Pipa
http://dbpedia.org/resource/Pipa an entity of type: Thing
Pchi-pcha (čínsky: 琵琶; pchin-jin: pípá) je tradiční čínský strunný nástroj, vycházející z loutny. V Číně se na něj hraje už přes dva tisíce let a předpokládá se, že je původní, na jeho základě vznikly např. japonská , vietnamská a korejská (jako jediná se už nepoužívá).
rdf:langString
Pipa (chinesisch 琵琶, Pinyin pípá) ist eine gezupfte Schalenhalslaute der klassischen chinesischen Musik.
rdf:langString
La bipa es un instrumento de cuerda pulsada de China, es tipo laúd con forma de pera, y se encuentra relacionado con la pipa china, el vietnamita y el biwa japonés. Algunos intentos de revivirlo han sido infructuosos ya que no existen músicos profesionales que sepan ejecutarlo. En el pasado existían dos tipos de bipa: la hyang-bipa y la dang-bipa. La primera era nativa de Corea, mientras que la segunda fue importada durante la dinastía Tang.
rdf:langString
ピーパ（中国語: 琵琶）は、中国の琵琶。広義には阮咸（げんかん）や月琴などのリュート属弦楽器もこれにに含めることがある。
rdf:langString
( 열대어 비파에 대해서는 플레코 문서를 참고하십시오.) 비파(琵琶)는 한국, 중국, 일본 등지에 퍼져 있는 발현악기로서 중국으로부터 널리 퍼져나갔으나 본래 중국의 악기는 아니고 서역에서 유입된 것으로 보인다. 한국의 비파는 향비파(鄕琵琶)와 당비파(唐琵琶)로 나뉜다.한국에서 비파는 1930년대까지 많이 사용되는 악기였고. 하지만 1930년대 이후로 비파는 거의 명맥이 끊어졌다가 1988년 이성천 교수의 개량으로 부활했다.
rdf:langString
Een pipa (Chinees: 琵琶; pinyin: pípá) is een Chinees snaarinstrument. Ze wordt soms ook wel een Chinese luit genoemd. Het instrument heeft een peervormige houten klankkast. Ze heeft een geschiedenis van ongeveer tweeduizend jaar in China en behoort tot de categorie van de tokkelinstrumenten (弹拨乐器/彈撥樂器). Verscheidene gerelateerde instrumenten in Oost-Azië en Zuidoost-Azië zijn afgeleid van de pipa. Deze omvatten de Japanse , de Vietnamese đàn tỳ bà, en de Koreaanse bipa.
rdf:langString
Pipa (chiń.: 琵琶; pinyin: pípá) – chiński szarpany instrument strunowy. Czasami nazywany chińską lutnią, podobnie jak ona ma pudło rezonansowe w gruszkowatym kształcie. W Chinach znany jako tradycyjny instrument od ponad dwóch tysięcy lat. Kilka instrumentów w innych krajach wschodniej i południowo-wschodniej Azji jest spokrewnonych z pipą. Należą do nich japońska biwa, wietnamska i koreańska . Tylko koreańska wersja wyszła z użycia, podczas gdy gra na pozostałych jest wciąż znana i powszechna.
rdf:langString
Pipa (Chinês: 琵琶; pinyin: pípá) é um instrumento de corda chinês. É um dos instrumentos musicais mais antigos da China, com mais de dois mil anos de história, onde ainda hoje é um dos instrumentos mais populares.
rdf:langString
Пи́па, также пипа́ (кит. упр. 琵琶, пиньинь pípá) — китайский 4-струнный щипковый музыкальный инструмент типа лютни. Один из самых распространённых и известных китайских музыкальных инструментов. Первые упоминания пипы в литературе относятся к III веку, первые изображения — к V веку. Однако прототипы пипы бытовали в Китае уже в конце III века до н. э. Название «пипа» связано со способом игры на инструменте: «пи» означает движение пальцев вниз по струнам, а «па» — обратное движение вверх.
