Roman dictator
http://dbpedia.org/resource/Roman_dictator an entity of type: Thing
El dictador és un magistrat extraordinari de la República Romana. Les funcions dels dos cònsols, eventualment i sempre en casos greus, podien ser assumides per un únic magistrat, amb el títol de dictador, funcions que s'exercien per sis mesos o menys. El designat dictador havia d'efectuar una cerimònia religiosa anomenada clavum fingere perquè quedés clar que assumien el càrrec per designi dels déus i no per ànsia de poder.
rdf:langString
الدكتاتور هو حاكم في الجمهورية الرومانية، تكلفه الدولة بسلطة التعامل مع الطوارئ العسكرية أو بمهمة محددة. ويخضع الحكام الآخرون لسلطته، وكان حق نقض أو استئناف أحكامه عبر المنصات أو المنابر العامة محدودًا جدًا. ومن أجل منع الدكتاتورية من تهديد الدولة بحد ذاتها، فقد وضعت قيودًا صارمة على سلطاتها، فلا يستطيع الدكتاتور التصرف إلا ضمن مجاله الذي تحدده السلطة، ويلتزم بالاستقالة من منصبه فور اكتمال مهمته المعين من أجلها، أو بعد انقضاء ستة أشهر. عُين الدكتاتورات تكرارًا في الفترة المبكرة للجمهورية حتى الحرب البونيقية الثانية (218-201 قبل الميلاد)، ثم عُلق الحكم نحو قرن، حتى تحول إلى شكل محدث من الحكم، تولاه سولا (82-79 قبل الميلاد)، ثم يوليوس قيصر (49-44 قبل الميلاد). أُلغي المنصب رسميًا بعد وفاة قيصر، ولم يُعاد إحياؤه في ظل الإمبراطورية.
rdf:langString
Der Diktator (lateinisch dictator) war der Inhaber eines mit weitgehenden Vollmachten ausgestatteten, aber zeitlich befristeten politischen Amts in der Römischen Republik. Bei der Diktatur handelte es sich um ein gesetzmäßiges, wenn auch außerordentliches, Magistratsamt (magistratus extraordinarius), in dem das für die Ämter des cursus honorum übliche Prinzip der Kollegialität nicht galt: An die Stelle der beiden Konsuln trat also jeweils nur ein Diktator, der auch den übrigen Magistratsbeamten übergeordnet war und für Taten während seiner Amtszeit nicht belangt werden konnte. Er hatte das summum imperium inne.
rdf:langString
독재관(獨裁官, 라틴어: dictator 딕타토르[*])은 로마 공화정 시대에 있었던 관직의 하나다. 로마 건국 초기부터 있었던 직책이나 상설직이 아닌 임시직이었다. 외적의 침략 등 비상시, 국론 일치를 위해 한 사람에게 모든 권한을 맡기어 극복토록 하였다. 임기는 6개월이었으며 두 명의 집정관 중 한 명이 임명하였다. 기원전 202년 포에니 전쟁 당시를 마지막으로 아무도 독재관에 취임하지 않았으나, 기원전 82년 내전에서 승리한 술라는 비상사태를 이유로 "공화국을 재건하는 독재관"에 임명되었다. 공화국 복구 개혁을 마친 술라는 독재관을 사임하고 정계에서 은퇴하였다. 기원전 44년 율리우스 카이사르는 기존의 독재관과 달리 임기가 무제한인 종신독재관에 취임하였다. 카이사르는 이 직책에 취임 후 이 직책을 통해 그가 왕이 되려 한다고 주장한 공화파에 암살당하였다.
rdf:langString
独裁官（どくさいかん、ラテン語: dictator、ディクタートル）は、共和政ローマの公職。あらゆる領域に及ぶ強大な権限を有する政務官であり、国家の非常事態に1人だけ任命された。「独裁者」の語源。
rdf:langString
Ditador (em latim: Dictator) era o mais alto magistrado extraordinário na República Romana. Também era chamado de pretor máximo (Praetor Maximus) e mestre do povo (Magister Populi).
