Ratlines (World War II)
http://dbpedia.org/resource/Ratlines_(World_War_II) an entity of type: Thing
Krysí stezky (angl. Ratlines) je pojmenování pro systém únikových cest, díky němuž nacisté a fašisté prchali z Evropy v závěru druhé světové války. Tyto trasy vedly zejména do Jižní Ameriky, konkrétně do Argentiny, Paraguaye, Brazílie, Uruguaye, Chile a Bolívie. Cílem lidí, snažících se uniknout zodpovědnosti za své činy během války, však byly i destinace ve Spojených státech, Velké Británii, Kanadě a na Středním Východě. Existovaly dvě hlavní trasy: první vedla z Německa do Španělska, a poté do Argentiny; druhá z Německa do Říma a dále přes Janov do Jižní Ameriky.
rdf:langString
Ratlines adalah sebuah sistem rute pelarian orang-orang Nazi dan para fasis lainnya yang melarikan diri dari Eropa pada akhir Perang Dunia II. Rute pelarian tersebut utamanya berujung ke Amerika Latin, terutama Argentina, Paraguay, Kolombia, Brasil, Uruguay, Meksiko, Guatemala, Chili, Ekuador dan Bolivia, serta Swiss. Tujuan lainnya meliputi Australia, Kanada, dan Timur Tengah. Terdapat dua rute utama: pertama dari Jerman ke Spanyol, kemudian Argentina; kedua dari Jerman ke Roma ke Genoa, kemudian Amerika Selatan. Dua rute tersebut berkembang secara independen namun kemudian datang bersamaan untuk kolaborasi.
rdf:langString
랫라인(독일어: rattenlinien, 영어: ratlines) 또는 쥐구멍 라인은 바티칸 교황청이 2차 세계대전 당시 나치 전범을 남미, 아르헨티나 등으로 피신시킨 사업을 말한다.
rdf:langString
شبكات التهريب النازية هي قنوات التسلل التي استخدمها النازيون والفاشيون والأوستاشي الهاربون من أوروبا في نهاية الحرب العالمية الثانية. أدت هذه المسارات بشكل أساسي إلى ملاذات آمنة تقع في أمريكا اللاتينية، ولا سيما الأرجنتين وباراغواي والبرازيل وتشيلي وأيضًا في الشرق الأوسط، لا سيما في مصر وسوريا. قد تضمنت الوجهات الأخرى الولايات المتحدة وكندا. أدولف أيخمان، يوزيف منغيلة، أو أنتي بافليتش هم من بين مجرمي الحرب النازيين الرئيسيين الذين استخدموا هذه القنوات.
rdf:langString
Les ratlines eren rutes de fuga per als nazis i d'altres feixistes que fugien d'Europa al final de la Segona Guerra Mundial. Estaven dirigides principalment cap a refugis segurs a l'Amèrica del Sud, particularment a l'Argentina, Paraguai, Brasil i Xile. Altres destins eres els Estats Units, el Canadà i l'Orient Mitjà. Hi havia dues rutes principals: la primera va ser d'Alemanya a Espanya, per anar a l'Argentina, i la segona d'Alemanya a Roma i a Gènova, per anar a Amèrica del Sud. Eren rutes independents, però van acabar col·laborant.
rdf:langString
Ratlinioj estis sistemoj de eskapaj vojoj por nazioj kaj aliaj faŝistoj fuĝante de Eŭropo ĉe la fino de la 2-a Mondmilito. Tiuj eskapaj vojoj plejparte gvidis direkte al rifuĝejoj en Sudameriko, precipe Argentino, Paragvajo, Brazilo kaj Ĉilio. Aliaj celoj estis Usono, eble ankaŭ Kanado kaj Mezoriento. Ekzistis du precipaj itineroj: la unua iris de Germanio ĝis Hispanio kaj plue al Argentino; la dua de Germanio ĝis Romo, plue al Ĝenovo, tiam al Sudameriko; la du itineroj „evoluis sendepende“ sed fine kuniĝis kunlaborante.