rdf:langString
琵琶，又稱批把，是有2000多年歷史的中国传统彈撥樂器，從東漢開始就已經出現，並且經由中國而廣泛傳播至朝鮮半島、日本、琉球、越南等地區。
rdf:langString
琵琶是中國唐朝時經由絲綢之路延續向東傳入韓半島的；唐朝本身的唐式琵琶傳入新羅後，逐漸演化出的唐琵琶）。 另據《三國史記》載，新羅音樂中，將玄琴、伽耶琴、琵琶三種弦樂器與大笒、中笒、小笒三種管樂器合稱為「三弦三竹」（三絃三竹）。而當時的琵琶以玳瑁製成的撥子彈奏。
rdf:langString
La pipa (xinès tradicional i simplificat:琵琶, pinyin: pípa) és un instrument de corda pinçada tradicional xinès semblant al llaüt occidental. La pipa apareix citada per primera vegada en textos que daten del segle ii aC. D'aquest instrument se n'han derivat diversos instruments tradicionals orientals, el més conegut dels quals és la biwa , el vietnamita Djan Ty bà i el coreà Bipa, que ja no s'utilitza, del qual es conserven només alguns instruments en museus.
rdf:langString
Ĉinbivo aŭ Pipa (ĉinskribe: 琵琶; pinjine: pípá), estas ĉina kvarkorda muzikinstrumento, foje komparata al la simila pinĉata liuto, sed ĝi estas pli plata kaj havas pli pirforman sonkeston. Origine la pipo estis tenita horizontale kiel gitaro sed hodiaŭ ĝi estas tenita preskaŭ vertikale.
rdf:langString
La pipa (en chino, 琵琶; pinyin, pípa; Wade-Giles, p'i2-pa2) es un instrumento de cuerda pulsada tradicional chino parecido al laúd occidental. La pipa aparece citada por primera vez en textos que datan del siglo II a. C. Han derivado del mismo varios instrumentos tradicionales orientales, el más conocido de los cuales es la biwa, el vietnamita đàn tỳ bà y el coreano bipa, que ya no se utiliza, conservándose sólo algunos instrumentos en museos.'pipa está formado de las dos sílabas chinas "pí" (琵) y "pá" (琶). Se refieren precisamente a las dos maneras más comunes de tocar el instrumento: "pí" significa empujar con el dedo índice de la mano derecha de derecha a izquierda y "pá" significa tirar con el pulgar de la mano derecha de izquierda a derecha, en la dirección opuesta.
rdf:langString
Pipa (琵琶), Txinako tradizional bat da, Europako lautaren antzerakoa. Pipa, lehen aldiz, K. a. II. mendeko testuetan aipatzen da. Beronen ondorengo dira ekialde urruneko zenbait musika tresna tradizional, horietatik ezagunenak, Japoniako , Vietnameko đàn tỳ bà eta Koreako bipa direlarik, azken hau, jada erabiltzen ez dena, musika tresna batzuk soilik museoetan kontserbatzen direlarik.
rdf:langString
Le pípa (chinois : 琵琶 ; pinyin : pípa) est un instrument de musique à cordes pincées traditionnel chinois de la famille du luth. Cet instrument apparaît pour la première fois dans des textes datant du IIe siècle av. J.-C. La forme dérivée japonaise s'appelle le biwa.
rdf:langString
The pipa, pípá, or p'i-p'a (Chinese: 琵琶) is a traditional Chinese musical instrument, belonging to the plucked category of instruments. Sometimes called the "Chinese lute", the instrument has a pear-shaped wooden body with a varying number of frets ranging from 12 to 31. Another Chinese four-string plucked lute is the liuqin, which looks like a smaller version of the pipa. The pear-shaped instrument may have existed in China as early as the Han dynasty, and although historically the term pipa was once used to refer to a variety of plucked chordophones, its usage since the Song dynasty refers exclusively to the pear-shaped instrument.
rdf:langString
Pipa (Hanzi: 琵琶; Pinyin: pípá, baca: bíbá) adalah sejenis alat musik tradisional Tiongkok yang terbuat dari kayu. Alat musik pipa ini telah ada pada zaman Dinasti Qin (221 SM - 206 SM) dan telah dimainkan selama lebih dari 2000 tahun. Pipa pada awalnya memiliki bentuk yang lurus vertikal pada bagian atas dan dilapisi oleh kulit pada bagian permukaan, terdiri dari 4 senar dan dimainkan dalam 12 nada standar. Pipa modern yang sekarang dapat kita jumpai, mirip dengan instrument dari Persia atau Timur Tengah yaitu dan diperkenalkan ke Tiongkok pada masa Dinasti Jin (265-420)
* l
*
* s
rdf:langString
Il pipa (cinese: 琵琶S, pípaP) è uno strumento musicale cinese a quattro corde. Appartiene alla famiglia dei liuti, ed è formato da un corpo ligneo piriforme (ovvero simile al frutto del pero), dotato di 4 corde di seta, con un numero di tasti variabile tra 12 e 26, ed un manico praticamente inesistente. Il pipa veniva suonato pizzicando le corde con un largo plettro tradizionale sino alla dinastia Tang; in epoche successive invece si affermò la tecnica di suonarlo con le unghie delle dita.
