Sentimentalism (literature)
http://dbpedia.org/resource/Sentimentalism_(literature) an entity of type: Company
Sentimentalisme adalah praktik yang menjadi sentimental, atau tendensi pada aksi atau reaksi dasar dari perasaan yang berlawanan dengan alasam. Sebagai , sentimentalism telah menjadi aspek sastra dunia, dan merupakan pengaruh pada tradisi , China, dan . Sentimentalisme merujuk kepada varietas aspek dalam sastra, seperti puisi sentimental, novel sentimental, atau gerakan musik sentimentalis Jerman, Empfindsamkeit. Sentimentalisme Eropa berkembang pada Abad Pencerahan, sebagi nan sebagai tanggapan terhadap dalam filsafat. Di Inggris pada abad kedelapan belas, merupakan genre sastra utama.
rdf:langString
Sentimentalism is a practice of being sentimental, and thus tending toward basing actions and reactions upon emotions and feelings, in preference to reason. As a literary mode, sentimentalism has been a recurring aspect of world literature. Sentimentalism includes a variety of aspects in literature, such as sentimental poetry, the sentimental novel, and the German sentimentalist music movement, Empfindsamkeit. European literary sentimentalism arose during the Age of Enlightenment, partly as a response to sentimentalism in philosophy. In eighteenth-century England, the sentimental novel was a major literary genre. Its philosophical basis primarily came from Anthony Ashley Cooper, 3rd Earl of Shaftesbury, a pupil of John Locke.
rdf:langString
Sentimentalismo é a prática de ser sentimental, ou a tendência de basear ações e reações em emoções e sentimentos, em oposição à razão. Como um modo literário, o sentimentalismo tem sido um aspecto recorrente na literatura mundial. O sentimentalismo europeu surgiu durante o Iluminismo, em parte como resposta ao sentimentalismo na filosofia. Na Inglaterra do século XVIII, o romance sentimental foi um grande gênero literário.
rdf:langString
Сентименталі́зм (фр. sentimentalisme, від фр. sentiment — почуття) — напрям у європейській літературі та мистецтві другої пол. 18 ст. Назва виникла від незавершеного роману Лоренса Стерна.
rdf:langString
感伤主义（德文:Empfindsamkeit）是个人主义发展的一个阶段，首先是在的宗教领域，之后发展到生活的各个方面。感伤主义可以被理解为一种世俗化的虔信派（Pietismus），它是通过对内心生活及狂热和感动等主观感情的观察和描述，来表明对于美德和其他道德典范的看法。在感伤主义中，内心的特有感觉被认真对待，甚至是狂热地崇拜这种内心感受，并反对通过宫廷礼仪中的等级观念来规范这种感觉。歌德的《少年维特之烦恼》是感伤主义的顶峰之作。 感伤主义一直在世界文学中占有一席之地。感伤主义在文学的许多体裁都有体现，如感伤主义诗歌、感伤主义小说、感伤主义音乐。欧洲文学的感伤主义在启蒙时代出现，部分是对哲学上的感伤主义的回应。在18世纪的英格兰，感伤主义小说成为了一种主要的文学体裁。
rdf:langString
El sentimentalisme és un corrent de pensament que prioritza els sentiments per damunt de la intel·lectualització i que va desenvolupar-se al segle xviii com a reacció al racionalisme de la il·lustració. A la literatura va ser el moviment precursor del romanticisme, influint fortament en François-René de Chateaubriand, per exemple. Al teatre va correspondre amb el melodrama.
rdf:langString
Empfindsamkeit bezeichnet in der europäischen Aufklärung eine Tendenz, die etwa von 1720 bis zur Französischen Revolution (1789–1799) reicht. In Frankreich und England tritt die Tendenz der Empfindsamkeit bereits ab etwa 1700 auf. In der Literaturwissenschaft ist die Empfindsamkeit eine Epoche zwischen 1740 und 1790. In der Literatur ist die Empfindsamkeit eine Strömung der Aufklärung.
