Refrigerium
http://dbpedia.org/resource/Refrigerium an entity of type: GivenName
Bildo el [1] Refrigerium (latina vorto) laŭlitere signifas “refreŝiĝon, (revivigligon)”, sed en la antikva Romo la vorto indikas la kutimon de la funebra rito tre pratikata en Rono kaj ankaŭ en landoj de baseno de la mediteraneo. “Refrigerium” detale signifis manĝon plenumitan antaŭ la tombo de forpasinto por lin memorigi kaj kun li rekrei la antaŭan komunecon de vivo. Tiuj manĝoj kutimiĝis en la tago de la entombigo, poste denove en la naŭa posta tago, kaj sinsekve ĉiujare, kaj plue en apartaj cirkonstancoj. Tiucele, laŭeble, oni pretigis sur la tombo aŭ ĉirkaŭ ĝi aŭ super ĝi, ĉambrojn, terasojn, ĝardenojn... kun ankaŭ manĝotabloj kaj objektoj jam uzitaj de la forpasinto, al kiu oni celis rekrei la pasintan vivon kaj doni al konsolon fizikan kaj spiritan, kiel komprenigas tiuepokaj epigr
rdf:langString
The Latin word refrigerium literally means "refreshment", and is the origin of the English noun "refrigerator" (Webster, 1913). In ancient Rome, the word referred specifically to a commemorative meal for the dead consumed in a graveyard. These meals were held on the day of burial, then again on the ninth day after the funeral, and annually thereafter. Early Christians continued the refrigerium ritual, by taking food to gravesites and catacombs in honor of Christian martyrs, as well as relatives.
rdf:langString
Refrigerium è una parola latina traducibile in "rinfresco". Nell'antica Roma, la parola si riferiva specificamente a un pasto commemorativo per i morti consumato in un cimitero. Questi pasti si tenevano il giorno della sepoltura, poi di nuovo il nono giorno dopo il funerale e successivamente ogni anno. I primi cristiani continuarono il rituale del refrigerium, portando cibo nelle tombe e catacombe in onore dei martiri cristiani, nonché dei parenti.
rdf:langString
rdf:langString
Refrigerium
rdf:langString
Refrigerium
rdf:langString
Refrigerium
xsd:integer
17086464
xsd:integer
951562875
rdf:langString
Bildo el [1] Refrigerium (latina vorto) laŭlitere signifas “refreŝiĝon, (revivigligon)”, sed en la antikva Romo la vorto indikas la kutimon de la funebra rito tre pratikata en Rono kaj ankaŭ en landoj de baseno de la mediteraneo. “Refrigerium” detale signifis manĝon plenumitan antaŭ la tombo de forpasinto por lin memorigi kaj kun li rekrei la antaŭan komunecon de vivo. Tiuj manĝoj kutimiĝis en la tago de la entombigo, poste denove en la naŭa posta tago, kaj sinsekve ĉiujare, kaj plue en apartaj cirkonstancoj. Tiucele, laŭeble, oni pretigis sur la tombo aŭ ĉirkaŭ ĝi aŭ super ĝi, ĉambrojn, terasojn, ĝardenojn... kun ankaŭ manĝotabloj kaj objektoj jam uzitaj de la forpasinto, al kiu oni celis rekrei la pasintan vivon kaj doni al konsolon fizikan kaj spiritan, kiel komprenigas tiuepokaj epigrafaĵoj. La unuaj romaj, kaj najbaraj, kristanoj daŭrigis ([2]) en tiu pieca rita “ceremonio” en tiu rito kaj do oni rite manĝis kaj refreŝiĝis, kiel sciate el dokumentoj, en tombejoj kiel en katakomboj honore de kristanaj martiroj kaj parencoj. Kiel intuicieblas, en tiuj ritoj, kaj paganaj kaj kristanaj, kuntreniĝas konvinko pri la postmorta supervivo. Ĉe kristanaj daŭrigantoj de la sama rita funebra ceremonio, tiu ĉi fariĝis okazo de preĝpeto (kaze la matiroj) kaj de propreĝo por la animoj. La sencon de tiu rita ceremonio, ĉe kristanoj, teologie esprimis Tertuliano, kiu unue uzis la sintagmon interim refrigerium (intertempa konsolo) por priskribi la feliĉan staton de la beataj animoj dum ili atendas la lastan juĝon kaj sian definitivan aliron al la paradizo. Tiu esprimoj de Tertuliano estas eĥo de pri vasta debato inter kristanaj verkistoj ĉu la animoj de la forpasintoj devas atendi la eskatologian finiĝon de la tempoj por aliri paradizon aŭ inferon aŭ, male, al la animo estas asignita definitiva postmorta stato tuj post la forpaso.
rdf:langString
The Latin word refrigerium literally means "refreshment", and is the origin of the English noun "refrigerator" (Webster, 1913). In ancient Rome, the word referred specifically to a commemorative meal for the dead consumed in a graveyard. These meals were held on the day of burial, then again on the ninth day after the funeral, and annually thereafter. Early Christians continued the refrigerium ritual, by taking food to gravesites and catacombs in honor of Christian martyrs, as well as relatives. The early Christian theologian Tertullian used the term refrigerium interim to describe a happy state in which the souls of the blessed are refreshed while they await the Last Judgment and their definitive entry into heaven. Later Christian writers referred to a similar, interim state of grace as the "Bosom of Abraham" (a term taken from ). Tertullian's notions of refrigerium were part of a debate on whether the souls of the dead had to await the End of Times and the Last Judgment before their entrance into either heaven or hell, or whether, on the other hand, each soul was assigned its place in the eternal afterlife immediately after death (see particular judgment). In C.S. Lewis's The Great Divorce, the concept is described as "the damned have holidays". In the book, the damned take an excursion to heaven (for refreshment) where they are invited to stay.
rdf:langString
Refrigerium è una parola latina traducibile in "rinfresco". Nell'antica Roma, la parola si riferiva specificamente a un pasto commemorativo per i morti consumato in un cimitero. Questi pasti si tenevano il giorno della sepoltura, poi di nuovo il nono giorno dopo il funerale e successivamente ogni anno. I primi cristiani continuarono il rituale del refrigerium, portando cibo nelle tombe e catacombe in onore dei martiri cristiani, nonché dei parenti. Il teologo paleocristiano Tertulliano usò il termine refrigerium interim per descrivere lo stato felice in cui le anime dei beati si rinfrescano nell'attesa del Giudizio universale e del loro definitivo ingresso in cielo. Scrittori cristiani successivi si riferirono a un simile stato di grazia provvisorio come il "Seno di Abramo" (un termine tratto da Luca 16:22, 23). Le nozioni di refrigerium di Tertulliano erano parte di un dibattito sul fatto che le anime dei morti dovessero attendere la fine dei tempi e il giudizio finale prima di entrare in paradiso o all'inferno, o se, d'altra parte, a ciascuna anima fosse assegnato il suo posto nell'eterno aldilà subito dopo la morte (vedi giudizio particolare).
xsd:nonNegativeInteger
2589