rdf:langString
獨裁官（拉丁語：dictātor）是羅馬共和国的特殊政治職務，是一種特殊長官，他的職能是執行特殊的任務，超過任何一位正規長官的威權。该職務在中文文献中有时也被音译为“狄克推多”。
rdf:langString
Дикта́тор в Древнем Риме — чрезвычайно уполномоченное должностное лицо (магистрат) в период Республики (V — 2-я половина I вв. до н. э.), назначавшееся консулами по решению сената максимум на 6 месяцев при крайней опасности (внутренних неурядицах, военной опасности и т. д.), когда признавалось необходимым передать власть в руки одного лица.
rdf:langString
Диктатор в Стародавньому Римі — надзвичайна посадова особа (магістрат) в період Республіки (V — 2-а половина I століття до н. е.), призначалися консулами за рішенням сенату максимум на 6 місяців за крайньої небезпеки (внутрішніх негараздах, військової небезпеки і т. д.), коли визнавалося за необхідне передати владу в руки однієї особи.
rdf:langString
Diktátor (latinsky dictator, „ten, který přikazuje“) byl v římské republice mimořádný politický úřad (magistratus extraordinarius), jenž byl ustavován za složitých politických nebo vojenských okolností. Do jeho kompetence spadaly výjimečné úkoly vymykající se působnosti řádných magistrátů. Nositel této funkce byl oficiálně titulován magister populi („velitel lidu“), praetor maximus („nejvyšší praetor“) a magister peditum („velitel pěchoty“). K ustavení diktátora bylo třeba usnesení římského senátu (senatusconsultum), jímž byl jeden z konzulů pověřen jeho jmenováním. Na diktátora se jako na jediného římského úředníka nevztahovaly římské zákonné zásady kolegiality (zastávání téhož úřadu několika jedinci současně), annuity (vykonávání úřadu po dobu jednoho roku) a odpovědnosti (po skončení fu
rdf:langString
La diktaturo estis en Romio la ekster-ordinara regado kiu koncedis al unu homo, la diktatoro, superan aŭtoritaton en la malfacilaj momentoj, speciale dum milito. Veŝajne, la diktatoro estis pro propono de , kiu krome estis la unua. La diktatoro estis nomumita de unu el la konsuloj laŭ ordono de la Senato kiu havis la rajton determini kiam estis necesa la nomumado kaj kiu devus okupi la postenon. Komence, nur la patricioj rajtis esti nomumitaj diktatoroj, sed en la jaro 356 a.K. tiu rajto etendiĝis al la plebo.
rdf:langString
Diktadorea Antzinako Erromako magistratu edo kargudun bat izaten zen, aparteko egoera berezietan, gerra garaian batez ere, agintea eskuratzen zuena eta kontsulen gaineko agintea ere bazuena. Diktadorearen kargu edo magistratura diktadura deitzen zen. Diktadura Tito Lartzio kontsularen proposamenez sortu zen K.a. VI. mendean, bera izan zelarik kargu horretan aritu zen lehena.
