Serbo-Byzantine architecture
http://dbpedia.org/resource/Serbo-Byzantine_architecture an entity of type: WikicatSerbianArchitecturalStyles
The Serbo-Byzantine architectural style or Vardar architectural school (or "style"), is an ecclesiastical architectural style that flourished in the Serbian Late Middle Ages (ca. 1300–1389), during the reign of the Nemanjić dynasty. It was developed through fusing contemporary Byzantine architecture and the Raška architectural school to form a new style; by the mid-14th century the Serbian state had expanded to include southern Macedonia, Epirus and Thessaly up to the Aegean Sea. On these new territories Serbian art was even more influenced by the Byzantine art tradition. The architectural school was also promoted as a counter to the dominance of Western styles such as Neo-Baroque.
rdf:langString
Für die serbische Architektur und Malerei ist ab der Zeit von Stefan Uroš II. Milutin (1282–1321) der Stil der Palaiologischen Renaissance bindend. Von byzantinischen und bulgarischen Kunstzentren in Thessaloniki, Ohrid, oder dem Athos verbreitet sich dieser insbesondere in die mittelalterlichen serbischen Länder im heutigen Kosovo und benachbarten Mazedonien. Hier entstanden die Hauptwerke der mazedonischen Schule (so 1916 benannt von ), die in der Klosterkirche von Gračanica ihren Höhepunkt erreichten. Durch eine stärkere Akzentuierung des Baukörpers in der mazedonischen Schule ist die Entwicklung eines eigenständigen serbisch-byzantinischen Architekturstils zu erkennen, der sich in der abschließenden Periode der byzantinischen Kunst in Serbien in den Bauwerken der Morava-Schule voll aus
rdf:langString
Ο Σερβοβυζαντινός αρχιτεκτονικός ρυθμός ή αρχιτεκτονική σχολή του Βαρδάρη (ή "ρυθμός"), είναι εκκλησιαστικός αρχιτεκτονικός ρυθμός ο οποίος άνθισε κατά την περίοδο του Ύστερου Μεσαίωνα στη Σερβία (περίπου 1300–1389), κατά τη διάρκεια της περιόδου βασιλείας της . Αναπτύχθηκε μέσω της ανάμειξης στοιχείων της Βυζαντινή αρχιτεκτονικής εκείνης της περιόδου και της για την δημιουργία ενός νέου αρχιτεκτονικού ρυθμού. Κατά τα μέσα του 14ου αιώνα, το κράτος της Σερβίας είχε εξαπλωθεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε περιελάμβανε στα εδάφη του και το νότιο τμήμα της Μακεδονίας, την Ήπειρο και την Θεσσαλία μέχρι το Αιγαίο Πέλαγος. Σε αυτά τα προσφάτως κατακτημένα εδάφη η επιρροή από την βυζαντινή αρχιτεκτονική παράδοση ήταν ακόμη σημαντικότερη. Μία τυπική Σερβοβυζαντινή εκκλησία ήταν ορθογωνίου σχήματος, με έν
rdf:langString
L'école serbo-byzantique ou style serbo-byzantin (en serbe cyrillique : Српско-византијска школа ou Српско-византијски стил ; en serbe latin : Srpsko-vizantijska škola ou Srpsko-vizantijski stil) est une école d'architecture et de peinture qui a fleuri en Serbie de la fin du XIIIe siècle à la fin du XIVe siècle. Au-delà de cette période, elle a continué d'influencer l'architecture serbe et notamment l'architecture néo-byzantine serbe des XIXe et XXe siècles.
rdf:langString
Ва́рдарский стиль или се́рбско-византи́йский — средневековый стиль в архитектуре распространённый в Сербии, Черногории, Косово и Метохии, Северной Македонии и западе Болгарии. Стиль возник под сильным влиянием византийского архитектурного стиля, но является в значительной степени более аскетичным. Наиболее распространённое название стиля «вардарский» дано по названию реки Вардар. Началом эпохи этого стиля можно считать храм святого Никиты в Скопье и церковь Богородицы Левишки в городе Призрен. Расцвет этого стиля в сербской архитектуре пришёлся на XIII и XIV века.
rdf:langString
rdf:langString
Mazedonische Schule
rdf:langString
Σερβοβυζαντινή αρχιτεκτονική
rdf:langString
École serbo-byzantine
rdf:langString
Serbo-Byzantine architecture
rdf:langString
Вардарский стиль
xsd:integer
28712914
xsd:integer
1109424732
rdf:langString
Für die serbische Architektur und Malerei ist ab der Zeit von Stefan Uroš II. Milutin (1282–1321) der Stil der Palaiologischen Renaissance bindend. Von byzantinischen und bulgarischen Kunstzentren in Thessaloniki, Ohrid, oder dem Athos verbreitet sich dieser insbesondere in die mittelalterlichen serbischen Länder im heutigen Kosovo und benachbarten Mazedonien. Hier entstanden die Hauptwerke der mazedonischen Schule (so 1916 benannt von ), die in der Klosterkirche von Gračanica ihren Höhepunkt erreichten. Durch eine stärkere Akzentuierung des Baukörpers in der mazedonischen Schule ist die Entwicklung eines eigenständigen serbisch-byzantinischen Architekturstils zu erkennen, der sich in der abschließenden Periode der byzantinischen Kunst in Serbien in den Bauwerken der Morava-Schule voll ausbilden kann.