rdf:langString
Sentimentalismoa,Empfindsamkeit, Argien Garaian Europan barrena sortu zen arte- eta literatura-joera izan zen. Haize berriak Ingalaterran sortu ziren (Edward Youngen poesia eta, batez ere, eleberri modernorako ateak zabaldu zituen Pamela, or Virtue Rewarded [1740, Pamela, edo eskerturiko bertutea] eleberria, Samuel Richardsonen obra), eta Europara hedatu XVIII. mendearen erdialdean, Alemaniara bereziki. Gotthold Ephraim Lessing alemaniar idazleak proposatu zuen Empfindsamkeit izena, ingelesezko sentimental hitza adierazteko (1768); Aufklärung edo Ilustrazioaren ikuspegi arrazionalistaren aurkako joerak bildu ohi dira deitura horren barnean. Itzulpen-lanen ugaltzeak zerikusi handia izan zuten ideia berrien zabaltzearekin. Garai hartan hedatu ziren Europara Ingalaterrako literatura-moldeak:
rdf:langString
Sentimentalismo (literalmente, apelación a los sentimientos), como un discurso político y artístico, ha ocurrido con frecuencia en las tradiciones literarias de todas las regiones del mundo, y es un elemento central en las tradiciones de la literatura hindú, literatura china, y (como en Ho Xuan Huong). El término sentimentalismo se usa en dos sentidos: 1. Indulgencia excesiva respecto a las emociones, especialmente un esfuerzo consciente para inducir emociones al lector o espectador para que las disfrute;
* Datos: Q754602
rdf:langString
L'époque de l’Empfindsamkeit [ɛmˈp͡fɪntzaːmkaɪ̯t] (litt. « sentimentalisme » en allemand) s'étend en littérature de 1740 à 1780, en musique de 1740 aux années 1760. Il s'agit d'un courant apparu dans le sillage du piétisme en réaction à l'oppression rationnelle des sentiments exercés par les Lumières. Son origine est en partie religieuse. Les textes des oratorios de Jean-Sébastien Bach (par exemple les livrets de ses passions) en sont des exemples représentatifs.
rdf:langString
Het sentimentalisme was een literaire stroming in de preromantiek (18e eeuw), en behelsde een overdrijving van romantische gevoelens, die zich uitte in een sterke overgevoeligheid, en het zoeken naar zaken die medelijden en tranen konden opwekken. De psychologische roman is ontstaan tijdens deze periode. De term is ontleend aan het boek A Sentimental Journey Through France and Italy van de Engelse schrijver Laurence Sterne. De vertaling ervan in 1778 bracht in Nederland een eerste golf van sentimentalisme in beweging. De tweede, heftiger golf, werd ingeluid door de verschijning van de roman Julia van Rhijnvis Feith in 1783.
rdf:langString
Sentymentalizm – kierunek umysłowy i literacki w Europie, który trwał od lat 70. XVIII wieku do początku wieku XIX, był okresem pomiędzy oświeceniem a romantyzmem. Jego twórcami byli Jean Jacques Rousseau (we Francji) i Laurence Sterne (w Anglii). Nazwa nurtu pochodzi od dzieła Laurence'a Sterne'a Podróż sentymentalna przez Francję i Włochy.
rdf:langString
Сентиментали́зм (фр. sentimentalisme, от фр. sentiment — чувство) — направление в западноевропейской и русской культуре и соответствующее литературное направление. Произведения, написанные в рамках данного художественного направления, делают особый акцент на чувственность, возникающую при их прочтении. В Европе существовал с 20-х по 80-е годы XVIII века, в России — с конца XVIII до начала XIX веков. Сентиментализм возник как протест против оторванности от жизни и отличавшееся излишней чувствительностью и идеализированным изображением людей, их переживаний, жизненной обстановки и природы.
