Sandakan Death Marches
http://dbpedia.org/resource/Sandakan_Death_Marches an entity of type: WikicatWorldWarIICrimes
Las Marchas de la Muerte de Sandakan fueron una serie de marchas forzosas en Borneo, desde Sandakan a , que resultaron en la muerte de más de 3 600 trabajadores esclavos civiles indonesios y 2 400 prisioneros de guerra aliados que había sido capturados por el Imperio de Japón durante la campaña del Pacífico de la Segunda Guerra Mundial y se encontraban encarcelados en campos de concentración en el norte de Borneo. Para el final de la guerra, de todos los prisioneros que fueron encarcelados en Sandakan y Ranau, solo seis australianos sobrevivieron, de los cuales todos escaparon. Las Marchas de Sandakan son consideradas por muchos como las peores atrocidades sufridas por fuerzas australianas durante la Segunda Guerra Mundial.
rdf:langString
Pawai Kematian Sandakan adalah serangkaian pawai paksa di Borneo dari Sandakan ke yang mengakibatkan kematian 2,345 tahanan perang Sekutu yang diadakan oleh Kekaisaran Jepang pada masa kampanye Pasifik saat Perang Dunia II di . Pada akhir perang, dari seluruh tahanan yang ditahan di Sandakan dan Ranau, hanya enam orang Australia yang selamat, kesemuanya melarikan diri. Peristiwa tersebut dianggap menjadi peristiwa terburuk tunggal yang dialami oleh tentara Australia pada masa Perang Dunia Kedua .
rdf:langString
The Sandakan Death Marches were a series of forced marches in Borneo from Sandakan to Ranau which resulted in the deaths of 2,434 Allied prisoners of war held captive by the Empire of Japan during the Pacific campaign of World War II at the Sandakan POW Camp, North Borneo. By the end of the war, of all the prisoners who had been incarcerated at Sandakan and Ranau, only six Australians survived, all of whom had escaped. It is widely considered to be the single worst atrocity suffered by Australian servicemen during the Second World War.
rdf:langString
サンダカン死の行進（サンダカンしのこうしん）は、太平洋戦争（大東亜戦争）における、日本による敵兵士捕虜に対する虐待疑惑。
rdf:langString
Die Todesmärsche von Sandakan (englisch Sandakan Death Marches, japanisch サンダカン死の行進 Sandakan shi no kōshin) waren eine Serie erzwungener Märsche in Britisch-Nordborneo während des Pazifikkrieges im Jahr 1945, bei denen 2.434 alliierte Kriegsgefangene starben, die vom Japanischen Reich im Kriegsgefangenenlager Sandakan interniert worden waren. Die Märsche führten von Sandakan nach Ranau. Das Kriegsende überlebten lediglich sechs Australier, denen während des Marsches nach Ranau die Flucht gelang. In Kundasang, Sabah, wurde 1962 eine Gedenkstätte für die Opfer in Sandakan und Ranau errichtet.
rdf:langString
Cet article est une ébauche concernant la Seconde Guerre mondiale. Vous pouvez partager vos connaissances en l’améliorant (comment ?) selon les recommandations des projets correspondants. Les Marches de la mort de Sandakan sont une série de marches forcées qui eurent lieu sur l'île de Bornéo, de Sandakan à Ranau, et qui eurent pour conséquence la mort de plus de 3 600 cultivateurs Indonésiens réduits en esclavage et 2 400 prisonniers de guerre alliés, tenus captifs par l'Empire du Japon durant la Seconde Guerre mondiale, dans la zone Pacifique, dans des camps de prisonniers au nord de Bornéo.À la fin de la guerre, de tous les prisonniers qui avaient été incarcérés à Sandakan et Ranau, seulement six Australiens survécurent, et ils s'étaient tous échappés. Cet événement est largement considé
rdf:langString
산다칸 죽음의 행진은 일본군이 1942년 7월부터 43년 4월 사이 에서 연합군 포로 2천7백50명을 산다칸으로 이송해 비행장 건설에 투입했다. 이들 가운데 9명은 스파이 혐의로 처형되고 2백40명은 다른 곳으로 옮겨감으로써 43년 9월 당시에는 산다칸 수용소에 호주군 약 1천8백명과 영국군 7백명이 남아 있었다. 일본군은 전세가 불리해지자 연합군이 이 섬에 상륙할 것을 우려, 45년 1월부터 6월사이 포로들 가운데 약 1천명을 정글과 산림지대를 지나 산다칸에서 서쪽으로 약 1백50km 떨어진 라나우까지 `죽음의 행진'을 시켰다. 산다칸에 남겨진 1천5백명은 질병이나 영양실조로 죽거나 아니면 나중에 일본군에게 살해당했다. `죽음의 행진'에서는 일본군이 포로들을 뒤따르면서 낙오자들을 사살하는 가운데 포로 약 1천명중 5백여명이 행진도중 죽거나 총에 맞아 숨졌다. 라나우에 도착한 포로들 가운데도 4백여명은 이후 질병과 영양실조로 숨졌다. 일본군은 1945년 8월15일 항복하기 직전에 `죽음의 행진'의 생존자 33명마저 사살했다. 그러나 이 가운데도 6명이 살아남았는데 이들은 행진도중 빠져 나왔거나 에 도착한 뒤 탈출한 사람들이다.