rdf:langString
Un dictador era un magistrado de la República romana al que se le confería la plena autoridad del Estado para hacer frente a una emergencia militar o para emprender una tarea específica de carácter excepcional. Los demás magistrados estaban subordinados a su imperium y la posibilidad de que los tribunos de la plebe vetaran sus acciones o de que el pueblo apelara contra ellas era muy limitada. Sin embargo, para evitar que la dictadura amenazara al propio Estado, se impusieron importantes limitaciones a sus poderes: un dictador solo podía actuar dentro de la esfera de autoridad a la que estaba destinado y estaba obligado a renunciar a su cargo una vez cumplida la tarea que se le había encomendado, o al cabo de seis meses. Se nombraron dictadores con frecuencia desde los primeros tiempos de l
rdf:langString
Pada masa Republik Romawi, diktator bahasa Latin: dictator, pendikte) adalah sebuah jabatan politik luar biasa, di mana pemegang jabatan tersebut menjadi penguasa absolut Republik Romawi. Menurut konstitusi Republik Romawi, seorang diktator ditunjuk hanya pada keadaan darurat militer untuk masa jabatan enam bulan. Setelah waktu enam bulan ini berakhir, diktator harus turun dari jabatannya dan pemerintahan republik berjalan seperti biasa. Diktator adalah satu-satunya jabatan di Republik Romawi yang dikecualikan dari prinsip kolegialitas (di mana harus ada lebih dari satu pejabat untuk satu jabatan) dan prinsip tanggung jawab (di mana seorang pejabat harus bertanggung jawab atas jabatannya). Diktator Romawi yang terakhir adalah Julius Caesar, yang akhirnya menjabat (diktator selamanya). Hal
rdf:langString
A Roman dictator was an extraordinary magistrate in the Roman Republic endowed with full authority to resolve some specific problem to which he had been assigned. He received the full powers of the state, subordinating the other magistrates, consuls included, for the specific purpose of resolving that issue, and that issue only, and then dispensing with those powers forthwith.
rdf:langString
Le dictateur (en latin classique : dictātǒr, -ōris, masculin) est, durant la République romaine, un magistrat extraordinaire qui détient les pleins pouvoirs (imperium) pour un mandat qui ne peut, à l'origine, excéder six mois. Selon la tradition, la fonction aurait été instituée en 501 av. J.-C. pour répondre à une situation d'urgence militaire, mais on pense qu'un magister populi (littéralement « maître du peuple ») existe déjà sous la Royauté.
rdf:langString
Il dittatore (lat.: dictator) era una figura caratteristica dell'assetto della costituzione della Repubblica romana. Egli era un magistrato straordinario eletto dal senato in stato d'emergenza e posto al comando assoluto di Roma, la cui carica non poteva superare i sei mesi. Si ritiene comunemente che la dittatura fosse una magistratura straordinaria, ma tale convincimento si fonda sulla distinzione fra magistrature ordinarie e magistrature straordinarie che è estranea alle fonti e che riposa esclusivamente sull'autorità di Theodor Mommsen.
rdf:langString
Dictator (Latijn: degene die dicteert), een term die afkomstig is uit de Romeinse Republiek, was oorspronkelijk een magistraat met vergaande bevoegdheden die in tijden van nood door de Senaat werd aangesteld voor een tijdelijke periode van 6 maanden, om orde op zaken te stellen. Dit in tegenstelling tot de moderne dictator die zijn eenmaal verworven macht meestal niet vrijwillig zal afstaan. Een andere titel voor dictator was magister populi (meester van het volk). Hij werd geassisteerd in zijn taak door zijn magister equitum. Als teken van zijn waardigheid werd hij vergezeld door 24 lictoren. Na de periode van maximaal 6 maanden gaf de dictator zijn bevoegdheden terug aan de senaat die dan eventueel, als de crisis nog niet opgelost was, weer een nieuwe dictator koos.
rdf:langString
Diktator var titeln på en ämbetsman i den romerska republiken, som tillsattes vid särskilda tillfällen och som innehade en fullt laglig myndighet. Han var en för ett visst tillfälle utsedd ämbetsbroder åt konsulerna, men med vidsträcktare befogenhet än dessa. Vanligen tillsattes diktatorn för ett bestämt ändamål eller som en nödåtgärd i kristider för att anföra hären vid hotande krigsfara. Diktatorn var då egentligen anförare för fotfolket och utnämnde själv en magister equitum (rytteribefälhavare), som stod under honom.
