Road of Life
http://dbpedia.org/resource/Road_of_Life an entity of type: WikicatMonumentsAndMemorialsInRussia
Die Straße des Lebens (russisch Доро́га жи́зни, Doroga schisni, was auf russisch auch die Bezeichnung für die Gegend im Allgemeinen ist) war eine Rettungsstraße über den Ladogasee, über die im Zweiten Weltkrieg das von der Wehrmacht eingeschlossene Leningrad durch die Rote Armee über knapp 900 Tage lang versorgt wurde. Im Sommer erfolgten die Transporte auf dem Seeweg, im Winter auf einer Eisstraße. Die Eisstraße trug offiziell die Bezeichnung Militärische Autostraße Nummer 101. Die Straße ermöglichte neben der Versorgung auch die Evakuierung von mehr als einer halben Million oder eineinhalb Millionen Menschen, darunter 300.000 Kinder, von Kunstwerken und Industrieanlagen.
rdf:langString
La Route de la vie (en russe : Дорога жизни, Doroga jizni) est une voie de communication qui traversait le lac Ladoga gelé et constituait l'unique accès à la ville de Léningrad assiégée, pendant les mois d'hiver de novembre 1941 à janvier 1943. Le périmètre du siège de Leningrad était tenu par le Groupe d'armées Nord de l'armée allemande et les forces finlandaises.
rdf:langString
La Strada della Vita, (in russo: Дорога жизни? e in finlandese Laatokan elämänlinja), era una strada ghiacciata che, durante la seconda guerra mondiale, metteva in comunicazione Leningrado, cinta d'assedio dalle truppe naziste e finlandesi che avevano invaso l'Unione Sovietica, con il lago Ladoga. Oltre ad essere utilizzata come via di rifornimento per la città di Leningrado, la Strada della Vita servì ad evacuare migliaia di persone dalla città assediata.
rdf:langString
«Доро́га жи́зни» — во время Великой Отечественной войны единственная транспортная магистраль через Ладожское озеро. В периоды навигации работала, осуществляя перевозки по воде, во время ледостава — по льду озера. Связывала с 12 сентября 1941 по март 1943 года блокадный Ленинград со страной. Автодорога, проложенная по льду, часто называется Ледовой дорогой жизни (официально — Военно-автомобильная дорога № 101 (№ 102)). У маяка Осиновец существует также музей «Дорога жизни».
rdf:langString
A Estrada da Vida era uma rota de transporte sob o gelo do Lago Ladoga, funcionando durante o inverno, quando o lago estava congelado. Era a única rota de abastecimento da cidade durante o cerco que durou 29 meses, de 8 de setembro de 1941 a 27 de janeiro de 1944. Mais de um milhão de habitantes de Leningrado morreram de fome ou em bombardeios. A cada inverno a rota sob gelo era reconstruída manualmente, pois o gelo do lago derretia durante o verão. Além de transportar milhares de toneladas de munições e suprimentos de comida a cada ano, a Estrada da Vida também serviu como a principal rota de evacuação para os milhões de soviéticos presos na cidade. Hoje, a estrada faz parte do Patrimônio Mundial da UNESCO.
rdf:langString
Livets väg, ryska Доро́га жи́зни, doroga zjizni, var en isväg över sjön Ladoga som Sovjetunionen använde under belägringen av Leningrad, när axelmakterna hade skurit av alla landvägar till staden. Denna artikel med koppling till andra världskriget saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att lägga till den.
rdf:langString
Дорога життя — за часів німецько-радянської війни єдина транспортна магістраль через Ладозьке озеро. У періоди навігації — водою, узимку — кригою. З 12 вересня 1941 до січня 1944 року пов'язувала блокадний Ленінград з рештою країни. Автошлях, прокладений кригою, часто називається Крижаною дорогою життя (офіційно — Військово-автомобільна дорога № 101 (№ 102)). Біля маяка існує також музей «Дорога життя».
rdf:langString
El Camí de la Vida (en rus, дорога жизни, doroga jizni) fou el nom donat a una ruta de transport que travessava el llac Làdoga congelat, que proporcionava l'únic accés a la ciutat assetjada de Leningrad en els mesos d'hivern durant la Gran Guerra Pàtria de 1941 a 1945. Aquesta via forma part actualment del lloc patrimoni de la Humanitat «Centre històric de Sant Petersburg i conjunts monumentals annexos»
rdf:langString
Vojo de Vivo (ruse Дорога Жизни) estis la sola vojo, kiu ligis la sieĝitan fare de nazia kaj finna armeoj urbegon Leningrado kun la cetera Sovetunio en la jaroj 1941-1943 (vidu Sieĝo de Leningrado). La vojo, ĉ. 30 kilometrojn longa, iris laŭ la surfaco de la Ladoga lago (vintre aspektis kiel aŭtovojo sur glacio, somere — kiel ŝipa itinero). En la jaro 1942 estis konstruita ankaŭ naftodukto, kies longo estis 29 kilometroj, de kiuj 21 iris sub la akvo en profundeco ĝis 12,5 metroj. Tiu grava naftodukto estis nomita "Arterio de Vivo".