rdf:langString
Sandakańskie marsze śmierci (ang. Sandakan Death Marches) – przymusowa ewakuacja alianckich jeńców wojennych więzionych w obozie jenieckim w Sandakanie na Borneo Północnym, przeprowadzona przez Cesarską Armię Japońską w 1945 roku, w ostatniej fazie wojny na Pacyfiku, zakończona eksterminacją ponad 99% jeńców.
rdf:langString
Сандаканские марши смерти — пешие переходы военнопленных стран антигитлеровской коалиции в Северном Борнео, организованные японским командованием в 1945 году. Во время маршей погибло около 2400 британских и австралийских солдат и офицеров. Организаторов маршей судили как военных преступников. Японских военных, ответственных за проведение маршей, судили в Лабуане как военных преступников. Девять человек было приговорено к смертной казни, 64 человека получили тюремные сроки, 11 человек оправдали.
rdf:langString
rdf:langString
Todesmärsche von Sandakan
rdf:langString
Marchas de la muerte de Sandakan
rdf:langString
Marches de la mort de Sandakan
rdf:langString
Pawai Kematian Sandakan
rdf:langString
산다칸 죽음의 행진
rdf:langString
サンダカン死の行進
rdf:langString
Sandakańskie marsze śmierci
rdf:langString
Sandakan Death Marches
rdf:langString
Сандаканские марши смерти
xsd:integer
1749599
xsd:integer
1119152718
rdf:langString
InternetArchiveBot
xsd:date
2007-02-02
xsd:date
2007-03-24
xsd:date
2007-09-30
xsd:date
2012-02-05
xsd:date
2012-02-07
rdf:langString
December 2017
rdf:langString
yes
rdf:langString
Die Todesmärsche von Sandakan (englisch Sandakan Death Marches, japanisch サンダカン死の行進 Sandakan shi no kōshin) waren eine Serie erzwungener Märsche in Britisch-Nordborneo während des Pazifikkrieges im Jahr 1945, bei denen 2.434 alliierte Kriegsgefangene starben, die vom Japanischen Reich im Kriegsgefangenenlager Sandakan interniert worden waren. Die Märsche führten von Sandakan nach Ranau. Das Kriegsende überlebten lediglich sechs Australier, denen während des Marsches nach Ranau die Flucht gelang. Die Kriegsgefangenen waren für den Bau des Militärflugplatzes Sandakan eingesetzt. Im Verlauf der Gefangenschaft führte die japanische Armee mehrere der Todesmärsche durch. Zum Ende des Krieges wurden die letzten Kriegsgefangenen umgebracht, um ihre Zeugenaussage zu den Verbrechen der Wächter zu verhindern. Sechs australische Soldaten vermochten durch ihre Flucht zu überleben. Sie wurden von der Bevölkerung unterstützt. Die Überlebenden waren Zeugen bei den Kriegsverbrechertribunalen in Tokyo und Rabaul. Sie waren Augenzeugen der Verbrechen und Kriegsgräuel. Mehrere verantwortliche Offiziere des Kaiserlichen Japanischen Heeres, darunter Generalleutnant Baba Masao, Hauptmann Hoshijimi Susuma, Hauptmann Takakuwa Takuo und Hauptmann Watanabe Genzō wurden der Kriegsverbrechen für schuldig befunden und zum Tode verurteilt. In Kundasang, Sabah, wurde 1962 eine Gedenkstätte für die Opfer in Sandakan und Ranau errichtet. Zu den Todesmärschen von Sandakan schuf der australische Komponist Jonathan Mills 2004 ein Klagelied zum Gedenken an einen Toten. Sein Vater hatte eine Zeit der Gefangenschaft in Sandakan von 1942 bis 1943 überlebt.
