Potiphar's wife

http://dbpedia.org/resource/Potiphar's_wife an entity of type: Thing

زُليخا: (أو زليخا أو زليخاء) (واسمها راعيل بنت رماييل وزُليخا هو لقبها). هي زوجة عزيز مصر (اسمه بوتيفار بحسب التوراة) عند قدوم يوسف إلى مصر. كانت مشهورة بجمالها وكبريائها الذي أضحى تكبراً وأنفة. rdf:langString
Josef und die Frau des Potifar ist eine biblische Erzählung aus dem Buch Genesis (Gen 39,1–20 ). Sie bildet einen Teil der Josefsgeschichte. Es wird erzählt, dass Josef als Sklave nach Ägypten verkauft wurde und bei Potifar eine erfolgreiche Stellung errang. Hierauf habe die Frau des Potifar mehrfach erfolglos versucht, den gutaussehenden Josef zum Ehebruch zu verführen. Als er auf ihre Werbung nicht einging, beschuldigte sie ihn bei ihrem Mann, sich ihr unsittlich genähert zu haben. Daraufhin wurde Josef ins Gefängnis geworfen. Die biblische Erzählung enthält ein weltweit verbreitetes Folklore-Motiv. Sie erscheint neben der Bibel auch im Koran, hat im Judentum und im Islam zu zahlreichen Kommentaren Anlass gegeben und wurde in unterschiedlichsten Formen künstlerisch bearbeitet. rdf:langString
Zulaikha (bahasa Arab: زلیخا‎; bahasa Ibrani: זוליכה, translit. zú-li'-koh‎) adalah nama yang diberikan dari salah satu tokoh tak bernama dalam Al-Qur'an, Alkitab, dan Tanakh. Dia dikenal dalam kitab suci agama samawi sebagai perempuan yang menggoda Yusuf. rdf:langString
Potiphar's wife is a figure in the Hebrew Bible and the Quran. She was the wife of Potiphar, the captain of Pharaoh's guard in the time of Jacob and his twelve sons. According to the Book of Genesis, she falsely accused Joseph of attempted rape after he rejected her sexual advances, resulting in his imprisonment. In Genesis she is given no name, but in later medieval Jewish sources and Islamic tradition, she is identified as Zuleikha (/zuːˈleɪkɑː/ zoo-LAY-kah; Hebrew: זוליכה; Arabic: زُلَيْخَا, romanized: zulayḵā). The story of Yusuf and Zulaikha is a popular one in Islamic literature. rdf:langString
Dans la tradition musulmane, Zouleïkha est la femme d'al-Aziz (qui signifie « le puissant » ou « l'excellence » en arabe), le Potiphar biblique. Elle s'éprend de Joseph, fils de Jacob, que son mari avait acheté comme esclave. L'épisode est relaté dans la sourate 12, Yusuf, versets 23 à 34. rdf:langString
La moglie di Putifarre è un personaggio biblico senza nome del libro della Genesi. rdf:langString
A esposa de Potifar é uma personagem da Bíblia Hebraica e do Alcorão. Ela era a esposa de Potifar, um general do exército egípcio. De acordo com o Livro de Gênesis, ela acusou falsamente José de tentar estuprá-la depois que ele rejeitou suas investidas. O Livro de Gênesis não menciona o nome dela, mas de acordo com fontes judaicas medievais posteriores e a tradição islâmica, o nome dela é Zuleica (em hebraico: זוליכה; em árabe: زُلَيْخَا , translit. zulayḵā). rdf:langString
Зуле́йха (араб. زليخة‎), также Зулейка — женщина, упоминаемая в коранической суре Йусуф. В Коране она не называется, но из арабо-мусульманского предания известно, что её звали Зулейхой. Отождествляется с библейской женой Потифара. rdf:langString
L'esposa de Putifar és un personatge menor de la Bíblia hebrea i de l'Alcorà. Era l'esposa de Putifar, un sacerdot i capità de la guàrdia personal del faraó que vivia a Heliòpolis (Antic Egipte) en temps de Jacob i els seus dotze fills. Tenien una filla, que en algunes versions s'identifica amb Assenat, futura esposa del patriarca Josep. Al Gènesi no se li dona cap nom, però en fonts jueves medievals posteriors i en la tradició islàmica, se l'identifica com Zuleika (/zuːleɪkɑː/; hebreu: זוליכה‎; àrab: زُلَيْخَا, Zulayẖā). rdf:langString
Żona Potifara (Putyfara) – nieznana z imienia postać biblijna ze Starego Testamentu, Egipcjanka, która próbowała uwieść Józefa. W przenośni i w potocznym rozumieniu: podstępna i zdradliwa uwodzicielka cnotliwych mężczyzn. Opowieść o żonie Potifara znalazła się również w 12 surze Koranu. W późniejszej apokryficznej tradycji judaistycznej i muzułmańskiej nadano jej imię Zulejka (hebr. זוליכה, arab. زليخة), a cała historia była tematem licznych romansów. rdf:langString
