Salipartiano
http://dbpedia.org/resource/Salipartiano an entity of type: PopulatedPlace
Το Σαλιπαρτιάνο (Γεωργιανά: სალიპარტიანო) ήταν φέουδο του Πριγκιπάτου της Μινγκρελίας, στην δυτική Γεωργία, από τα μέσα του 16ου αιώνα έως και την εγκαθίδρυση της ρωσικής κυριαρχίας στην περιοχή το 1804, όταν και κατέστη καντόνι της Μινγκρελίας. Το φέουδο, με τους μονάρχες του να φέρουν τον τίτλο του Λιπαρτιάνι, ήταν κυρίως κτήση των νεαρότερων απογόνων του , της εξουσιάζουσας πριγκιπικής δυναστείας της Μινγκρελίας.
rdf:langString
Salipartiano (Georgian: სალიპარტიანო) was a fief in the Principality of Mingrelia, in western Georgia, from the middle of the 16th century down to the establishment of the Russian hegemony in 1804, when it became a canton of Mingrelia. The fiefdom, its ruler titled as Lipartiani, was mostly in possession of the cadets of the House of Dadiani, the ruling princely dynasty of Mingrelia.
rdf:langString
Салипартиано (груз. სალიპარტიანო) — феодальное владение в Мегрельское княжестве, в западной Грузии, с середины XVI века до установления российской гегемонии в 1804 году, когда оно стало кантоном Мегрелии. Поместье, его правитель назывался Липартиани, в основном принадлежал младшим ветвям Дадиани, правящей княжеской династии Мегрелии.
rdf:langString
rdf:langString
Σαλιπαρτιάνο
rdf:langString
Salipartiano
rdf:langString
Салипартиано
xsd:integer
47280865
xsd:integer
1094941275
rdf:langString
Το Σαλιπαρτιάνο (Γεωργιανά: სალიპარტიანო) ήταν φέουδο του Πριγκιπάτου της Μινγκρελίας, στην δυτική Γεωργία, από τα μέσα του 16ου αιώνα έως και την εγκαθίδρυση της ρωσικής κυριαρχίας στην περιοχή το 1804, όταν και κατέστη καντόνι της Μινγκρελίας. Το φέουδο, με τους μονάρχες του να φέρουν τον τίτλο του Λιπαρτιάνι, ήταν κυρίως κτήση των νεαρότερων απογόνων του , της εξουσιάζουσας πριγκιπικής δυναστείας της Μινγκρελίας. Το Σαλιπαρτιάνο, το οποίο μεταφράζεται ως "του Λιαπρτιάνι", ευρισκόταν στο βορειοανατολικό τμήμα της Μινγκρελίας, ή ορθότερα , ενώ κάλυπτε το μεγαλύτερο τμήμα του σημερινού , το οποίο και διασχίζεται από τον ποταμό Τεχούρι, στα σύνορα με την . Τόσο ο τίτλος του Λιπαρτιάνι, όσο και η ονομασία του φέουδου φαίνεται να προέρχονται από το Λίπαριτ, πιθανότατα το όνομα ενός εκ των Πριγκίπων της Μινγκρελίας, του (βασίλευσε μεταξύ 1414–1470)—προερχόμενο από την δυναστεία των Νταντιάνι. Από τουλάχιστον το ύστερο μισό του 16ου αιώνα, το Σαλιπαρτιάνο ανήκε αποκλειστικά στους νεότερους απογόνους, οι οποίοι ήταν οι νεαρότεροι σε ηλικία υιοί των Πριγκίπων της Μινγκρελίας. Περί το 1662, το φέουδο παραχωρήθηκε, ως κληρονομική κτήση, στην οικογένεια των από το , οι οποίοι και έγιναν, χάρη στον Κάτσια Α΄, η εξουσιάζουσα δυναστεία της Μινγκρελίας ως ο δεύτερος Οίκος των Νταντιάνι το 1704. Έκτοτε, το Σαλιπαρτιάνο αποτέλεσε πριγκιπική κτήση, το οποίο παραχωρείτο αρκετά συχνά από τους Μονάρχες της Μινγκρελίας σε μέλη της οικογένειάς τους προκειμένου να εξασφαλίσουν την υποστήριξή τους ή να κατευνάσουν τις δυναστικές φιλοδοξίες τους. Ως εκ τούτου, το 1799, ο Μανουκάρ έλαβε το Σαλιπαρτιάνο από τον αδερφό του Γκριγκόλ Νταντιάνι, Πρίγκιπα της Μινγκρελίας, ως μέρος συμφώνου ειρήνης μεταξύ των δύο. Με τον θάνατο του Γκριγκόλ το 1804, ο Μανουκάρ απόλεσε την εξουσία του επί του φέουδου. Αιτήθηκε την παρέμβαση του Ρώσου κυβερνήτη της Γεωργίας, , προκειμένου να ανακτήσει τα απολεσθέντα εδάφη του, ωστόσο το αίτημά του απορρίφθηκε. Το Σαλιπαρτιάνο κατέστη κτήση του Πρίγκιπα της Μινγκρελίας, ενώ παραχωρήθηκε υπό την μορφή κυβερνείου στην οικογένεια ευγενών των .
