Rubellius Plautus

http://dbpedia.org/resource/Rubellius_Plautus an entity of type: CausalAgent100007347

Rubellius Plautus est un homme politique de l'Empire romain. rdf:langString
Rubelio Plauto (en latín, Rubellius Plautus; m. 62) fue un ciudadano romano del siglo I, miembro de la dinastía Julio-Claudia y perteneciente a la . Se desconoce su praenomen. rdf:langString
Rubellius Plautus (33–62 AD) was a Roman noble and a political rival of Emperor Nero. Through his mother Julia, he was a relative of the Julio-Claudian dynasty. He was the grandson of Drusus (only son of Tiberius Caesar), and the great-grandson of Tiberius and his brother Drusus. Through his great-grandmothers Vipsania Agrippina and Antonia Minor, he was also descended from Marcus Vipsanius Agrippa and Mark Antony. He was descended from Augustus' sister Octavia Minor, herself a grand-niece of Julius Caesar. rdf:langString
Gai Rubel·li Plaute (en llatí Caius Rubellius Plautus) va ser un ciutadà romà del segle i. Era fill de Rubel·li Blande i de Júlia Drusa, neta de l'emperador Tiberi. En temps de Neró suposadament per gelosia de l'emperador, va ser acusat d'estar implicat en les acusacions que Júnia Silana va llençar contra Agripina Menor l'any 55, de la que es deia que es volia casar amb Plaute i portar-lo al tron. rdf:langString
Sergius (?) Rubellius Plautus (* nach 33; † 62) aus der Familie der Rubellier war ein römischer Adliger und Konkurrent Neros. Durch seine Mutter Iulia Livia, eine Nichte des Kaisers Claudius, war er eng mit dem Kaiserhaus verwandt. Sein Vater war der Senator Gaius Rubellius Blandus. Sein Vater starb bereits 38, seine Mutter wurde 43 auf Messalinas Betreiben ermordet. Das Pränomen des Rubellius Plautus ist nicht überliefert; es könnte Sergius gelautet haben, wie eine Inschrift einer Wasserleitung aus Rom zeigt. rdf:langString
Sergius (?) of Gaius (?) Rubellius Plautus (na 33 - 62 n.Chr.) was een Romeins aristocraat en concurrent van Nero. Want door zijn moeder Julia, de dochter van Drusus minor en Livilla, was hij een achterneef van Claudius en nauw verwant met de domus Augusta. Zijn vader was de senator Gaius Rubellius Blandus. Zijn vader stierf reeds in 38 n.Chr., terwijl zijn moeder in 43 n.Chr. op Messalina's aanstichten werd vermoord. rdf:langString
Gaius (Sergius?) Rubellius Plautus (ur. ok. 33 n.e.; zm. 62 n.e.) był synem Gajusza Rubeliusza Blandusa i Julii Heleny, a więc ze strony matki prawnukiem cesarza Tyberiusza. Jego ojciec przeszedł wszystkie szczeble kariery politycznej aż do konsulatu. Zmarł w 38 n.e. Matka stała się niewinną ofiarą intryg cesarzowej Mesaliny wywołanych być może postrzeganiem Plauta jako potencjalnego rywala Brytanika, syna cesarzowej. Została na rozkaz cesarza Klaudiusza stracona.Plaut poślubił Antystię Pollittę (Antistia Pollitta), córkę Lucjusza Antystiusza Wetusa (Lucius Antistius Vetus), konsula w 55 n.e., legata w Germanii Superior w 55-56, prokonsula Azji w 64-65. Plaut był uważany za kochającego męża i ojca. Imion jego dzieci nie znamy. rdf:langString
rdf:langString Gai Rubel·li Plaute
rdf:langString Rubellius Plautus
rdf:langString Rubelio Plauto
rdf:langString Rubellius Plautus
rdf:langString Rubeliusz Plaut
rdf:langString Rubellius Plautus
rdf:langString Rubellius Plautus
xsd:integer 1040696
xsd:integer 1107645355