rdf:langString
rdf:langString
Sentimentalisme
rdf:langString
Empfindsamkeit
rdf:langString
Sentimentalismo
rdf:langString
Sentimentalismo
rdf:langString
Sentimentalisme (sastra)
rdf:langString
Empfindsamkeit
rdf:langString
Sentimentalisme
rdf:langString
Sentymentalizm
rdf:langString
Sentimentalism (literature)
rdf:langString
Sentimentalismo
rdf:langString
Сентиментализм
rdf:langString
感伤主义
rdf:langString
Сентименталізм
xsd:integer
11150813
xsd:integer
1114035273
rdf:langString
El sentimentalisme és un corrent de pensament que prioritza els sentiments per damunt de la intel·lectualització i que va desenvolupar-se al segle xviii com a reacció al racionalisme de la il·lustració. A la literatura va ser el moviment precursor del romanticisme, influint fortament en François-René de Chateaubriand, per exemple. Al teatre va correspondre amb el melodrama. Aquest corrent filosòfic s'oposà a l'intel·lectualisme i el voluntarisme. Va conviure amb el pietisme, que també va tenir especial importància a Alemanya. Al seu origen hi havia sobretot textos de tema religiós, destacant per exemple els textos que acompanyaven els oratoris de Johann Sebastian Bach. A poc a poc va anar introduint altres temes, sovint moralitzants, per acabar descartant els eclesiàstics i religiosos, motiu pel qual aquest moviment ha estat qualificat de pietisme secularitzat. Un teòric del sentimentalisme va ser . Correspon a un moviment literari que intensifica i afecta l'expressió dels sentiments i que va estar força influenciat per Jean-Jacques Rousseau. Va tenir especial importància a la poesia alemanya i la novel·la britànica. Entre els poetes alemanys destaquen Friedrich Gottlieb Klopstock (1724-1803), Christian Fürchtegott Gellert (1715-1769), Johann Timotheus Hermes (1738-1821) i (1730-1807). En novel·la destaquen Pamela (1740) de Samuel Richardson i Sentit i sensibilitat de Jane Austen.
rdf:langString
Empfindsamkeit bezeichnet in der europäischen Aufklärung eine Tendenz, die etwa von 1720 bis zur Französischen Revolution (1789–1799) reicht. In Frankreich und England tritt die Tendenz der Empfindsamkeit bereits ab etwa 1700 auf. In der Literaturwissenschaft ist die Empfindsamkeit eine Epoche zwischen 1740 und 1790. In der Literatur ist die Empfindsamkeit eine Strömung der Aufklärung. Nach Auffassung der Empfindsamkeit ist das überschwängliche Gefühl kein Makel für denjenigen, der es hat, sondern zeichnet ihn als sittlichen Menschen aus. Der Betonung der Öffentlichkeit im Absolutismus setzte die Empfindsamkeit eine Betonung des Privatlebens entgegen. Ausgehend vom religiös motivierten Mitleid weitete sie sich bald auf andere Empfindungen aus. Das Motiv der sinnlichen Liebe wurde zum Beispiel nicht mehr als zerstörerische Leidenschaft (Vanitas), sondern im Gegenteil als Grundlage sozialer Institutionen verstanden, wie etwa bei Antoine Houdar de la Motte. Die geglückte Liebe wurde in der ernsten Oper (Tragédie lyrique oder Opera seria) etwa zum Symbol für einen geglückten Staatenbund. Auch die Lesesucht wurde gesellschaftsfähig, der Roman wurde als Literaturgattung gegenüber dem Drama erheblich aufgewertet.