rdf:langString
Pipa (kinesiska: 琵琶) är ett kinesiskt stränginstrument. Den påminner om en luta men är flatare och mer päronformad. Musikinstrumentet tillverkas vanligen i mahogny, sandelträ eller andra ädelträsorter. En modern pipa har fyra stålsträngar, stämda A-E-D-A, och 24-30 greppband. Pipan spelades tidigare med plektrum men idag använder man naglarna - egna eller konstgjorda.
rdf:langString
Піпа (кит. 琵琶, трансліт. pípá) — китайський 4-струнний щипковий музичний інструмент типу лютні. Один з найпоширеніших та найвідоміших китайських музичних інструментів. Перші згадки піпи в літературі відносяться до III століття, перші зображення — до V століття. Однак прототипи піпи побутували в Китаї вже в кінці III століття до н. е.. Назва «піпа» пов'язана зі способом гри на інструменті: «пі» означає рух пальців вниз по струнах, а «па» — зворотний рух вгору. Звук видобувається плектром, але іноді й нігтем, якому надається спеціальна форма.
rdf:langString
rdf:langString
Pipa
rdf:langString
Pipa (instrument)
rdf:langString
Pchi-pcha
rdf:langString
Pipa
rdf:langString
Ĉinbivo (Pipa)
rdf:langString
Pipa (instrumento)
rdf:langString
Pipa (musika tresna)
rdf:langString
Bipa
rdf:langString
Pipa (alat musik)
rdf:langString
Pipa (strumento musicale)
rdf:langString
Pipa (instrument)
rdf:langString
비파
rdf:langString
비파 (악기)
rdf:langString
ピーパ
rdf:langString
Pipa (muziekinstrument)
rdf:langString
Pipa
rdf:langString
Pipa (instrumento musical)
rdf:langString
Пипа (музыкальный инструмент)
rdf:langString
Pipa (stränginstrument)
rdf:langString
琵琶 (中國)
rdf:langString
Піпа (музичний інструмент)
rdf:langString
琵琶 (朝鮮)
rdf:langString
Pipa
xsd:integer
356672
xsd:integer
1119279555
rdf:langString
left
xsd:integer
15
rdf:langString
Tang dynasty pipa
rdf:langString
琵琶
xsd:integer
15
rdf:langString
A pipa from the late Ming dynasty
rdf:langString
Tang dynasty pipa
rdf:langString
*Necked bowl lutes
*String instruments
rdf:langString
Illustrations from the 15th century Korean work Akhak Gwebeom showing a Tang-style pipa , and a Joseon Dynasty folk pipa with a longer neck and more frets. Tang pipa was played with a plectrum, but the Ming pipa was played with fingers.