rdf:langString
El Camino de la Vida (en ruso, дорога жизни o doroga zhizni, AFI [dʌˈɾogə ˈʒɨznʲi]) fue el nombre dado a una ruta de transporte que atravesaba el lago Ládoga congelado, que proporcionaba el único acceso a la ciudad sitiada de Leningrado en los meses de invierno durante la Gran Guerra Patria de 1941 a 1945. Esta vía forma parte actualmente del lugar Patrimonio de la Humanidad «Centro histórico de San Petersburgo y conjuntos monumentales anexos» con el código 540-036b.
rdf:langString
The Road of Life (Доро́га жи́зни, doroga zhizni) was the set of ice road transport routes across Lake Ladoga to Leningrad during the Second World War. They were the only Soviet winter surface routes into the city while it was besieged by the German Army Group North under Feldmarschall Wilhelm Ritter von Leeb. The routes carried supplies necessary to sustain life and resistance inside the Leningrad pocket, and evacuated non-combatants, wounded, and industrial equipment. Over 1.3 million people, primarily women and children, were evacuated over the roads during the siege.
rdf:langString
Droga Życia (ros. Дорога жизни, Doroga żyzni) – lodowy szlak zaopatrzeniowy, funkcjonujący podczas II wojny światowej, biegnący przez jezioro Ładoga do oblężonego przez niemieckie armie Leningradu. Transporty wysyłano statkami lub ciężarówkami po zamarzniętym jeziorze. Była to jedyna droga podczas oblężenia, którą dostarczano zaopatrzenie i żywność dla głodujących mieszkańców miasta oraz dostawy broni i amunicji. Był to również szlak ewakuacyjny – z Leningradu Drogą Życia wywożono rannych, dzieci, potrzebnych na tyłach specjalistów itp.
rdf:langString
rdf:langString
Camí de la Vida
rdf:langString
Straße des Lebens
rdf:langString
Road of Life
rdf:langString
Vojo de Vivo
rdf:langString
Camino de la Vida
rdf:langString
Strada della Vita
rdf:langString
Route de la vie
rdf:langString
Droga Życia
rdf:langString
Estrada da Vida (Leningrado)
rdf:langString
Livets väg
rdf:langString
Дорога жизни
rdf:langString
Дорога життя
xsd:float
59.93333435058594
xsd:float
30.33333396911621
xsd:integer
555272
xsd:integer
1112889250
rdf:langString
April 2021
rdf:langString
Is this the road from Zaborye?
xsd:string
59.93333333333333 30.333333333333332
rdf:langString
El Camí de la Vida (en rus, дорога жизни, doroga jizni) fou el nom donat a una ruta de transport que travessava el llac Làdoga congelat, que proporcionava l'únic accés a la ciutat assetjada de Leningrad en els mesos d'hivern durant la Gran Guerra Pàtria de 1941 a 1945. Aquesta via forma part actualment del lloc patrimoni de la Humanitat «Centre històric de Sant Petersburg i conjunts monumentals annexos» El setge de Leningrad durà 872 dies, de setembre de 1941 a gener de 1944, quan les forces alemanyes i finlandeses tallaren tot accés per terra a la ciutat per a matar de fam a la seva població. Més d'un milió de ciutadans de Leningrad moriren per inanició, fred i bombardejos nazis. A través del Camí de la Vida, fou possible dur abastaments a la ciutat i treure a civils a la costa oposada, controlada encara pels soviètics. Els camions d'aquests combois, gairebé indefensos, eren atacats constantment per l'artilleria i l'aviació enemigues. Per això, alguns sobrevivents recorden amargament la ruta com un "Camí de la Mort". No obstant això, la ciutat de Leningrad resistí fins que una ofensiva soviètica travessà les línies enemigues, frenant el setge el gener de 1944. Per l'heroisme de la seva població, Leningrad va ser la primera ciutat a rebre el títol honorífic de "Ciutat Heroica" el 1945.
