Postmodern literature
http://dbpedia.org/resource/Postmodern_literature an entity of type: Thing
Die Postmoderne Literatur bezeichnet eine Strömung oder gattungsspezifische Form. Der Begriff selbst entstand Ende der 50er Jahre, hat aber keine genauere Begriffsbestimmung erfahren. Ein Grund für die fehlende Definition der postmodernen Literatur ist ihr Rückgriff auf die Moderne.
rdf:langString
La tendenza letteraria che nasce come una serie di stili e idee dopo la seconda guerra mondiale in reazione alle teorizzazioni del modernismo viene chiamata letteratura postmoderna ed estende molte delle tecniche e assunzioni fondamentali della stessa letteratura modernista. La letteratura postmoderna è caratterizzata dalla dipendenza da tecniche narrative come la frammentazione, il paradosso e il "narratore inaffidabile" (unreliable narrator). È spesso, ma non esclusivamente, definita come uno stile o una moda emersa nel secondo dopoguerra. Queste opere sono viste come una risposta al seguito dogmatico del pensiero illuminista e agli approcci letterari modernisti.
rdf:langString
ポストモダン文学（ポストモダンぶんがく、英語: postmodern literature）は近代文学の特徴に反する特徴を持つ文学のことである。 近代文学は無矛盾性、秩序性、明晰性、簡潔性、建設性、独創性、普遍性などの特徴を持つ。これに対し、ポストモダン文学は物語の矛盾を肯定的に含んだり（むしろ物語は常に矛盾を含むものである、といった姿勢）、時間軸の無秩序性、衒学性、蕩尽性、記号性、全面的破壊、模倣、大きな物語の終焉、普遍性への懐疑、自己の解体等々である。 ポストモダン文学は近代文学へのアンチテーゼということ以外、明確な定義はない。通常○○文学という場合には、それを特徴づける形質があるが、ポストモダン文学の場合には、そのような形質には乏しく、単に近代文学の補集合という意味合いが強い。これは他のポストモダン建築、思想、芸術と同じである。
rdf:langString
后现代主义文学是第二次世界大战之后西方社会中出现的范围广泛的文学思潮，于20世纪70－80年代达到高潮。无论在文艺思想还是在创作技巧上，后现代主义文学都是现代主义文学的延续和发展。主流学术界曾经不区分“现代”和“后现代”两个概念，但由于二战之后文学发展的特征已经远远超过了传统的“现代主义”所能涵盖的范围，因此将后现代主义文学看作一个独立的文学思潮，和古典主义、浪漫主义、现实主义以及现代主义并举。
rdf:langString
أدب ما بعد الحداثة، هو شكل أدبي يتسم باستخدامه للقص الما ورائي والراويغير الموثوق والانعكاسية الذاتية والتناص، وباعتماده على القضايا التاريخية والسياسية بوصفها موضوعات له. برز هذا النمط الأدبي التجريبي في الولايات المتحدة خلال فترة الستينيات من القرن العشرين إلى حد كبير، وذلك ضمن كتابات بعض المؤلفين مثل كورت فونيجت وتوماس بينشون وجون بارث. يتسم المؤمنون بما بعد الحداثة بتحديهم للسلطات، الأمر الذي يُعتبر دليلًا على الحقيقة المتمثلة بظهور هذا النمط الأدبي للمرة الأولى في سياق الاتجاهات السياسية في الستينيات. يُمكن ملاحظة هذا الاستلهام –من بين أمور أخرى- في الطبيعة الانعكاسية الذاتية لأدب ما بعد الحداثة فيما يتعلق بالقضايا السياسية التي يتناولها.
rdf:langString
La literatura postmodernista és aquell conjunt de textos que recullen els fonaments teòrics del postmodernisme i que es basen en la fragmentació del relat o la mirada de l'autor per copsar una realitat no monolítica. Tot i que aquesta actitud és present en diferents escriptors de la història, com per exemple es veu a l'obra Tristram Shandy, es considera que com a corrent la literatura postmodernista sorgeix a mitjan segle XX.
