Pudgalavada
http://dbpedia.org/resource/Pudgalavada an entity of type: WikicatNikayaSchools
The Pudgalavāda (Sanskrit; English: "Personalism"; Pali: Puggalavāda; Chinese: 補特伽羅論者; pinyin: Bǔtèjiāluō Lùnzhě) was a Buddhist philosophical view and also refers to a group of Nikaya Buddhist schools (mainly known as Vātsīputrīyas) that arose from the Sthavira nikāya. The school is believed to have been founded by the elder Vātsīputra in the third century BCE. They were a widely influential school in India and became particularly popular during the reign of emperor Harshavadana (606–647 CE). Harsha's sister Rajyasri was said to have joined the school as a nun. According to Dan Lusthaus, they were "one of the most popular mainstream Buddhist sects in India for more than a thousand years."
rdf:langString
Pudgalavādin (sanskrit ; pāli : puggalavādin), « individualistes », désigne plusieurs courants du bouddhisme ancien non-mahayana; notamment deux des dix-huit écoles anciennes:
* L'école Sammitīya (pāli : Sammitī ou Sammatiyā)
* L'école Vātsiputriya (pāli : Vajjiputtakā). Pour les pudgalavādin, l'individu n'est pas similaire aux traditionnels cinq agrégats (skandha), il existe une individualité distincte (pudgala) qui revêt des formes diverses dans des renaissances successives. Les pudgalavādin s'opposent aux skandhavādin pour lesquels il n'y a pas d'individualité en dehors des cinq agrégats.
rdf:langString
Pudgalavāda (Sânscrito; pāli: Puggalavada; chinês tradicional: 補特伽羅論者; pinyin: Bǔtèjiāluō Lùnzhě) ou a escola "Personalista" do Budismo, foi uma das primeiras escolas budistas na Índia, que surgiram do ramo sthavira nikāya, por volta de 280 AEC. Os grupos de destaque classificados como Pudgalavāda incluem o e o .
rdf:langString
Pudgalavada var en term som användes för att referera till flera tidiga buddhistiska inriktningar i Indien, såsom och . Inriktningarna menade att det fanns en oförklarbar "person" som är varken permanent eller impermanent. De menade att denna "person" var vad som ansamlade karma och återföddes liv efter liv. Denna ståndpunkt mottog extremt bred kritik från övriga buddhistiska inriktningar. Dessa inriktningar finns inte längre kvar.
rdf:langString
補特伽羅論者（梵文：Pudgalavāda，Pudgalavādins），或譯補特伽羅派，佛教阿毘達摩術語，最早由說一切有部提出，是支持「有補特伽羅」的宗派的合稱。說一切有部迦多衍尼子《發智論》主張「無補特伽羅」。後來《識身論》自稱性空派，將支持「有補特伽羅」的宗派概括統稱為補特伽羅派。其中的宗派，包括了主張「補特伽羅自體實有」的犢子部及其支派正量部等，和認為「有勝義補特伽羅」的說轉部等。赤銅鍱部《論事》也批判了補特伽羅派。 大乘佛教許多宗派在「無人我亦無法我」的無我綱領下對補特伽羅派進行批判。
rdf:langString
Die Pudgalavāda war eine von (3. Jh. v. Chr.) gegründete Schule des Buddhismus. Von der offiziellen Lehre abweichend, soll Vatsiputra versucht haben, den Begriff der »Person« (Sanskrit: pudgala) als eigene Realität in die Lehre einzubringen. Die Person als solche setzt sich zwar aus ihren körperlichen Teilen zusammen, hat aber darüber hinaus als Ganzheit eine eigene, darüber hinausgehende Existenz. Weil diese These der allgemeinen Lehre vom Nicht-Selbst widersprach, wurde die Pudgalavāda von anderen orthodoxen Schulen abgelehnt. Dennoch entfaltete sie sich zu großer Blüte und konnte sich bis ins 7. Jh. behaupten. Ihr wichtigster Zweig war die , die zu Beginn des 7. Jh. die größte buddhistische Schule in Indien war. Der Pudgalavada erlosch mit dem Erstarken der brahmanischen (hinduistische
rdf:langString
Pudgalavāda (sánscrito; "Personalismo"; Pali: Puggalavāda; chino: 補特伽羅論者, pinyin: Bǔtèjiāluō Lùnzhě) fue un punto de vista filosófico budista y también se refiere a un grupo de escuelas budistas (también conocidas como Vātsīputrīyas) que surgieron de la orden Sthavira. Se cree que la escuela fue fundada por el anciano Vātsīputra en el siglo III a. C. Era una escuela muy influyente en la India y fueron particularmente populares durante el reinado del emperador Jarshavardhana (606 - 647 CE). Se dice que la hermana de Jarsha, Rajyasri, se unió a la escuela como monja. Según el profesor Dan Lusthaus, fueron «una de las sectas budistas más populares de la India durante más de mil años».