rdf:langString
Las Marchas de la Muerte de Sandakan fueron una serie de marchas forzosas en Borneo, desde Sandakan a , que resultaron en la muerte de más de 3 600 trabajadores esclavos civiles indonesios y 2 400 prisioneros de guerra aliados que había sido capturados por el Imperio de Japón durante la campaña del Pacífico de la Segunda Guerra Mundial y se encontraban encarcelados en campos de concentración en el norte de Borneo. Para el final de la guerra, de todos los prisioneros que fueron encarcelados en Sandakan y Ranau, solo seis australianos sobrevivieron, de los cuales todos escaparon. Las Marchas de Sandakan son consideradas por muchos como las peores atrocidades sufridas por fuerzas australianas durante la Segunda Guerra Mundial.
rdf:langString
Cet article est une ébauche concernant la Seconde Guerre mondiale. Vous pouvez partager vos connaissances en l’améliorant (comment ?) selon les recommandations des projets correspondants. Les Marches de la mort de Sandakan sont une série de marches forcées qui eurent lieu sur l'île de Bornéo, de Sandakan à Ranau, et qui eurent pour conséquence la mort de plus de 3 600 cultivateurs Indonésiens réduits en esclavage et 2 400 prisonniers de guerre alliés, tenus captifs par l'Empire du Japon durant la Seconde Guerre mondiale, dans la zone Pacifique, dans des camps de prisonniers au nord de Bornéo.À la fin de la guerre, de tous les prisonniers qui avaient été incarcérés à Sandakan et Ranau, seulement six Australiens survécurent, et ils s'étaient tous échappés. Cet événement est largement considéré comme la pire atrocité que les militaires australiens ont subi pendant la Seconde Guerre mondiale.
rdf:langString
Pawai Kematian Sandakan adalah serangkaian pawai paksa di Borneo dari Sandakan ke yang mengakibatkan kematian 2,345 tahanan perang Sekutu yang diadakan oleh Kekaisaran Jepang pada masa kampanye Pasifik saat Perang Dunia II di . Pada akhir perang, dari seluruh tahanan yang ditahan di Sandakan dan Ranau, hanya enam orang Australia yang selamat, kesemuanya melarikan diri. Peristiwa tersebut dianggap menjadi peristiwa terburuk tunggal yang dialami oleh tentara Australia pada masa Perang Dunia Kedua .
rdf:langString
The Sandakan Death Marches were a series of forced marches in Borneo from Sandakan to Ranau which resulted in the deaths of 2,434 Allied prisoners of war held captive by the Empire of Japan during the Pacific campaign of World War II at the Sandakan POW Camp, North Borneo. By the end of the war, of all the prisoners who had been incarcerated at Sandakan and Ranau, only six Australians survived, all of whom had escaped. It is widely considered to be the single worst atrocity suffered by Australian servicemen during the Second World War.
rdf:langString
산다칸 죽음의 행진은 일본군이 1942년 7월부터 43년 4월 사이 에서 연합군 포로 2천7백50명을 산다칸으로 이송해 비행장 건설에 투입했다. 이들 가운데 9명은 스파이 혐의로 처형되고 2백40명은 다른 곳으로 옮겨감으로써 43년 9월 당시에는 산다칸 수용소에 호주군 약 1천8백명과 영국군 7백명이 남아 있었다. 일본군은 전세가 불리해지자 연합군이 이 섬에 상륙할 것을 우려, 45년 1월부터 6월사이 포로들 가운데 약 1천명을 정글과 산림지대를 지나 산다칸에서 서쪽으로 약 1백50km 떨어진 라나우까지 `죽음의 행진'을 시켰다. 산다칸에 남겨진 1천5백명은 질병이나 영양실조로 죽거나 아니면 나중에 일본군에게 살해당했다. `죽음의 행진'에서는 일본군이 포로들을 뒤따르면서 낙오자들을 사살하는 가운데 포로 약 1천명중 5백여명이 행진도중 죽거나 총에 맞아 숨졌다. 라나우에 도착한 포로들 가운데도 4백여명은 이후 질병과 영양실조로 숨졌다. 일본군은 1945년 8월15일 항복하기 직전에 `죽음의 행진'의 생존자 33명마저 사살했다. 그러나 이 가운데도 6명이 살아남았는데 이들은 행진도중 빠져 나왔거나 에 도착한 뒤 탈출한 사람들이다. 전쟁이 끝난뒤 일본군 전범 6명이 산다칸 학살과 관련된 혐의로 처형됐다.