rdf:langString
Die Straße des Lebens (russisch Доро́га жи́зни, Doroga schisni, was auf russisch auch die Bezeichnung für die Gegend im Allgemeinen ist) war eine Rettungsstraße über den Ladogasee, über die im Zweiten Weltkrieg das von der Wehrmacht eingeschlossene Leningrad durch die Rote Armee über knapp 900 Tage lang versorgt wurde. Im Sommer erfolgten die Transporte auf dem Seeweg, im Winter auf einer Eisstraße. Die Eisstraße trug offiziell die Bezeichnung Militärische Autostraße Nummer 101. Die Straße ermöglichte neben der Versorgung auch die Evakuierung von mehr als einer halben Million oder eineinhalb Millionen Menschen, darunter 300.000 Kinder, von Kunstwerken und Industrieanlagen.
rdf:langString
Vojo de Vivo (ruse Дорога Жизни) estis la sola vojo, kiu ligis la sieĝitan fare de nazia kaj finna armeoj urbegon Leningrado kun la cetera Sovetunio en la jaroj 1941-1943 (vidu Sieĝo de Leningrado). La vojo, ĉ. 30 kilometrojn longa, iris laŭ la surfaco de la Ladoga lago (vintre aspektis kiel aŭtovojo sur glacio, somere — kiel ŝipa itinero). La unua kargo venis per la Vojo de Vivo la 20-an de novembro 1941, ĝi estis portita sur sledoj, tiritaj de ĉevaloj. Pli poste ankaŭ kamionoj ekfunkciis sur la vojo, iĝinte la ĉefa transportilo tie. En januaro 1942 per la vojo estis transportitaj al Leningrado 53 mil tunoj da diversaj kargoj, en februaro 1942 — 86 mil tunoj, en marto 1942 — pli ol 118 mil tunoj. El la urbo la kamionoj portis vunditajn soldatojn kaj malsanajn loĝantojn, ĉefe infanojn (pli ol duonmiliono da loĝantoj estis elportitaj dum la unua vintro). En 1942 la surglacia vojo povis funkcii ĝis la 24-a de aprilo. En la jaro 1942 estis konstruita ankaŭ naftodukto, kies longo estis 29 kilometroj, de kiuj 21 iris sub la akvo en profundeco ĝis 12,5 metroj. Tiu grava naftodukto estis nomita "Arterio de Vivo". Transportado per la Vojo de Vivo estis ekstreme danĝera. La veturiloj estis ofte bombataj, foje glacio ne eltenis pezon de la aŭtoj kaj rompiĝis, pereigante la veturilojn, la kargon kaj la homojn. Post kiam la sieĝo estis disŝirita en malvasta koridoro (ĉ. 7 kilometrojn larĝa) oriente de la urbo la 18-an de januaro 1943, oni rapide konstruis surgrundan fervojon, kiu nomiĝis kaj ludis signifan rolon en preparo de la urbo por kompleta depreno de la blokado en januaro de 1944.
rdf:langString
El Camino de la Vida (en ruso, дорога жизни o doroga zhizni, AFI [dʌˈɾogə ˈʒɨznʲi]) fue el nombre dado a una ruta de transporte que atravesaba el lago Ládoga congelado, que proporcionaba el único acceso a la ciudad sitiada de Leningrado en los meses de invierno durante la Gran Guerra Patria de 1941 a 1945. Esta vía forma parte actualmente del lugar Patrimonio de la Humanidad «Centro histórico de San Petersburgo y conjuntos monumentales anexos» con el código 540-036b. El sitio de Leningrado duró 872 días, de septiembre de 1941 a enero de 1944, cuando las fuerzas alemanas y finlandesas cortaron todo acceso por tierra a la ciudad para matar de hambre a su población. Más de un millón de ciudadanos de Leningrado murieron por inanición, frío y bombardeos nazis. A través del Camino de la Vida, fue posible llevar abastos a la ciudad y sacar a civiles a la costa opuesta, controlada aún por los soviéticos. Los camiones de estos convoyes, casi indefensos, eran atacados constantemente por la artillería y la aviación enemigas. Por eso, algunos sobrevivientes recuerdan amargamente la ruta como un «Camino de la Muerte». Sin embargo, la ciudad de Leningrado resistió hasta que una ofensiva soviética atravesó las líneas enemigas, levantando el asedio en enero de 1944. Por el heroísmo de su población, Leningrado fue la primera ciudad en recibir el título honorífico de «Ciudad Heroica», en 1945.
rdf:langString
The Road of Life (Доро́га жи́зни, doroga zhizni) was the set of ice road transport routes across Lake Ladoga to Leningrad during the Second World War. They were the only Soviet winter surface routes into the city while it was besieged by the German Army Group North under Feldmarschall Wilhelm Ritter von Leeb. The routes operated in the winters of 1941-1942 and 1942-1943. Construction and operation were performed under German artillery and aerial bombardment. In January 1943 the Soviet's Operation Iskra broke the encirclement, and the ice roads were used in conjunction with land routes for the remainder of the winter. The routes carried supplies necessary to sustain life and resistance inside the Leningrad pocket, and evacuated non-combatants, wounded, and industrial equipment. Over 1.3 million people, primarily women and children, were evacuated over the roads during the siege. The Road of Life is now a World Heritage Site.