rdf:langString Gai Rubel·li Plaute (en llatí Caius Rubellius Plautus) va ser un ciutadà romà del segle i. Era fill de Rubel·li Blande i de Júlia Drusa, neta de l'emperador Tiberi. En temps de Neró suposadament per gelosia de l'emperador, va ser acusat d'estar implicat en les acusacions que Júnia Silana va llençar contra Agripina Menor l'any 55, de la que es deia que es volia casar amb Plaute i portar-lo al tron. L'any 60 un cometa que va aparèixer va ser interpretar com l'anunci d'un canvi a l'Imperi, amb un possible successor de Neró. L'emperador va pensar que el successor podria ser Plaute. Aquest vivia tranquil i allunyat de la política. Neró li va escriure i li va recomanar retirar-se a les seves terres a l'Àsia Menor, cosa que era en realitat un mandat imperatiu, que Plaute va complir i se'n va anar amb la seva dona Antístia (filla de Luci Antisti Vet), i durant el seu exili es va dedicar a l'estudi de la filosofia estoica. L'any 62 Tigel·lí va incitar a Neró contra Plaute, que va ser executat a Àsia. Alguns amics li havien recomanat oposar-se als designis imperials amb les armes però Plaute va preferir la mort a una lluita incerta per l'imperi.
rdf:langString Sergius (?) Rubellius Plautus (* nach 33; † 62) aus der Familie der Rubellier war ein römischer Adliger und Konkurrent Neros. Durch seine Mutter Iulia Livia, eine Nichte des Kaisers Claudius, war er eng mit dem Kaiserhaus verwandt. Sein Vater war der Senator Gaius Rubellius Blandus. Sein Vater starb bereits 38, seine Mutter wurde 43 auf Messalinas Betreiben ermordet. Das Pränomen des Rubellius Plautus ist nicht überliefert; es könnte Sergius gelautet haben, wie eine Inschrift einer Wasserleitung aus Rom zeigt. Als Iunia Silana, die Witwe des Gaius Silius, im Jahr 55 von der Kaisermutter Agrippina an der Eheschließung mit Titus Sextius Africanus gehindert wurde, veranlasste sie aus Rache zwei ihrer Klienten, das Gerücht auszustreuen, Agrippina wolle Rubellius Plautus heiraten und ihn, der ebenso eng mit Augustus verwandt war wie Nero selbst, zum Kaiser machen. Agrippina verteidigte sich mit Berufung auf ihre Mutterliebe, die es nie zulassen würde, einen anderen als den eigenen, mühsam dazu aufgebauten Sohn auf dem Thron zu sehen. Iunia Silana wurde verbannt. Nero verfolgte die Sache nicht weiter. Im Jahr 60, nach Agrippinas Ermordung, erschien ein Komet am Himmel, der in der Bevölkerung Spekulationen lautwerden ließ, ein Wechsel auf dem Kaiserthron stehe unmittelbar bevor. Weitere Vorzeichen überzeugten die Bevölkerung und auch den Kaiser selbst, dass Rubellius Plautus der von den Göttern Auserwählte sei. Nero schrieb ihm einen höflichen Brief, in dem er ihn bat, sich um der Ruhe in Rom willen nach Asia zurückzuziehen. Plautus kam diesem Befehl nach und zog mit seiner Frau Antistia Politta, der Tochter des Lucius Antistius Vetus, ins Exil, wo sie, wie zuvor in Rom, glücklich und zurückgezogen entsprechend den alten römischen Tugenden lebten. Nach Senecas Rückzug im Jahr 62 steigerte sich Neros Furcht vor möglichen Konkurrenten. Er erinnerte sich an seine ins Exil geschickten Verwandten Plautus und Faustus Cornelius Sulla Felix, die in seinen Augen nur darauf wartete, die in den Provinzen stationierten Armeen gegen ihn zu verwenden. Besonders Plautus’ Reichtum, sein den altrömischen Tugenden verhafteter Lebensstil und seine stoische Philosophie machten ihn verdächtig. Während Sulla binnen Tagen in Massilia ermordet wurde, hatte Neros Absicht sich bereits bis nach