rdf:langString
Salipartiano (Georgian: სალიპარტიანო) was a fief in the Principality of Mingrelia, in western Georgia, from the middle of the 16th century down to the establishment of the Russian hegemony in 1804, when it became a canton of Mingrelia. The fiefdom, its ruler titled as Lipartiani, was mostly in possession of the cadets of the House of Dadiani, the ruling princely dynasty of Mingrelia. Salipartiano, literally, "of Lipartiani", was located in the northeastern portion of Mingrelia, or Odishi proper, covering most of what is now the Martvili Municipality, traversed by the Tekhuri River, on the border with Imereti. Both the title of Lipartiani and the name of the fiefdom appear to have been derived from Liparit, a name of one of the Mingrelian princes—probably, Liparit I (ruled 1414–1470)—from the Dadiani dynasty. From at least the latter half of the 16th century, Salipartiano was reserved for the cadets, that is, younger sons, of the Princes of Mingrelia. Around 1662, the fiefdom was granted, in hereditary possession, to the Chikovani family of Lechkhumi, who went on to become, in the person of Katsia I, the ruling dynasty of Mingrelia as the second House of Dadiani in 1704. Thenceforth, Salipartiano became a princely domain, not infrequently bestowed by the rulers of Mingrelia upon members of their family to buy their loyalty or appease their dynastic ambitions. Thus, in 1799, Manuchar was appanaged with Salipartiano by his brother Grigol Dadiani, Prince of Mingrelia, as part of a peace deal. On Grigol's death in 1804, Manuchar lost his appanage. He solicited the Russian governor of Georgia, Prince Tsitsianov, to help recover the lost possessions, but his request was rejected. Salipartiano became an estate of the Prince of Mingrelia and given in governorship (mouravi) to the noble family of Dgebuadze.
rdf:langString
Салипартиано (груз. სალიპარტიანო) — феодальное владение в Мегрельское княжестве, в западной Грузии, с середины XVI века до установления российской гегемонии в 1804 году, когда оно стало кантоном Мегрелии. Поместье, его правитель назывался Липартиани, в основном принадлежал младшим ветвям Дадиани, правящей княжеской династии Мегрелии. Салипартиано находился в северо-восточной части Мегрелии, или собственно Одиши, покрывая большую часть того, что сейчас является муниципалитетом Мартвили, пересекаемым рекой Техури, на границе с Имерети. И титул Липартиани, и название вотчины, по всей видимости, произошли от Липарита, имени одного из мегрельских князей - вероятно, Липарита I (правил в 1414–1470 гг.) — из династии Дадиани. По крайней мере, со второй половины XVI века Салипартиано был зарезервирован для кадетов, то есть младших сыновей князей Мегрелии. Около 1662 года вотчина была передана в наследственное владение семье Чиковани из Лечхуми, которая впоследствии стала в лице Кация I правящей династией Мегрелии как второй Дом Дадиани в 1704 году. С тех пор Салипартиано стал княжеский доменом Мегрелии, нередко дарованные правителями Мегрелии членам своей семьи, чтобы купить их лояльность или удовлетворить свои династические амбиции. Таким образом, в 1799 году Манучар был уделен Салипартиано его братом Григолом Дадиани, князем Мегрелии, в рамках мирного договора. После смерти Григола в 1804 году Манучар лишился своего удела. Он просил российского губернатора Грузии князя Цицианова помочь вернуть утраченное имущество, но его просьба была отклонена. Салипартиано стал поместьем князя Мегрелии и передан в наместничество (моурави) дворянскому роду Дгебуадзе.
xsd:nonNegativeInteger
3460