rdf:langString
rdf:langString
دكتاتور روماني
rdf:langString
Dictador romà
rdf:langString
Římský diktátor
rdf:langString
Römischer Diktator
rdf:langString
Romia diktatoro
rdf:langString
Dictador (Antigua Roma)
rdf:langString
Diktadore (Antzinako Erroma)
rdf:langString
Dictateur (Rome antique)
rdf:langString
Diktator Romawi
rdf:langString
Dittatore (storia romana)
rdf:langString
独裁官
rdf:langString
독재관
rdf:langString
Dictator (Rome)
rdf:langString
Roman dictator
rdf:langString
Ditador romano
rdf:langString
Диктатор (Древний Рим)
rdf:langString
Диктатор Стародавнього Риму
rdf:langString
Romersk diktator
rdf:langString
獨裁官
xsd:integer
375358
xsd:integer
1124414233
rdf:langString
El dictador és un magistrat extraordinari de la República Romana. Les funcions dels dos cònsols, eventualment i sempre en casos greus, podien ser assumides per un únic magistrat, amb el títol de dictador, funcions que s'exercien per sis mesos o menys. El designat dictador havia d'efectuar una cerimònia religiosa anomenada clavum fingere perquè quedés clar que assumien el càrrec per designi dels déus i no per ànsia de poder.
rdf:langString
Diktátor (latinsky dictator, „ten, který přikazuje“) byl v římské republice mimořádný politický úřad (magistratus extraordinarius), jenž byl ustavován za složitých politických nebo vojenských okolností. Do jeho kompetence spadaly výjimečné úkoly vymykající se působnosti řádných magistrátů. Nositel této funkce byl oficiálně titulován magister populi („velitel lidu“), praetor maximus („nejvyšší praetor“) a magister peditum („velitel pěchoty“). K ustavení diktátora bylo třeba usnesení římského senátu (senatusconsultum), jímž byl jeden z konzulů pověřen jeho jmenováním. Na diktátora se jako na jediného římského úředníka nevztahovaly římské zákonné zásady kolegiality (zastávání téhož úřadu několika jedinci současně), annuity (vykonávání úřadu po dobu jednoho roku) a odpovědnosti (po skončení funkčního období nemohl být volán k zodpovědnosti za činy z doby vykonávání úřadu). Jakožto nejvyšší úředník nadřazený všem ostatním byl diktátor doprovázen dvaceti čtyřmi liktory.
rdf:langString
الدكتاتور هو حاكم في الجمهورية الرومانية، تكلفه الدولة بسلطة التعامل مع الطوارئ العسكرية أو بمهمة محددة. ويخضع الحكام الآخرون لسلطته، وكان حق نقض أو استئناف أحكامه عبر المنصات أو المنابر العامة محدودًا جدًا. ومن أجل منع الدكتاتورية من تهديد الدولة بحد ذاتها، فقد وضعت قيودًا صارمة على سلطاتها، فلا يستطيع الدكتاتور التصرف إلا ضمن مجاله الذي تحدده السلطة، ويلتزم بالاستقالة من منصبه فور اكتمال مهمته المعين من أجلها، أو بعد انقضاء ستة أشهر. عُين الدكتاتورات تكرارًا في الفترة المبكرة للجمهورية حتى الحرب البونيقية الثانية (218-201 قبل الميلاد)، ثم عُلق الحكم نحو قرن، حتى تحول إلى شكل محدث من الحكم، تولاه سولا (82-79 قبل الميلاد)، ثم يوليوس قيصر (49-44 قبل الميلاد). أُلغي المنصب رسميًا بعد وفاة قيصر، ولم يُعاد إحياؤه في ظل الإمبراطورية.
rdf:langString
Der Diktator (lateinisch dictator) war der Inhaber eines mit weitgehenden Vollmachten ausgestatteten, aber zeitlich befristeten politischen Amts in der Römischen Republik. Bei der Diktatur handelte es sich um ein gesetzmäßiges, wenn auch außerordentliches, Magistratsamt (magistratus extraordinarius), in dem das für die Ämter des cursus honorum übliche Prinzip der Kollegialität nicht galt: An die Stelle der beiden Konsuln trat also jeweils nur ein Diktator, der auch den übrigen Magistratsbeamten übergeordnet war und für Taten während seiner Amtszeit nicht belangt werden konnte. Er hatte das summum imperium inne.
