Seme (semantics)
http://dbpedia.org/resource/Seme_(semantics) an entity of type: WikicatSemanticUnits
السمة الدلالية أصغر وحدة معنوية يمكن اختزالها في كلمة.
rdf:langString
Der Ausdruck Sem (griechisch sema, „Zeichen“; frz. sème; engl. seme) ist ein Fachausdruck der linguistischen Semantik. In seiner Hauptbedeutung bezeichnet er die kleinsten Elemente (Bestandteile, Komponenten) der Bedeutung von Wörtern bzw. Lexemen.
rdf:langString
Seme, the smallest unit of meaning recognized in semantics, refers to a single characteristic of a sememe. These characteristics are defined according to the differences between sememes. The term was introduced by in the 1930s and developed by in the 1960s. It is the result produced when determining the minimal elements of meaning, which enables one to describe words multilingually. Such elements provide a bridge to componential analysis and the initial work of ontologies.
rdf:langString
En sémantique, le sème est l'unité minimale de signification, non susceptible de réalisation indépendante. Le terme a été introduit par le linguiste belge (1910-2000), qui l'a défini à l'origine comme « tout procédé idéal dont la réalisation permet la communication ». Il a été repris ensuite dans le sens d'« atome de signification » par divers linguistes, dont Bernard Pottier. Ainsi, selon Todorov, « le sens d'un mot n'est pas une unité indivisible, mais composée, les mêmes sèmes se retrouvent tout au long du vocabulaire ».
rdf:langString
Een seem is in de semantiek en de tekstlinguïstiek een "minimale" betekenisdragende eenheid, waardoor het ene semeem wordt onderscheiden van het andere. De functie van een seem in de semantiek is goed vergelijkbaar met die van een distinctief kenmerk in de fonologie (waarmee minimale paren worden onderscheiden). Wat in de semantiek onder een seem wordt verstaan, komt daarnaast overeen met een semantisch kenmerk in de componentenanalyse. Anderzijds komt een seem in de semantiek ruwweg overeen met een lexeem in de lexicologie en een vrij morfeem in de morfologie. Al deze begrippen zijn echter zeker niet onderling uitwisselbaar, aangezien ze steeds op andere deelgebieden van de taalkunde betrekking hebben.
rdf:langString
义素（英語：Seme）指语义学中可识别的最小意义单位。义位指语义学中能够独立运用的最小意义单位，义位由若干个义素组成。义素与义位的关系类似于音素和音位的关系。 类似的“最小概念”还有：整数分解中的“质数”，文化中的“迷因”，基因组中的“基因”，物质中的“基本粒子”。“义素”可以认为是这些概念在语义学中的对应。 这个概念是由 在20世纪30年代提出的，由 在20世纪60年代发展。它是在确定最小意义单元时产生的结果，使人们能够用多种语言描述单词。它在和本体论之间架起了桥梁。
rdf:langString
Се́ма — дифференциальный семантический признак, компонент значения, который выявляется при сопоставлении значений разных слов. Является нечленимой составной частью лексического значения (семемы). Например: слова хороший — нехороший различаются семой отрицания. Процедура выделения сем в значении слов называется компонентным анализом и проводится путём выстраивания бинарных оппозиций. Идеографический словарь содержит в качестве единиц семы.
rdf:langString
Сема — смислова одиниця; мінімальна, гранична, неділима складова частина лексичного значення (семеми).Наприклад: слова добрий — недобрий розрізняються семою заперечення.Процедура виділення сем у значенні слів називається компонентним аналізом і здійснюється шляхом вибудовування бінарних опозицій. Ідеографічний словник містить семи як одиниці.
rdf:langString
Un sema és la unitat mínima del significat, un tret semàntic que ajuda a caracteritzar el sentit de les paraules. Creat per analogia amb altres conceptes com el de morfema o fonema, va néixer amb l'estructuralisme per tal d'explicar com es formava el significat d'un mot, afegint trets que el destriaven d'altres del mateix camp semàntic. El primer autor que va usar el terme sema va ser Eric Buyssens.
rdf:langString
En la semántica lingüística, el sema o rasgo semántico es el elemento constitutivo de un semema y se define como la extremidad de una relación funcional binaria entre sememas. El sema es, pues, la más pequeña unidad de significación definida por el análisis. Existen diferentes tipos de semas: Los semas compartidos por varias palabras definen campos semánticos.