rdf:langString
Pudgalavāda lub personaliści to szkoła buddyjska, która wyodrębniła się z ortodoksyjnej szkoły sthaviravādy około 280 roku p.n.e. Znana jest także jako watsiputrija od miana swego twórcy . Szkoła powstała w Awanti. Istniała również w Sarnath (IV wiek) i Mathurze (V wiek). Prawie wszystkie oryginalne teksty pudgalavādy zaginęły. Zachowały się jedynie dwa fragmenty ich świętych tekstów stanowiące kanon pudgalavādy. Idee szkoły znamy głównie z polemik zawartych w źródłach sanskryckich i chińskich.
rdf:langString
Ватсипутрия (санскр. vâtsîputriya — (школа) сыновей Ватсы) — влиятельная ветвь стхавиравады, консолидировавшаяся в начале III в. до н. э. Согласно А. Баро, её дальнейшие ответвления — , , самматии и шаннагарики — обособились около I в. н. э., согласно некоторым буддологам, ватсипутрии, наоборот, отделились от самматиев.О степени влияния ватсипутрии свидетельствует уже тот факт, что буддийская ортодоксия во главе с Тиссой Моггалипуттой решительно выступила против её основной доктрины — учения о квазиперсоне-пудгале. Трансмигрирующая квазиперсона, признаваемая ватсипутриями помимо скандх, составляющих «призрачного индивида», была призвана принять на себя функцию нити, на которой держатся эти «динамические слои» дхарм, и объяснить действие кармического воздаяния. Все остальные буддийские школ
rdf:langString
rdf:langString
Pudgalavada
rdf:langString
Pudgalavada
rdf:langString
Pudgalavādin
rdf:langString
Pudgalavada
rdf:langString
Pudgalavada
rdf:langString
Pudgalavada
rdf:langString
Ватсипутрия
rdf:langString
Pudgalavada
rdf:langString
補特伽羅論者
xsd:integer
576579
xsd:integer
1123366539
rdf:langString
yes
rdf:langString
正量部
rdf:langString
Bǔtèjiāluō Lùnzhě
rdf:langString
Zhèngliàng Bù
rdf:langString
補特伽羅論者
rdf:langString
The five aggregates are truly burdens, and the burden-carrier is the person. Taking up the burden is suffering in the world, Laying the burden down is blissful.
rdf:langString
Bhārā have pañcakkhandhā, bhārahāro ca puggalo; Bhārādānaṁ dukhaṁ loke, bhāranikkhepanaṁ sukhaṁ.
rdf:langString
Die Pudgalavāda war eine von (3. Jh. v. Chr.) gegründete Schule des Buddhismus. Von der offiziellen Lehre abweichend, soll Vatsiputra versucht haben, den Begriff der »Person« (Sanskrit: pudgala) als eigene Realität in die Lehre einzubringen. Die Person als solche setzt sich zwar aus ihren körperlichen Teilen zusammen, hat aber darüber hinaus als Ganzheit eine eigene, darüber hinausgehende Existenz. Weil diese These der allgemeinen Lehre vom Nicht-Selbst widersprach, wurde die Pudgalavāda von anderen orthodoxen Schulen abgelehnt. Dennoch entfaltete sie sich zu großer Blüte und konnte sich bis ins 7. Jh. behaupten. Ihr wichtigster Zweig war die , die zu Beginn des 7. Jh. die größte buddhistische Schule in Indien war. Der Pudgalavada erlosch mit dem Erstarken der brahmanischen (hinduistischen) Gegenmission und dem allmählichen Niedergang des Buddhismus in Indien. Die Lehren der Pudgalavāda sind nur in wenigen chinesischen Texten sowie in einigen kritischen Stellungnahmen anderer Schulen erhalten.