rdf:langString
サンダカン死の行進（サンダカンしのこうしん）は、太平洋戦争（大東亜戦争）における、日本による敵兵士捕虜に対する虐待疑惑。
rdf:langString
Sandakańskie marsze śmierci (ang. Sandakan Death Marches) – przymusowa ewakuacja alianckich jeńców wojennych więzionych w obozie jenieckim w Sandakanie na Borneo Północnym, przeprowadzona przez Cesarską Armię Japońską w 1945 roku, w ostatniej fazie wojny na Pacyfiku, zakończona eksterminacją ponad 99% jeńców. W styczniu 1945 roku w związku z obawami przed aliancką inwazją oraz zniszczeniem lotniska, przy którego budowie pracowali jeńcy, dowództwo japońskiej postanowiło przenieść jeńców na zachodnie wybrzeże protektoratu. Ze względu na fakt, iż alianci panowali na morzu i w powietrzu, ewakuacja została przeprowadzona drogą lądową. Pierwsza grupa jeńców wyruszyła z Sandakanu 28 stycznia, druga – 29 maja, a trzecia – 15 czerwca. Przemarsz przez bagna i pokryte gęstą puszczą góry zamienił się w „marsz śmierci”, podczas którego Australijczycy i Brytyjczycy masowo ginęli z wyczerpania lub z rąk strażników. Ostatecznie zamiast do odległego o 400 km celu – , jeńcy dotarli tylko do na 250. kilometrze szlaku. Niezdolnych do marszu pozostawiono w Sandakanie, gdzie wszyscy zmarli z głodu i chorób lub zostali zabici przez strażników. Niemal wszyscy jeńcy, którym udało się dotrzeć do Ranau, także zmarli lub zostali wymordowani. Spośród 2434 Australijczyków i Brytyjczyków, których więziono w Sandakanie, przeżyło zaledwie sześciu. Byli to wyłącznie Australijczycy i wszyscy byli uciekinierami. Powszechnie uważa się, że „sandakańskie marsze śmierci” były największą pojedynczą zbrodnią, której ofiarą padli australijscy żołnierze podczas II wojny światowej. Z ustaleń australijskiej badaczki wynika, że znaczna liczba jeńców więzionych w Sandakanie mogłaby ocaleć, gdyby doszła do skutku planowana akcja ich uwolnienia – operacja „Kingfisher”. Na skutek opóźnień i błędów popełnionych przez dowództwo australijskiego , przede wszystkim z powodu złego rozpoznania, miała ona zostać jednak odwołana. Po wojnie, w obawie przed skandalem, australijskie dowództwo miało celowo zatajać te fakty, utrzymując, że operacja była niewykonalna i nigdy nie wyszła poza stadium rozważań. Jednocześnie odpowiedzialnością za pozostawienie jeńców na łasce Japończyków fałszywie obarczono amerykańskiego generała Douglasa MacArthura. Z tezami Silver nie zgadza się część australijskich autorów, w tym .
rdf:langString
Сандаканские марши смерти — пешие переходы военнопленных стран антигитлеровской коалиции в Северном Борнео, организованные японским командованием в 1945 году. Во время маршей погибло около 2400 британских и австралийских солдат и офицеров. Организаторов маршей судили как военных преступников. Британские и австралийские военнопленные, захваченные в основном в Сингапуре, отправлялись в Северное Борнео для строительства там аэродрома. Поначалу с ними обращались не хуже, чем с другими военнопленными, однако в 1945 году в условиях наступления Союзников на Борнео японское командование отдало приказ о переброске пленных из Сандакана через джунгли в Ранау. С января по май 1945 года прошла серия «маршей смерти», во время которых погибло около 1050 человек. Будучи слабыми и изнурёнными, военнопленные падали от изнеможения и болезней, после чего конвоиры их расстреливали или добивали штыками. К 15 августа 1945 года почти все пленные, работавшие в японских лагерях в Ранау и Сандакане, были мертвы. Выжило лишь шесть австралийцев, которым помогли местные жители. Японских военных, ответственных за проведение маршей, судили в Лабуане как военных преступников. Девять человек было приговорено к смертной казни, 64 человека получили тюремные сроки, 11 человек оправдали.
xsd:nonNegativeInteger
30313