rdf:langString
Rattenlinien (englisch rat lines) war die von US-amerikanischen Geheimdienst- und Militärkreisen geprägte Bezeichnung für Fluchtrouten führender Vertreter des NS-Regimes, Angehöriger der SS und der Ustascha nach dem Ende des Zweiten Weltkrieges. Aufgrund einer aktiven Beteiligung hochrangiger Vertreter der katholischen Kirche an den Fluchtrouten trugen sie bis zur Beteiligung des US-amerikanischen Geheimdienstes den Namen „Klosterrouten“.
rdf:langString
Ratlines (alemanez: Rattenlinien) Bigarren Mundu Gerraren ostean Europatik ihesi zihoazen nazien eta beste faxisten ihesbide sistema bat izan zen. Ihes-bide hauek, batez ere, Latinoamerikako paradisuetara bideratzen ziren, bereziki Argentinan, baina baita Paraguain, Kolonbian, Brasilen, Uruguain, Mexikon, Txilen, Perun, Guatemalan, Ekuadorren eta Bolivian, baita Estatu Batuetan, Espainian eta Suitzan ere. Ospe handiko jakintsuek aho batez Adolf Hitler buruzagi naziak gerraren amaieran Berlinen bere buruaz beste egin zuela uste duten arren, hainbat eta Argentinara ihes egin zuela diote.
rdf:langString
Las rutas de ratas o ratlines por su nombre en inglés, eran sistemas de escape para nazis y otros fascistas que dejaban Europa a finales de la Segunda Guerra Mundial tras la derrota de los países del Eje. Estas rutas de escape terminaban generalmente en paraísos seguros en Sudamérica, particularmente en Argentina, Brasil, Chile, Paraguay y en menor medida Uruguay, Perú y Bolivia. Otros destinos incluían Estados Unidos, Canadá, España y el Medio Oriente.
rdf:langString
Ratlines (German: Rattenlinien) were a system of escape routes for Nazis and other fascists fleeing Europe in the aftermath of World War II. These escape routes mainly led toward havens in Latin America, particularly Argentina, though also Paraguay, Colombia, Brazil, Uruguay, Mexico, Chile, Peru, Guatemala, Ecuador and Bolivia, as well as the United States, Spain and Switzerland. While reputable scholars unanimously consider Nazi leader Adolf Hitler to have committed suicide in Berlin near the end of the war, various conspiracy theories claim that he survived the war and fled to Argentina.
rdf:langString
Les réseaux d’exfiltration nazis (en anglais : ratlines) sont les filières d’exfiltration utilisées par les nazis, les fascistes et les oustachis fuyant l’Europe à la fin de la Seconde Guerre mondiale. Ces filières conduisaient essentiellement vers des abris sûrs situés en Amérique latine, en particulier en Argentine, au Paraguay, au Brésil, au Chili et également au Moyen-Orient, principalement en Égypte et en Syrie. D’autres destinations peuvent avoir inclus les États-Unis et le Canada. Adolf Eichmann, Josef Mengele, ou Ante Pavelić figurent parmi les principaux criminels de guerre nazis ayant utilisé ces filières.
rdf:langString
Le Reti di esfiltrazione naziste furono un sistema di vie di fuga per mezzo del quale, alla fine della seconda guerra mondiale, criminali di guerra nazisti e collaborazionisti fuggirono, in prevalenza verso l'America Latina, per evitare i processi a loro carico in Europa.Le vie di fuga portavano verso "luoghi sicuri" come il Sudamerica, in particolare l'Argentina, ma anche il Paraguay, il Brasile, l'Uruguay, il Cile e la Bolivia. In altri casi i criminali si diressero verso gli Stati Uniti, la Gran Bretagna, il Canada e il Medio Oriente. La prima tappa del viaggio era principalmente la Spagna franchista, da qui ci s'imbarcava per l'Argentina; un'altra via di fuga portava dalla Germania a Roma, quindi a Genova e infine in Sudamerica, per mezzo dell'aiuto anche di alcuni prelati e la presumi
rdf:langString
De rattenlijn is de naam van de route die veel nazi-oorlogsmisdadigers gebruikten om na afloop van de Tweede Wereldoorlog van Europa naar Zuid-Amerika te vluchten. De route liep via Genua in Italië. Daar werden paspoorten en visa verstrekt door een Oostenrijkse bisschop, Alois Hudal, en Giuseppe Siri, de aartsbisschop van Genua. Zij werden beschermd door hoge politici in Oostenrijk, Duitsland en Italië. Ook de Amerikaanse geheime dienst was bij de vluchtlijn betrokken.