rdf:langString
La diktaturo estis en Romio la ekster-ordinara regado kiu koncedis al unu homo, la diktatoro, superan aŭtoritaton en la malfacilaj momentoj, speciale dum milito. Veŝajne, la diktatoro estis pro propono de , kiu krome estis la unua. La diktatoro estis nomumita de unu el la konsuloj laŭ ordono de la Senato kiu havis la rajton determini kiam estis necesa la nomumado kaj kiu devus okupi la postenon. Komence, nur la patricioj rajtis esti nomumitaj diktatoroj, sed en la jaro 356 a.K. tiu rajto etendiĝis al la plebo. Inter la diktatoroj de Romio troviĝis , Cincinato, kaj , ĉiuj ili rezignis la postenon antaŭ ĝia finiĝo laŭ la leĝo. Lucio Kornelio Sulao modifis la maksimuman limdaton kaj sin nomumis diktaturo por nefinita periodo, kvankam post du jaroj volonte forlasis la postenon. Tamen, la posteno kiel diktatoro multe suferis post la misuzoj kiuj Sulao faris kontraŭ siaj pilitikaj kontraŭantoj. Julio Cezaro, post gajni la civilan militon, igis sin nomumi dumviva diktatoro, kaj la ĝeno okazinta en la respublika socio kondukis al lia murdado. Ĉar la diktaturo reprezentis la superan aŭtoritatecon de Romio, ĝi estis la natura mekanismo per kiu eblis fondi la monarkiojn. Kun la evidenta celo eviti tion, Marko Antonio promulgis leĝon forigante ĉi tiun regsistemon. Poste, Cezaro Aŭgusto, la heredanto de Cezaro atingis similan povon kvankam sen la oficiala titolo diktatoro, kiu neniam plu estis uzita.
rdf:langString
Diktadorea Antzinako Erromako magistratu edo kargudun bat izaten zen, aparteko egoera berezietan, gerra garaian batez ere, agintea eskuratzen zuena eta kontsulen gaineko agintea ere bazuena. Diktadorearen kargu edo magistratura diktadura deitzen zen. Diktadura Tito Lartzio kontsularen proposamenez sortu zen K.a. VI. mendean, bera izan zelarik kargu horretan aritu zen lehena. Diktadorea kontsuletako batek izendatzen zuen, Senatuaren aginduari jarraituz, beronek baitzuen izendapena noiz egin behar zen eta kargua nork beteko zuen erabakitzeko ahalmena. Hasieran, patrizioak soilik izan zitezkeen diktadoreak, baina K.a. 356. urtean plebeioei ere eman zieten horretarako eskubidea.
rdf:langString
Le dictateur (en latin classique : dictātǒr, -ōris, masculin) est, durant la République romaine, un magistrat extraordinaire qui détient les pleins pouvoirs (imperium) pour un mandat qui ne peut, à l'origine, excéder six mois. Selon la tradition, la fonction aurait été instituée en 501 av. J.-C. pour répondre à une situation d'urgence militaire, mais on pense qu'un magister populi (littéralement « maître du peuple ») existe déjà sous la Royauté. Le titre de dictateur est aussi celui porté par le premier magistrat de cités du Latium comme Aricia, Lanuvium, Nomentum, TusculumI,_23,_4_;_III,_18_,2_;_et_VI,_28,_4_5-0" class="reference">V,_74,_4_6-0" class="reference">, Sutrium, Fabrateria Vetus ou Albe la Longue. La dictature évolua tout au long de la République jusqu'aux dictatures exceptionnelles de Sylla et César qui s'affranchissent des limitations originelles et s'octroient des pouvoirs démesurés. La dictature est abolie par Marc Antoine, dès l'assassinat de Jules César.