rdf:langString
Evolution of the pipa
rdf:langString
Pipa - Korean Akhak Gwebeom.jpg
rdf:langString
Tang Pipa - Akhak Gwebeom.jpg
xsd:integer
200
rdf:langString
pei4-paa4
rdf:langString
no
rdf:langString
pípá
rdf:langString
pípa
rdf:langString
pībǎ
rdf:langString
Pipa .svg
rdf:langString
"Pipa" in Chinese characters
xsd:double
0.45
rdf:langString
rdf:langString
pʻi²-pʻa²
xsd:integer
155
191
rdf:langString
pèih-pàah
rdf:langString
La pipa (xinès tradicional i simplificat:琵琶, pinyin: pípa) és un instrument de corda pinçada tradicional xinès semblant al llaüt occidental. La pipa apareix citada per primera vegada en textos que daten del segle ii aC. D'aquest instrument se n'han derivat diversos instruments tradicionals orientals, el més conegut dels quals és la biwa , el vietnamita Djan Ty bà i el coreà Bipa, que ja no s'utilitza, del qual es conserven només alguns instruments en museus. El nom pipa està format amb dues síl·labes xineses "pí" (琵) i "pá" (琶). Es refereixen precisament a les dues maneres més comunes de tocar l'instrument: "pí" significa empènyer amb el dit índex de la mà dreta de dreta a esquerra i "pá" significa estirar amb el polze de la mà dreta d'esquerra a dreta, en la direcció oposada. La "pipa" és un instrument de quatre cordes en què la caixa de ressonància té forma de pera. Té un pal curt i corbat que compta amb trenta trasts que cobreixen part de la tapa harmònica, amb la qual cosa ofereixen una gran extensió. Després de la dinastia Tang (618 - 907), la pipa va mantenir la seva popularitat com a instrument solista i com a instrument de conjunt musical. En aquell temps es tocava amb plectre, però posteriorment es va deixar d'utilitzar, i passaren a ser utilitzades les ungles dels dits. La tècnica d'execució exigeix una gran destresa que ha de permetre la producció d'efectes virtuosos i de caràcter descriptiu. Es combinen els trèmolos que s'obtenen fregant amb els cinc dits, els pizzicatos, els jocs d'harmònics, els sorolls, etc.
rdf:langString
Pchi-pcha (čínsky: 琵琶; pchin-jin: pípá) je tradiční čínský strunný nástroj, vycházející z loutny. V Číně se na něj hraje už přes dva tisíce let a předpokládá se, že je původní, na jeho základě vznikly např. japonská , vietnamská a korejská (jako jediná se už nepoužívá).
rdf:langString
Pipa (chinesisch 琵琶, Pinyin pípá) ist eine gezupfte Schalenhalslaute der klassischen chinesischen Musik.
rdf:langString
Ĉinbivo aŭ Pipa (ĉinskribe: 琵琶; pinjine: pípá), estas ĉina kvarkorda muzikinstrumento, foje komparata al la simila pinĉata liuto, sed ĝi estas pli plata kaj havas pli pirforman sonkeston. Origine la pipo estis tenita horizontale kiel gitaro sed hodiaŭ ĝi estas tenita preskaŭ vertikale. Ĝia origino almenaŭ tiom aĝas kiom la T'sing-dinastio en la 3-a jarcento a. K. En Ĉinio ĝi havas historion de proksimume du mil jaroj kaj apartenas al la kategorio de plukkordaj instrumentoj (弹拨乐器/彈撥樂器). Pluraj rilataj instrumentoj en Orientazio kaj Sudorienta Azio estis derivitaj de la Ĉinbivo. Tiuj inkludas la japanan instrumenton biwa, la vjetnaman đàn tỳ bà kaj la korean bipa.
rdf:langString
Pipa (琵琶), Txinako tradizional bat da, Europako lautaren antzerakoa. Pipa, lehen aldiz, K. a. II. mendeko testuetan aipatzen da. Beronen ondorengo dira ekialde urruneko zenbait musika tresna tradizional, horietatik ezagunenak, Japoniako , Vietnameko đàn tỳ bà eta Koreako bipa direlarik, azken hau, jada erabiltzen ez dena, musika tresna batzuk soilik museoetan kontserbatzen direlarik. Pipa izena, "pi" (琵) eta "pa" (琶) silaba txinatarrez osatua dago. Hain zehazki ere, musika tresna hau jotzeko bi erei erreferentzia egiten die: "pi"k, eskuineko eskuko hatz erakuslearekin eskuinetik ezkerrera bultzatzea esan nahi du, eta "pa"k, eskuineko eskuko hatz potoloarekin ezkerretik eskuinera, kontrako norantzan bultzatzea. Pipa, lau harizko musika tresna bat da, non, erresonantzia kaxak madari forma duen. Masta labur eta kurbatu bat du, estalki harmonikoaren zati bat hartzen duten hogeita hamar traste dituena, honela, hedadura handia eskainiz. Tang dinastiaren ondoren (618-907), pipak bere ospea mantendu zuen musika tresna bakarlari bezala, baita musika taldeko tresna bezala ere. Garai hartan, jotzen zen, baina, ondoren, plektrua erabiltzeari utzi zitzaion, hatzetako azazkalak erabiltzeko. Jotze teknikak, efektu bertutetsu eta deskriptiboak lortzea ahalbidetu behar duen abilezia handia eskatzen du. Tremoloak, bost hatzekin batera joz lortzen direnak, pizzicatoak, harmoniko jokoak, zaratak, etab... konbinatzen dira.
