Salem Abbey

rdf:langString Imperia abatejo Salem

rdf:langString La imperia abatejo Salem – germane Reichsabtei Salem – en la nuna administra komunumo Salem en la federacia lando Baden-Virtembergo de Germanio estis monaĥejo de la cistercianoj kaj estis inter la plej signifaj kaj plej riĉaj abatejoj de sudokcidenta Germanio, rekte subigita al la imperiestro de la Sankta Romia Imperio, do je alta grado aŭtonoma. La monaĥejo fondiĝis en 1137-1138. En la malfrua mezepoko ĝi paŝon post paŝo povis ampleksigi siajn privilegiojn kaj sian altan rangon ene de la monaĥa ordeno. En la 17-a jarcento ĝi estis damaĝita per la tridekjara kaj aliaj militoj, kaj per incendio preskaŭ komplete detruiĝis. Tamen en la 18-a jarcento la abatejo floris en dua prospera epoko, iĝis la sudokcidentgermana centro de la konstrua stilo Rokoko, konstruiĝis la pilgrima kirko Birnau kaj fondiĝis la unua "ŝparkaso" de Germanio, banko por ordinaraj civitanoj sen grandaj financaj sumoj, en nunaj modernaj socioj memkomprenebla financa servo, sed ĝis tiam neekzistanta. La vasta baroka abateja komplekso, konstruita inter la jaroj 1696 kaj 1706 laŭ planoj de la arkitekto Franz Beer aldoniĝis al la gotika abateja katedralo Salemer Münster, kiu ekestis inter la jaroj 1285 kaj 1414. En 1804 per la proceso de sekularigo instigita per la napoleona regado ĝi transiris al la posedo de la margrafoj de Badeno. Ekde tiam la komplekso havas la nomon kastelo Salem, germane „Schloss Salem“: ĝi estas la rezidejo de la margrafa familio kaj ekde la jaro 1920 estas ejo de la internulejo Schule Schloss Salem. En printempo de la jaro 2009 la margrafa familio vendis la plej grandan parton de la teritorio al la federacia lando Baden-Virtembergo.