School of Saint Victor
http://dbpedia.org/resource/School_of_Saint_Victor an entity of type: Thing
L'escola de sant Víctor fou un centre d'estudi que va donar lloc al corrent filosòfic dels victorins, cèlebres a la universitat de París durant el segle xii. Fundat per Guillem de Champeaux, estigué liderada per teòlegs com Hug de Sant Víctor fins a la seva dissolució per les disputes internes. Tingué com a objectiu fonamental proporcionar un saber ampli de totes les disciplines coma mitjà per assolir la salvació, posant a Déu a la base de tot coneixement. Els monjos seguien la i propugnaven el misticisme als seus escrits, farcits de metàfores. Consideraven que la ciència podia ajudar a entendre millor les Escriptures i per aquest motiu van produir i difondre manuscrits sobre diverses matèries.
rdf:langString
La escuela de San Víctor, a cuyos miembros se les conoce también como Victorinos, fue una escuela teológica y filosófica de la Edad Media, con sede en la Abadía de San Víctor ubicada fuera de los muros de París. Dio origen a algunos de los más importantes filósofos místicos de la época como Hugo y Ricardo de San Víctor.
rdf:langString
De victorijnen of Orde van Sint-Victor is een rooms-katholieke kloostergemeenschap, gesticht rond 1110 in een kluizenarij te Parijs, gewijd aan de martelaar Victor van Marseille ("Sint-Victor"). De werd de bakermat van een uitgebreide orde van augustijner koorheren met grote invloed over heel Europa. Met name in de 12e eeuw was het een invloedrijk centrum van theologische wetenschap en mystiek, met als belangrijkste vertegenwoordiger Hugo van Sint-Victor.
rdf:langString
La Viktora Skolo estis signifa teologia skolo de la okcidenteŭropa mezepoko, kiu formiĝis en la abatejo Sankta Viktoro proksime de Parizo. Kerna personaĵo estis la saksa monaĥo Hugo el Sankta Viktoro, edukita en la monaĥejo Hamersleben en la diocezo de Halberstadt en nuna Germanio. Ĉirkaŭ li grupiĝis pluraj erudiciaj monaĥaj teologoj, inter alie
* Andreo el Sankta Viktoro, franco, de la abatejo sendita gvidi la abetejon de Wigmore (diocezo de Hereford, okcidenta Anglio),
* Rikardo el Sankta Viktoro, kiu venis al la abatejo el Skotio, kaj
* Adamo el Sankta Viktoro.
rdf:langString
Die Viktoriner sind eine 1108 von Theologen und Kanonikern des regulierten Kanonikerstifts Saint-Victor in Paris gegründete Gemeinschaft.Sie nahm unter ihrem ersten Abt Gilduin (1135–55) die Augustinusregel an und fügte dieser eigene Consuetudines an (→ Augustiner-Chorherren vom Heiligen Victor). Die Victoriner strebten eine Synthese von Mystik und Scholastik an. Sie sahen das Ziel von Leben und Erkenntnis in kontemplativer mystischer Gottesschau und betonten die Symbolhaftigkeit in der Welt.
rdf:langString
The school of St Victor was the medieval monastic school at the Augustinian abbey of St Victor in Paris. The name also refers to the Victorines, the group of philosophers and mystics based at this school as part of the University of Paris.
rdf:langString
La scuola di San Vittore fu una scuola filosofica, teologica e di diritto fondata nel 1108 da Guglielmo di Champeaux nell'Abbazia di San Vittore presso Parigi (nell'odierno comune di Boissise-le-Roi). Guglielmo vi si ritirò per distaccarsi da Abelardo con il quale era entrato nella dura polemica della disputa sugli universali. La canonica di San Vittore apparteneva all'antica famiglia religiosa dei Canonici Regolari che seguivano la regola di Sant'Agostino; si distinguevano dai monaci in quanto erano chierici, professavano la vita comune in cenobi situati dentro le città e si dedicavano prevalentemente al culto liturgico in coro, alla meditazione, al giardinaggio, allo studio della Sacra Scrittura e dei Padri della chiesa. Dopo Guglielmo i primi priori furono Ugo di San Vittore e Riccardo.
rdf:langString
Сен-Викторская школа (фр. école de Saint Victor) — философская и богословская монастырская школа, основанная в 1108 году Гийомом (Вильгельмом) из Шампо при аббатстве Сен-Виктор близ Парижа. Одноимённая группа философов и богословов, относившихся к Парижскому университету.
