Pragmatic maxim
http://dbpedia.org/resource/Pragmatic_maxim
プラグマティズムの格率（プラグマティズムのかくりつ、英: maxim of pragmatism）はチャールズ・サンダース・パースが定式化した論理学の格率で、プラグマティックな格率（pragmatic maxim）ないしはプラグマティシズムの格率（maxim of pragmaticism）として知られてもいる。この格率は、論理学という規範学において規範的勧告あるいは統制的原理の役割を果たし、思考という行為がそれの目的を達成するように導く働きをし、「理解の明確さを獲得する」という最善の仕方でわれわれに勧告をする。
rdf:langString
Die Pragmatische Maxime ist ein Grundsatz, den Charles S. Peirce formuliert hat, um eine wesentliche Perspektive seiner Philosophie zu beschreiben. Mit der Bezeichnung Maxime lehnte er sich bewusst an Kant an, um den normativen Charakter seiner Bestimmung zu verdeutlichen. Die Funktion dieser Maxime ist es, Klarheit über die Bedeutung eines Begriffs zu erlangen.
rdf:langString
La máxima pragmática, también conocida como máxima del pragmatismo, es una máxima lógica formulada por Charles Sanders Peirce. Se utiliza como recomendación normativa o como principio regulador en la ciencia normativa de la Lógica, y su función es guiar el pensamiento hacia el logro de su propósito, considerando la manera óptima de alcanzar la claridad en la comprensión. He aquí un fragmento de la declaración original, escrita en 1878 en inglés, junto con su traducción al español:
rdf:langString
The pragmatic maxim, also known as the maxim of pragmatism or the maxim of pragmaticism, is a maxim of logic formulated by Charles Sanders Peirce. Serving as a normative recommendation or a regulative principle in the normative science of logic, its function is to guide the conduct of thought toward the achievement of its purpose, advising on an optimal way of "attaining clearness of apprehension". Here is its original 1878 statement in English when it was not yet named:
rdf:langString
Een maxime (van het Engelse maxim, "stelregel", "spreuk") is een richtlijn die taalgebruikers meestal zonder het te beseffen volgen als ze een gesprek voeren. De taalkundige onderscheidt vier maximes bij een gesprek dat verloopt volgens het zogeheten coöperatief principe. De vier maximes van Grice met de daaronder vallende sub-maximes zijn: Volgens Grice gaat de toehoorder er altijd van uit dat de spreker zich houdt aan het coöperatieprincipe, ook als wat de spreker zegt in strijd lijkt te zijn met de maximes. Voorbeeld. Een spreker zegt:
rdf:langString
Максима прагматизма, известная также как прагматистская или прагматическая максима, — максима логики, сформулированная американским философом Чарльзом Пирсом, служащая в качестве нормативной рекомендации или регулирующего принципа, которым, по мнению Пирса, следует руководствоваться в размышлениях и советах об оптимальном пути достижения ясности и понимания. Положена в основу философии прагматизма. Известно несколько формулировок, изложенных ниже.
rdf:langString
rdf:langString
Pragmatische Maxime
rdf:langString
Máxima pragmática
rdf:langString
プラグマティズムの格率
rdf:langString
Pragmatic maxim
rdf:langString
Maxime (taalkunde)
rdf:langString
Максима прагматизма
xsd:integer
14500570
xsd:integer
1115895794
rdf:langString
Die Pragmatische Maxime ist ein Grundsatz, den Charles S. Peirce formuliert hat, um eine wesentliche Perspektive seiner Philosophie zu beschreiben. Mit der Bezeichnung Maxime lehnte er sich bewusst an Kant an, um den normativen Charakter seiner Bestimmung zu verdeutlichen. Die Funktion dieser Maxime ist es, Klarheit über die Bedeutung eines Begriffs zu erlangen. Der Maxime liegt die Vorstellung zugrunde, dass das Denken und damit auch wissenschaftliche Theorien die Aufgabe haben, Überzeugungen und damit Handlungsgewohnheiten herzustellen. Diese Vorstellung hatte Peirce in dem Aufsatz How To Make Our Ideas Clear (1878) entwickelt. „Gedanken in Aktion haben das einzig mögliche Motiv, Gedanken wieder zur Ruhe zu bringen; und was sich nicht auf eine Überzeugung bezieht, ist nicht Teil des Gedankens selbst.“
rdf:langString