rdf:langString
Literární postmodernismus je literární směr zahrnující díla napsaná v druhé polovině 20. století a ve 21. století v souladu s idejemi a východisky postmodernismu. Mezi charakteristické znaky postmoderní literatury patří skepse vůči hodnotovým systémům a hierarchii, společenské úloze literatury a její možnosti odrážet realitu; na druhé straně pak otevřenost k jazykovému i vypravěčskému experimentu, často hravému, ale současně i k informovanému a ironizujícímu využívaní starších témat, stylů a vypravěčských postupů, mnohdy v nečekaných kombinacích. Obvyklá je rovněž fragmentárnost, rozbití časové souslednosti, nespolehlivý vypravěč, metafikční odkazy, tematizace znakovosti, a intertextovosti díla či samotného aktu psaní. Někteří tvůrcové spojují postupy umělecké literatury s podněty z původ
rdf:langString
Postmoderna literaturo estas literaturo karakterizita per forta dependeco sur teknikoj kiel fragmentiĝo, paradokso, kaj kritikindaj rakontantoj, kaj ofte estas (kvankam ne ekskluzive) difinita kiel stilo aŭ tendenco kiuj emerĝis en la mondo de post la Dua Mondmilito. Postmodernaj verkoj estas viditaj kiel reago kontraŭ klerismo kaj modernistaj aliroj al literaturo. Postmodernaj verkoj estas viditaj kiel reago kontraŭ klerismo pensado kaj modernist aliroj al literaturo.
rdf:langString
El posmodernismo surge en el período inmediatamente posterior a la Segunda Guerra Mundial (después de 1945), siendo su máximo esfuerzo al intentar superar el proyecto modernista de principios del siglo XX. Este intento fracasó en su cometido de renovar de una forma radical las formas del arte establecidas hasta aquel momento, es decir, las formas tradicionales o formales.
rdf:langString
La littérature postmoderne prend ses distances avec le projet moderniste (actif surtout en 1910-1930). Elle relève du « petit récit » chez Jean-François Lyotard, du « jeu » selon Jacques Derrida et du « simulacre » selon Jean Baudrillard. La distinction entre culture supérieure et inférieure est également attaquée par l'emploi du pastiche, de la combinaison de plusieurs éléments culturels, y compris de sujets et de genres qui n’étaient pas auparavant considérés comme propres à la littérature.
rdf:langString
Postmodern literature is a form of literature that is characterized by the use of metafiction, unreliable narration, self-reflexivity, intertextuality, and which often thematizes both historical and political issues. This style of experimental literature emerged strongly in the United States in the 1960s through the writings of authors such as Kurt Vonnegut, Thomas Pynchon, William Gaddis, Philip K. Dick, Kathy Acker, and John Barth. Postmodernists often challenge authorities, which has been seen as a symptom of the fact that this style of literature first emerged in the context of political tendencies in the 1960s. This inspiration is, among other things, seen through how postmodern literature is highly self-reflexive about the political issues it speaks to.
rdf:langString
De postmoderne of postmodernistische literatuur is de manifestatie van het postmodernisme in de literatuur. Het gaat om een intellectuele beweging die zich in de tweede helft van de twintigste eeuw vanuit de Verenigde Staten en Frankrijk in de hele westerse wereld verspreidde als een tegenbeweging tegen de literatuuropvattingen van de modernisten.
rdf:langString
Postmodernizm – prąd literacki, którego początek datuje się na lata 60. XX wieku. Nazwa nurtu nawiązuje do słowa „ponowoczesność” (postmoderna), tzn. okresu, który nastąpił po modernizmie i wiąże się ściśle z filozofią postmodernizmu.
rdf:langString
Література постмодернізму — термін, який має характерні риси літератури другої половини XX століття (фрагментарність, іронія, чорний гумор і т. д.), а також реакцію на ідеї Просвітництва, властиві модерній літературі.
rdf:langString
Литература постмодернизма — это явление литературы второй половины XX века, характеризуемое такими чертами как: фрагментарность; ирония; чёрный юмор и т. д., а также реакцию на идеи Просвещения, присущие модернистской литературе.
