Shakespearean tragedy
http://dbpedia.org/resource/Shakespearean_tragedy an entity of type: Thing
بدأ شكسبير في كتابة التراجيديات منذ بدايه مشواره. وتعد مسرحية تيتوس أندرونيكوس واحدة من أقدم تراجيدياته الرومانية، والتي تبعها بعد عدة أعوام بروميو وجولييت. غير أن أكثر التراجيديات التي كتبها شعبية، هي تلك التي كتبت في فترة السبع أعوام ما بين 1601 و 1608، ومنها مسرحياته الأربعة الأكثر شهرة: هاملت، وعطيل، والملك لير، وماكبث. ومن مسرحيات تلك الفترة أيضا: أنطونيو وكليوباترا، وكوريولانوس، ومنها مسرحيات أقل شهرة مثل: تيمون الأثيني، وتروليوس وكريسيدا.
rdf:langString
Shakespeare, scrittore e drammaturgo del Rinascimento fiorente in Inghilterra, scrisse le tragedie fin dall'inizio della sua carriera. Una delle sue prime opere fu la tragedia romana Tito Andronico, che fu seguito qualche anno dopo da Romeo e Giulietta. Comunque, le sue tragedie più famose furono scritte nei sette anni compresi tra il 1601 e il 1608, durante il quale scrisse anche le sue quattro tragedie maggiori Amleto, Otello, Re Lear e il Macbeth, accompagnate dall'Antonio e Cleopatra e le meno conosciute Timone di Atene e Troilo e Cressida.
rdf:langString
Уильям Шекспир писал трагедии с начала литературной деятельности. Одной из первых его пьес стала римская трагедия «Тит Андроник», спустя несколько лет появилась пьеса «Ромео и Джульетта». Однако наиболее знаменитые трагедии Шекспира написаны в продолжение семилетия 1601—1608 гг. В этот период были созданы четыре великих трагедии — «Гамлет», «Отелло», «Король Лир» и «Макбет», а также «Антоний и Клеопатра» и менее известные пьесы — «Тимон Афинский» и «Троил и Крессида».
rdf:langString
Shakespearean tragedy is the designation given to most tragedies written by playwright William Shakespeare. Many of his history plays share the qualifiers of a Shakespearean tragedy, but because they are based on real figures throughout the history of England, they were classified as "histories" in the First Folio. The Roman tragedies—Julius Caesar, Antony and Cleopatra and Coriolanus—are also based on historical figures, but because their sources were foreign and ancient they are almost always classified as tragedies rather than histories. Shakespeare's romances (tragicomic plays) were written late in his career and published originally as either tragedy or comedy. They share some elements of tragedy, insofar as they feature a high-status central character, but they end happily like Shake
rdf:langString
Shakespeare schreef in het begin van zijn carrière diverse tragedies. Een van zijn vroegste was de Romeinse tragedie Titus Andronicus (ca. 1590), die een paar jaar later werd gevolgd door Romeo and Juliet. Zijn meest bewonderde tragedies schreef hij echter in een periode van zeven jaar, tussen 1601 en 1608. Deze omvatten zijn vier grote tragedies Hamlet, Othello, King Lear en Macbeth, samen met Antony and Cleopatra, Coriolanus, het minder bekende Timon of Athens en Troilus and Cressida. Een shakespeareaanse tragedie zou men kunnen beschrijven als een vijfakter die eindigt met de dood van de belangrijkste personages. Elk van deze stukken draait om één tragische hoofdrolspeler, zoals Hamlet, King Lear, Othello en Macbeth, die Shakespeare zo levendig beschrijft dat de toeschouwer intens meele
rdf:langString
Shakespeares tragedier är en av tre genrer som William Shakespeares dramer indelas i, i "den första folion" (1623); de övriga är komedier och krönikespel. När de första tragedierna av Shakespeare sattes upp i Sverige i slutet av 1700-talet, benämndes de "sorgespel". På senare tid särskiljs ofta från de traditionella tre en fjärde genre, sagospelen. Tragedierna tillkom under Shakespeares tidiga karriär, efter tillkomsten av Sonetterna. Titus Andronicus torde vara äldst, följt av Romeo och Julia.
rdf:langString
rdf:langString
تراجيديا شكسبيرية
rdf:langString
Tragedie shakespeariane
rdf:langString
Tragedies van Shakespeare
rdf:langString
Shakespearean tragedy
rdf:langString
Трагедии Уильяма Шекспира
rdf:langString
Shakespeares tragedier
xsd:integer
38472
xsd:integer
1118469433
rdf:langString
بدأ شكسبير في كتابة التراجيديات منذ بدايه مشواره. وتعد مسرحية تيتوس أندرونيكوس واحدة من أقدم تراجيدياته الرومانية، والتي تبعها بعد عدة أعوام بروميو وجولييت. غير أن أكثر التراجيديات التي كتبها شعبية، هي تلك التي كتبت في فترة السبع أعوام ما بين 1601 و 1608، ومنها مسرحياته الأربعة الأكثر شهرة: هاملت، وعطيل، والملك لير، وماكبث. ومن مسرحيات تلك الفترة أيضا: أنطونيو وكليوباترا، وكوريولانوس، ومنها مسرحيات أقل شهرة مثل: تيمون الأثيني، وتروليوس وكريسيدا.