Жена Потифара (жена Пентефрия) — безымянный отрицательный персонаж Ветхого Завета (Быт. 39:1-20), супруга Потифара, хозяина Иосифа, находившегося в египетском рабстве. Купцам отрок был продан собственными братьями — сыновьями Израиля по совету Иуды за 20 сребренников. Потифар-царедворец занимал должность начальника телохранителей фараона (Быт. 39:1). Увидев успехи нового раба, вельможа назначил Иосифа управляющим своего дома. Через несколько лет Иосиф истолковал сбывшийся сон фараону, за что был выпущен на волю, назначен визирем. Фараон отдал ему в жёны дочь Потифара-жреца (Быт. 41:45). rdf:langString
rdf:langString زليخة
rdf:langString Esposa de Putifar
rdf:langString Josef und die Frau des Potifar
rdf:langString Zulaikha
rdf:langString Zouleïkha
rdf:langString Moglie di Putifarre
rdf:langString Potiphar's wife
rdf:langString Żona Potifara
rdf:langString Esposa de Potifar
rdf:langString Зулейха
rdf:langString Жена Потифара
xsd:integer 7742992
xsd:integer 1123032742
rdf:langString L'esposa de Putifar és un personatge menor de la Bíblia hebrea i de l'Alcorà. Era l'esposa de Putifar, un sacerdot i capità de la guàrdia personal del faraó que vivia a Heliòpolis (Antic Egipte) en temps de Jacob i els seus dotze fills. Tenien una filla, que en algunes versions s'identifica amb Assenat, futura esposa del patriarca Josep. Segons el Llibre del Gènesi, un dia el seu espòs va comprar un esclau canaaneu de 17 anys a un mercader ismaelita. L'esclau s'anomenava Josep i era molt eficient. A poc a poc, es va anar guanyant la confiança de Putifar fins que aquest el va nomenar administrador de la casa. La dona es va enamorar de l'esclau i se li insinuà per mantenir relacions sexuals. El jove va negar-s'hi i quan va arribar el seu marit, que estava de viatge, la dona va acusar l'esclau d'haver-la violat. Putifar va creure la seva dona i Josep va acabar a la presó. Aquesta narració, que representa un motiu prevalent en moltes cultures, ha generat al seu torn molts desenvolupaments en el judaisme, el cristianisme i l'islam, prenent noves formes cada cop. Ha inspirat moltes obres d'art. Al Gènesi no se li dona cap nom, però en fonts jueves medievals posteriors i en la tradició islàmica, se l'identifica com Zuleika (/zuːleɪkɑː/; hebreu: זוליכה‎; àrab: زُلَيْخَا, Zulayẖā).
rdf:langString زُليخا: (أو زليخا أو زليخاء) (واسمها راعيل بنت رماييل وزُليخا هو لقبها). هي زوجة عزيز مصر (اسمه بوتيفار بحسب التوراة) عند قدوم يوسف إلى مصر. كانت مشهورة بجمالها وكبريائها الذي أضحى تكبراً وأنفة.
rdf:langString Josef und die Frau des Potifar ist eine biblische Erzählung aus dem Buch Genesis (Gen 39,1–20 ). Sie bildet einen Teil der Josefsgeschichte. Es wird erzählt, dass Josef als Sklave nach Ägypten verkauft wurde und bei Potifar eine erfolgreiche Stellung errang. Hierauf habe die Frau des Potifar mehrfach erfolglos versucht, den gutaussehenden Josef zum Ehebruch zu verführen. Als er auf ihre Werbung nicht einging, beschuldigte sie ihn bei ihrem Mann, sich ihr unsittlich genähert zu haben. Daraufhin wurde Josef ins Gefängnis geworfen. Die biblische Erzählung enthält ein weltweit verbreitetes Folklore-Motiv. Sie erscheint neben der Bibel auch im Koran, hat im Judentum und im Islam zu zahlreichen Kommentaren Anlass gegeben und wurde in unterschiedlichsten Formen künstlerisch bearbeitet.
rdf:langString Zulaikha (bahasa Arab: زلیخا‎; bahasa Ibrani: זוליכה, translit. zú-li'-koh‎) adalah nama yang diberikan dari salah satu tokoh tak bernama dalam Al-Qur'an, Alkitab, dan Tanakh. Dia dikenal dalam kitab suci agama samawi sebagai perempuan yang menggoda Yusuf.
rdf:langString Potiphar's wife is a figure in the Hebrew Bible and the Quran. She was the wife of Potiphar, the captain of Pharaoh's guard in the time of Jacob and his twelve sons. According to the Book of Genesis, she falsely accused Joseph of attempted rape after he rejected her sexual advances, resulting in his imprisonment. In Genesis she is given no name, but in later medieval Jewish sources and Islamic tradition, she is identified as Zuleikha (/zuːˈleɪkɑː/ zoo-LAY-kah; Hebrew: זוליכה; Arabic: زُلَيْخَا, romanized: zulayḵā). The story of Yusuf and Zulaikha is a popular one in Islamic literature.
