Safety coffin
http://dbpedia.org/resource/Safety_coffin an entity of type: WikicatTombs
Un taüt de seguretat és un taüt que incorpora un mecanisme per impedir un enterrament prematur i permetre l'ocupant avisar de que ha sigut enterrat viu. Van patentar-se gran nombre de dissenys durant els segles XVIII i XIX, i encara avui trobem variants de la mateixa idea.
rdf:langString
Peti keamanan adalah sebuah peti yang disertai dengan mekanisme untuk mencegah penguburan hidup-hidup atau membolehkan orang yang mengalaminya untuk memberikan sinyal bahwa mereka telah dikubur hidup-hidup. Sejumlah besar rancangan untuk peti keamanan dipatenkan pada abad ke-18 dan ke-19 dan variasi dari gagasan tersebut masih ada sampai saat ini.
rdf:langString
A safety coffin or security coffin is a coffin fitted with a mechanism to prevent premature burial or allow the occupant to signal that they have been buried alive. A large number of designs for safety coffins were patented during the 18th and 19th centuries and variations on the idea are still available today.
rdf:langString
安全な棺（あんぜんなひつぎ、英: safety coffin, security coffin）は、生きたまま埋葬されることを防ぐ棺のことで、中の人間が生きたまま埋められてしまっていることを外界に知らせるための装置がとりつけられている。安全な棺に関する設計の多くは18世紀から19世紀にかけて考案されたものであるが、その設計思想は変化しつつも現代に生きている。
rdf:langString
Безопа́сный гроб — тип гроба, оборудованный механизмом спасения на случай ошибочного захоронения человека заживо, например, небольшим колоколом, расположенным над поверхностью земли и соединённым верёвкой с конечностью покойного в гробу. Впервые появились в Европе в конце XVIII века. Производились вплоть до 1934 года в странах Европы и Северной Америки.
rdf:langString
Los ataúdes de seguridad son ataúdes con sistemas de seguridad por si a alguna persona la enterraran viva accidentalmente. Consisten en poner mecanismos dentro provocando el sonido de una campana, que salga una bandera en la superficie, etc. con la intención de ser rescatados y en algunos casos dar oxígeno al interior de la tumba.
rdf:langString
Trumna ratunkowa – trumna z systemem umożliwiającym pozornie zmarłemu zasygnalizowanie swojej sytuacji i podjęcie działań ratunkowych. Problem nieprecyzyjnego ustalania faktycznego zgonu osób stanowił odwieczny problem medycyny. Znane były przypadki pogrzebania osób, u których z różnych przyczyn ustał oddech lub puls i które uznano z tego tytułu za zmarłe, co nie było prawdą. Wśród żywych istniał zawsze silny lęk przed pogrzebaniem żywcem. Problem rozwiązywano na różny sposób, najczęściej zabraniając pogrzebów przed upływem kilkudziesięciu godzin od momentu stwierdzenia zgonu danej osoby (tak działał np. przysionek śmierci w Poznaniu).
rdf:langString
rdf:langString
Taüt de seguretat
rdf:langString
Ataúd de seguridad
rdf:langString
Peti keamanan
rdf:langString
安全な棺
rdf:langString
Safety coffin
rdf:langString
Trumna ratunkowa
rdf:langString
Безопасный гроб
xsd:integer
8279544
xsd:integer
1063415016
rdf:langString
Un taüt de seguretat és un taüt que incorpora un mecanisme per impedir un enterrament prematur i permetre l'ocupant avisar de que ha sigut enterrat viu. Van patentar-se gran nombre de dissenys durant els segles XVIII i XIX, i encara avui trobem variants de la mateixa idea.
rdf:langString
Los ataúdes de seguridad son ataúdes con sistemas de seguridad por si a alguna persona la enterraran viva accidentalmente. Consisten en poner mecanismos dentro provocando el sonido de una campana, que salga una bandera en la superficie, etc. con la intención de ser rescatados y en algunos casos dar oxígeno al interior de la tumba. En 1897, el conde Karnice-Karnicki de Bélgica patentó un sistema de rescate que mecánicamente detectaba movimiento en el pecho que accionaría una bandera, una lámpara, una campana y aire fresco. En parecido sentido, en Gran Bretaña se desarrollaron varios sistemas para salvar a los enterrados vivos, incluyendo paneles de cristal rompibles en la tapa del ataúd y sistemas de poleas que alzarían banderas en la superficie (sin aportación de aire, como en el modelo italiano, esto naturalmente sería inútil sin guardias que vigilaran sobre la tumba). En 1995, un fabricante italiano de ataúdes introdujo un modelo con un sistema de intercomunicación y un mensáfono.