rdf:langString
As ratlines (em português, literalmente, linhas de ratos oucaminhos de ratos) eram sistemas de fuga para nazistas e outros fascistas que deixavam a Europa no final da Segunda Guerra Mundial após a derrota das Potências do Eixo. Estas rotas de fuga terminavam geralmente em locais seguros na América do Sul, particularmente na Argentina, Paraguai, Brasil e Chile. Outros destinos incluíam Estados Unidos, Canadá e o Oriente Médio.
rdf:langString
«Пацючі стежки» або «Щурячі стежки» (від англ. «rat lines») — мережа таємних маршрутів евакуації воєнних злочинців — провідних представників нацистського режиму і членів СС, фашистів та усташів з Європи після закінчення Другої світової війни. Шляхи евакуації були облаштовані таємною інфраструктурою підтримки і забезпечення — пунктами для ночівлі, отримання їжі, грошей та фальшивих документів. На території Європи кожен пункт підтримки був розташований від попереднього на відстані в середньому близько 30 км. — так, щоб людина могла дістатися наступного притулку пішки протягом однієї доби.
rdf:langString
«Крысиные тропы» (от англ. rat lines) — термин, бывший в ходу среди американских спецслужб для обозначения системы маршрутов бегства нацистов и фашистов из Европы в конце Второй мировой войны. Эти маршруты вели главным образом в Южную Америку, в частности в Аргентину, Парагвай, Бразилию, Чили. Было два основных маршрута: первый вёл из Германии в Испанию, затем в Южную Америку; второй — из Германии в Рим и Геную, затем в Южную Америку; оба направления создавались независимо друг от друга, но в итоге могли пересекаться.
rdf:langString
rdf:langString
شبكة التهريب النازي
rdf:langString
Ratlines
rdf:langString
Krysí stezky
rdf:langString
Rattenlinien
rdf:langString
Ratlinioj
rdf:langString
Ratlines
rdf:langString
Ratlines
rdf:langString
Réseaux d'exfiltration nazis
rdf:langString
Lorong tikus
rdf:langString
Reti di esfiltrazione naziste
rdf:langString
랫라인
rdf:langString
Rattenlijn
rdf:langString
Ratlines (World War II)
rdf:langString
Ratlines
rdf:langString
Крысиные тропы
rdf:langString
Пацючі стежки
xsd:integer
2196932
xsd:integer
1118550390
rdf:langString
right
rdf:langString
horizontal
rdf:langString
High-ranking fascists and Nazis who escaped Europe via the ratlines after World War II: Ante Pavelić, Adolf Eichmann and Josef Mengele
rdf:langString
Adolf Eichmann, 1942.jpg
rdf:langString
Ante Pavelić StAF W 134 Nr. 026020 Bild 1 .jpg
rdf:langString
Josef Mengele, Auschwitz. Album Höcker .jpg
xsd:integer
400
rdf:langString
شبكات التهريب النازية هي قنوات التسلل التي استخدمها النازيون والفاشيون والأوستاشي الهاربون من أوروبا في نهاية الحرب العالمية الثانية. أدت هذه المسارات بشكل أساسي إلى ملاذات آمنة تقع في أمريكا اللاتينية، ولا سيما الأرجنتين وباراغواي والبرازيل وتشيلي وأيضًا في الشرق الأوسط، لا سيما في مصر وسوريا. قد تضمنت الوجهات الأخرى الولايات المتحدة وكندا. أدولف أيخمان، يوزيف منغيلة، أو أنتي بافليتش هم من بين مجرمي الحرب النازيين الرئيسيين الذين استخدموا هذه القنوات. تدين سلالات الهاربين بجزء من سمعتها السيئة إلى الرواية التي نشرها الروائي فريدريك فورسيث باسم ملف أوديسا . الواقع هو أكثر واقعية وأكثر تعقيدًا: لعبت الحكومات والمؤسسات الدولية دورًا أهم من المنظمات السرية.
