Polish Auxiliary Corps
http://dbpedia.org/resource/Polish_Auxiliary_Corps an entity of type: WikicatMilitaryUnitsAndFormationsDisestablishedIn1918
Als Polnisches Hilfskorps (poln.: Polski Korpus Posiłkowy – PKP) wurden nacheinander zwei aus polnischen Soldaten bestehende und auf Seiten der Mittelmächte kämpfende militärische Großverbände in der zweiten Hälfte des Ersten Weltkriegs bezeichnet. Zunächst wurden am 19. September 1916 die Polnischen Legionen in Polnisches Hilfskorps umbenannt. Nach der Eidkrise und der folgenden Aufteilung der ehemaligen Legionen auf verschiedene Verbände wurde die Bezeichnung für einen Verband genutzt, dessen Basis von einem Teil der aus Galizien stammenden Legionäre gebildet und der in die österreich-ungarische Armee eingegliedert wurde. Dieser Verband bestand bis zum 19. Februar 1918.
rdf:langString
Polish Auxiliary Corps (Polish: Polski Korpus Posiłkowy, Austrian German: Polnisches Hilfskorps, Hungarian: Lengyel Segédhadtest) was the name of the Polish military formation in the Austro-Hungarian Army. Formed from the Polish Legions, it was created on 20 September 1916 and existed until 19 February 1918. In the aftermath of the Oath crisis, some members of the corps, mainly the 1st, and 3rd Brigades, were forcibly drafted into the main Austro-Hungarian Army or imprisoned. Those of the 2nd Brigade remained in The Polish Auxiliary Corps and formed the basis for the German Polnische Wehrmacht. This lasted until 16 February 1918, when Jozef Haller and the 2nd Brigade rebelled, due to the unfavorable terms found within the Treaty of Brest-Litovsk, leading to the crops disbandment. Members o
rdf:langString
Polski Korpus Posiłkowy (PKP) – formacja wojskowa utworzona przez Austro-Węgry 20 września 1916 roku z Legionów Polskich. Komendantem Korpusu od 14 listopada 1916 do 24 kwietnia 1917 był Stanisław Szeptycki. Po proklamowaniu Królestwa Polskiego aktem 5 listopada 1916 roku, Austro-Węgry w kwietniu 1917 roku przekazały dowództwo PKP generalnemu gubernatorowi warszawskiemu Hansowi Hartwigowi von Beselerowi (zob. Polska Siła Zbrojna). 24 kwietnia 1917 dowodzenie PKP objął generał Zygmunt Zieliński (funkcję tę pełnił do 15 lutego 1918). W sierpniu 1917 roku, w związku z odmową złożenia przysięgi na wierność cesarzowi Niemiec Wilhelmowi II przez większość legionistów, pozostałości PKP zostały z powrotem przekazane pod rozkazy Armii Austro-Węgier. Korpus został przeniesiony do Przemyśla, a działa
rdf:langString
rdf:langString
Polnisches Hilfskorps
rdf:langString
Polish Auxiliary Corps
rdf:langString
Polski Korpus Posiłkowy
xsd:integer
1242281
xsd:integer
1096734786
rdf:langString
Als Polnisches Hilfskorps (poln.: Polski Korpus Posiłkowy – PKP) wurden nacheinander zwei aus polnischen Soldaten bestehende und auf Seiten der Mittelmächte kämpfende militärische Großverbände in der zweiten Hälfte des Ersten Weltkriegs bezeichnet. Zunächst wurden am 19. September 1916 die Polnischen Legionen in Polnisches Hilfskorps umbenannt. Nach der Eidkrise und der folgenden Aufteilung der ehemaligen Legionen auf verschiedene Verbände wurde die Bezeichnung für einen Verband genutzt, dessen Basis von einem Teil der aus Galizien stammenden Legionäre gebildet und der in die österreich-ungarische Armee eingegliedert wurde. Dieser Verband bestand bis zum 19. Februar 1918.