rdf:langString
Sentimentalismoa,Empfindsamkeit, Argien Garaian Europan barrena sortu zen arte- eta literatura-joera izan zen. Haize berriak Ingalaterran sortu ziren (Edward Youngen poesia eta, batez ere, eleberri modernorako ateak zabaldu zituen Pamela, or Virtue Rewarded [1740, Pamela, edo eskerturiko bertutea] eleberria, Samuel Richardsonen obra), eta Europara hedatu XVIII. mendearen erdialdean, Alemaniara bereziki. Gotthold Ephraim Lessing alemaniar idazleak proposatu zuen Empfindsamkeit izena, ingelesezko sentimental hitza adierazteko (1768); Aufklärung edo Ilustrazioaren ikuspegi arrazionalistaren aurkako joerak bildu ohi dira deitura horren barnean. Itzulpen-lanen ugaltzeak zerikusi handia izan zuten ideia berrien zabaltzearekin. Garai hartan hedatu ziren Europara Ingalaterrako literatura-moldeak: James Macphersonek eman zituen Ossianen poemak ezagutzera, Shakespeareren obra hasi zen Europako hizkuntza nagusietara bihurtzen eta Edward Young-en eta beste zenbait olerkariren lanek berehala izan zuten harrera ona. Samuel Richardsonen obraren jarraitzaileak izan ziren, neurri handi batean, Jean-Jacques Rousseau (Julie ou La Nouvelle Héloïsse, 1761) eta Goethe (Die Leiden des jungen Werthers, Werther gaztearen atsekabeak, 1774). Aldi honetako poeta aleman nagusiak Friedrich Gottlieb Klopstock (1724-1803), Christian Fürchtegott Gellert (1715-1769), (1738-1821) eta (1730-1807) izan ziren. Adiskidetasunaren laudorioak, pertsonaren barne-psikologiaren aurkezpenak, izadiarekiko sentimenduzko atxikipenak, ametsek, amodiozko gorabeherek eta gizarte berriaren atariko arazoek sarrera egin zioten urte haietan XIX. mendearen lehen erdialdera arte luzatu zen aro erromantikoari (Sturm und Drang, 1770-1790). Musikarien artean, Carl Philipp Emanuel Bach (1714-1788), Johann Sebastian Bachen bigarren semea, izan zen espiritu berri horretan murgildu zen musikagilerik garrantzitsuena.
rdf:langString
Sentimentalismo (literalmente, apelación a los sentimientos), como un discurso político y artístico, ha ocurrido con frecuencia en las tradiciones literarias de todas las regiones del mundo, y es un elemento central en las tradiciones de la literatura hindú, literatura china, y (como en Ho Xuan Huong). El término sentimentalismo se usa en dos sentidos: 1. Indulgencia excesiva respecto a las emociones, especialmente un esfuerzo consciente para inducir emociones al lector o espectador para que las disfrute; 2. Un optimista énfasis excesivo en la bondad de la humanidad (sensibilidad), representando en parte una reacción contra el calvinismo, que consideraba la naturaleza humana como depravada. Por otra parte, esta concepción del ser humano está influenciada por autores como Rousseau. La novela de sensibilidad se desarrolló a partir de esta noción del siglo XVIII, y se manifiesta en la novela sentimental. En referencia al movimiento histórico de sentimentalismo dentro de los Estados Unidos durante el siglo XVIII estaba la idea de origen europeo que enfatizaba los sentimientos y las emociones, una apreciación física de Dios, la naturaleza, y otras personas, más que la lógica y la razón. El impacto sobre el público estadounidense fue que el amor es tan importante en el matrimonio como las consideraciones económicas.
* Datos: Q754602
rdf:langString
L'époque de l’Empfindsamkeit [ɛmˈp͡fɪntzaːmkaɪ̯t] (litt. « sentimentalisme » en allemand) s'étend en littérature de 1740 à 1780, en musique de 1740 aux années 1760. Il s'agit d'un courant apparu dans le sillage du piétisme en réaction à l'oppression rationnelle des sentiments exercés par les Lumières. Son origine est en partie religieuse. Les textes des oratorios de Jean-Sébastien Bach (par exemple les livrets de ses passions) en sont des exemples représentatifs. L'Empfindsamkeit est aussi qualifiée de « piétisme sécularisé », car elle en reprend souvent les thèmes, tout en se détachant de ses origines ecclésiastiques et religieuses. L'abbé Jean-Baptiste Dubos en fut un important théoricien.