rdf:langString
Un dictador era un magistrado de la República romana al que se le confería la plena autoridad del Estado para hacer frente a una emergencia militar o para emprender una tarea específica de carácter excepcional. Los demás magistrados estaban subordinados a su imperium y la posibilidad de que los tribunos de la plebe vetaran sus acciones o de que el pueblo apelara contra ellas era muy limitada. Sin embargo, para evitar que la dictadura amenazara al propio Estado, se impusieron importantes limitaciones a sus poderes: un dictador solo podía actuar dentro de la esfera de autoridad a la que estaba destinado y estaba obligado a renunciar a su cargo una vez cumplida la tarea que se le había encomendado, o al cabo de seis meses. Se nombraron dictadores con frecuencia desde los primeros tiempos de la República hasta la segunda guerra púnica, pero la magistratura quedó en suspenso durante más de un siglo, hasta que fue restablecida en una forma significativamente modificada, primero por Sila y luego por Julio César. Este cargo se suprimió formalmente tras la muerte de César y no se restableció bajo el Imperio.
rdf:langString
Pada masa Republik Romawi, diktator bahasa Latin: dictator, pendikte) adalah sebuah jabatan politik luar biasa, di mana pemegang jabatan tersebut menjadi penguasa absolut Republik Romawi. Menurut konstitusi Republik Romawi, seorang diktator ditunjuk hanya pada keadaan darurat militer untuk masa jabatan enam bulan. Setelah waktu enam bulan ini berakhir, diktator harus turun dari jabatannya dan pemerintahan republik berjalan seperti biasa. Diktator adalah satu-satunya jabatan di Republik Romawi yang dikecualikan dari prinsip kolegialitas (di mana harus ada lebih dari satu pejabat untuk satu jabatan) dan prinsip tanggung jawab (di mana seorang pejabat harus bertanggung jawab atas jabatannya). Diktator Romawi yang terakhir adalah Julius Caesar, yang akhirnya menjabat (diktator selamanya). Hal ini memicu kemarahan dari para pendukung Republik Romawi yang tidak ingin kekuasaan absolut berada di tangan satu orang, dan Caesar akhirnya dibunuh pada tahun 44 SM.
* l
*
* s
rdf:langString
A Roman dictator was an extraordinary magistrate in the Roman Republic endowed with full authority to resolve some specific problem to which he had been assigned. He received the full powers of the state, subordinating the other magistrates, consuls included, for the specific purpose of resolving that issue, and that issue only, and then dispensing with those powers forthwith. Dictators were still controlled and accountable during their terms in office: the Senate still exercised some oversight authority and the right of plebeian tribunes to veto his actions or of the people to appeal from them was retained. The extent of a dictator's mandate strictly controlled the ends to which his powers could be directed. Dictators were also liable to prosecution after their terms completed. Dictators were frequently appointed from the earliest period of the Republic down to the Second Punic War (218–201 BC), but the magistracy then went into abeyance for over a century. It was later revived in a significantly modified form, first by Sulla between 82 and 79 BC and then by Julius Caesar between 49 and 44 BC, who became dictator perpetuo just before his death. This later dictatorship was used to effect wide-ranging and semi-permanent changes across Roman society. After Caesar's assassination in 44, the office was formally abolished. It was never revived.