rdf:langString
rdf:langString
Escola de sant Víctor
rdf:langString
Viktoriner
rdf:langString
Viktora Skolo
rdf:langString
Escuela de San Víctor
rdf:langString
Scuola di San Vittore
rdf:langString
School of Saint Victor
rdf:langString
Victorijnen
rdf:langString
Сен-Викторская школа
xsd:integer
8372600
xsd:integer
1053270713
rdf:langString
L'escola de sant Víctor fou un centre d'estudi que va donar lloc al corrent filosòfic dels victorins, cèlebres a la universitat de París durant el segle xii. Fundat per Guillem de Champeaux, estigué liderada per teòlegs com Hug de Sant Víctor fins a la seva dissolució per les disputes internes. Tingué com a objectiu fonamental proporcionar un saber ampli de totes les disciplines coma mitjà per assolir la salvació, posant a Déu a la base de tot coneixement. Els monjos seguien la i propugnaven el misticisme als seus escrits, farcits de metàfores. Consideraven que la ciència podia ajudar a entendre millor les Escriptures i per aquest motiu van produir i difondre manuscrits sobre diverses matèries.
rdf:langString
La Viktora Skolo estis signifa teologia skolo de la okcidenteŭropa mezepoko, kiu formiĝis en la abatejo Sankta Viktoro proksime de Parizo. Kerna personaĵo estis la saksa monaĥo Hugo el Sankta Viktoro, edukita en la monaĥejo Hamersleben en la diocezo de Halberstadt en nuna Germanio. Ĉirkaŭ li grupiĝis pluraj erudiciaj monaĥaj teologoj, inter alie
* Andreo el Sankta Viktoro, franco, de la abatejo sendita gvidi la abetejon de Wigmore (diocezo de Hereford, okcidenta Anglio),
* Rikardo el Sankta Viktoro, kiu venis al la abatejo el Skotio, kaj
* Adamo el Sankta Viktoro. Fakte, la , kun la lernejoj Sainte Geneviève kaj Dipatrino de Parizo, konsideratas la naskiĝejo de la Universitato de Parizo.
rdf:langString
Die Viktoriner sind eine 1108 von Theologen und Kanonikern des regulierten Kanonikerstifts Saint-Victor in Paris gegründete Gemeinschaft.Sie nahm unter ihrem ersten Abt Gilduin (1135–55) die Augustinusregel an und fügte dieser eigene Consuetudines an (→ Augustiner-Chorherren vom Heiligen Victor). Die Victoriner strebten eine Synthese von Mystik und Scholastik an. Sie sahen das Ziel von Leben und Erkenntnis in kontemplativer mystischer Gottesschau und betonten die Symbolhaftigkeit in der Welt. Ihre wichtigsten Vertreter waren Hugo von St. Viktor, Richard von St. Viktor, Adam von St. Viktor, Thomas Gallus und Andreas von Wigmore. Petrus Lombardus verbrachte auf Empfehlung von Bernhard von Clairvaux einen Teil seiner Studienzeit in Saint-Victor. Von den Denkweisen der Viktoriner wurden die spätmittelalterliche Mystik, die Franziskaner und der Kirchenbau in Italien beeinflusst.
rdf:langString
La escuela de San Víctor, a cuyos miembros se les conoce también como Victorinos, fue una escuela teológica y filosófica de la Edad Media, con sede en la Abadía de San Víctor ubicada fuera de los muros de París. Dio origen a algunos de los más importantes filósofos místicos de la época como Hugo y Ricardo de San Víctor.
rdf:langString
The school of St Victor was the medieval monastic school at the Augustinian abbey of St Victor in Paris. The name also refers to the Victorines, the group of philosophers and mystics based at this school as part of the University of Paris. It was founded in the twelfth century by Peter Abelard's tutor and subsequent opponent, the realist school master William of Champeaux, and a prominent early member of their community was Hugh of St Victor. Other prominent members were Achard of St. Victor, Andrew of St Victor, Richard of St Victor, Walter of St Victor and Godfrey of St Victor, as well as Thomas Gallus. Under the rigorous supervision of Hugh, St Victor offered a coherent and structured approach to learning through the cultivation of personal virtue rather than the requisition of knowledge for its own sake. This is exemplified in the schema for the liberal arts laid out in Hugh's Didascalicon, in which he exhorts the reader to Omnia Disce, or to know all. By 1160, the abbey had become a place of retreat from the schools, echoing the original act of weary retirement enacted by William of Champeaux at its founding. By the time of Godfrey, St Victor was primarily concerned with the instruction of its own canons, rather than the emphasis on the external school operated earlier in the twelfth century. The end of the Victorines as a unique force came by 1173, when the reactionary Walter was appointed as prior. Walter launched a furious attack upon the intellectual culture of the school and its members with his Contra quatuor labyrinthos Francae (Against the Four Labyrinths of France), a denunciation of secular theological teaching. After this violent repudiation of Victorine pedagogical tradition the abbey was, in effect, a self-contained Augustinian priory like any other.Jan van Ruusbroec submitted his Groenendael Priory to their Rule in 1335, from which stemmed the Brethren of the Common Life and Thomas à Kempis' Devotio Moderna. A major theme of their studies was the anagogical relationship between the Divine and the Mundane, adopted by Pope Eugene IV in his 5.1.1435 bull declaring Roman supremacy.