Kleinasien herumgesprochen. Sogar Gnaeus Domitius Corbulo, der Statthalter der Provinz Asia, sollte sich Gerüchten im Volk zufolge mit Plautus verschworen und Neros Abgesandte erschlagen haben. Plautus selbst folgte jedoch nicht einmal dem Ratschlag seines Schwiegervaters, sich mit Waffengewalt zur Wehr zu setzen, sondern erwartete ruhig den Tod. In Rom verspottete Nero das abgeschlagene Haupt des Plautus. Er erklärte, im Interesse des Reichs gehandelt zu haben, und ließ Plautus und Sulla posthum aus dem Senat ausstoßen. Seine Güter überließ Nero Octavia, von der er sich zur selben Zeit scheiden ließ. Antistia trauerte jahrelang in der Öffentlichkeit um ihren Mann und versuchte, zu Nero vorzudringen, um ihm das erlittene Unrecht vorzutragen. Als sie erfuhr, dass auch ihr und ihrem Vater die Verurteilung drohte, entließen sie ihre Sklaven und nahmen sich zusammen mit Vetus’ Schwiegermutter Sextia im Jahr 66 das Leben. Als Nero von ihrem Tod erfuhr, fügte er seinem Todesurteil die Erlaubnis hinzu, ohne seine Mitwirkung sterben zu dürfen. Auch andere Freunde des Plautus wurden hingerichtet, weil sie Nero an den ermordeten Verwandten erinnerten. Was aus Plautus’ und Antistias Kindern wurde, ist nicht bekannt.
rdf:langString Rubellius Plautus est un homme politique de l'Empire romain.
rdf:langString Rubelio Plauto (en latín, Rubellius Plautus; m. 62) fue un ciudadano romano del siglo I, miembro de la dinastía Julio-Claudia y perteneciente a la . Se desconoce su praenomen.
rdf:langString Rubellius Plautus (33–62 AD) was a Roman noble and a political rival of Emperor Nero. Through his mother Julia, he was a relative of the Julio-Claudian dynasty. He was the grandson of Drusus (only son of Tiberius Caesar), and the great-grandson of Tiberius and his brother Drusus. Through his great-grandmothers Vipsania Agrippina and Antonia Minor, he was also descended from Marcus Vipsanius Agrippa and Mark Antony. He was descended from Augustus' sister Octavia Minor, herself a grand-niece of Julius Caesar.
rdf:langString Sergius (?) of Gaius (?) Rubellius Plautus (na 33 - 62 n.Chr.) was een Romeins aristocraat en concurrent van Nero. Want door zijn moeder Julia, de dochter van Drusus minor en Livilla, was hij een achterneef van Claudius en nauw verwant met de domus Augusta. Zijn vader was de senator Gaius Rubellius Blandus. Zijn vader stierf reeds in 38 n.Chr., terwijl zijn moeder in 43 n.Chr. op Messalina's aanstichten werd vermoord. In 55 n.Chr. werd , de weduwe van , door de keizersmoeder Julia Agrippina minor in haar huwelijk met gehinderd. Uit wraak liet ze twee van haar clientes (Iturius en Alvisius) het gerucht verspreiden dat Agrippina wilde huwen met Rubellius Plautus (die even nauw met Augustus was verwant als Nero zelf), om hem vervolgens tot princeps te doen aanstellen. Agrippina verdedigde zich door zich te beroepen op haar moederliefde, die haar niet zou toestaan, een ander dan haar eigen, moeizaam daarop gebrachte zoon op de troon te zien. Iunia Silana werd daarop samen met haar clientes verbannen en Nero liet de beschuldiging vallen. In 60 n.Chr., na de moord op Agrippina verscheen er een komeet aan de hemel, die het volk deed geloven dat een troonswisseling voor de deur stond. Verdere voortekenen overtuigden het volk en ook Nero zelf, dat Rubellius Plautus de door de goden uitverkorene was. Nero schreef hem een hoffelijke brief, waarin hij