rdf:langString
Sentimentalisme adalah praktik yang menjadi sentimental, atau tendensi pada aksi atau reaksi dasar dari perasaan yang berlawanan dengan alasam. Sebagai , sentimentalism telah menjadi aspek sastra dunia, dan merupakan pengaruh pada tradisi , China, dan . Sentimentalisme merujuk kepada varietas aspek dalam sastra, seperti puisi sentimental, novel sentimental, atau gerakan musik sentimentalis Jerman, Empfindsamkeit. Sentimentalisme Eropa berkembang pada Abad Pencerahan, sebagi nan sebagai tanggapan terhadap dalam filsafat. Di Inggris pada abad kedelapan belas, merupakan genre sastra utama.
rdf:langString
Sentimentalism is a practice of being sentimental, and thus tending toward basing actions and reactions upon emotions and feelings, in preference to reason. As a literary mode, sentimentalism has been a recurring aspect of world literature. Sentimentalism includes a variety of aspects in literature, such as sentimental poetry, the sentimental novel, and the German sentimentalist music movement, Empfindsamkeit. European literary sentimentalism arose during the Age of Enlightenment, partly as a response to sentimentalism in philosophy. In eighteenth-century England, the sentimental novel was a major literary genre. Its philosophical basis primarily came from Anthony Ashley Cooper, 3rd Earl of Shaftesbury, a pupil of John Locke.
rdf:langString
Het sentimentalisme was een literaire stroming in de preromantiek (18e eeuw), en behelsde een overdrijving van romantische gevoelens, die zich uitte in een sterke overgevoeligheid, en het zoeken naar zaken die medelijden en tranen konden opwekken. De psychologische roman is ontstaan tijdens deze periode. De term is ontleend aan het boek A Sentimental Journey Through France and Italy van de Engelse schrijver Laurence Sterne. De vertaling ervan in 1778 bracht in Nederland een eerste golf van sentimentalisme in beweging. De tweede, heftiger golf, werd ingeluid door de verschijning van de roman Julia van Rhijnvis Feith in 1783. Wat betreft de inhoud van de literaire werken in deze periode zien we steeds meer aandacht voor godsdienst, de liefde en deugd. Onderwerpen waarover de sentimentelen bij voorkeur schreven waren: dood, onsterfelijkheid, nacht en eenzaamheid. Deze motieven zien we ook in het werk van Rhijnvis Feith regelmatig opduiken. De genoemde onderwerpen moeten we zien in het verband van het onbevredigd zijn met het aardse en het verlangen naar de hemelse gelukzaligheid. Voor Rhijnvis Feith wordt steeds duidelijker dat de mens God niet kan bereiken door middel van verstand, maar dat een vereniging met God alleen door het gevoel tot stand kan worden gebracht. Juist omdat de liefde de mens tot God kan brengen, krijgt zij in het werk van Rhijnvis Feith zo veel aandacht. Exponenten van de stroming waren in Nederland onder anderen Rhijnvis Feith (Julia), in Duitsland Goethe (Die Leiden des jungen Werthers) en in Engeland Thomas Gray met zijn 'kerkhofpoëzie' (Elegy Written in a Country Churchyard).
rdf:langString
Sentymentalizm – kierunek umysłowy i literacki w Europie, który trwał od lat 70. XVIII wieku do początku wieku XIX, był okresem pomiędzy oświeceniem a romantyzmem. Jego twórcami byli Jean Jacques Rousseau (we Francji) i Laurence Sterne (w Anglii). Nazwa nurtu pochodzi od dzieła Laurence'a Sterne'a Podróż sentymentalna przez Francję i Włochy. Sentymentaliści w centrum zainteresowania stawiali człowieka i jego uczucia, skupiali się na indywidualizmie, wnętrzu. Uważali, że człowiek w procesie cywilizacji utracił podstawowe wartości, dlatego propagowali powrót do natury. Metody poznawania świata według nich to: empiryzm i sensualizm. Dzieło sztuki, zgodnie z zasadami kierunku, powinno mówić o uczuciach, psychice człowieka i przeżywanych przez niego emocjach. Dla nurtu typowe były gatunki: sielanka, powieść sentymentalna. Główni przedstawiciele w Europie to Jean Jacques Rousseau, Laurence Sterne; w Polsce: Franciszek Karpiński i Franciszek Dionizy Kniaźnin. Cechy stylu sentymentalnego
* nasilenie pierwiastka uczuciowego,
* poszerzenie tematyki literatury i wzbogacenie jej o treści społeczne,
* w literaturze podkreślanie indywidualizmu bohaterów,
* stylowi retoryczno-oratorskiemu przeciwstawienie intymności i czułości,
* nastroje religijne, smutek i melancholia,
* wprowadzenie uczuć litości i empatii,
* wprowadzenie folkloru,
* naśladowanie natury, ale nie ucywilizowanej, lecz prostej, a nawet dzikiej.Charakterystyka człowieka sentymentalnego
* czuły,
* patrzy na świat przez pryzmat miłości,
* powinien analizować własne przeżycia,
* powinien kochać przyrodę,
* powinien bywać na łonie natury.