rdf:langString
Pudgalavāda (sánscrito; "Personalismo"; Pali: Puggalavāda; chino: 補特伽羅論者, pinyin: Bǔtèjiāluō Lùnzhě) fue un punto de vista filosófico budista y también se refiere a un grupo de escuelas budistas (también conocidas como Vātsīputrīyas) que surgieron de la orden Sthavira. Se cree que la escuela fue fundada por el anciano Vātsīputra en el siglo III a. C. Era una escuela muy influyente en la India y fueron particularmente populares durante el reinado del emperador Jarshavardhana (606 - 647 CE). Se dice que la hermana de Jarsha, Rajyasri, se unió a la escuela como monja. Según el profesor Dan Lusthaus, fueron «una de las sectas budistas más populares de la India durante más de mil años». La secta Pudgalavāda más prominente fueron los Saṃmitīyas, especialmente en Sindh y en Guyarat durante la dinastía Maitraka (470-788 dC). La epigrafía también ha establecido la existencia de comunidades Saṃmitīya en Mathura y Sarnath entre los siglos II y IV. El historiador tibetano Buton Rinchen dice que los Saṃmitīyas usaban el idioma apabhraṃśa. En el siglo IV, esta escuela se había vuelto tan influyente que reemplazaron a la escuela Sarvastivada en Sarnath como la escuela más prominente. En la época del rey Jarsha en el siglo séptimo, eran la escuela de budismo temprano más grande de la India. Su centro de aprendizaje en la universidad de Valabhi en Guyarat siguió siendo un lugar importante para el estudio del budismo temprano hasta el siglo VIII. I-tsing, quien visitó Gujarat en 670 CE, notó que los Saṃmitīyas tenían el mayor número de seguidores en el oeste de la India y que el centro de aprendizaje en Valabhi rivalizaba con el de Nalanda.
rdf:langString
The Pudgalavāda (Sanskrit; English: "Personalism"; Pali: Puggalavāda; Chinese: 補特伽羅論者; pinyin: Bǔtèjiāluō Lùnzhě) was a Buddhist philosophical view and also refers to a group of Nikaya Buddhist schools (mainly known as Vātsīputrīyas) that arose from the Sthavira nikāya. The school is believed to have been founded by the elder Vātsīputra in the third century BCE. They were a widely influential school in India and became particularly popular during the reign of emperor Harshavadana (606–647 CE). Harsha's sister Rajyasri was said to have joined the school as a nun. According to Dan Lusthaus, they were "one of the most popular mainstream Buddhist sects in India for more than a thousand years."
rdf:langString
Pudgalavādin (sanskrit ; pāli : puggalavādin), « individualistes », désigne plusieurs courants du bouddhisme ancien non-mahayana; notamment deux des dix-huit écoles anciennes:
* L'école Sammitīya (pāli : Sammitī ou Sammatiyā)
* L'école Vātsiputriya (pāli : Vajjiputtakā). Pour les pudgalavādin, l'individu n'est pas similaire aux traditionnels cinq agrégats (skandha), il existe une individualité distincte (pudgala) qui revêt des formes diverses dans des renaissances successives. Les pudgalavādin s'opposent aux skandhavādin pour lesquels il n'y a pas d'individualité en dehors des cinq agrégats.
rdf:langString
Pudgalavāda (Sânscrito; pāli: Puggalavada; chinês tradicional: 補特伽羅論者; pinyin: Bǔtèjiāluō Lùnzhě) ou a escola "Personalista" do Budismo, foi uma das primeiras escolas budistas na Índia, que surgiram do ramo sthavira nikāya, por volta de 280 AEC. Os grupos de destaque classificados como Pudgalavāda incluem o e o .