rdf:langString
La pipa (en chino, 琵琶; pinyin, pípa; Wade-Giles, p'i2-pa2) es un instrumento de cuerda pulsada tradicional chino parecido al laúd occidental. La pipa aparece citada por primera vez en textos que datan del siglo II a. C. Han derivado del mismo varios instrumentos tradicionales orientales, el más conocido de los cuales es la biwa, el vietnamita đàn tỳ bà y el coreano bipa, que ya no se utiliza, conservándose sólo algunos instrumentos en museos.'pipa está formado de las dos sílabas chinas "pí" (琵) y "pá" (琶). Se refieren precisamente a las dos maneras más comunes de tocar el instrumento: "pí" significa empujar con el dedo índice de la mano derecha de derecha a izquierda y "pá" significa tirar con el pulgar de la mano derecha de izquierda a derecha, en la dirección opuesta. La "pipa" es un instrumento de cuatro cuerdas en las que la caja de resonancia tiene forma de pera. Tiene un mástil corto y curvado que cuenta con treinta trastes que cubren parte de la tapa armónica ofreciendo así una gran extensión. Después de la dinastía Tang (618-907), la pipa mantuvo su popularidad como instrumento solista y como instrumento de conjunto musical. En aquel tiempo se tocaba con plectro, pero posteriormente se dejó de utilizar pasando a ser utilizadas las uñas de los dedos. La técnica de ejecución exige una gran destreza que debe permitir la producción de efectos virtuosos y de carácter descriptivo. Se combinan los trémolos que se obtienen rozando con los cinco dedos, los pizzicatos, los juegos de armónicos, los ruidos, etc.
rdf:langString
La bipa es un instrumento de cuerda pulsada de China, es tipo laúd con forma de pera, y se encuentra relacionado con la pipa china, el vietnamita y el biwa japonés. Algunos intentos de revivirlo han sido infructuosos ya que no existen músicos profesionales que sepan ejecutarlo. En el pasado existían dos tipos de bipa: la hyang-bipa y la dang-bipa. La primera era nativa de Corea, mientras que la segunda fue importada durante la dinastía Tang.
rdf:langString
The pipa, pípá, or p'i-p'a (Chinese: 琵琶) is a traditional Chinese musical instrument, belonging to the plucked category of instruments. Sometimes called the "Chinese lute", the instrument has a pear-shaped wooden body with a varying number of frets ranging from 12 to 31. Another Chinese four-string plucked lute is the liuqin, which looks like a smaller version of the pipa. The pear-shaped instrument may have existed in China as early as the Han dynasty, and although historically the term pipa was once used to refer to a variety of plucked chordophones, its usage since the Song dynasty refers exclusively to the pear-shaped instrument. The pipa is one of the most popular Chinese instruments and has been played for almost two thousand years in China. Several related instruments are derived from the pipa, including the Japanese biwa and Korean bipa in East Asia, and the Vietnamese đàn tỳ bà in Southeast Asia. The Korean instrument is the only one of the three that is no longer widely used.
rdf:langString
Le pípa (chinois : 琵琶 ; pinyin : pípa) est un instrument de musique à cordes pincées traditionnel chinois de la famille du luth. Cet instrument apparaît pour la première fois dans des textes datant du IIe siècle av. J.-C. La forme dérivée japonaise s'appelle le biwa. Le bibacier (arbre à biba), également appelé néflier du Japon en Occident, tire son nom du chinois pípá guǒ 琵琶果, signifiant fruit [en forme de] pípá (琵琶). La graphie chinoise de l'arbre a ensuite changé tout en remplaçant la clé des deux pièces de jades utilisé pour les instruments à cordes (珏) par celle du bois destiné aux arbres (木) la prononciation de l'instrument y est conservée ; pípá 枇杷.