rdf:langString
Il dittatore (lat.: dictator) era una figura caratteristica dell'assetto della costituzione della Repubblica romana. Egli era un magistrato straordinario eletto dal senato in stato d'emergenza e posto al comando assoluto di Roma, la cui carica non poteva superare i sei mesi. Si ritiene comunemente che la dittatura fosse una magistratura straordinaria, ma tale convincimento si fonda sulla distinzione fra magistrature ordinarie e magistrature straordinarie che è estranea alle fonti e che riposa esclusivamente sull'autorità di Theodor Mommsen. Si dovrebbe anzi dubitare che la dittatura possa qualificarsi semplicemente come una magistratura, perché difetterebbe comunque di due delle caratteristiche essenziali delle magistrature dell'età repubblicana, e cioè della collegialità e della elettività. Il dittatore, infatti, non aveva alcun collega, e nominava come proprio subalterno il magister equitum ("comandante della cavalleria"). Inoltre, il dittatore non veniva eletto dalle assemblee popolari, come tutti gli altri magistrati, ma veniva dictus, cioè nominato, da uno dei consoli, di concerto con l'altro console e con il senato, seguendo un rituale che prevedeva la nomina di notte, in silenzio, in territorio romano. Cicerone e Varrone, anzi, ricollegano l'etimologia del termine a questa particolare procedura di nomina. È probabile che il dittatore derivasse dall'antico comandante della fanteria, il magister populi, e questo spiegherebbe l'antico divieto per lui di montare a cavallo. Per tutta la breve durata della carica il dittatore aveva pieni poteri ed era da solo al comando della Repubblica di Roma, quando lo Stato si trovava in un momento di crisi.Il suo potere però era limitato dalla durata semestrale del suo mandato e per questo non c'era continuità della carica in questione. Inoltre, il dittatore doveva agire nel solo ambito per cui era stato eletto, ed era soggetto al potere del senato e dei tribuni della plebe, inclusi il veto e l’appello al popolo.
rdf:langString
독재관(獨裁官, 라틴어: dictator 딕타토르[*])은 로마 공화정 시대에 있었던 관직의 하나다. 로마 건국 초기부터 있었던 직책이나 상설직이 아닌 임시직이었다. 외적의 침략 등 비상시, 국론 일치를 위해 한 사람에게 모든 권한을 맡기어 극복토록 하였다. 임기는 6개월이었으며 두 명의 집정관 중 한 명이 임명하였다. 기원전 202년 포에니 전쟁 당시를 마지막으로 아무도 독재관에 취임하지 않았으나, 기원전 82년 내전에서 승리한 술라는 비상사태를 이유로 "공화국을 재건하는 독재관"에 임명되었다. 공화국 복구 개혁을 마친 술라는 독재관을 사임하고 정계에서 은퇴하였다. 기원전 44년 율리우스 카이사르는 기존의 독재관과 달리 임기가 무제한인 종신독재관에 취임하였다. 카이사르는 이 직책에 취임 후 이 직책을 통해 그가 왕이 되려 한다고 주장한 공화파에 암살당하였다.
rdf:langString
Dictator (Latijn: degene die dicteert), een term die afkomstig is uit de Romeinse Republiek, was oorspronkelijk een magistraat met vergaande bevoegdheden die in tijden van nood door de Senaat werd aangesteld voor een tijdelijke periode van 6 maanden, om orde op zaken te stellen. Dit in tegenstelling tot de moderne dictator die zijn eenmaal verworven macht meestal niet vrijwillig zal afstaan. Een andere titel voor dictator was magister populi (meester van het volk). Hij werd geassisteerd in zijn taak door zijn magister equitum. Als teken van zijn waardigheid werd hij vergezeld door 24 lictoren. Na de periode van maximaal 6 maanden gaf de dictator zijn bevoegdheden terug aan de senaat die dan eventueel, als de crisis nog niet opgelost was, weer een nieuwe dictator koos. De dictator werd ook een sella curulis toegekend, daar de dictator alle magistraturen in zich zou verenigen. In 202 v.Chr. was Gaius Servilius Geminus de laatste "gewone" dictator. Na deze tijd was Rome zo machtig dat geen tegenstander het rijk meer kon bedreigen en was de aanwijzing van een dictator niet meer nodig. Aan het einde van de Romeinse Burgeroorlog tussen Sulla en Gaius Marius greep Sulla de macht en liet zich tot dictator benoemen om af te rekenen met zijn vijanden en een staatshervorming door te voeren. Sulla's dictatoriaat onderscheidde zich in formele zin alleen van de eerdere invulling doordat de termijn van een half jaar niet meer werd gebruikt. Desondanks gaf Sulla na een jaar zijn bevoegdheden op en trok zich terug uit het openbare leven. De laatste dictator was Julius Caesar die zich tijdens de laatste burgeroorlog deze macht toe-eigende. Hij was eerst gewoon dictator, werd vervolgens voor een periode van 10 jaar benoemd en kreeg in januari of februari 44 v.Chr. zelfs het dictatorschap voor het leven toegekend. Hij werd daarmee een dictator in de hedendaagse betekenis van het woord: iemand die zijn absolute macht nooit vrijwillig zal afstaan. Dit leidde er mede toe dat een aantal senatoren hem ervan verdacht een echte monarchie te willen starten, waarop hij werd vermoord. Zijn opvolger Augustus heerste ook als een dictator, maar hield de schijn van de Republiek in stand met zijn principaat. Een dictator rei gerendae of seditionis sedandae causa bezat volledige macht, terwijl een dictator imminuto iure creatus slechts voor enkele minder belangrijke werkzaamheden werd aangesteld.