hem bad, ter wille van de rust in Rome terug te keren naar de provincia Asia. Plautus volgde dit bevel op en trok met zijn vrouw , de dochter van , in ballingschap, waar ze, zoals voorheen in Rome, gelukkig en teruggetrokken volgens de oude Romeinse deugden leefden. Na Seneca's terugtrekking in 62 n.Chr. nam Nero's vrees voor mogelijke concurrenten toe. Hij herinnerde zich zijn in ballingschap gestuurde verwanten Plautus en , die in zijn ogen slechts erop wachtten, om de in de provinciae gelegerde legers tegen hem te gebruiken. Plautus' rijkdom, zijn levensstijl naar de oude Romeinse deugden en zijn stoïcijnse filosofie maakten hem in het bijzonder verdacht. Terwijl Sulla enkele dagen later in Massilia werd vermoord, had Nero's voornemen intussen Klein-Azië bereikt. Daarom deed het gerucht onder het volk de ronde dat Gnaius Domitius Corbulo, de stadhouder van de provincia Asia met Plautus zou hebben samengezworen en Nero's afgezanten zou hebben verslagen. Plautus zelf volgde echter nooit het advies van zijn schoonvader op om zich met wapengeweld te verweren, maar wachtte rustig zijn dood af. In Rome zou Nero het afgehouwen hoofd van Plautus bespotten om diens lange neus. Hij zei hierbij in het belang van het rijk te hebben gehandeld en liet Plautus en Sulla postuum uit de senaat zetten. Zijn goederen (waaronder het landgoed saltus Blandianus in de provincia Africa) liet Nero na aan Claudia Octavia, van wie hij zich terzelfder tijd liet scheiden. Plautus' vrouw Antistia treurde jarenlang publiekelijk om haar man en verzocht, om Nero te verplichten het onrecht dat haar man was aangedaan te noemen. Toen ze merkte, dat ook voor haar en haar vader een veroordeling dreigde, liet ze haar slaven vrij en pleegde samen met Vetus' schoonmoeder Sextia in 66 n.Chr. zelfmoord. Toen Nero haar dood vernam, zei hij dat hij het hen toestond te sterven zoals zij dit wensten. Ook andere vrienden van Plautus werden geëxecuteerd, daar ze Nero aan de vermoorde verwanten herinnerden. Wat er van Plautus' en Antistia's kinderen werd, is niet bekend.
rdf:langString Gaius (Sergius?) Rubellius Plautus (ur. ok. 33 n.e.; zm. 62 n.e.) był synem Gajusza Rubeliusza Blandusa i Julii Heleny, a więc ze strony matki prawnukiem cesarza Tyberiusza. Jego ojciec przeszedł wszystkie szczeble kariery politycznej aż do konsulatu. Zmarł w 38 n.e. Matka stała się niewinną ofiarą intryg cesarzowej Mesaliny wywołanych być może postrzeganiem Plauta jako potencjalnego rywala Brytanika, syna cesarzowej. Została na rozkaz cesarza Klaudiusza stracona.Plaut poślubił Antystię Pollittę (Antistia Pollitta), córkę Lucjusza Antystiusza Wetusa (Lucius Antistius Vetus), konsula w 55 n.e., legata w Germanii Superior w 55-56, prokonsula Azji w 64-65. Plaut był uważany za kochającego męża i ojca. Imion jego dzieci nie znamy. Pokrewieństwo z dynastią julijsko-klaudyjską stało się powodem jego zguby. W 60 został zmuszony do usunięcia się do prowincji Azji. W 62 roku cesarz Neron kazał go stracić jako osobę, która mogła zostać wysunięta jako kandydat do tronu. Uprzedzony o zbliżających się siepaczch, Rubeliusz Plaut, kierując się wskazaniami filozofii stoickiej, nie uciekał ani nie bronił się.W 66 n.e. w wyniku wymuszonych samobójstw i egzekucji śmierć ponieśli żona, dzieci i teść Plauta, jako ofiary wzmagającej się brutalności rządów Nerona.
xsd:nonNegativeInteger 5040

data from the linked data cloud