rdf:langString
rdf:langString
Postmodern literature
rdf:langString
أدب ما بعد الحداثة
rdf:langString
Literatura postmodernista
rdf:langString
Postmodernismus (literatura)
rdf:langString
Postmoderne Literatur
rdf:langString
Postmoderna literaturo
rdf:langString
Literatura posmoderna
rdf:langString
Littérature postmoderne
rdf:langString
Letteratura postmoderna
rdf:langString
ポストモダン文学
rdf:langString
Postmoderne literatuur
rdf:langString
Postmodernizm (literatura)
rdf:langString
Литература постмодернизма
rdf:langString
Література постмодернізму
rdf:langString
后现代主义文学
xsd:integer
722993
xsd:integer
1119293924
rdf:langString
La literatura postmodernista és aquell conjunt de textos que recullen els fonaments teòrics del postmodernisme i que es basen en la fragmentació del relat o la mirada de l'autor per copsar una realitat no monolítica. Tot i que aquesta actitud és present en diferents escriptors de la història, com per exemple es veu a l'obra Tristram Shandy, es considera que com a corrent la literatura postmodernista sorgeix a mitjan segle XX. La literatura postmodernista és una forma de literatura que es caracteritza pel rebuig a la jerarquia i la conclusió narrativa, l'ús de la metaficció, la narració poc fiable, l'autoreflexivitat, la intertextualitat, i que sovint tematitza qüestions tant històriques com polítiques. És alhora una continuació de l'experimentació defensada pels escriptors del període modernista i una reacció contra les idees il·lustrades implícites en la literatura modernista. Aquest estil de literatura experimental va sorgir amb força als Estats Units a la dècada de 1960. Els postmodernistes sovint desafien les autoritats, fet que s'ha vist com un símptoma del fet que aquest estil de literatura va sorgir per primera vegada en el context de les tendències polítiques la dècada de 1960. Aquesta inspiració es veu, entre altres coses, a través de com la literatura postmoderna és altament autoreflexiva sobre els problemes polítics de què parla. Entre els escriptors postmoderns hi ha els nord-americans Henry Miller, William S. Burroughs, Joseph Heller, Kurt Vonnegut, Hunter S. Thompson, Truman Capote i Thomas Pynchon.
rdf:langString
أدب ما بعد الحداثة، هو شكل أدبي يتسم باستخدامه للقص الما ورائي والراويغير الموثوق والانعكاسية الذاتية والتناص، وباعتماده على القضايا التاريخية والسياسية بوصفها موضوعات له. برز هذا النمط الأدبي التجريبي في الولايات المتحدة خلال فترة الستينيات من القرن العشرين إلى حد كبير، وذلك ضمن كتابات بعض المؤلفين مثل كورت فونيجت وتوماس بينشون وجون بارث. يتسم المؤمنون بما بعد الحداثة بتحديهم للسلطات، الأمر الذي يُعتبر دليلًا على الحقيقة المتمثلة بظهور هذا النمط الأدبي للمرة الأولى في سياق الاتجاهات السياسية في الستينيات. يُمكن ملاحظة هذا الاستلهام –من بين أمور أخرى- في الطبيعة الانعكاسية الذاتية لأدب ما بعد الحداثة فيما يتعلق بالقضايا السياسية التي يتناولها. تُعتبر كل من رواية دون كيشوت للكاتب ميغيل دي ثيربانتس (1605- 1615) أحد سلائف أدب ما بعد الحداثة جنبًا إلى جنب مع رواية تريسترام شاندي للكاتب لورنس ستيرن (1760- 1767)، ورواية على الطريق للكاتب جاك كيروك (1957)، لكن لم يتحول أدب ما بعد الحداثة إلى نمط أدبي مرموق حتى ستينيات وسبعينيات القرن العشرين. مايزال الأدب الأمريكي في القرن الحادي والعشرين متضمنًا لنزعة قوية من الكتابة ما بعد الحداثية، مثل مذكرات ما بعد السخرية للكاتب ديف إغرز عمل محزن لعبقري مذهل (2000) ورواية زيارة من فرقة البلهاء للكاتبة جينيفر إيغان (2011)، إذ طوّرت هذه الأعمال نموذج ما بعد الحداثة. يُستخدم مصطلح «ما بعد الحداثة» أحيانًا لتناول العديد من الأشياء المختلفة، التي يمكن أن تتراوح بين العمارة مرورًا بالنظرية التاريخية وصولًا إلى الفلسفة والسينما. دفع هذا الأمر العديد من الأشخاص إلى التمييز بين عدة أشكال لما بعد الحداثة، فاقترحوا وجود ثلاثة أشكال لها: (1) ما بعد الحداثة باعتبارها حقبة تاريخية ممتدة بين منتصف الستينيات وحتى الوقت الحاضر، (2) ما بعد الحداثة النظرية التي تشتمل على بعض النظريات التي وضعها المفكرين مثل رولان بارت وجاك دريدا وميشال فوكو وغيرهم، (3) «ما بعد الحداثة الثقافية» التي تنطوي على الأفلام والأدب والفنون البصرية وغيرها من الأمور التي تمتلك سمات ما بعد الحداثة. وبذلك، يُعتبر أدب ما بعد الحداثة جزءًا من ما بعد الحداثة الثقافية.