La máxima pragmática, también conocida como máxima del pragmatismo, es una máxima lógica formulada por Charles Sanders Peirce. Se utiliza como recomendación normativa o como principio regulador en la ciencia normativa de la Lógica, y su función es guiar el pensamiento hacia el logro de su propósito, considerando la manera óptima de alcanzar la claridad en la comprensión. He aquí un fragmento de la declaración original, escrita en 1878 en inglés, junto con su traducción al español: It appears, then, that the rule for attaining the third grade of clearness of apprehension is as follows: Consider what effects, that might conceivably have practical bearings, we conceive the object of our conception to have. Then, our conception of these effects is the whole of our conception of the object. Parece, entonces, que la regla para alcanzar el tercer grado de claridad en la comprensión es como sigue: Consideremos qué efectos, que puedan tener concebiblemente repercusiones prácticas, concebimos que tenga el objeto de nuestra concepción. Entonces, nuestra concepción de esos efectos es la totalidad de nuestra concepción del objeto. Charles Sanders Peirce Dándole la vuelta y simplificándola, podemos formular la máxima pragmática de esta manera: nuestra entera concepción de un objeto cualquiera es nuestra concepción de todos sus efectos prácticos concebibles. Esta máxima representa el tercero y más elevado grado de claridad de las ideas en la teoría peirceana de los tres niveles de claridad. El campo que más se ha beneficiado con las ideas del pragmatismo, y en especial, con el uso de la máxima pragmática es la ciencia. El momento de hacer las preguntas correctas, aquellas que generarán las hipótesis más cercanas a la realidad y que explicarán los fenómenos anómalos, es el momento más importante para la práctica científica. Entonces el científico tiene que tener muy claros los conceptos que la hipótesis maneja y las consecuencias de dichos conceptos. Es para ayudar a esclarecer esos conceptos que Peirce postuló lo que ahora se conoce como la máxima pragmática. El impacto de la máxima pragmática en la determinación de las ideas claras y distintas consiste en verter esta innovación de René Descartes en el escenario público de la acción humana. Ella nos obliga a entender que nuestra idea de cualquier cosa es nuestra idea de sus efectos sensibles.
rdf:langString
The pragmatic maxim, also known as the maxim of pragmatism or the maxim of pragmaticism, is a maxim of logic formulated by Charles Sanders Peirce. Serving as a normative recommendation or a regulative principle in the normative science of logic, its function is to guide the conduct of thought toward the achievement of its purpose, advising on an optimal way of "attaining clearness of apprehension". Here is its original 1878 statement in English when it was not yet named: It appears, then, that the rule for attaining the third grade of clearness of apprehension is as follows: Consider what effects, that might conceivably have practical bearings, we conceive the object of our conception to have. Then, our conception of these effects is the whole of our conception of the object. (Peirce on p. 293 of "How to Make Our Ideas Clear", Popular Science Monthly, v. 12, pp. 286–302. Reprinted widely, including Collected Papers of Charles Sanders Peirce (CP) v. 5, paragraphs 388–410.)
rdf:langString
プラグマティズムの格率（プラグマティズムのかくりつ、英: maxim of pragmatism）はチャールズ・サンダース・パースが定式化した論理学の格率で、プラグマティックな格率（pragmatic maxim）ないしはプラグマティシズムの格率（maxim of pragmaticism）として知られてもいる。この格率は、論理学という規範学において規範的勧告あるいは統制的原理の役割を果たし、思考という行為がそれの目的を達成するように導く働きをし、「理解の明確さを獲得する」という最善の仕方でわれわれに勧告をする。
rdf:langString
Een maxime (van het Engelse maxim, "stelregel", "spreuk") is een richtlijn die taalgebruikers meestal zonder het te beseffen volgen als ze een gesprek voeren. De taalkundige onderscheidt vier maximes bij een gesprek dat verloopt volgens het zogeheten coöperatief principe. De vier maximes van Grice met de daaronder vallende sub-maximes zijn: 1.
* Maxime van kwantiteit 2. 1.
* Maak je bijdrage zo informatief mogelijk, gezien het doel of de richting van het gesprek 3. 2.
* Zeg niet meer dan nodig is, gezien het doel of de richting van het gesprek. 4.
* Maxime van kwaliteit 5. 1.
* Zeg niet iets waarvan je denkt dat het niet waar is. 6. 2.
* Zeg niet iets waarvoor je niet voldoende bewijs hebt. 7.
* Maxime van stijl 8. 1.
* Vermijd onduidelijkheden 9. 2.
* Vermijd ambiguïteit (dubbelzinnigheid of meerduidigheid). 10. 3.
* Wees kort. 11. 4.
* Wees ordelijk. 12.
* Maxime van relevantie 13. 1.