rdf:langString
Pipa (Hanzi: 琵琶; Pinyin: pípá, baca: bíbá) adalah sejenis alat musik tradisional Tiongkok yang terbuat dari kayu. Alat musik pipa ini telah ada pada zaman Dinasti Qin (221 SM - 206 SM) dan telah dimainkan selama lebih dari 2000 tahun. Pipa pada awalnya memiliki bentuk yang lurus vertikal pada bagian atas dan dilapisi oleh kulit pada bagian permukaan, terdiri dari 4 senar dan dimainkan dalam 12 nada standar. Pipa modern yang sekarang dapat kita jumpai, mirip dengan instrument dari Persia atau Timur Tengah yaitu dan diperkenalkan ke Tiongkok pada masa Dinasti Jin (265-420) Pada masa Dinasti Tang (618-907), Pipa menjadi populer dalam mengisi acara kerajaan. Pada masa itu pipa dimainkan secara horizontal dengan empat sampai dengan lima senar sutra dan lima sampai 6 fret. Pipa mengalami perubahan dalam bentuknya, jumlah fret, begitu juga cara memainkan yang awalnya secara horizontal menjadi vertikal. Permainan pipa secara horizontal masih dipertahankan dalam musik nanguan yang populer di Quanzhou. Pipa horizontal ini disebut juga nanguan pipa.
* l
*
* s
rdf:langString
ピーパ（中国語: 琵琶）は、中国の琵琶。広義には阮咸（げんかん）や月琴などのリュート属弦楽器もこれにに含めることがある。
rdf:langString
Il pipa (cinese: 琵琶S, pípaP) è uno strumento musicale cinese a quattro corde. Appartiene alla famiglia dei liuti, ed è formato da un corpo ligneo piriforme (ovvero simile al frutto del pero), dotato di 4 corde di seta, con un numero di tasti variabile tra 12 e 26, ed un manico praticamente inesistente. Il pipa veniva suonato pizzicando le corde con un largo plettro tradizionale sino alla dinastia Tang; in epoche successive invece si affermò la tecnica di suonarlo con le unghie delle dita. Il pipa è stato precursore di numerosi altri liuti est-asiatici: possono essere citati il giapponese biwa, il vietnamita , e il coreano. Uno strumento cinese ad esso correlato è il , molto simile ma di minori dimensioni. Alla stessa famiglia dei liuti a manico corto appartiene lo yueqin. Pur essendo strumento tradizionale, esso viene usato tuttora nella musica contemporanea da musicisti non solo cinesi, quali Terry Riley, Philip Glass, Lou Harrison, Tan Dun, Bright Sheng, , Zhou Long, , Liu Fang e . Anche la rock band statunitense Incubus ha utiliato il pipa in una loro canzone, Aqueous Transmission, contenuta nell'album del 2001 Morning View
rdf:langString
( 열대어 비파에 대해서는 플레코 문서를 참고하십시오.) 비파(琵琶)는 한국, 중국, 일본 등지에 퍼져 있는 발현악기로서 중국으로부터 널리 퍼져나갔으나 본래 중국의 악기는 아니고 서역에서 유입된 것으로 보인다. 한국의 비파는 향비파(鄕琵琶)와 당비파(唐琵琶)로 나뉜다.한국에서 비파는 1930년대까지 많이 사용되는 악기였고. 하지만 1930년대 이후로 비파는 거의 명맥이 끊어졌다가 1988년 이성천 교수의 개량으로 부활했다.
rdf:langString
Een pipa (Chinees: 琵琶; pinyin: pípá) is een Chinees snaarinstrument. Ze wordt soms ook wel een Chinese luit genoemd. Het instrument heeft een peervormige houten klankkast. Ze heeft een geschiedenis van ongeveer tweeduizend jaar in China en behoort tot de categorie van de tokkelinstrumenten (弹拨乐器/彈撥樂器). Verscheidene gerelateerde instrumenten in Oost-Azië en Zuidoost-Azië zijn afgeleid van de pipa. Deze omvatten de Japanse , de Vietnamese đàn tỳ bà, en de Koreaanse bipa.
rdf:langString
Pipa (chiń.: 琵琶; pinyin: pípá) – chiński szarpany instrument strunowy. Czasami nazywany chińską lutnią, podobnie jak ona ma pudło rezonansowe w gruszkowatym kształcie. W Chinach znany jako tradycyjny instrument od ponad dwóch tysięcy lat. Kilka instrumentów w innych krajach wschodniej i południowo-wschodniej Azji jest spokrewnonych z pipą. Należą do nich japońska biwa, wietnamska i koreańska . Tylko koreańska wersja wyszła z użycia, podczas gdy gra na pozostałych jest wciąż znana i powszechna.
