Saint Meinhard

rdf:langString Άγιος Μάινχαρντ

rdf:langString Ο Άγιος Μάινχαρντ (γεννημένος το 1134 ή το 1136 – αποβιώσας στις 14 Αυγούστου ή στις 11 Οκτωβρίου 1196) ήταν Γερμανός Αυγουστινιανός και πρώτος . Ο βίος του κατεγράφη εντός του . Το σκήνωμά του φυλάσσεται εντός του, πλέον λουθηρανικού, , καθώς τα λείψανά του μεταφέρθηκαν στη Ρίγα το 1226. Τιμάται ως ο Απόστολος της Εκκλησίας στη Λετονία (γνωστή ως Λιβονία κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα). Ως κανονικός στο Αββαείο του , στο Χόλσταϊν, ο Μάινχαρντ πιθανολογείται πως εμπνεύστηκε από το ιεραποστολικό έργο του μεταξύ των Σλάβων. Ο Μάινχαρντ ταξίδευσε μαζί με εμπόρους προερχόμενους από το Λύμπεκ, οι οποίοι πιθανολογείται πως εμπορεύονταν ακριβές γούνες, στη Λιβονία, στο πλαίσιο κατά τη διάρκεια του 1170 ή κατά τις απαρχές της δεκαετίας του 1180, προκειμένου να προσηλυτίσει τους παγανιστές , και στον Χριστιανισμό. Εγκαταστάθηκε επί του Ποταμού Νταουγκάβα, στο Ίκσκιλε (γερμανικά: Ύξκυλλ), νοτιοανατολικά της Ρίγας. Κατά τη διάρκεια της περιόδου μεταξύ 1185-1186, προχώρησε στην ανέγερση πέτρινης εκκλησίας, αφιερωμένης στην Παναγία. Έπειτα από επίθεση των Λιθουανών, ο Μάινχαρντ προσέλαβε λιθοξόους προερχόμενους από τη νήσο Γκότλαντ, προκειμένου να χτίσει φρούριο με απώτερο σκοπό την υπεράσπιση απέναντι σε τυχόν μελλοντικές επιθέσεις από την Λιθουανία, οι οποίες στόχευαν στη σύλληψη αιχμαλώτων και την χρησιμοποίησή τους ως σκλάβων. Τα συγκεκριμένα κτίρια ήσαν τα πρώτα γνωστά λιθόδμητα μεταξύ των . Κατάλοιπα της εκκλησίας σώζονται μέχρι σήμερα. Ακόμη, ένα πέτρινο κάστρο ανεγέρθηκε στο (γερμανικά: Χολμ) ως δωρεά προς νεοπροσήλυτους παγανιστές. Ωστόσο, οι κάτοικοι της περιοχής εξεγέρθηκαν και επιτέθηκαν εναντίον του Μάινχαρντ, επιδιώκοντας να τον εκδιώξουν από τη Λιβονία. Κατά την επιστροφή του, για σύντομο χρονικό διάστημα, στη Γερμανία, το 1186, ο Μάινχαρντ χειροτονήθηκε ως Επίσκοπος του Ύξκυλλ (σημερινό Ίκσκιλε της Λετονίας) από τον , . Η ίδρυση της συγκεκριμένης νέας επισκοπής επικυρώθηκε από τον Πάπα Κλήμη Γ΄, τον Σεπτέμβριο του 1188. Το 1190 ο Κλήμης Γ΄ έδωσε σχετική άδεια σε οποιονδήποτε μοναχό επιθυμούσε να ακολουθήσει τον Μάινχαρντ στο ιεραποστολικό έργο του. Ο νεοεκλεγείς Πάπας Κελεστίνος Γ΄ επέδειξε ακόμη πιο ενθουσιώδη υποστήριξη για τη συγκεκριμένη ιεραποστολή δραστηριότητα, όπως και ανέφερε εντός επιστολής του χρονολογούμενης από τον Απρίλιο του 1193, μέσω της οποίας επέτρεπε την εντατική στρατολόγηση ιεραποστόλων, θέτοντας, παράλληλα, εξαιρέσεις σχετικά με τους γενικότερους κανόνες οι οποίοι ορίζουν την διατροφή και την ένδυση των μοναχών και παραχωρώντας συγχωροχάρτια σε όσους αποφάσιζαν να ακολουθήσουν τον Μάινχαρντ στο ιεραποστολικό έργο του. Μεταξύ των στρατολογηθέντων, περιλαμβάνονταν και ο , μοναχός προερχόμενος από το , ο οποίος και ξεκίνησε ιεραποστολικό έργο με επίκεντρο την (γερμανικά: Τράιντεν). Αρχικώς, ο Μάινχαρντ πέτυχε να προσηλυτίσει τους παγανιστές με ειρηνικό τρόπο, ωστόσο, καθώς, σταδιακά, κλήθηκε να αντιμετωπίσει την αντίσταση και αποστασία του τοπικού πληθυσμού, οδηγήθηκε στη λύση της Σταυροφορίας. Διάδοχοι του Μάινχαρντ ήσαν οι και , οι οποίοι και ξεκίνησαν την , ιδρύοντας, παράλληλα, το Τάγμα των Αδελφών του Ξίφους, σταυροφορικό στρατιωτικό τάγμα, στη Ρίγα. Κατά τη διάρκεια του Σεπτεμβρίου του 1993 ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄ πραγματοποίησε επίσκεψη στις βαλτικές χώρες, όπου και, στις 8 Σεπτεμβρίου, διεκήρυξε επισήμως τη θεσμοθέτηση του εορτασμού της μνήμης του Αγίου Μάινχαρντ στις 14 Αυγούστου, σε ετήσια βάση, γεγονός το οποίο και θεωρείται ως ισοδύναμο .