rdf:langString
Les ratlines eren rutes de fuga per als nazis i d'altres feixistes que fugien d'Europa al final de la Segona Guerra Mundial. Estaven dirigides principalment cap a refugis segurs a l'Amèrica del Sud, particularment a l'Argentina, Paraguai, Brasil i Xile. Altres destins eres els Estats Units, el Canadà i l'Orient Mitjà. Hi havia dues rutes principals: la primera va ser d'Alemanya a Espanya, per anar a l'Argentina, i la segona d'Alemanya a Roma i a Gènova, per anar a Amèrica del Sud. Eren rutes independents, però van acabar col·laborant. Una d'aquestes línies de rates, popularitzada per l'obra Dossier Odessa de Frederick Forsyth, era administrada per l'organització ODESSA, xarxa d'exmembres de la SS organitzada per Otto Skorzeny. No obstant això, investigacions més recents han demostrat que el rol d'aquesta organització en la fugida de criminals de guerra nazis va ser limitat.
rdf:langString
Krysí stezky (angl. Ratlines) je pojmenování pro systém únikových cest, díky němuž nacisté a fašisté prchali z Evropy v závěru druhé světové války. Tyto trasy vedly zejména do Jižní Ameriky, konkrétně do Argentiny, Paraguaye, Brazílie, Uruguaye, Chile a Bolívie. Cílem lidí, snažících se uniknout zodpovědnosti za své činy během války, však byly i destinace ve Spojených státech, Velké Británii, Kanadě a na Středním Východě. Existovaly dvě hlavní trasy: první vedla z Německa do Španělska, a poté do Argentiny; druhá z Německa do Říma a dále přes Janov do Jižní Ameriky.
rdf:langString
Ratlinioj estis sistemoj de eskapaj vojoj por nazioj kaj aliaj faŝistoj fuĝante de Eŭropo ĉe la fino de la 2-a Mondmilito. Tiuj eskapaj vojoj plejparte gvidis direkte al rifuĝejoj en Sudameriko, precipe Argentino, Paragvajo, Brazilo kaj Ĉilio. Aliaj celoj estis Usono, eble ankaŭ Kanado kaj Mezoriento. Ekzistis du precipaj itineroj: la unua iris de Germanio ĝis Hispanio kaj plue al Argentino; la dua de Germanio ĝis Romo, plue al Ĝenovo, tiam al Sudameriko; la du itineroj „evoluis sendepende“ sed fine kuniĝis kunlaborante. Ratlinioj famiĝis per la „“ (laŭ la samtitola romano de Frederick Forsyth), kiu priskribis tiun apartan ratlinion prizorgita de ODESO (ODESSA - akronimo laŭ la germana „Organisation der ehemaligen SS-Angehörigen“; organizo de iamaj SS-anoj), reto organizita fare de Otto Skorzeny.
rdf:langString
Rattenlinien (englisch rat lines) war die von US-amerikanischen Geheimdienst- und Militärkreisen geprägte Bezeichnung für Fluchtrouten führender Vertreter des NS-Regimes, Angehöriger der SS und der Ustascha nach dem Ende des Zweiten Weltkrieges. Aufgrund einer aktiven Beteiligung hochrangiger Vertreter der katholischen Kirche an den Fluchtrouten trugen sie bis zur Beteiligung des US-amerikanischen Geheimdienstes den Namen „Klosterrouten“. Die Fluchtrouten führten über Italien (meist von Südtirol nach Genua) oder über Spanien (das unter Herrschaft des mit Hitler verbündeten Diktators Franco stand) nach Südamerika und dort hauptsächlich nach Argentinien, wo Juan Perón, ein Sympathisant faschistischer Bewegungen, 1946 die Präsidentschaftswahlen gewann, aber auch in Länder der arabischen Welt. Über diese Routen gelang es nach dem Zweiten Weltkrieg einer großen Zahl von NS-Tätern, Faschisten und Kollaborateuren aus verschiedenen europäischen Ländern, einer strafrechtlichen Verfolgung zu entgehen. Eine Besonderheit stellte die Rattenlinie Nord dar, da diese nicht aus Europa heraus führte, sondern nach Schleswig-Holstein in Richtung Flensburg verlief, wo im Mai 1945 der Sonderbereich Mürwik mit der letzten Reichsregierung entstand.