* Zorg dat je bijdrage ter zake doet Volgens Grice gaat de toehoorder er altijd van uit dat de spreker zich houdt aan het coöperatieprincipe, ook als wat de spreker zegt in strijd lijkt te zijn met de maximes. Wie als gesprekspartner liegt, wartaal spreekt, te kort van stof of heel langdradig is, draagt dus op het oog niet bij tot geslaagde communicatie en zondigt tegen het coöperatieve principe. Als de luisteraar vermoedt dat de spreker juist niet tegen dat principe wilde zondigen, is het de taak van de luisteraar te reconstrueren wat de spreker wél bedoelde te zeggen. Uiteraard kan in sommige gesprekssituaties het een of andere maxime niet van kracht zijn. Voorbeeld. Een spreker zegt: "Kun je me het zout aangeven".
* Een non-coöperatieve luisteraar denkt: "Wat een rare vraag, of ik 'dat kan!' Hij weet heus wel dat ik dat kan! Waarom stelt hij me dan zo'n overbodige vraag?" (= waarom zondigt hij tegen het maxime van kwantiteit?)
* Een coöperatieve luisteraar denkt: "Hij weet dat ik dit kan. Ik moet de vraag dus niet letterlijk opvatten, want dan zou ik hem een zonde in de schoenen schuiven waarvan ik vermoed dat hij zich daar niet aan wil schuldig maken. Hij moet dus wel iets anders bedoelen. Het ziet er in de situatie naar uit dat hij om dat zout verlegen zit; ik neem dus aan dat hij me indirect vraagt het hem te geven". Maximes maken deel uit van de conversatieanalyse, een domein van de pragmatiek.
rdf:langString
Максима прагматизма, известная также как прагматистская или прагматическая максима, — максима логики, сформулированная американским философом Чарльзом Пирсом, служащая в качестве нормативной рекомендации или регулирующего принципа, которым, по мнению Пирса, следует руководствоваться в размышлениях и советах об оптимальном пути достижения ясности и понимания. Положена в основу философии прагматизма. Известно несколько формулировок, изложенных ниже.
* Примем во внимание, какой практический эффект может быть связан с данным объектом, и наше понимание этого объекта будет состоять в совокупности наших знаний о его практических приложениях (Peirce, The Collected Papers of Charles Sanders Peirce (CP) v. 5, para. 2, 1878/1902).
* Представим себе, какие практические последствия может иметь действие данных объектов, и наше представление об этих действиях будет составлять всю совокупность представлений об этих объектах (Peirce, CP 5.438, 1878/1905).
* Все размышления так или иначе касаются идеи о том, что если как-либо проявлять свою волю, то в ответ непременно подвергнешься неким ощущениям. Соображения подобного сорта, то есть что определённое поведение обязательно влечёт за собой приобретение определённого опыта, называют «практическими соображениями». Поэтому вполне оправдана максима или постулат, на котором основан прагматизм: для того, чтобы выяснить значение некоторой умозрительной концепции, следует принять во внимание практические последствия того, что данная концепция истинна; сумма этих последствий составляет все значение самой концепции (Peirce, CP 5.9, 1905).
* Один из промахов, в котором меня могут упрекнуть критики, состоит в том, что я сделал прагматизм просто одной из максим логики, а не возвышенным философским принципом. Чтобы быть допущенным к философии, я постарался превратить прагматизм, как я его понимаю, в некую философскую теорему. Лучшего чем нижеследующее я при этом достичь не смог.Прагматизм — это принцип, согласно которому любое теоретическое суждение, выражаемое фразой в изъявительном наклонении, есть путанная форма размышления, единственный смысл которого, если он вообще имеется, состоит в попытке навязать соответствующую практическую максиму, чье условие выражается в сослагательном наклонении, а заключение — в повелительном (Peirce, CP 5.18, 1903).
* Суть доктрины, по-видимому, состоит в допущении, что завершение жизни есть действие — аксиома стоицизма, которая автору этих строк в его шестьдесят лет не навязывается против воли, как это было в тридцать. Напротив, это действие требует завершения, и если это завершение описать в общем виде, то дух собственно максимы, которую мы должны увидеть в заключении нашей концепции, чтобы понять её правильно, должен был бы увести нас от практических фактов к общим идеям, как истинным переводчикам наших мыслей (Peirce, CP 5.3, 1902).
* Изучение философии состоит в рефлексии, и прагматизм — это метод рефлексии, который постоянно имеет в виду свою цель и цель тех идей, которые подвергает анализу, будь то идеи, природа и приложения которых состоят в действии, или размышление в чистом виде… Прагматизм — это не мировоззрение, а лишь метод рефлексии, цель которого — представить мысль в самом ясном виде (Peirce, CP 5.13 note 1, 1902).
xsd:nonNegativeInteger
11176