rdf:langString
La scuola di San Vittore fu una scuola filosofica, teologica e di diritto fondata nel 1108 da Guglielmo di Champeaux nell'Abbazia di San Vittore presso Parigi (nell'odierno comune di Boissise-le-Roi). Guglielmo vi si ritirò per distaccarsi da Abelardo con il quale era entrato nella dura polemica della disputa sugli universali. La canonica di San Vittore apparteneva all'antica famiglia religiosa dei Canonici Regolari che seguivano la regola di Sant'Agostino; si distinguevano dai monaci in quanto erano chierici, professavano la vita comune in cenobi situati dentro le città e si dedicavano prevalentemente al culto liturgico in coro, alla meditazione, al giardinaggio, allo studio della Sacra Scrittura e dei Padri della chiesa. Dopo Guglielmo i primi priori furono Ugo di San Vittore e Riccardo. Altri maestri significativi della scuola furono e . I caratteri principali della scuola furono il misticismo e l'esaltazione della Fede, però ciò non postulava una negazione dello studio e della ragione umana, anzi essi sostennero in varie opere come il sapere e tutte le arti naturali servano alla scienza divina. Un'eccezione fu la condanna della filosofia nel libello Contra quattuor labyrinthos Franciae, attribuito a Gualtiero. Ugo e Riccardo in particolare si sforzarono di cercare un fondamento della ragione umana nella filosofia di Sant'Agostino, trovando nella prima formulazione dell'innatismo dei principi della verità un collegamento con i termini agostiniani dell'illuminazione dell'anima e della Grazia. A partire da queste teorie essi innestarono una complessa ricerca psicologica per descrivere l'atto dell'apprendimento conoscitivo naturale, dopo di che, tramite la meditazione e la contemplazione e con l'aiuto della fede e della grazia, si poteva assurgere alla comprensione delle verità soprannaturali. Ugo di San Vittore fu il primo filosofo cristiano a realizzare un'opera sistematica di teologia, il De sacramentis christianae fidei, scritta tra il 1136 e il 1141. I vittorini per quanto riguarda la filosofia scolastica quindi furono tra i primi a trattare in maniera compiuta nelle loro opere un contemperamento tra scienza e fede: la realtà razionale in definitiva era considerata all'interno delle più ampie verità della rivelazione delle Sacre Scritture, attraverso le quali proveniva la luce e l'ispirazione per la comprensione del sapere profano.
rdf:langString
De victorijnen of Orde van Sint-Victor is een rooms-katholieke kloostergemeenschap, gesticht rond 1110 in een kluizenarij te Parijs, gewijd aan de martelaar Victor van Marseille ("Sint-Victor"). De werd de bakermat van een uitgebreide orde van augustijner koorheren met grote invloed over heel Europa. Met name in de 12e eeuw was het een invloedrijk centrum van theologische wetenschap en mystiek, met als belangrijkste vertegenwoordiger Hugo van Sint-Victor.
rdf:langString
Сен-Викторская школа (фр. école de Saint Victor) — философская и богословская монастырская школа, основанная в 1108 году Гийомом (Вильгельмом) из Шампо при аббатстве Сен-Виктор близ Парижа. Одноимённая группа философов и богословов, относившихся к Парижскому университету. Общая атмосфера школы определялась традициями средневековой мистики, идущими от Августина и Псевдо-Дионисия Ареопагита и по-новому представшими в учении Бернарда Клервосского. Главные представители школы стремились к созданию мистики и рационализма в духе средневекового платонизма на основе принципов Ансельма Кентерберийского, и мистический аспект в их учениях являлся центральным и в теологических, и в научных, и в философских изысканиях.
xsd:nonNegativeInteger
3196