rdf:langString
Ratlines (alemanez: Rattenlinien) Bigarren Mundu Gerraren ostean Europatik ihesi zihoazen nazien eta beste faxisten ihesbide sistema bat izan zen. Ihes-bide hauek, batez ere, Latinoamerikako paradisuetara bideratzen ziren, bereziki Argentinan, baina baita Paraguain, Kolonbian, Brasilen, Uruguain, Mexikon, Txilen, Perun, Guatemalan, Ekuadorren eta Bolivian, baita Estatu Batuetan, Espainian eta Suitzan ere. Bi bide nagusi zeuden: lehenengoa Alemaniatik Espainiara zihoan, gero Argentinara; bigarrena Alemaniatik Erromara Genovara, gero Hego Amerikara. Bi ibilbideak modu independentean garatu ziren baina azkenean elkartu ziren. Ratlineak Eliza Katolikoko klero polemiko batzuek lagundu zituzten, eta geroago erabili zituzten. Ospe handiko jakintsuek aho batez Adolf Hitler buruzagi naziak gerraren amaieran Berlinen bere buruaz beste egin zuela uste duten arren, hainbat eta Argentinara ihes egin zuela diote.
rdf:langString
Les réseaux d’exfiltration nazis (en anglais : ratlines) sont les filières d’exfiltration utilisées par les nazis, les fascistes et les oustachis fuyant l’Europe à la fin de la Seconde Guerre mondiale. Ces filières conduisaient essentiellement vers des abris sûrs situés en Amérique latine, en particulier en Argentine, au Paraguay, au Brésil, au Chili et également au Moyen-Orient, principalement en Égypte et en Syrie. D’autres destinations peuvent avoir inclus les États-Unis et le Canada. Adolf Eichmann, Josef Mengele, ou Ante Pavelić figurent parmi les principaux criminels de guerre nazis ayant utilisé ces filières. Les ratlines doivent une partie de leur notoriété au thriller publié par le romancier Frederick Forsyth sous le nom de The Odessa File (Le Dossier Odessa). La réalité est à la fois plus prosaïque et plus complexe : des gouvernements et des institutions internationales ont joué un rôle plus important que les organisations secrètes.
rdf:langString
Las rutas de ratas o ratlines por su nombre en inglés, eran sistemas de escape para nazis y otros fascistas que dejaban Europa a finales de la Segunda Guerra Mundial tras la derrota de los países del Eje. Estas rutas de escape terminaban generalmente en paraísos seguros en Sudamérica, particularmente en Argentina, Brasil, Chile, Paraguay y en menor medida Uruguay, Perú y Bolivia. Otros destinos incluían Estados Unidos, Canadá, España y el Medio Oriente. Una de estas líneas de ratas, que fue hecha famosa por el thriller de Frederick Forsyth The Odessa File (El documento Odessa), era administrada por la Organización ODESSA (Organisation der ehemaligen SS-Angehörigen, "Organización de ex miembros de las SS"), red organizada por Otto Skorzeny. Sin embargo, investigaciones más recientes han demostrado que el rol de dicha organización en la huida de un gran número de criminales de guerra nazis fue limitado.
rdf:langString
Ratlines (German: Rattenlinien) were a system of escape routes for Nazis and other fascists fleeing Europe in the aftermath of World War II. These escape routes mainly led toward havens in Latin America, particularly Argentina, though also Paraguay, Colombia, Brazil, Uruguay, Mexico, Chile, Peru, Guatemala, Ecuador and Bolivia, as well as the United States, Spain and Switzerland. There were two primary routes: the first went from Germany to Spain, then Argentina; the second from Germany to Rome to Genoa, then South America. The two routes developed independently but eventually came together. The ratlines were supported by some controversial clergy of the Catholic Church, and later used by the United States Intelligence officers. While reputable scholars unanimously consider Nazi leader Adolf Hitler to have committed suicide in Berlin near the end of the war, various conspiracy theories claim that he survived the war and fled to Argentina.