rdf:langString
Literární postmodernismus je literární směr zahrnující díla napsaná v druhé polovině 20. století a ve 21. století v souladu s idejemi a východisky postmodernismu. Mezi charakteristické znaky postmoderní literatury patří skepse vůči hodnotovým systémům a hierarchii, společenské úloze literatury a její možnosti odrážet realitu; na druhé straně pak otevřenost k jazykovému i vypravěčskému experimentu, často hravému, ale současně i k informovanému a ironizujícímu využívaní starších témat, stylů a vypravěčských postupů, mnohdy v nečekaných kombinacích. Obvyklá je rovněž fragmentárnost, rozbití časové souslednosti, nespolehlivý vypravěč, metafikční odkazy, tematizace znakovosti, a intertextovosti díla či samotného aktu psaní. Někteří tvůrcové spojují postupy umělecké literatury s podněty z původně popkulturní sféry (detektivka, western, sci-fi), díla mnohdy obsahují fantastické prvky. Do literatury v postmodernismu vstoupily také nové ideologie, koncepty a problémy, například ekologické nebo feministické otázky. K výrazným představitelům postmoderny ve světovém písemnictví patřili Umberto Eco a Italo Calvino v Itálii, Georges Perec ve Francii, Günter Grass v Německu, Peter Handke v Rakousku, Salman Rushdie jako reprezentant indicko-britské literatury a John Maxwell Coetzee původem z Jihoafrické republiky. Množství úspěšných autorů se objevilo v zemích Latinské Ameriky – Mario Vargas Llosa v Peru, Gabriel García Márquez v Kolumbii, Jorge Luis Borges v Argentině. Ve Spojených státech dosáhli největšího úspěchu Kurt Vonnegut, Thomas Pynchon, Edgar Lawrence Doctorow, Richard Brautigan a William Burroughs. Českou postmoderní literaturu reprezentoval především Milan Kundera, kromě něj se prosadili například Michal Ajvaz, Jáchym Topol, Daniela Hodrová či Jiří Kratochvil.
rdf:langString
Die Postmoderne Literatur bezeichnet eine Strömung oder gattungsspezifische Form. Der Begriff selbst entstand Ende der 50er Jahre, hat aber keine genauere Begriffsbestimmung erfahren. Ein Grund für die fehlende Definition der postmodernen Literatur ist ihr Rückgriff auf die Moderne.
rdf:langString
Postmoderna literaturo estas literaturo karakterizita per forta dependeco sur teknikoj kiel fragmentiĝo, paradokso, kaj kritikindaj rakontantoj, kaj ofte estas (kvankam ne ekskluzive) difinita kiel stilo aŭ tendenco kiuj emerĝis en la mondo de post la Dua Mondmilito. Postmodernaj verkoj estas viditaj kiel reago kontraŭ klerismo kaj modernistaj aliroj al literaturo. Postmodernaj verkoj estas viditaj kiel reago kontraŭ klerismo pensado kaj modernist aliroj al literaturo. Postmoderna literaturo, kiel postmodernismo kiel tutaĵo, tendencas rezisti difinon aŭ klasifikon kiel "movado". Efektive, la konverĝo de postmoderna literaturo kun diversaj reĝimoj de kritika teorio, precipe per legant-responda kaj dekonstruadisma alproksimiĝoj, kaj la subfosadoj de la implica kontrakto inter verkisto, teksto kaj leganto de kiuj verkoj ofte estas karakterizitaj, kaj kondukis al antaŭ-modernaj fikcioj kiaj ekzemple tiu de la verko de Cervantes Donkiĥoto (1605, 1615) kaj la dekokjarcenta satiro de la verko de Laurence Sterne nome Tristram Shandy estantaj retrospektive konsideritaj ene de la sama tajdo. Dum ekzistas malmulte da interkonsento pri la precizaj karakteroj, amplekso, kaj graveco de postmoderna literaturo, kiel estas ofte la kazo ĉe artaj movadoj, postmoderna literaturo estas ofte difinita rilate al antaŭulo. Ekzemple, postmoderna literatura verko emas ne fini per la bonorde ligita fino kiel okazas ofte ĉe modernisma literaturo (Woolf, Joyce, Faulkner), sed ofte eĉ oni parodias ĝin. Postmodernaj verkistoj emas festi ŝancon pri la metio, kaj plue utiligas metafikcion por subfosi la aŭtoritaton de la verkisto. Alia karaktero de postmoderna literaturo estas la demandado de distingoj inter alta kaj malalta kulturoj helpe de pastiĉo, la kombinaĵo de subjektoj kaj ĝenroj ne antaŭe rigarditaj kiel taŭgaj por literaturo.