rdf:langString
Sentimentalismo é a prática de ser sentimental, ou a tendência de basear ações e reações em emoções e sentimentos, em oposição à razão. Como um modo literário, o sentimentalismo tem sido um aspecto recorrente na literatura mundial. O sentimentalismo europeu surgiu durante o Iluminismo, em parte como resposta ao sentimentalismo na filosofia. Na Inglaterra do século XVIII, o romance sentimental foi um grande gênero literário.
rdf:langString
Сентиментали́зм (фр. sentimentalisme, от фр. sentiment — чувство) — направление в западноевропейской и русской культуре и соответствующее литературное направление. Произведения, написанные в рамках данного художественного направления, делают особый акцент на чувственность, возникающую при их прочтении. В Европе существовал с 20-х по 80-е годы XVIII века, в России — с конца XVIII до начала XIX веков. Сентиментализм возник как протест против оторванности от жизни и отличавшееся излишней чувствительностью и идеализированным изображением людей, их переживаний, жизненной обстановки и природы. Доминантой «человеческой природы» сентиментализм объявил чувство, а не разум, что отличало его от классицизма. Не порывая с просвещением, сентиментализм остался верен идеалу нормативной личности, однако условием её осуществления полагал не «разумное» переустройство мира, а высвобождение и совершенствование «естественных» чувств. Герой просветительской литературы в сентиментализме более индивидуализирован, его внутренний мир обогащается способностью сопереживать, чутко откликаться на происходящее вокруг. По происхождению (или по убеждениям) сентименталистский герой — демократ; изображение богатого духовного мира простолюдина — одно из основных открытий и завоеваний сентиментализма. Наиболее выдающиеся представители сентиментализма — Джеймс Томсон, Эдуард Юнг, Томас Грей, Лоренс Стерн (Англия), Жан Жак Руссо (Франция), Николай Михайлович Карамзин (Россия).
rdf:langString
Сентименталі́зм (фр. sentimentalisme, від фр. sentiment — почуття) — напрям у європейській літературі та мистецтві другої пол. 18 ст. Назва виникла від незавершеного роману Лоренса Стерна.
rdf:langString
感伤主义（德文:Empfindsamkeit）是个人主义发展的一个阶段，首先是在的宗教领域，之后发展到生活的各个方面。感伤主义可以被理解为一种世俗化的虔信派（Pietismus），它是通过对内心生活及狂热和感动等主观感情的观察和描述，来表明对于美德和其他道德典范的看法。在感伤主义中，内心的特有感觉被认真对待，甚至是狂热地崇拜这种内心感受，并反对通过宫廷礼仪中的等级观念来规范这种感觉。歌德的《少年维特之烦恼》是感伤主义的顶峰之作。 感伤主义一直在世界文学中占有一席之地。感伤主义在文学的许多体裁都有体现，如感伤主义诗歌、感伤主义小说、感伤主义音乐。欧洲文学的感伤主义在启蒙时代出现，部分是对哲学上的感伤主义的回应。在18世纪的英格兰，感伤主义小说成为了一种主要的文学体裁。
xsd:nonNegativeInteger
8911