rdf:langString
Ratlines adalah sebuah sistem rute pelarian orang-orang Nazi dan para fasis lainnya yang melarikan diri dari Eropa pada akhir Perang Dunia II. Rute pelarian tersebut utamanya berujung ke Amerika Latin, terutama Argentina, Paraguay, Kolombia, Brasil, Uruguay, Meksiko, Guatemala, Chili, Ekuador dan Bolivia, serta Swiss. Tujuan lainnya meliputi Australia, Kanada, dan Timur Tengah. Terdapat dua rute utama: pertama dari Jerman ke Spanyol, kemudian Argentina; kedua dari Jerman ke Roma ke Genoa, kemudian Amerika Selatan. Dua rute tersebut berkembang secara independen namun kemudian datang bersamaan untuk kolaborasi.
rdf:langString
Le Reti di esfiltrazione naziste furono un sistema di vie di fuga per mezzo del quale, alla fine della seconda guerra mondiale, criminali di guerra nazisti e collaborazionisti fuggirono, in prevalenza verso l'America Latina, per evitare i processi a loro carico in Europa.Le vie di fuga portavano verso "luoghi sicuri" come il Sudamerica, in particolare l'Argentina, ma anche il Paraguay, il Brasile, l'Uruguay, il Cile e la Bolivia. In altri casi i criminali si diressero verso gli Stati Uniti, la Gran Bretagna, il Canada e il Medio Oriente. La prima tappa del viaggio era principalmente la Spagna franchista, da qui ci s'imbarcava per l'Argentina; un'altra via di fuga portava dalla Germania a Roma, quindi a Genova e infine in Sudamerica, per mezzo dell'aiuto anche di alcuni prelati e la presumibile connivenza del Vaticano e assenso degli Stati Uniti. Le due vie furono organizzate "indipendentemente" ma alla fine ci fu un coordinamento.
rdf:langString
랫라인(독일어: rattenlinien, 영어: ratlines) 또는 쥐구멍 라인은 바티칸 교황청이 2차 세계대전 당시 나치 전범을 남미, 아르헨티나 등으로 피신시킨 사업을 말한다.
rdf:langString
De rattenlijn is de naam van de route die veel nazi-oorlogsmisdadigers gebruikten om na afloop van de Tweede Wereldoorlog van Europa naar Zuid-Amerika te vluchten. De route liep via Genua in Italië. Daar werden paspoorten en visa verstrekt door een Oostenrijkse bisschop, Alois Hudal, en Giuseppe Siri, de aartsbisschop van Genua. Zij werden beschermd door hoge politici in Oostenrijk, Duitsland en Italië. Ook de Amerikaanse geheime dienst was bij de vluchtlijn betrokken. Andere bronnen noemen niet het Vaticaan, maar het Rode Kruis dat verantwoordelijk is geweest voor het verzorgen van reispapieren voor Josef Mengele. Die zou bij het Rode Kruis (na zijn ontsnapping) het z.g. Rode Kruis-paspoort hebben aangevraagd met een valse identiteit. Omdat vlak na de oorlog de chaos compleet was, was het Rode Kruis noch het Vaticaan of welke instantie dan ook in staat om de persoonsgegevens van oorlogsmisdadigers na te trekken. Daarbij moet worden aangetekend, dat de werkelijke omvang van de oorlogsmisdaden in de concentratiekampen pas later, tijdens het Proces van Neurenberg, duidelijk werd. Via de rattenlijn vluchtten vele duizenden oorlogsmisdadigers, onder wie Klaus Barbie, Gerhard Bohne, Alois Brunner, Adolf Eichmann, Josef Mengele, Ante Pavelić, Walter Kutschmann, Erich Priebke, Dinko Šakić, Walter Rauff, , Franz Stangl, Gustav Wagner en Friedrich Warzok. Er waren ook Nederlandse namen, zoals Abraham Kipp, Willem Sassen, Alfons Sassen, , Jan Olij en Andries Riphagen, die vanuit Nederland, België, Ierland, Zwitserland of Spanje uitweken naar Argentinië, Ecuador of Bolivia. De meesten vertrokken per boot, een aantal vloog direct door op Brazilië en vervolgens naar Buenos Aires. Op 1 mei 2007 maakte luchtvaarthistoricus bekend, dat de KLM vlak na de Tweede Wereldoorlog hielp om gevluchte nazi's te laten overvliegen naar Zuid-Amerika. Velen vluchtten zo via Zwitserland naar Uruguay en Argentinië. De KLM was echter in 1946 gewaarschuwd alert te zijn op voortvluchtige nazi's tussen de passagiers.