rdf:langString
Peti keamanan adalah sebuah peti yang disertai dengan mekanisme untuk mencegah penguburan hidup-hidup atau membolehkan orang yang mengalaminya untuk memberikan sinyal bahwa mereka telah dikubur hidup-hidup. Sejumlah besar rancangan untuk peti keamanan dipatenkan pada abad ke-18 dan ke-19 dan variasi dari gagasan tersebut masih ada sampai saat ini.
rdf:langString
A safety coffin or security coffin is a coffin fitted with a mechanism to prevent premature burial or allow the occupant to signal that they have been buried alive. A large number of designs for safety coffins were patented during the 18th and 19th centuries and variations on the idea are still available today.
rdf:langString
安全な棺（あんぜんなひつぎ、英: safety coffin, security coffin）は、生きたまま埋葬されることを防ぐ棺のことで、中の人間が生きたまま埋められてしまっていることを外界に知らせるための装置がとりつけられている。安全な棺に関する設計の多くは18世紀から19世紀にかけて考案されたものであるが、その設計思想は変化しつつも現代に生きている。
rdf:langString
Trumna ratunkowa – trumna z systemem umożliwiającym pozornie zmarłemu zasygnalizowanie swojej sytuacji i podjęcie działań ratunkowych. Problem nieprecyzyjnego ustalania faktycznego zgonu osób stanowił odwieczny problem medycyny. Znane były przypadki pogrzebania osób, u których z różnych przyczyn ustał oddech lub puls i które uznano z tego tytułu za zmarłe, co nie było prawdą. Wśród żywych istniał zawsze silny lęk przed pogrzebaniem żywcem. Problem rozwiązywano na różny sposób, najczęściej zabraniając pogrzebów przed upływem kilkudziesięciu godzin od momentu stwierdzenia zgonu danej osoby (tak działał np. przysionek śmierci w Poznaniu). Jedna z pierwszych trumien ratunkowych została zaprojektowana przez Johna Gottfrieda Tabergera w 1829. Ostrzegała ona strażnika cmentarnego dzwonkiem uruchamianym linką, połączoną z cięgami przymocowanymi do rąk, stóp i głowy rzekomych zwłok. Miała zabezpieczenia przed zalaniem deszczówką czy wchodzeniem owadów. Dzwonek był obudowany w ten sposób, by nie potrącały go powiewy wiatru bądź ptaki. Wynalazkiem uwzględniającym zagrożenia związane z pogrzebaniem żywcem była tzw. trumna z wentylem, wprowadzona do sprzedaży w Nowym Jorku w 1871. Umożliwiała ona pogrzebanemu oddychanie, ale nie miała jakiegokolwiek mechanizmu powiadamiającego ludzi na zewnątrz o ocknięciu się osoby zamkniętej w trumnie. W Niemczech w drugiej połowie XIX wieku zostało opatentowanych ponad trzydzieści różnych wzorów trumien ratunkowych. W sierpniu 1892 Wojciech Kwiatkowski, ogrodnik artystyczny z Poznania, prowadzący zakład na Górnej Wildzie, opatentował w Dreźnie, w biurze patentowym „C. Fr. Reichelt und W. Majdewicz”, projekt funkcjonalnej trumny ratunkowej. Projekt szczegółowo opisano na łamach „Dziennika Poznańskiego”. Aparat składał się z metalowej rury wpuszczonej w wieko trumny i wystającej nieco nad powierzchnię nagrobka czy mogiły. W rurze umieszczona była naciągnięta sprężyna z uchwytem w trumnie i pękiem jaskrawo (np. czerwono) barwionych piór lub nici na zakończeniu. Osoba przedwcześnie pochowana, po pociągnięciu uchwytu, wyrzucała ów jaskrawy pęk około 60 cm ponad ziemię, gdzie był on z dala widoczny. Jednocześnie udrożniona rura zapewniała dostęp powietrza do trumny. Całość była prosta w konstrukcji i stosunkowo tania, ale nie ma żadnych informacji o skali zastosowania wynalazku w praktyce. Paryska „” przyznała Kwiatkowskiemu za ten wynalazek złoty medal i dyplom członka honorowego.
rdf:langString
Безопа́сный гроб — тип гроба, оборудованный механизмом спасения на случай ошибочного захоронения человека заживо, например, небольшим колоколом, расположенным над поверхностью земли и соединённым верёвкой с конечностью покойного в гробу. Впервые появились в Европе в конце XVIII века. Производились вплоть до 1934 года в странах Европы и Северной Америки.
xsd:nonNegativeInteger
8925
