Plevun

rdf:langString Πλεβούν

rdf:langString Το Πλεβούν, (Πλαβοῦ έως το 1913; Μεσαιωνική ελληνική γλώσσα: Παλαιοβοῦνι) είναι χωριό της Βουλγαρίας, στην επαρχία Χάσκοβο. Επί Τουρκοκρατίας υπαγόταν διοικητικά στο βιλαέτι Αδριανουπόλεως και στον καζά του Ορτάκιοϊ, σημ. Ivaylovgrad, από το οποίο απέχει περί τα 14 χιλιόμετρα, νοτιοδυτικά. Εκκλησιαστικώς υπαγόταν στη Μητρόπολη Λιτίτσης που είχε έδρα το Ορτάκιοϊ. Το 1912 είχε 350 οικογένειες, με 1800 περίπου κατοίκους όλοι Έλληνες, με καταγωγή από την Ήπειρο και συγκεκριμένα από τα χωριά του Σουλίου, τους οποίους μετέφερε και εγκατέστησε στο προϋπάρχον μικρό χωριό ο Τουρκικός στρατός περί το 1790. Το χωριό έχει μία πολύ ωραία εκκλησία, του Αγίου Παντελεήμονα και διατηρούσε εξατάξια μικτή Αστική Σχολή με 200 περίπου μαθητές. Οι κάτοικοί του ήταν κυρίως σηροτρόφοι, γεωργοί, σαπωνοποιοί, βαφείς υφασμάτων, κτηνοτρόφοι και έμποροι. Η Πλαβού κατελήφθη από τους Βουλγάρους στις 12 Οκτωβρίου του 1912 κατά τον 1ο Βαλκανικό Πόλεμο. Με τη συνθήκη του Βουκουρεστίου και της το 1913, η περιοχή παραχωρήθηκε στη Βουλγαρία. Τον Οκτώβριο του 1913 οι Έλληνες κάτοικοι εκδιώχθηκαν αφού ληστεύτηκαν και σφαγιάστηκαν από τους Βουλγάρους κομιτατζήδες. Εγκαταστάθηκαν το 1914 οι περισσότεροι στην περιοχή της Λαμίας και μετά σε διάφορα μέρη της Μακεδονίας, όπως το Ζευγολατιό Σερρών, τα Κάτω Πορόια Σερρών, η Δράμα, η Θεσσαλονίκη κ.ά..