rdf:langString
«Крысиные тропы» (от англ. rat lines) — термин, бывший в ходу среди американских спецслужб для обозначения системы маршрутов бегства нацистов и фашистов из Европы в конце Второй мировой войны. Эти маршруты вели главным образом в Южную Америку, в частности в Аргентину, Парагвай, Бразилию, Чили. Было два основных маршрута: первый вёл из Германии в Испанию, затем в Южную Америку; второй — из Германии в Рим и Геную, затем в Южную Америку; оба направления создавались независимо друг от друга, но в итоге могли пересекаться. Одна из «крысиных троп», ставшая знаменитой после появления триллера Фредерика Форсайта «Досье ODESSA», была проложена сетью организации ODESSA (нем. Organisation der ehemaligen SS-Angehörigen; «Организация бывших членов СС»), в создании которой подозревали Отто Скорцени.
rdf:langString
As ratlines (em português, literalmente, linhas de ratos oucaminhos de ratos) eram sistemas de fuga para nazistas e outros fascistas que deixavam a Europa no final da Segunda Guerra Mundial após a derrota das Potências do Eixo. Estas rotas de fuga terminavam geralmente em locais seguros na América do Sul, particularmente na Argentina, Paraguai, Brasil e Chile. Outros destinos incluíam Estados Unidos, Canadá e o Oriente Médio. Uma destas, que foi feita famosa pelo filme de Frederick Forsyth "The Odessa File", era administrada pela ODESSA (Organisation der ehemaligen SS-Angehörigen, Organização de ex membros da SS), rede organizada por Otto Skorzeny. Talvez os governos nacionais, clérigos e diversas instituições internacionais tenham desempenhado um papel importante na criação das ratlines.
rdf:langString
«Пацючі стежки» або «Щурячі стежки» (від англ. «rat lines») — мережа таємних маршрутів евакуації воєнних злочинців — провідних представників нацистського режиму і членів СС, фашистів та усташів з Європи після закінчення Другої світової війни. Шляхи евакуації були облаштовані таємною інфраструктурою підтримки і забезпечення — пунктами для ночівлі, отримання їжі, грошей та фальшивих документів. На території Європи кожен пункт підтримки був розташований від попереднього на відстані в середньому близько 30 км. — так, щоб людина могла дістатися наступного притулку пішки протягом однієї доби. Таємні маршрути починались в Німеччині та Австрії і пролягали головним чином через Італію та Іспанію, і далі вели в Південну Америку — в основному в Аргентину, але також в країни Аравії та США. Ними після Другої світової війни вдалося втекти та уникнули переслідування суду і покарання великій кількості нацистських військових злочинців, фашистів та колабораціоністів з різних країн Європи.Значну роль у таємній допомозі втікачам зіграла «Організація колишніх членів СС» (нім. Organisation der ehemaligen SS-Angehörigen, ODESSA), створена Отто Скорцені. Важливу допомогу втікачі-нацисти одержали від Ватикану. Також мережу використовували для вивозу потрібним їм нациських злочинців спецслужби США . Термін «Пацючі стежки» народився в надрах американською розвідки та військових кіл. У зв'язку з активною участю в евакуації високопосадових представників католицької церкви, в американській розвідці вони також отримали назву «Монастирські маршрути». Після процесу над Ейхманом існування мережі стало відоме широкій світовій громадськості, а після розсекречування архівних документів американських спецслужб в 1960-х роках, термін потрапив у журналістику та політичну публіцистику.
xsd:nonNegativeInteger
37681