rdf:langString
Ο Σερβοβυζαντινός αρχιτεκτονικός ρυθμός ή αρχιτεκτονική σχολή του Βαρδάρη (ή "ρυθμός"), είναι εκκλησιαστικός αρχιτεκτονικός ρυθμός ο οποίος άνθισε κατά την περίοδο του Ύστερου Μεσαίωνα στη Σερβία (περίπου 1300–1389), κατά τη διάρκεια της περιόδου βασιλείας της . Αναπτύχθηκε μέσω της ανάμειξης στοιχείων της Βυζαντινή αρχιτεκτονικής εκείνης της περιόδου και της για την δημιουργία ενός νέου αρχιτεκτονικού ρυθμού. Κατά τα μέσα του 14ου αιώνα, το κράτος της Σερβίας είχε εξαπλωθεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε περιελάμβανε στα εδάφη του και το νότιο τμήμα της Μακεδονίας, την Ήπειρο και την Θεσσαλία μέχρι το Αιγαίο Πέλαγος. Σε αυτά τα προσφάτως κατακτημένα εδάφη η επιρροή από την βυζαντινή αρχιτεκτονική παράδοση ήταν ακόμη σημαντικότερη. Μία τυπική Σερβοβυζαντινή εκκλησία ήταν ορθογωνίου σχήματος, με έναν μεγάλο τρούλο στο κέντρο της και μικρότερους γύρω από τον κεντρικό. Στις περισσότερες περιπτώσεις οι σερβοβυζαντινής αρχιτεκτονικής κτιριακές κατασκευές ήταν διακοσμημένες με τοιχογραφίες με αναπαραστάσεις αποσπασμάτων της Βίβλου. Αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους αρχιτεκτονικούς ρυθμούς της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, μαζί με την προγενέστερη και την ύστερη .
rdf:langString
L'école serbo-byzantique ou style serbo-byzantin (en serbe cyrillique : Српско-византијска школа ou Српско-византијски стил ; en serbe latin : Srpsko-vizantijska škola ou Srpsko-vizantijski stil) est une école d'architecture et de peinture qui a fleuri en Serbie de la fin du XIIIe siècle à la fin du XIVe siècle. Au-delà de cette période, elle a continué d'influencer l'architecture serbe et notamment l'architecture néo-byzantine serbe des XIXe et XXe siècles. L'école serbo-byzantine est également connue sous les noms d'école de Vardar et d'école macédonienne. Elle s'est développée de manière privilégiée en Métochie, au Kosovo et au nord de la Macédoine.
rdf:langString
The Serbo-Byzantine architectural style or Vardar architectural school (or "style"), is an ecclesiastical architectural style that flourished in the Serbian Late Middle Ages (ca. 1300–1389), during the reign of the Nemanjić dynasty. It was developed through fusing contemporary Byzantine architecture and the Raška architectural school to form a new style; by the mid-14th century the Serbian state had expanded to include southern Macedonia, Epirus and Thessaly up to the Aegean Sea. On these new territories Serbian art was even more influenced by the Byzantine art tradition. The architectural school was also promoted as a counter to the dominance of Western styles such as Neo-Baroque.
rdf:langString
Ва́рдарский стиль или се́рбско-византи́йский — средневековый стиль в архитектуре распространённый в Сербии, Черногории, Косово и Метохии, Северной Македонии и западе Болгарии. Стиль возник под сильным влиянием византийского архитектурного стиля, но является в значительной степени более аскетичным. Наиболее распространённое название стиля «вардарский» дано по названию реки Вардар. Началом эпохи этого стиля можно считать храм святого Никиты в Скопье и церковь Богородицы Левишки в городе Призрен. Расцвет этого стиля в сербской архитектуре пришёлся на XIII и XIV века. Особенностью этого стиля является основание храма выполненное в форме креста и как правило один купол, значительно реже строились пятикупольные храмы. Внешний вид стен выполнялся как правило в византийском стиле с использованием серого, желтого и красного кирпича и камня выложенного таким образом, чтобы получался какой либо узор. Внутренняя поверхность стен расписывалась фресками. Закат вардарского стиля пришёлся на последнюю четверть XIV века когда в местах распространения этого стиля стали возводить храмы в так называемом моравском стиле.
xsd:nonNegativeInteger
4798