rdf:langString
独裁官（どくさいかん、ラテン語: dictator、ディクタートル）は、共和政ローマの公職。あらゆる領域に及ぶ強大な権限を有する政務官であり、国家の非常事態に1人だけ任命された。「独裁者」の語源。
rdf:langString
Ditador (em latim: Dictator) era o mais alto magistrado extraordinário na República Romana. Também era chamado de pretor máximo (Praetor Maximus) e mestre do povo (Magister Populi).
rdf:langString
Diktator var titeln på en ämbetsman i den romerska republiken, som tillsattes vid särskilda tillfällen och som innehade en fullt laglig myndighet. Han var en för ett visst tillfälle utsedd ämbetsbroder åt konsulerna, men med vidsträcktare befogenhet än dessa. Vanligen tillsattes diktatorn för ett bestämt ändamål eller som en nödåtgärd i kristider för att anföra hären vid hotande krigsfara. Diktatorn var då egentligen anförare för fotfolket och utnämnde själv en magister equitum (rytteribefälhavare), som stod under honom. Ämbetstiden var enligt sakens natur inskränkt till den tid, som uppdragets utförande krävde, och fick ej överstiga sex månader. Diktatorn utnämndes av en konsul (eller konsulartribun), vanligen på grund av ett senatsbeslut. Småningom kom diktaturen ur bruk. För krigiskt ändamål tillsattes en diktator sista gången år 216 f. Kr. och för annat uppdrag år 202 f. Kr. Visserligen förekom diktaturer även därefter, såsom Sullas och Cæsars men dessa var strängt taget av annat slag, och åtminstone den första var icke inskränkt till viss tid. År 44 f. Kr. avskaffade Marcus Antonius detta ämbete för alltid.
rdf:langString
獨裁官（拉丁語：dictātor）是羅馬共和国的特殊政治職務，是一種特殊長官，他的職能是執行特殊的任務，超過任何一位正規長官的威權。该職務在中文文献中有时也被音译为“狄克推多”。
rdf:langString
Дикта́тор в Древнем Риме — чрезвычайно уполномоченное должностное лицо (магистрат) в период Республики (V — 2-я половина I вв. до н. э.), назначавшееся консулами по решению сената максимум на 6 месяцев при крайней опасности (внутренних неурядицах, военной опасности и т. д.), когда признавалось необходимым передать власть в руки одного лица.
rdf:langString
Диктатор в Стародавньому Римі — надзвичайна посадова особа (магістрат) в період Республіки (V — 2-а половина I століття до н. е.), призначалися консулами за рішенням сенату максимум на 6 місяців за крайньої небезпеки (внутрішніх негараздах, військової небезпеки і т. д.), коли визнавалося за необхідне передати владу в руки однієї особи.
xsd:nonNegativeInteger
38116