rdf:langString
El posmodernismo surge en el período inmediatamente posterior a la Segunda Guerra Mundial (después de 1945), siendo su máximo esfuerzo al intentar superar el proyecto modernista de principios del siglo XX. Este intento fracasó en su cometido de renovar de una forma radical las formas del arte establecidas hasta aquel momento, es decir, las formas tradicionales o formales. En cuanto al posmodernismo literario, y aun siendo una disciplina difícilmente definible, es al mismo tiempo una negación y una afirmación del paradigma modernista. Decimos esto puesto que mientras que reniega de las ideas implícitas en la literatura modernista, no tiene reparos en continuar con la experimentación en cuanto a estructura narrativa iniciada por los escritores modernistas. El término posmodernista, y junto con él todas sus disciplinas asociadas (literatura, arte, arquitectura, etc) fue acuñado por un grupo de críticos estadounidenses, empeñados en demarcar la línea entre la cultura "elevada" del Modernismo y la estética reflexiva, minimalista, experimental... del periodo posmodernista. Por ello, podemos decir que el posmodernismo viene a ser una mezcla de variables muy diferentes, que a continuación detallamos:
* Respuestas al modernismo, especialmente renegando de una gran parte de sus premisas, y sobre todo de la distinción entre cultura "elevada" y vida diaria que efectuaron los modernistas.
* Respuestas ante un nuevo estado en el mundo: el miedo ante el poder de las bombas nucleares queda patente tras las masacres de Hiroshima y Nagasaki. Por otro lado, el pluralismo, la universalización de la información, etcétera... hacen reaccionar a los posmodernistas a todos los niveles.
* Reconocimiento y/o peleas entre los posmodernistas ante una nueva realidad capitalista. Acorde a la evolución de cada país después de la guerra, se sugiere que una sociedad capitalista es la llave para resolver todos los problemas inherentes a la guerra. Los posmodernistas se opusieron a este nuevo estado del mundo, en el que el conformismo, la comodidad y el espectáculo sustituían la vida real.
* Sensación de fragmentación, de discontinuidad, tomando la realidad de aquel tiempo como una imitación de la vida real.
* Reconceptualización de la sociedad, de la historia y del yo. Estas cinco variables son las que definirían a grandes rasgos el posmodernismo. Sin embargo, a continuación nos introduciremos de lleno en la literatura posmodernista, intentando identificar los rasgos característicos de esta literatura, las nuevas técnicas y/o estilos que surgieron, y los máximos exponentes de esta corriente literaria.
rdf:langString
Postmodern literature is a form of literature that is characterized by the use of metafiction, unreliable narration, self-reflexivity, intertextuality, and which often thematizes both historical and political issues. This style of experimental literature emerged strongly in the United States in the 1960s through the writings of authors such as Kurt Vonnegut, Thomas Pynchon, William Gaddis, Philip K. Dick, Kathy Acker, and John Barth. Postmodernists often challenge authorities, which has been seen as a symptom of the fact that this style of literature first emerged in the context of political tendencies in the 1960s. This inspiration is, among other things, seen through how postmodern literature is highly self-reflexive about the political issues it speaks to. Precursors to postmodern literature include Miguel de Cervantes’ Don Quixote (1605–1615), Laurence Sterne’s Tristram Shandy (1760–1767), Thomas Carlyle's Sartor Resartus (1833–34), and Jack Kerouac's On the Road (1957), but postmodern literature was particularly prominent in the 1960s and 1970s. In the 21st century, American literature still features a strong current of postmodern writing, like the postironic Dave Eggers’ A Heartbreaking Work of Staggering Genius (2000), and Jennifer Egan’s A Visit from the Goon Squad (2011). These works, however, also further develop the postmodern form. Sometimes the term "postmodernism" is used to discuss many different things ranging from architecture to historical theory to philosophy and film. Because of this fact, several people distinguish between several forms of postmodernism and thus suggest that there are three forms of postmodernism: (1) Postmodernity is understood as a historical period from the mid-1960s to the present, which is different from the (2) theoretical postmodernism, which encompasses the theories developed by thinkers such as Roland Barthes, Jacques Derrida, Michel Foucault and others. The third category is the “cultural postmodernism,” which includes film, literature, visual arts, etc. that feature postmodern elements. Postmodern literature is, in this sense, part of cultural postmodernism.