rdf:langString
Pudgalavāda lub personaliści to szkoła buddyjska, która wyodrębniła się z ortodoksyjnej szkoły sthaviravādy około 280 roku p.n.e. Znana jest także jako watsiputrija od miana swego twórcy . Szkoła powstała w Awanti. Istniała również w Sarnath (IV wiek) i Mathurze (V wiek). Prawie wszystkie oryginalne teksty pudgalavādy zaginęły. Zachowały się jedynie dwa fragmenty ich świętych tekstów stanowiące kanon pudgalavādy. Idee szkoły znamy głównie z polemik zawartych w źródłach sanskryckich i chińskich. Sthaviravāda interpretowała naukę o anatta ("nie-ja") jako brak ego - wszystko co uznajemy za "ja" (obiekt podlegający zmianom, istota, która transmigruje) jest jedynie zbiorem khandh (agregatów). Natomiast pudgalavāda twierdziła, że skoro nie ma atmana (duszy, ja) to istnieje (sanskr. pud + gal = asymilacja i oddzielenie - istota) lub "osoba" która ani nie jest tym samym ani niczym innym niż kandhy. Jest ona różna od uwarunkowanego (sanskr. samskryta), jak i nieuwarunkowanego (sanskr. asamskryta), czyli nirwany. Miał to być nośnik ponownego narodzenia, zawierający w sobie karmana, podstawę uformowania kształtu nowych narodzin. Pudgala miała też istnieć w nirwanie. Zwolennicy tej teorii twierdzili, że bez istnienia takiej osoby nie jest możliwe wyjaśnienie karmy, ponownych narodzin i nirwany. Tym samym akceptowali ideę hinduskiej "jaźni" (atmana), która jako pudgala transmigruje z żywota na żywot w cyklu odrodzeń (samsara). Uważali oni, że Istota nie jest tylko umownym opisem pięciu agregatów. Natomiast "ja" jest subtelną rzeczywistością która jako organiczna całość zawiera w sobie pięć agregatów lecz nie jest tym samym ani nie jest różna od nich. Istota jest dla agregatów tym samym czym ogień dla paliwa. Istota nie jest ani wieczna, ani nieuwarunkowana, ani anihilowana. jednak "istota" (podobnie jak świadomość) nie jest postrzegana jako prawdziwa. Takowe nie są również dharmy (kategorie rzeczywistości) i procesy omawiane w literaturze Abhidharmy. Zatem samsara jest dla nirwany tym czym paliwo dla ognia: ani tym samym ani czymś innym (to miało wpływ na późniejszą filozofię mahajany). Wprowadzili oni nową kategorię pojęcia "istoty" do Abhidharmy jako "ostateczne i umowne istnienie". Tą kategorią jest "relatywne istnienie". Tym samym przyjmują oni istnienie stanu pośredniego między śmiercią a ponownymi narodzinami.
rdf:langString
Pudgalavada var en term som användes för att referera till flera tidiga buddhistiska inriktningar i Indien, såsom och . Inriktningarna menade att det fanns en oförklarbar "person" som är varken permanent eller impermanent. De menade att denna "person" var vad som ansamlade karma och återföddes liv efter liv. Denna ståndpunkt mottog extremt bred kritik från övriga buddhistiska inriktningar. Dessa inriktningar finns inte längre kvar.
rdf:langString
Ватсипутрия (санскр. vâtsîputriya — (школа) сыновей Ватсы) — влиятельная ветвь стхавиравады, консолидировавшаяся в начале III в. до н. э. Согласно А. Баро, её дальнейшие ответвления — , , самматии и шаннагарики — обособились около I в. н. э., согласно некоторым буддологам, ватсипутрии, наоборот, отделились от самматиев.О степени влияния ватсипутрии свидетельствует уже тот факт, что буддийская ортодоксия во главе с Тиссой Моггалипуттой решительно выступила против её основной доктрины — учения о квазиперсоне-пудгале. Трансмигрирующая квазиперсона, признаваемая ватсипутриями помимо скандх, составляющих «призрачного индивида», была призвана принять на себя функцию нити, на которой держатся эти «динамические слои» дхарм, и объяснить действие кармического воздаяния. Все остальные буддийские школы выступили против новшества, увидев в нём, и не без основания, поиск компромисса с брахманистской концепцией Атмана. Дискуссией с учением ватсипутриев о квазиперсоне-пудгале открывается древний Катхаваттху, ядро которого восходит, вероятно, ко времени после Третьего буддийского собора (вторая половина III в. до н. э.).Кроме того, ватсипутрии, подобно сарвастивадинам, считали, что архат подвержен падению и что «еретики» также могут достичь сверхъестественного состояния. Центром школы Ватсипутрия являлся район Аванти. В период правления Харши (IV в. н. э.) ей покровительствовали члены семьи этого правителя. Таранатха отмечает, что Ватсипутрия просуществовала вплоть до начала правления царей династии Пала (IX в. н. э.).
rdf:langString
補特伽羅論者（梵文：Pudgalavāda，Pudgalavādins），或譯補特伽羅派，佛教阿毘達摩術語，最早由說一切有部提出，是支持「有補特伽羅」的宗派的合稱。說一切有部迦多衍尼子《發智論》主張「無補特伽羅」。後來《識身論》自稱性空派，將支持「有補特伽羅」的宗派概括統稱為補特伽羅派。其中的宗派，包括了主張「補特伽羅自體實有」的犢子部及其支派正量部等，和認為「有勝義補特伽羅」的說轉部等。赤銅鍱部《論事》也批判了補特伽羅派。 大乘佛教許多宗派在「無人我亦無法我」的無我綱領下對補特伽羅派進行批判。
xsd:nonNegativeInteger
27616