rdf:langString Dans la tradition musulmane, Zouleïkha est la femme d'al-Aziz (qui signifie « le puissant » ou « l'excellence » en arabe), le Potiphar biblique. Elle s'éprend de Joseph, fils de Jacob, que son mari avait acheté comme esclave. L'épisode est relaté dans la sourate 12, Yusuf, versets 23 à 34.
rdf:langString La moglie di Putifarre è un personaggio biblico senza nome del libro della Genesi.
rdf:langString Żona Potifara (Putyfara) – nieznana z imienia postać biblijna ze Starego Testamentu, Egipcjanka, która próbowała uwieść Józefa. W przenośni i w potocznym rozumieniu: podstępna i zdradliwa uwodzicielka cnotliwych mężczyzn. Była żoną faraońskiego wysokiego urzędnika Potifara, który kupił Józefa od Madianitów jako niewolnika (Rdz 37,36). Dostrzegając jego uzdolnienia, uczynił go wkrótce zarządcą swojego domu i majątku (Rdz 39,1-5). Wówczas jego małżonka zwróciła na Józefa uwagę i zachwycona jego urodą, próbowała go uwieść, choć stanowczo odrzucił jej zaloty (Rdz 39,6-9). Pomimo iż kobieta ponawiała swe zabiegi codziennie, nie odnosiły one żadnego skutku (Rdz 39,10). Pewnego dnia, gdy w domu nie było świadków, żona Potifara przytrzymała Józefa za szatę i próbowała namówić do współżycia. Uciekający Józef pozostawił w jej rękach szatę, którą kobieta następnie pokazała swym sługom i mężowi jako dowód, iż była napastowana przez próbującego ją uwieść Józefa. W następstwie fałszywego oskarżenia Potifar nakazał go uwięzić (Rdz 39,11-20). Opowieść o żonie Potifara znalazła się również w 12 surze Koranu. W późniejszej apokryficznej tradycji judaistycznej i muzułmańskiej nadano jej imię Zulejka (hebr. זוליכה, arab. زليخة), a cała historia była tematem licznych romansów. Poza literaturą orientalną (opowieści o podstępnych uwodzicielkach w baśniach z 1001 nocy) motyw ten wcześniej reprezentowany jest w mitach greckich (np. historia Bellerofonta i Steneboi, Hipolita i Fedry, Peleusa i Astydamii). Motyw żony Potifara próbującej uwieść Józefa często pojawiał się również w sztuce, podejmowali go w twórczości m.in. Tintoretto, Rembrandt i Murillo, Guercino, Nattier, a nawet impresjoniści (Lovis Corinth, Paul Gauguin).
rdf:langString A esposa de Potifar é uma personagem da Bíblia Hebraica e do Alcorão. Ela era a esposa de Potifar, um general do exército egípcio. De acordo com o Livro de Gênesis, ela acusou falsamente José de tentar estuprá-la depois que ele rejeitou suas investidas. O Livro de Gênesis não menciona o nome dela, mas de acordo com fontes judaicas medievais posteriores e a tradição islâmica, o nome dela é Zuleica (em hebraico: זוליכה; em árabe: زُلَيْخَا , translit. zulayḵā).
rdf:langString Зуле́йха (араб. زليخة‎), также Зулейка — женщина, упоминаемая в коранической суре Йусуф. В Коране она не называется, но из арабо-мусульманского предания известно, что её звали Зулейхой. Отождествляется с библейской женой Потифара.
rdf:langString Жена Потифара (жена Пентефрия) — безымянный отрицательный персонаж Ветхого Завета (Быт. 39:1-20), супруга Потифара, хозяина Иосифа, находившегося в египетском рабстве. Купцам отрок был продан собственными братьями — сыновьями Израиля по совету Иуды за 20 сребренников. Потифар-царедворец занимал должность начальника телохранителей фараона (Быт. 39:1). Увидев успехи нового раба, вельможа назначил Иосифа управляющим своего дома. Не получившая благосклонности Иосифа, супруга Потифара обвинила юношу в попытке изнасилования, показав в доказательство его плащ. За это невиновный еврей был брошен в тюрьму. Через несколько лет Иосиф истолковал сбывшийся сон фараону, за что был выпущен на волю, назначен визирем. Фараон отдал ему в жёны дочь Потифара-жреца (Быт. 41:45). Имя эта женщина приобретает в «Заветах Двенадцати патриархов» (апокриф первого века до н. э.) — там её зовут Мемфия и — как вариант: Мемфис. В средневековых легендах, в частности в мидраше «Sefer haYashar», она названа «Зулейка» (Зулайхо, Зулейха, Селиха, ивр. ‏זליכה‏‎; Злиха, «соблазнительница»). Под этим же именем, а также как «Зефира», фигурирует в исламской поэзии, в частности, в поэме Фирдоуси «Юсуф и Зулейка».
xsd:nonNegativeInteger 9747

data from the linked data cloud