rdf:langString
La littérature postmoderne prend ses distances avec le projet moderniste (actif surtout en 1910-1930). Elle relève du « petit récit » chez Jean-François Lyotard, du « jeu » selon Jacques Derrida et du « simulacre » selon Jean Baudrillard. Par exemple, au lieu de la quête moderniste de sens dans un monde chaotique, l'auteur post-moderne évite, souvent de manière ludique, la possibilité du sens. Le post-roman est souvent une parodie de cette quête. Cette méfiance à l'égard des mécanismes de totalisation s'étend même à l'auteur. Ainsi, les écrivains postmodernes privilégient souvent le hasard à la technique et emploient la métafiction pour saper le contrôle « univoque » de l'auteur (le contrôle d'une voix unique). La distinction entre culture supérieure et inférieure est également attaquée par l'emploi du pastiche, de la combinaison de plusieurs éléments culturels, y compris de sujets et de genres qui n’étaient pas auparavant considérés comme propres à la littérature. La liste des auteurs postmodernes varie souvent. Voici quelques noms d'auteurs souvent classés comme tels, la plupart d'entre eux appartenant à la génération née dans l'entre-deux-guerres :William S. Burroughs (1914-1997),William Gaddis (1922-1998),Kurt Vonnegut (1922-2007),Alexander Trocchi (1925-1984),John Barth (1930-),Donald Barthelme (1931-1989),E. L. Doctorow (1931-2015),Robert Coover (1932-),Jerzy Kosinski (1933-1991),Richard Brautigan (1935-1984),Don DeLillo (1936-),Thomas Pynchon (1937-),Ishmael Reed (1938-),Kathy Acker (1947-1997),Paul Auster (1947-),Giannina Braschi (1953-), Jon Fosse (1959-),Douglas Coupland (1961-),Bret Easton Ellis (1964-),Christian Kracht (1966-),Amélie Nothomb (1966-),Ann Scott (1965-), Dimitris Lyacos (1966-),Dave Eggers (1970-), Tahar Ben Jelloun (1947-).
rdf:langString
La tendenza letteraria che nasce come una serie di stili e idee dopo la seconda guerra mondiale in reazione alle teorizzazioni del modernismo viene chiamata letteratura postmoderna ed estende molte delle tecniche e assunzioni fondamentali della stessa letteratura modernista. La letteratura postmoderna è caratterizzata dalla dipendenza da tecniche narrative come la frammentazione, il paradosso e il "narratore inaffidabile" (unreliable narrator). È spesso, ma non esclusivamente, definita come uno stile o una moda emersa nel secondo dopoguerra. Queste opere sono viste come una risposta al seguito dogmatico del pensiero illuminista e agli approcci letterari modernisti.
rdf:langString
De postmoderne of postmodernistische literatuur is de manifestatie van het postmodernisme in de literatuur. Het gaat om een intellectuele beweging die zich in de tweede helft van de twintigste eeuw vanuit de Verenigde Staten en Frankrijk in de hele westerse wereld verspreidde als een tegenbeweging tegen de literatuuropvattingen van de modernisten. In de VS was de term al in gebruik in de jaren zestig, naast andere zoals "the new fiction" en "sur-fiction". In de Nederlandstalige literatuur kwam, net als de in rest van Europa, de term postmodernisme pas in gebruik in de vroege jaren 1980. Met 'postmoderne literatuur' worden nu met terugwerkende kracht alle nieuwe vormen van literair schrijven – voornamelijk proza – aangeduid die zijn ontstaan na de Tweede Wereldoorlog.
