Satisfaction theory of atonement
http://dbpedia.org/resource/Satisfaction_theory_of_atonement an entity of type: Work
Die Satisfaktionslehre ist Bestandteil der christlichen Erlösungslehre. Anders als die Sühnopfertheologie wirft die Satisfaktionslehre einen systematisch-theologischen Blick auf die Deutung des Todes Jesu. Bei der Satisfaktionslehre handelt es sich also um ein spezifisch christliches Dogma und nicht um die exegetische Diskussion heiliger Texte mit Opfertheologien (Sühnopfertheologie).
rdf:langString
The satisfaction theory of atonement is a theory in Catholic theology which holds that Jesus Christ redeemed humanity through making satisfaction for humankind's disobedience through his own supererogatory obedience. The theory draws primarily from the works of Anselm of Canterbury, specifically his Cur Deus Homo ("Why was God a man?"). It has been traditionally taught in the Roman Catholic tradition of Western Christianity. Since one of God's characteristics is justice, affronts to that justice must be atoned for. It is thus connected with the legal concept of balancing out an injustice.
rdf:langString
La satisfaction est une doctrine sotériologique en théologie chrétienne liée à la signification et à l'effet de la mort de Jésus-Christ. Elle est traditionnellement enseignée dans les cercles catholiques, luthériens et réformés. Théologiquement et historiquement, le terme « satisfaction » ne signifie pas « gratification » comme dans le langage courant, mais est plutôt à comprendre dans le contexte de la pénitence, où la satisfaction consiste en de bonnes actions qui permettent de réparer l'offense faite à Dieu par le péché. Il est alors relié au concept légal consistant à contrebalancer une injustice. Amorcée dans les œuvres d'Anselme de Cantorbéry († en 1109), la théorie de la satisfaction enseigne que le Christ a souffert en tant que de l'humanité, satisfaisant par son infini mérite les
rdf:langString
De satisfactieleer (satisfactie, van het Latijnse satisfactio = voldoening) ook bekend onder de naam verzoening door voldoening is een katholieke verzoeningsleer - later gewijzigd overgenomen door verschillende protestantse kerken - die stelt dat Jezus Christus de mensheid met God heeft verzoend door zijn vrijwillige gehoorzaamheid aan God gedurende zijn gehele leven tot zijn gewelddadige kruisdood aan toe. Door zijn leven in dienst te stellen van God heeft Hij gecompenseerd wat de mensen hadden moeten doen (namelijk gehoorzaamheid aan God) maar nalieten te doen (en vanwege de zonde ook niet meer konden doen), heeft hij God voldoening, satisfactie, geschonken. Hij heeft zelfs meer dan dat gedaan, hij heeft overvloedige voldoening geschonken: als zondeloze en gehoorzame had Hij niet hoeven
rdf:langString
A visão de satisfação na expiação é uma teoria da teologia cristã relacionada com o significado e efeito da morte de Jesus Cristo, ela é tradicionalmente ensinada nos círculos católicos, luteranos, e reformados. Teologicamente e historicamente, a palavra "satisfação" não significa gratificação como em seu uso comum, mas sim "fazer restituição": consertar algo que foi quebrado, reembolsar o que foi tirado. Está, portanto, relacionada com o conceito legal de equilibrar uma injustiça. Esboçada principalmente nas obras de Anselmo de Cantuária, a teoria da satisfação ensina que Cristo sofreu como substituto em nome da humanidade para satisfazer as exigências da glória de Deus pelo seu mérito infinito. Anselmo considerava a sua teoria como um aperfeiçoamento da antiga , que ele via como inadequa
rdf:langString
Теория сатисфакции (от лат. Satisfactio) — в христианском богословии сложная теория, обнимающая собой целую группу догматических вопросов. В противоположность православному учению, в римском католичестве главный постулат теории сатисфакции, из которого развиваются все её частные пункты, состоит в том, чтобы независимо от усвоения благодати искупления всякий произвольный грех был отмщён человеку на нём же самом в меру виновности его перед Богом. Бог, по католической доктрине, не может примириться с человеком ради одних только искупительных заслуг Христовых. Он мстит людям за их , карает их. Ради голгофской жертвы человек освобождается от вечных наказаний. Но и при отпущении человеку греха на нём остаётся еще некоторый долг, для полного погашения которого он должен принести Богу свой собстве