rdf:langString
La Route de la vie (en russe : Дорога жизни, Doroga jizni) est une voie de communication qui traversait le lac Ladoga gelé et constituait l'unique accès à la ville de Léningrad assiégée, pendant les mois d'hiver de novembre 1941 à janvier 1943. Le périmètre du siège de Leningrad était tenu par le Groupe d'armées Nord de l'armée allemande et les forces finlandaises.
rdf:langString
La Strada della Vita, (in russo: Дорога жизни? e in finlandese Laatokan elämänlinja), era una strada ghiacciata che, durante la seconda guerra mondiale, metteva in comunicazione Leningrado, cinta d'assedio dalle truppe naziste e finlandesi che avevano invaso l'Unione Sovietica, con il lago Ladoga. Oltre ad essere utilizzata come via di rifornimento per la città di Leningrado, la Strada della Vita servì ad evacuare migliaia di persone dalla città assediata.
rdf:langString
Droga Życia (ros. Дорога жизни, Doroga żyzni) – lodowy szlak zaopatrzeniowy, funkcjonujący podczas II wojny światowej, biegnący przez jezioro Ładoga do oblężonego przez niemieckie armie Leningradu. Transporty wysyłano statkami lub ciężarówkami po zamarzniętym jeziorze. Była to jedyna droga podczas oblężenia, którą dostarczano zaopatrzenie i żywność dla głodujących mieszkańców miasta oraz dostawy broni i amunicji. Był to również szlak ewakuacyjny – z Leningradu Drogą Życia wywożono rannych, dzieci, potrzebnych na tyłach specjalistów itp. Szlak ten był obsługiwany przez 17 281 żołnierzy, 3624 samochody, 147 ciągników i 960 koni. Chroniona była przez samodzielny pułk strzelecki, bunkry, schrony lodowe, stanowiska karabinów maszynowych, a także artylerię przeciwlotniczą. Wsparcie powietrzne zapewniało 5 pułków myśliwskich. Drogą życia przewieziono do oblężonego miasta ponad 360 000 ton towarów, z czego 262 000 ton stanowiła żywność. W tej liczbie znajdowały się też 32 000 ton amunicji.
rdf:langString
«Доро́га жи́зни» — во время Великой Отечественной войны единственная транспортная магистраль через Ладожское озеро. В периоды навигации работала, осуществляя перевозки по воде, во время ледостава — по льду озера. Связывала с 12 сентября 1941 по март 1943 года блокадный Ленинград со страной. Автодорога, проложенная по льду, часто называется Ледовой дорогой жизни (официально — Военно-автомобильная дорога № 101 (№ 102)). У маяка Осиновец существует также музей «Дорога жизни».
rdf:langString
A Estrada da Vida era uma rota de transporte sob o gelo do Lago Ladoga, funcionando durante o inverno, quando o lago estava congelado. Era a única rota de abastecimento da cidade durante o cerco que durou 29 meses, de 8 de setembro de 1941 a 27 de janeiro de 1944. Mais de um milhão de habitantes de Leningrado morreram de fome ou em bombardeios. A cada inverno a rota sob gelo era reconstruída manualmente, pois o gelo do lago derretia durante o verão. Além de transportar milhares de toneladas de munições e suprimentos de comida a cada ano, a Estrada da Vida também serviu como a principal rota de evacuação para os milhões de soviéticos presos na cidade. Hoje, a estrada faz parte do Patrimônio Mundial da UNESCO.
rdf:langString
Livets väg, ryska Доро́га жи́зни, doroga zjizni, var en isväg över sjön Ladoga som Sovjetunionen använde under belägringen av Leningrad, när axelmakterna hade skurit av alla landvägar till staden. Denna artikel med koppling till andra världskriget saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att lägga till den.
rdf:langString
Дорога життя — за часів німецько-радянської війни єдина транспортна магістраль через Ладозьке озеро. У періоди навігації — водою, узимку — кригою. З 12 вересня 1941 до січня 1944 року пов'язувала блокадний Ленінград з рештою країни. Автошлях, прокладений кригою, часто називається Крижаною дорогою життя (офіційно — Військово-автомобільна дорога № 101 (№ 102)). Біля маяка існує також музей «Дорога життя».
xsd:nonNegativeInteger
25963
<Geometry>
POINT(30.333333969116 59.933334350586)
