Polish Pairs Speedway Championship

rdf:langString Mistrzostwa Polski par klubowych na żużlu

rdf:langString Mistrzostwa Polski par klubowych na żużlu – zawody żużlowe, rozgrywane oficjalnie od 1974 roku i organizowane pod patronatem GKSŻ w celu wyłonienia najlepszej pary klubowej w Polsce. W pierwszych latach mistrzostwa były prowadzone oddzielnie dla drużyn I i II ligi (oficjalnie w statystykach za medalistów MPPK uznaje się drużyny, które walczyły w I lidze). Po zakończonym meczu ligowym rozgrywano dwa biegi z udziałem par z klubów biorących udział w spotkaniu. Każda drużyna spotykała się z inną czterokrotnie (2 razy u siebie i 2 na wyjeździe). Sumowano zdobyte punkty we wszystkich meczach. Kluby zgłaszały po trzech żużlowców. W pierwszej, nieoficjalnej edycji w 1973 r., zwyciężyli zawodnicy Stali Gorzów przed Śląskiem Świętochłowice i ROW-em Rybnik. Od 1974 roku wprowadzono finały jednodniowe, a drużyny mające walczyć o medale wyłaniano na podstawie wspomnianych wynikach po meczach ligowych. Od 1976 roku połączono rozgrywki MPPK I i II ligi. W latach 1974-1978, 1981-1985, 1992-1994 w finale brało udział siedem par, w latach 1979-1980 oraz 1990-1991 sześć par, jeżdżono według tabeli 15-biegowej. Od roku 1986 do 1989 o medale rywalizowało dziewięć par, w każdym z biegów uczestniczyło sześciu żużlowców (po trzy pary), natomiast punktowano 5-4-3-2-1-0. Zrezygnowano z rozgrywania finałów takim systemem ze względu na dużą ilość wypadków na torze. Obecnie MPPK rozgrywane są według tabeli 21-biegowej, a każda para startuje sześć razy. W finale jeździ siedem zespołów trzyosobowych (w tym jeden rezerwowy). Zespoły wyłaniane są w trzech grupowych turniejach eliminacyjnych, z których awansują po dwie pary. Siódmy zespół uzupełniający obsadę finału to para gospodarzy zawodów. W 2014 r. zasady wyłaniania finalistów zostały zmienione – nie rozegrano eliminacji, a do finału zakwalifikowano pary z czterech najlepszych klubów ENEA Ekstraligi oraz dwie z I ligi i jedną – z II ligi.