rdf:langString
Polish Auxiliary Corps (Polish: Polski Korpus Posiłkowy, Austrian German: Polnisches Hilfskorps, Hungarian: Lengyel Segédhadtest) was the name of the Polish military formation in the Austro-Hungarian Army. Formed from the Polish Legions, it was created on 20 September 1916 and existed until 19 February 1918. In the aftermath of the Oath crisis, some members of the corps, mainly the 1st, and 3rd Brigades, were forcibly drafted into the main Austro-Hungarian Army or imprisoned. Those of the 2nd Brigade remained in The Polish Auxiliary Corps and formed the basis for the German Polnische Wehrmacht. This lasted until 16 February 1918, when Jozef Haller and the 2nd Brigade rebelled, due to the unfavorable terms found within the Treaty of Brest-Litovsk, leading to the crops disbandment. Members of this formation fought in the Battle of Rarańcza and Battle of Kaniów, merging with the Polish II Corps in Russia.
rdf:langString
Polski Korpus Posiłkowy (PKP) – formacja wojskowa utworzona przez Austro-Węgry 20 września 1916 roku z Legionów Polskich. Komendantem Korpusu od 14 listopada 1916 do 24 kwietnia 1917 był Stanisław Szeptycki. Po proklamowaniu Królestwa Polskiego aktem 5 listopada 1916 roku, Austro-Węgry w kwietniu 1917 roku przekazały dowództwo PKP generalnemu gubernatorowi warszawskiemu Hansowi Hartwigowi von Beselerowi (zob. Polska Siła Zbrojna). 24 kwietnia 1917 dowodzenie PKP objął generał Zygmunt Zieliński (funkcję tę pełnił do 15 lutego 1918). W sierpniu 1917 roku, w związku z odmową złożenia przysięgi na wierność cesarzowi Niemiec Wilhelmowi II przez większość legionistów, pozostałości PKP zostały z powrotem przekazane pod rozkazy Armii Austro-Węgier. Korpus został przeniesiony do Przemyśla, a działania naprawcze przeprowadzał FML . W składzie Korpusu byli wówczas jedynie obywatele Austro-Węgier, którzy złożyli przysięgę. W związku ze stratami osobowymi spowodowanymi kryzysem przysięgowym, w Przemyślu ostatecznie przeformowano Korpus do następującego składu:
* Dowódca Korpusu – generał Zygmunt Zieliński
* II Brygada Legionów Polskich – dowódca pułkownik Józef Haller
* 2 pułk piechoty – dowódca podpułkownik Michał Żymierski
* 3 pułk piechoty – dowódca major Józef Zając
* 2 pułk Ułanów Legionów – dowódca rotmistrz Józef Dunin-Borkowski
* 1 pułk artylerii Legionów – dowódca major Włodzimierz Zagórski
* komenda uzupełnień – pułkownik Władysław Sikorski
* Polowy Sąd Wojenny Dowództwa Polskiego Korpusu Posiłkowego. 30 września 1917, w trzecią rocznicę wymarszu II Brygady Legionów Polskich, na placu musztry na Wilczem odbyła się uroczysta msza polowa i defilada oddziałów korpusu. FML Schilling wyraził uznanie i pochwałę wszystkim oddziałom, które wzięły udział w paradzie, za doskonały wygląd i postawę podczas defilady. 25 października 1917 Polski Korpus Posiłkowy w sile 431 oficerów i 7135 podoficerów oraz szeregowców skierowano w rejon Czerniowiec. Z dniem 3 grudnia 1917 zakończyła swoją działalność c. i k. Komenda marszałka polnego porucznika Schillinga (niem. k.u.k. Kommando FML Schilling). 1 stycznia 1918 kolumna szańcowa została przeformowana w pociąg prowiatnowy nr 1. W skład pociągu weszły wszystkie wozy, z wyjątkiem mostowych, wraz z zaprzęgami i personelem taborowym. W nocy na 16 lutego 1918 roku, w proteście przeciwko podpisaniu traktatu brzeskiego, część żołnierzy, głównie z II Brygady pod dowództwem Hallera, przebiła się przez front austriacko-rosyjski pod Rarańczą i 6 marca połączyła się z II Korpusem Polskim w Rosji. Większości żołnierzy PKP nie udało się przebić. Zostali oni osadzeni przez austro-węgierskie władze wojskowe w obozach w Huszt i Marmarosz-Sziget (obozy te podlegały gen. Schillingowi) oraz oskarżeni o zdradę. 19 lutego 1918 r. władze austro-węgierskie rozwiązały Polski Korpus Posiłkowy.
xsd:nonNegativeInteger
1710