rdf:langString
Pipa (Chinês: 琵琶; pinyin: pípá) é um instrumento de corda chinês. É um dos instrumentos musicais mais antigos da China, com mais de dois mil anos de história, onde ainda hoje é um dos instrumentos mais populares.
rdf:langString
Pipa (kinesiska: 琵琶) är ett kinesiskt stränginstrument. Den påminner om en luta men är flatare och mer päronformad. Musikinstrumentet tillverkas vanligen i mahogny, sandelträ eller andra ädelträsorter. En modern pipa har fyra stålsträngar, stämda A-E-D-A, och 24-30 greppband. Pipan spelades tidigare med plektrum men idag använder man naglarna - egna eller konstgjorda. Instrumentets kinesiska namn beskriver hur det spelas. Vid pí (琵) förs högra handens pekfinger över strängarna från höger till vänster och vid pá (琶) förs tummen i motsatt riktning. Den japanska motsvarigheten för pipan är en biwa.
rdf:langString
Пи́па, также пипа́ (кит. упр. 琵琶, пиньинь pípá) — китайский 4-струнный щипковый музыкальный инструмент типа лютни. Один из самых распространённых и известных китайских музыкальных инструментов. Первые упоминания пипы в литературе относятся к III веку, первые изображения — к V веку. Однако прототипы пипы бытовали в Китае уже в конце III века до н. э. Название «пипа» связано со способом игры на инструменте: «пи» означает движение пальцев вниз по струнам, а «па» — обратное движение вверх.
rdf:langString
琵琶，又稱批把，是有2000多年歷史的中国传统彈撥樂器，從東漢開始就已經出現，並且經由中國而廣泛傳播至朝鮮半島、日本、琉球、越南等地區。
rdf:langString
Піпа (кит. 琵琶, трансліт. pípá) — китайський 4-струнний щипковий музичний інструмент типу лютні. Один з найпоширеніших та найвідоміших китайських музичних інструментів. Перші згадки піпи в літературі відносяться до III століття, перші зображення — до V століття. Однак прототипи піпи побутували в Китаї вже в кінці III століття до н. е.. Назва «піпа» пов'язана зі способом гри на інструменті: «пі» означає рух пальців вниз по струнах, а «па» — зворотний рух вгору. Має дерев'яний грушоподібний корпус без резонаторних отворів та коротку шийку з наклеєним зубчастим грифом. Ребра зубців грифа утворюють перші 4 нерухомих лади; решта 13 — 14 ладів у вигляді вузьких дерев'яних планочок розташовані на пласкій верхній деці. Струни шовкові (рідше — металеві), кріпляться за допомогою кілків та струнотримача. Звичайна довжина інструменту — близько 100 см, ширина 30 — 35 см. Звук видобувається плектром, але іноді й нігтем, якому надається спеціальна форма. Настроювання — переважно A — d — e — a, діапазон A — a2, повний хроматичний звукоряд. На піпі грають сидячи, спираючи низ корпусу про коліно, а шийку про ліве плече. Піпа застосовується як сольний, ансамблевий або оркестровий інструмент, для акомпанементу співу та супроводу декламації. При сольному музикуванні на піпі виконуються переважно ліричні музичні п'єси та програмні фантазії. Широко поширена в Центральному та Південному Китаї. З VIII століття відома також в Японії під назвою біва. Біви виготовлялися різних розмірів. Відповідний інструмент розповсюджений також у Кореї, із назвою (비파, ті ж самі ієрогліфи).
rdf:langString
琵琶是中國唐朝時經由絲綢之路延續向東傳入韓半島的；唐朝本身的唐式琵琶傳入新羅後，逐漸演化出的唐琵琶）。 另據《三國史記》載，新羅音樂中，將玄琴、伽耶琴、琵琶三種弦樂器與大笒、中笒、小笒三種管樂器合稱為「三弦三竹」（三絃三竹）。而當時的琵琶以玳瑁製成的撥子彈奏。
xsd:nonNegativeInteger
63649
