Silesauridae

rdf:langString Silesauridae

rdf:langString Silesauridae – klad archozaurów z grupy Dinosauriformes. Według definicji filogenetycznej przedstawionej przez i współpracowników w 2010 roku obejmuje wszystkie archozaury spokrewnione bliżej z Silesaurus opolensis niż z Heterodontosaurus tucki lub Marasuchus lilloensis, natomiast według definicji zaproponowanej przez Nesbitta i współautorów (2010) do Silesauridae należałyby wszystkie zwierzęta bliżej spokrewnione z Silesaurus opolensis niż z wróblem zwyczajnym, Triceratops horridus lub aligatorem amerykańskim. Mimo iż grupę nazwano formalnie w 2010 roku, termin „silezaurydy” (ang. silesaurids) był używany nieformalnie już we wcześniejszych pracach. Najlepiej poznanym przedstawicielem Silesauridae jest silezaur z karniku Polski, do grupy tej wstępnie zaliczano też pseudolagozucha i Lewisuchus z ladynu Argentyny oraz formy noryckie, takie jak eucelofyz z obecnych terenów zachodnich Stanów Zjednoczonych i Sacisaurus z Brazylii. Najstarszymi znanymi przedstawicielami Silesauridae – jak również całej ptasiej linii archozaurów, Ornithodira – są: Asilisaurus, którego skamieniałości odkryto w środkowotriasowych (anizyk) osadach formacji Manda w Tanzanii, oraz współczesny mu , którego skamieniałości odkryto w osadach formacji Ntawere w Zambii. Langer i współpracownicy stwierdzili, że grupa Silesauridae może obejmować tylko silezaura i formy wykazujące zbliżone cechy uzębienia i szczęk, takie jak Sacisaurus i Technosaurus, jednak nie wykluczyli przynależności do niej również eucelofyza, pseudolagozucha i Lewisuchus. Według analizy filogenetycznej przeprowadzonej przez Sterlinga Nesbitta i in. do Silesauridae należą Lewisuchus (przypuszczalnie synonimiczny z pseudolagozuchem), Asilisaurus, Eucoelophysis, Silesaurus i Sacisaurus. Pozycja filogenetyczna silezaurydów była przedmiotem licznych debat wśród paleontologów – mogą one stanowić klad bazalnych przedstawicieli Dinosauriformes, grupę parafiletyczną obejmującą taksony sukcesywnie coraz bliżej spokrewnione z dinozaurami lub bazalne dinozaury ptasiomiedniczne. Według analizy Jorge Ferigolo i Maxa Langera z 2007 roku Silesaurus i Sacisaurus są dwoma najbardziej bazalnymi dinozaurami ptasiomiednicznymi, podczas gdy badania Martína Ezcurry wsparły drugą spośród powyższych hipotez. Według Langera i współpracowników Silesauridae to prawdopodobnie grupa monofiletyczna, mogąca stanowić takson siostrzany dinozaurów. Również analiza przeprowadzona przez Nesbitta i in. (2010) mocno wspiera tę hipotezę. Analiza wykonana przez Langera i Ferigolo (2013) jako jedyna sugeruje, że Silesauridae (a konkretnie Silesaurus, Sacisaurus i Diodorus) są dinozaurami ptasiomiednicznymi, jednak wsparcie dla tej hipotezy jest niewielkie.