rdf:langString
rdf:langString
Satisfaktionslehre
rdf:langString
Satisfaction (sotériologie)
rdf:langString
Satisfactieleer
rdf:langString
Satisfaction theory of atonement
rdf:langString
Expiação (visão de satisfação)
rdf:langString
Теория сатисфакции
xsd:integer
2498692
xsd:integer
1113298834
xsd:date
2005-05-22
xsd:date
2005-10-29
xsd:date
2005-12-02
xsd:date
2021-06-10
rdf:langString
Die Satisfaktionslehre ist Bestandteil der christlichen Erlösungslehre. Anders als die Sühnopfertheologie wirft die Satisfaktionslehre einen systematisch-theologischen Blick auf die Deutung des Todes Jesu. Bei der Satisfaktionslehre handelt es sich also um ein spezifisch christliches Dogma und nicht um die exegetische Diskussion heiliger Texte mit Opfertheologien (Sühnopfertheologie). Nach dieser Vorstellung ist der Tod Jesu als Sühnopfer nötig, um eine angemessene Wiedergutmachung für die Verletzung der Ehre Gottes zu leisten, die durch den Sündenfall der Menschen geschehen ist. Für Gott habe es nur die Alternative gegeben „entweder Strafe“ (aut poena), d. h. die Vernichtung der gesamten Menschheit „oder Wiedergutmachung“ (aut satisfactio) durch eine die Sünde aufwiegende Ersatzleistung. Damit die Ersatzleistung aber schwerwiegender als die Menschheitssünde sein konnte, war es nötig, dass Gott selbst Mensch wurde, um nun – als selbst Sündloser – in der menschlichen Gestalt Jesu Christi sein Leben als satisfactio für die Sünden der Menschen dahin zu geben.
rdf:langString
The satisfaction theory of atonement is a theory in Catholic theology which holds that Jesus Christ redeemed humanity through making satisfaction for humankind's disobedience through his own supererogatory obedience. The theory draws primarily from the works of Anselm of Canterbury, specifically his Cur Deus Homo ("Why was God a man?"). It has been traditionally taught in the Roman Catholic tradition of Western Christianity. Since one of God's characteristics is justice, affronts to that justice must be atoned for. It is thus connected with the legal concept of balancing out an injustice. Anselm regarded his satisfaction view of the atonement as a distinct improvement over the older ransom theory of atonement, which he saw as inadequate, due to its notion of a debt being owed to the devil. Anselm's theory was a precursor to the innovations of later theologians like John Calvin, who introduced the idea of Christ suffering the Father's just punishment as a vicarious substitute.
rdf:langString
La satisfaction est une doctrine sotériologique en théologie chrétienne liée à la signification et à l'effet de la mort de Jésus-Christ. Elle est traditionnellement enseignée dans les cercles catholiques, luthériens et réformés. Théologiquement et historiquement, le terme « satisfaction » ne signifie pas « gratification » comme dans le langage courant, mais est plutôt à comprendre dans le contexte de la pénitence, où la satisfaction consiste en de bonnes actions qui permettent de réparer l'offense faite à Dieu par le péché. Il est alors relié au concept légal consistant à contrebalancer une injustice. Amorcée dans les œuvres d'Anselme de Cantorbéry († en 1109), la théorie de la satisfaction enseigne que le Christ a souffert en tant que de l'humanité, satisfaisant par son infini mérite les exigences requises par l'honneur de Dieu. Anselme voyait sa conception de la satisfaction comme une amélioration nette de la théorie, plus ancienne, de la rançon, qu'il considérait comme inadéquate. Sa théorie a servi de base aux conceptions de Thomas d'Aquin et de Jean Calvin, qui introduisirent l'idée de peine servant à satisfaire les exigences de la justice divine.