rdf:langString
Shakespearean tragedy is the designation given to most tragedies written by playwright William Shakespeare. Many of his history plays share the qualifiers of a Shakespearean tragedy, but because they are based on real figures throughout the history of England, they were classified as "histories" in the First Folio. The Roman tragedies—Julius Caesar, Antony and Cleopatra and Coriolanus—are also based on historical figures, but because their sources were foreign and ancient they are almost always classified as tragedies rather than histories. Shakespeare's romances (tragicomic plays) were written late in his career and published originally as either tragedy or comedy. They share some elements of tragedy, insofar as they feature a high-status central character, but they end happily like Shakespearean comedies. Almost three centuries after Shakespeare's death, the scholar F. S. Boas also coined a fifth category, the "problem play," for plays that do not fit neatly into a single classification because of their subject matter, setting, or ending. The classifications of certain Shakespeare plays are still debated among scholars.
rdf:langString
Shakespeare, scrittore e drammaturgo del Rinascimento fiorente in Inghilterra, scrisse le tragedie fin dall'inizio della sua carriera. Una delle sue prime opere fu la tragedia romana Tito Andronico, che fu seguito qualche anno dopo da Romeo e Giulietta. Comunque, le sue tragedie più famose furono scritte nei sette anni compresi tra il 1601 e il 1608, durante il quale scrisse anche le sue quattro tragedie maggiori Amleto, Otello, Re Lear e il Macbeth, accompagnate dall'Antonio e Cleopatra e le meno conosciute Timone di Atene e Troilo e Cressida.
rdf:langString
Shakespeare schreef in het begin van zijn carrière diverse tragedies. Een van zijn vroegste was de Romeinse tragedie Titus Andronicus (ca. 1590), die een paar jaar later werd gevolgd door Romeo and Juliet. Zijn meest bewonderde tragedies schreef hij echter in een periode van zeven jaar, tussen 1601 en 1608. Deze omvatten zijn vier grote tragedies Hamlet, Othello, King Lear en Macbeth, samen met Antony and Cleopatra, Coriolanus, het minder bekende Timon of Athens en Troilus and Cressida. Een shakespeareaanse tragedie zou men kunnen beschrijven als een vijfakter die eindigt met de dood van de belangrijkste personages. Elk van deze stukken draait om één tragische hoofdrolspeler, zoals Hamlet, King Lear, Othello en Macbeth, die Shakespeare zo levendig beschrijft dat de toeschouwer intens meeleeft met zijn tragische, vaak zelfgekozen lot.
rdf:langString
Уильям Шекспир писал трагедии с начала литературной деятельности. Одной из первых его пьес стала римская трагедия «Тит Андроник», спустя несколько лет появилась пьеса «Ромео и Джульетта». Однако наиболее знаменитые трагедии Шекспира написаны в продолжение семилетия 1601—1608 гг. В этот период были созданы четыре великих трагедии — «Гамлет», «Отелло», «Король Лир» и «Макбет», а также «Антоний и Клеопатра» и менее известные пьесы — «Тимон Афинский» и «Троил и Крессида».
rdf:langString
Shakespeares tragedier är en av tre genrer som William Shakespeares dramer indelas i, i "den första folion" (1623); de övriga är komedier och krönikespel. När de första tragedierna av Shakespeare sattes upp i Sverige i slutet av 1700-talet, benämndes de "sorgespel". På senare tid särskiljs ofta från de traditionella tre en fjärde genre, sagospelen. Intrigen i Shakespeares tragedier följer mönstret att en beundrad person faller ner i sin ondskas avgrund och dör tillsammans med andra rollfigurer som följt personen ner i fallet. Karaktärerna är dock mycket komplexa, och fjärran från de statiska och stereotypa karaktärerna som var vanliga i medeltidens moralitetspel. Han synes även ha varit påverkad av den genre som skapades av Thomas Kyd, hämnddramat. Tragedierna tillkom under Shakespeares tidiga karriär, efter tillkomsten av Sonetterna. Titus Andronicus torde vara äldst, följt av Romeo och Julia. "De stora tragedierna" är en inofficiell, med spridd benämning, på Hamlet, Othello, Kung Lear och Macbeth, men även Antonius och Cleopatra anses allmänt vara en av hans bästa tragedier med hänvisning till skildringen av Cleopatras fall; den rollen betraktas som en av de mer svårspelade. Till tragedierna räknas även de romerska dramerna: hit hör förutom den nämnda Antonius och Cleopatra även Julius Caesar och Coriolanus. De två senare sätts sällan upp. Titus Andronicus, även den sällan spelad, har förvisso en romersk miljö men räknas inte in bland de romerska dramerna. Detta eftersom berättelsen anses vara tidlös, egentligen utan behov av någon historisk kontext. Timon av Aten och Troilus och Cressida anses också oftast vara tragedier, även om man även har velat placera dem bland Shakespeares så kallade problempjäser (eller problemkomedier, eller mörka komedier). Stoffet till tragedierna kommer huvudsakligen från , Saxo Grammaticus, Geoffrey of Monmouth, Raphael Holinshed, Edmund Spenser, Plutarkos och Chaucer. Han handskas emellertid mycket fritt med sitt stoff, i synnerhet det historiska materialet, och tillför som regel något övernaturligt element.
xsd:nonNegativeInteger
11795