* Datos: Q1484137
rdf:langString
Un sema (dal greco sêma, "segno") - o tratto semantico - è la più piccola unità di significato individuata dalla semantica. Il termine è stato introdotto da negli anni trenta e sviluppato da Algirdas Julien Greimas (1966) e (1967).
rdf:langString
rdf:langString
سمة دلالية
rdf:langString
Sema
rdf:langString
Sem (Linguistik)
rdf:langString
Sema
rdf:langString
Sème
rdf:langString
Sema
rdf:langString
Seem (taalkunde)
rdf:langString
Seme (semantics)
rdf:langString
Сема
rdf:langString
Сема (мовознавство)
rdf:langString
义素
xsd:integer
12818894
xsd:integer
1056494377
rdf:langString
السمة الدلالية أصغر وحدة معنوية يمكن اختزالها في كلمة.
rdf:langString
Un sema és la unitat mínima del significat, un tret semàntic que ajuda a caracteritzar el sentit de les paraules. Creat per analogia amb altres conceptes com el de morfema o fonema, va néixer amb l'estructuralisme per tal d'explicar com es formava el significat d'un mot, afegint trets que el destriaven d'altres del mateix camp semàntic. Per exemple la diferència entre una bicicleta i un tricicle seria el sema "nombre de rodes" i el de "mida", mentre que compartirien els semes "vehicle", "absència de motor", "propulsió a pedals", etc. Els crítics, però, consideren que no tot el significat es pot explicar en funció de semes, especialment tot allò referit a la connotació, i a part queda la qüestió de com establir quins són els semes rellevants, que actuarien com a parells mínims, una tasca absolutament subjectiva i que allunya la semàntica d'altres nivells d'estudi de la llengua. El primer autor que va usar el terme sema va ser Eric Buyssens.
rdf:langString
Der Ausdruck Sem (griechisch sema, „Zeichen“; frz. sème; engl. seme) ist ein Fachausdruck der linguistischen Semantik. In seiner Hauptbedeutung bezeichnet er die kleinsten Elemente (Bestandteile, Komponenten) der Bedeutung von Wörtern bzw. Lexemen.
rdf:langString
En la semántica lingüística, el sema o rasgo semántico es el elemento constitutivo de un semema y se define como la extremidad de una relación funcional binaria entre sememas. El sema es, pues, la más pequeña unidad de significación definida por el análisis. Existen diferentes tipos de semas:
* El sema inherente: sema que la ocurrencia hereda del tipo, por defecto. Ej. /negro/ para ‘cuervo’.
* El sema aferente: extremidad de una relación anti-simétrica entre dos sememas pertenecientes a taxemas diferentes. Ej. /sabiduría/ para ‘hombre’. Un sema aferente es actualizado por instrucción contextual.
* El sema específico: elemento del semantema que opone el semema a uno o varios sememas del taxema al que pertenece. Ej. / sexo femenino/ para ‘mujer’.
* El sema genérico: elemento del que marca la pertenencia del semema a una clase semántica (taxema, dominio o dimensión). Los semas compartidos por varias palabras definen campos semánticos.
* Datos: Q1484137
rdf:langString
Seme, the smallest unit of meaning recognized in semantics, refers to a single characteristic of a sememe. These characteristics are defined according to the differences between sememes. The term was introduced by in the 1930s and developed by in the 1960s. It is the result produced when determining the minimal elements of meaning, which enables one to describe words multilingually. Such elements provide a bridge to componential analysis and the initial work of ontologies.
rdf:langString
En sémantique, le sème est l'unité minimale de signification, non susceptible de réalisation indépendante. Le terme a été introduit par le linguiste belge (1910-2000), qui l'a défini à l'origine comme « tout procédé idéal dont la réalisation permet la communication ». Il a été repris ensuite dans le sens d'« atome de signification » par divers linguistes, dont Bernard Pottier. Ainsi, selon Todorov, « le sens d'un mot n'est pas une unité indivisible, mais composée, les mêmes sèmes se retrouvent tout au long du vocabulaire ».