rdf:langString
De satisfactieleer (satisfactie, van het Latijnse satisfactio = voldoening) ook bekend onder de naam verzoening door voldoening is een katholieke verzoeningsleer - later gewijzigd overgenomen door verschillende protestantse kerken - die stelt dat Jezus Christus de mensheid met God heeft verzoend door zijn vrijwillige gehoorzaamheid aan God gedurende zijn gehele leven tot zijn gewelddadige kruisdood aan toe. Door zijn leven in dienst te stellen van God heeft Hij gecompenseerd wat de mensen hadden moeten doen (namelijk gehoorzaamheid aan God) maar nalieten te doen (en vanwege de zonde ook niet meer konden doen), heeft hij God voldoening, satisfactie, geschonken. Hij heeft zelfs meer dan dat gedaan, hij heeft overvloedige voldoening geschonken: als zondeloze en gehoorzame had Hij niet hoeven te sterven aan het kruis. God schenkt Hem voor deze verdienste (meritum) de gelovige mensen, die vanwege dit geloof gerechtvaardigd zullen worden. Termen als satisfactio, poena (straf) en meritum zijn ontleend aan het Lartijnse rechtswezen. De satisfactieleer is meest gangbare verzoeningsleer binnen het Westerse Christendom. De leer van verzoening door voldoening wordt meestal in verbinding gebracht met Anselmus van Canterbury (1033-1109), die er over heeft geschreven in zijn boek Cur deus homo (ca. 1097). Hoewel Anselmus de eerste theoloog was die de satisfactieleer uiteenzette, zijn reeds sporen van de satisfactieleer terug te vinden bij de kerkvaders, Tertullianus, Cyprianus van Carthago, Augustinus van Hippo en Gregorius de Grote
rdf:langString
A visão de satisfação na expiação é uma teoria da teologia cristã relacionada com o significado e efeito da morte de Jesus Cristo, ela é tradicionalmente ensinada nos círculos católicos, luteranos, e reformados. Teologicamente e historicamente, a palavra "satisfação" não significa gratificação como em seu uso comum, mas sim "fazer restituição": consertar algo que foi quebrado, reembolsar o que foi tirado. Está, portanto, relacionada com o conceito legal de equilibrar uma injustiça. Esboçada principalmente nas obras de Anselmo de Cantuária, a teoria da satisfação ensina que Cristo sofreu como substituto em nome da humanidade para satisfazer as exigências da glória de Deus pelo seu mérito infinito. Anselmo considerava a sua teoria como um aperfeiçoamento da antiga , que ele via como inadequada. A teoria de Anselmo foi precursora para os requintes de Tomás de Aquino e João Calvino, que introduziram a ideia de punição para cumprir as exigências da justiça divina.
rdf:langString
Теория сатисфакции (от лат. Satisfactio) — в христианском богословии сложная теория, обнимающая собой целую группу догматических вопросов. В противоположность православному учению, в римском католичестве главный постулат теории сатисфакции, из которого развиваются все её частные пункты, состоит в том, чтобы независимо от усвоения благодати искупления всякий произвольный грех был отмщён человеку на нём же самом в меру виновности его перед Богом. Бог, по католической доктрине, не может примириться с человеком ради одних только искупительных заслуг Христовых. Он мстит людям за их , карает их. Ради голгофской жертвы человек освобождается от вечных наказаний. Но и при отпущении человеку греха на нём остаётся еще некоторый долг, для полного погашения которого он должен принести Богу свой собственный выкуп, вытерпеть известную меру временных наказаний. Этот выкуп обязательно должен быть пропорционален с мерой грехов и называется сатисфакцией, или удовлетворением. С этой точки зрения католическая теория объясняет прежде всего факт земных скорбей. По православному верованию, конечной целью земных скорбей служит вразумление человека, обуздание его воли, пресечение греха, исправление. Господь наказывает людей, движимый не гневом, а благостно, не мщением, а любовью. Первые семена идей, нашедших место в римско-католической теории сатисфакции, встречаются у александрийских богословов (Климента Александрийского, Оригена) и Григория Нисского, а более полное их развитие — у Тертуллиана, Киприана Карфагенского, Амвросия Медиоланского, блаженного Августина и Григория Двоеслова. В настоящем виде теория сатисфакции утвердилась в догматике католической церкви со времён Тридентского собора (1545).
xsd:nonNegativeInteger
18516