rdf:langString
ポストモダン文学（ポストモダンぶんがく、英語: postmodern literature）は近代文学の特徴に反する特徴を持つ文学のことである。 近代文学は無矛盾性、秩序性、明晰性、簡潔性、建設性、独創性、普遍性などの特徴を持つ。これに対し、ポストモダン文学は物語の矛盾を肯定的に含んだり（むしろ物語は常に矛盾を含むものである、といった姿勢）、時間軸の無秩序性、衒学性、蕩尽性、記号性、全面的破壊、模倣、大きな物語の終焉、普遍性への懐疑、自己の解体等々である。 ポストモダン文学は近代文学へのアンチテーゼということ以外、明確な定義はない。通常○○文学という場合には、それを特徴づける形質があるが、ポストモダン文学の場合には、そのような形質には乏しく、単に近代文学の補集合という意味合いが強い。これは他のポストモダン建築、思想、芸術と同じである。
rdf:langString
Postmodernizm – prąd literacki, którego początek datuje się na lata 60. XX wieku. Nazwa nurtu nawiązuje do słowa „ponowoczesność” (postmoderna), tzn. okresu, który nastąpił po modernizmie i wiąże się ściśle z filozofią postmodernizmu. W przeciwieństwie do modernizmu, pisarze i poeci postmodernistyczni nie sformułowali żadnego manifestu ani programu literackiego. Można jednak wyróżnić charakterystyczne cechy literatury ponowoczesnej: intertekstualność, ludyczny charakter utworu (gra z odbiorcą), uwolnienie powieści od celów pozaliterackich (utwór nie imituje rzeczywistości, stanowi bowiem dzieło wyobraźni). Dominuje eklektyzm (świadome zmieszanie wielu stylów i poetyk), literacki happening, autotematyzm, parodia, zabawa i czarny humor.
rdf:langString
Литература постмодернизма — это явление литературы второй половины XX века, характеризуемое такими чертами как: фрагментарность; ирония; чёрный юмор и т. д., а также реакцию на идеи Просвещения, присущие модернистской литературе. Постмодернизм в литературе, как и постмодернизм в целом, с трудом поддаётся определению — нет однозначного мнения относительно точных признаков феномена, его границ и значимости. Но, как и в случае с другими стилями в искусстве, литературу постмодернизма можно описать, сравнивая её с предшествующим стилем. Например, отрицая модернистский поиск смысла в хаотическом мире, автор постмодернистского произведения избегает, нередко в игровой форме, саму возможность смысла, а его роман часто является пародией этого поиска. Постмодернистские писатели ставят случайность выше таланта, а при помощи самопародирования и метапрозы ставят под сомнение авторитет и власть автора. Под вопрос ставится и существование границы между высоким и массовым искусством, которую постмодернистский автор размывает, используя пастиш и комбинируя темы и жанры, которые прежде считались неподходящими для литературы.
rdf:langString
后现代主义文学是第二次世界大战之后西方社会中出现的范围广泛的文学思潮，于20世纪70－80年代达到高潮。无论在文艺思想还是在创作技巧上，后现代主义文学都是现代主义文学的延续和发展。主流学术界曾经不区分“现代”和“后现代”两个概念，但由于二战之后文学发展的特征已经远远超过了传统的“现代主义”所能涵盖的范围，因此将后现代主义文学看作一个独立的文学思潮，和古典主义、浪漫主义、现实主义以及现代主义并举。
rdf:langString
Література постмодернізму — термін, який має характерні риси літератури другої половини XX століття (фрагментарність, іронія, чорний гумор і т. д.), а також реакцію на ідеї Просвітництва, властиві модерній літературі. Постмодернізм в літературі, як і постмодернізм в цілому, важко піддається визначенню — немає однозначної думки щодо точних ознак феномена, його меж і значущості. Але, як і у випадку з іншими стилями в мистецтві, літературу постмодернізму можна описати, порівнюючи її з попереднім стилем. Наприклад, заперечуючи модерністський пошук сенсу в хаотичному світі, автор постмодерністського твору уникає, нерідко в ігровій формі, самої можливості сенсу, а його роман часто є пародією цього пошуку. Постмодерністські письменники ставлять випадковість вище таланту, а за допомогою самопародіювання і метапрози ставлять під сумнів авторитет і владу автора. Під питання ставиться і існування кордону між високим і масовим мистецтвом, яку постмодерністський автор розмиває, використовуючи пастиш і комбінуючи теми і жанри, які раніше вважалися непридатними для літератури.
xsd:nonNegativeInteger
58428