rdf:langString
Un sema (dal greco sêma, "segno") - o tratto semantico - è la più piccola unità di significato individuata dalla semantica. Il termine è stato introdotto da negli anni trenta e sviluppato da Algirdas Julien Greimas (1966) e (1967). I semi formano insieme un "fascio di semi" (o semema). Tale impostazione prende a modello il lavoro di analisi e distinzione dei fonemi per tratti fonetici distintivi. Così, ad esempio, le parole bue ("bue domestico castrato di almeno quattro anni") e toro ("bue domestico non castrato di almeno quattro anni") hanno in comune i semi [+bovino, +adulto, +maschio], ma toro possiede il tratto [atto a procreare], mentre bue no (cambia quindi la polarità del sema). Tale analisi dei significati dei termini è detta . Ogni segno ha un significato, un "contenuto semantico": tale contenuto viene appunto scomposto in semi e rappresenta l'"intensione" del segno. Il contenuto semantico è costituito da una serie di oggetti (reali o solo pensabili) indicati dal segno: maggiore è l'"estensione" del segno (cioè la quantità di oggetti che esso indica), minore è la sua "intensione". Così, ad esempio, il semema veicolo ha maggiore estensione del semema automobile: per attestare quest'ultimo è necessario enumerare un maggior numero di semi. Quindi, automobile, reciprocamente, ha maggiore intensione di veicolo. In breve, tra intensione ed estensione di un segno vige un rapporto di proporzionalità inversa. Un altro esempio possibile di scomposizione di sememi in semi è relativo ai termini uomo e donna: tali sememi hanno in comune i semi [umano] e [adulto], però il primo ha anche il sema [maschio], il secondo il sema [femmina]. "Ciascun semema si compone di uno o più semi e differisce da tutti gli altri sememi della stessa lingua perlomeno in un sema".
rdf:langString
Een seem is in de semantiek en de tekstlinguïstiek een "minimale" betekenisdragende eenheid, waardoor het ene semeem wordt onderscheiden van het andere. De functie van een seem in de semantiek is goed vergelijkbaar met die van een distinctief kenmerk in de fonologie (waarmee minimale paren worden onderscheiden). Wat in de semantiek onder een seem wordt verstaan, komt daarnaast overeen met een semantisch kenmerk in de componentenanalyse. Anderzijds komt een seem in de semantiek ruwweg overeen met een lexeem in de lexicologie en een vrij morfeem in de morfologie. Al deze begrippen zijn echter zeker niet onderling uitwisselbaar, aangezien ze steeds op andere deelgebieden van de taalkunde betrekking hebben.
rdf:langString
义素（英語：Seme）指语义学中可识别的最小意义单位。义位指语义学中能够独立运用的最小意义单位，义位由若干个义素组成。义素与义位的关系类似于音素和音位的关系。 类似的“最小概念”还有：整数分解中的“质数”，文化中的“迷因”，基因组中的“基因”，物质中的“基本粒子”。“义素”可以认为是这些概念在语义学中的对应。 这个概念是由 在20世纪30年代提出的，由 在20世纪60年代发展。它是在确定最小意义单元时产生的结果，使人们能够用多种语言描述单词。它在和本体论之间架起了桥梁。
rdf:langString
Се́ма — дифференциальный семантический признак, компонент значения, который выявляется при сопоставлении значений разных слов. Является нечленимой составной частью лексического значения (семемы). Например: слова хороший — нехороший различаются семой отрицания. Процедура выделения сем в значении слов называется компонентным анализом и проводится путём выстраивания бинарных оппозиций. Идеографический словарь содержит в качестве единиц семы.
rdf:langString
Сема — смислова одиниця; мінімальна, гранична, неділима складова частина лексичного значення (семеми).Наприклад: слова добрий — недобрий розрізняються семою заперечення.Процедура виділення сем у значенні слів називається компонентним аналізом і здійснюється шляхом вибудовування бінарних опозицій. Ідеографічний словник містить семи як одиниці.
xsd:nonNegativeInteger
1299