda. Språket talas av det alviska folket sindar, de teleri som blev kvar i Beleriand under den långa marschen från Cuiviénen till Valinor. Det kom med tiden att breda ut sig och bli ett gemensamt språk för samtliga Midgårds alver och även för flera människoätter. Sindarin är dess namn på quenya; själva kallade de sitt språk för edhellen (IPA: [ɛð'ɛl:ɛn]) 'alviska'.

rdf:langString Синдарин, синдарська мова або сіроельфійська — одна з вигаданих мов, розроблених Дж. Р. Р. Толкіном. У легендаріумі Толкіна (твори, присвячені всесвіту Арда) — одна з ельфійських мов, мова народу синдар.

rdf:langString Си́ндарин (кв. Sindarin; самоназвания нет, сами эльфы часто называют его просто Edhellen, то есть «эльфийский») — один из вымышленных языков, разработанных Дж. Р. Р. Толкином. В легендариуме представляет собой один из эльфийских языков — речь синдар. Толкин в создании синдарина основывался на валлийском языке, он обладает особенностью — мутациями согласных, подобно кельтским языкам. Также синдарин испытал влияние древнеанглийского и древнескандинавского языков. Слово синдарин переводится с квенья как «серое наречие». Называемый языком «серых эльфов», синдарин являлся основным наречием синдар. Они были эльфами из племени тэлери, оставшимися в Белерианде во время Великого похода. Их язык стал отличаться от языка эльфов других племён, которые уплыли за море. Синдарин берёт своё происхождение из более ранней формы языка, называемой общий тэлерин, который, в свою очередь, произошёл из общеэльфийского языка эльдар до их разделения. В Третью Эпоху (см. «Властелин колец») синдарин был основным языком общения эльфов западной части Средиземья. Именно синдарин — тот язык, который во «Властелине колец» назывался эльфийским. «Изредка они (Глорфиндел с Арагорном) обменивались несколькими фразами по-эльфийски». — «Властелин колец», книга I, глава 12 «Бегство к броду» (перевод Н. В. Григорьевой, В. И. Грушецкого) Когда нолдор, говорящие на квенья, вернулись в Средиземье, они переняли синдарин, чтобы расположить к себе короля синдар, Элу Тингола. Квенья и синдарин до того были разделены пространством, и поэтому, хотя у них и было много общих слов, различия в грамматике были огромны. Синдарин изменялся сильнее, чем квенья, в результате чего уже в Первую Эпоху появилось несколько наречий. Наречие, используемое в Дориате, месте обитания Тингола, было признано многими Серыми Эльфами, как наиболее величественное. Во времена Второй Эпохи, довольно много людей, живших на острове Нуменор, могли свободно общаться на синдарине. Их потомки, Гондора и Арнора продолжали говорить на синдарине в Третью Эпоху. В качестве системы письма синдарин сначала использовал кирт — руническую систему эльфов Белерианда, до возвращения нолдор в Средиземье. После этого использовался тенгвар. Слово синдарин, на самом деле, квенийское. Единственное известное самоназвание синдарина — эглатрин (англ. Eglathrin). Скорее всего, это самоназвание использовалось только в Первую Эпоху.

rdf:langString 辛達林（Sindarin）是魔戒作者托尔金（J.R.R.Tolkien）发明的精靈語（Elvish）之一，在魔戒及其他相關著作中有大量的运用。

dbpprop:created

xsd:integer 1915

dbpprop:glotto

rdf:langString sind1281

dbpprop:iso

rdf:langString sjn

dbpprop:linglist

rdf:langString sjn

dbpprop:notice

rdf:langString IPA

dbpprop:posteriori