Piano Sonata No. 3 (Beethoven)

http://dbpedia.org/resource/Piano_Sonata_No._3_(Beethoven) an entity of type: Thing

Η Σονάτα για Πιάνο No. 3 σε Ντο μείζονα, Op. 2, No. 3, (αγγλικά: Piano Sonata No. 3, γερμανικά: Klaviersonate Nr. 3) είναι μία σύνθεση του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν, γραμμένη το 1796, και αφιερωμένη στον Γιόζεφ Χάυντν, η οποία συχνά αναφέρεται ως η πρώτη δεξιοτεχνική σονάτα για πιάνο του Μπετόβεν. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη από τις τρεις Opus 2 του, η οποία διαρκεί πάνω από 25 λεπτά, περιέχοντας πολλές δυσκολίες στην εκτέλεση, όπως για παράδειγμα δύσκολες τρίλιες και δύσκολες κινήσεις χεριών. Είναι η δεύτερη μεγαλύτερη σε χρόνο σονάτα του, κατά την πρώιμη περίοδο του, μετά τη No. 4, η οποία δημοσιεύθηκε ένα χρόνο αργότερα. rdf:langString
La sonata para piano n.º 3 en do mayor Op. 2 de Ludwig van Beethoven fue terminada hacia 1796 y está dedicada a Joseph Haydn. Es una sonata tradicional de tempo rápido-lento-rápido.En contraposición con las sonatas n.º 1 y n.º 2 que tienen tendencias a la música de cámara y al virtuosismo pianístico, el Opus 2, n.º 3 tiene naturaleza orquestal. Es decir, se le podría asignar fácilmente a cada instrumento de la orquesta los sonidos adecuados. rdf:langString
Piano Sonata No. 3 di Beethoven, Op. 2, No. 3, adalah sebuah sonata yang ditulis pada 1796 dan didedikasikan untuk Joseph Haydn. Penampilan gubahan ini biasanya sekitar 10 menit dan sering disebut sebagai gubahan virtuoso piano sonata Beethoven yang pertama. Sonata ini terdiri dari empat movement: * I. Allegro con brio, * II. Adagio, 2/4 in * III. : Allegro, 3/4 * IV. Allegro assai, 6/8 rdf:langString
La Sonata per pianoforte n. 3, Op. 2 n. 3, in do maggiore, composta da Ludwig van Beethoven nel 1795, chiude il ciclo dell'op. 2. rdf:langString
ピアノソナタ第3番ハ長調作品2-3は、ルートヴィヒ・ヴァン・ベートーヴェンが1795年に完成したピアノソナタ。演奏時間は約22-26分。 rdf:langString
《피아노 소나타 3번 다장조, 작품 번호 2-3》는 루트비히 판 베토벤에 의해 쓰인 피아노 소나타이다. 1796년에 쓰인 피아노 독주를 위한 소나타 작품이다. 요제프 하이든에게 헌정되었고, 베토벤 최초의 걸작 피아노 소나타로 일컬어지기도 한다. 연주 시간은 약 25분 정도이다. 전 4악장으로 이루어져 있으며, 작품 번호 2의 다른 두 소나타처럼 대중과 평론가로부터 호평을 받았다. rdf:langString
Pianosonate nr. 3 in C groot is een sonate voor piano van Ludwig van Beethoven. Gecomponeerd in 1796, is dit de derde en laatste pianosonate van het aan Joseph Haydn opgedragen opusnummer 2. rdf:langString
Sonata fortepianowa nr 3 C-dur op. 2 nr 3 Ludwiga van Beethovena to ostatnia z cyklu trzech sonat op. 2, zadedykowanych Josephowi Haydnowi. Powstała w roku 1796 i należy do wczesnego okresu twórczości kompozytora. Spośród sonat opusu 2 Sonata C-dur ma najbardziej wirtuozowski charakter. rdf:langString
C大調第3號鋼琴奏鳴曲,作品2之3,是貝多芬的鋼琴奏鳴曲,於1795年創作。整套作品2的三首鋼琴奏鳴曲都是題獻予作曲家海頓,並且全部採用四樂章的規模寫成—有別於當時海頓或莫扎特的大部份奏鳴曲所採用三樂章的結構,反而偏向如交響曲或四重奏的結構。此曲在多處均需要表現精湛的技巧,如艱難的顫音及快速的手指轉換、左右手交替於不同的音域等,對於當時貝多芬所面向的樂譜購買者—一般的業餘愛好者而言,確實是有一定的難度。另外,本曲也是三首作品2中最長篇幅的一首,與一年後完成的第4號的長度相約,連重覆約需時26-30分鐘。 rdf:langString
Соната для фортепіано № 3 op. 2 № 3, до мажор, Л. ван Бетховена — друга з циклу трьох сонат op. 2, присвячених Йозефу Гайдну. Написана в 1796 році і відноситься до раннього періоду творчості композитора. Складається з 4-х частин: 1. * Allegro con brio (C-dur) 2. * Adagio (E-dur) 3. * Scherzo. Allegro (C-dur) 4. * Allegro assai(C-dur) rdf:langString
La Sonata para piano núm. 3 en do major, op. 2, núm. 3 és la darrera de les tres Sonates op. 2 de Ludwig van Beethoven, compostes en la mateixa època, 1795. En contraposició amb les altres dues sonates de l'opus 2 que tendeixen més cap a la música de cambra i el virtuosisme pianístic, la núm. 3 té una naturalesa més orquestral. rdf:langString
Die Klaviersonate Nr. 3 C-Dur op. 2 Nr. 3 wurde 1795 vollendet. Beethoven widmete genauso wie Nr. 1 und 2 auch diese Sonate seinem Lehrer Joseph Haydn, den er sehr verehrte. Folglich wählte er auch für diese Sonate die dem Haydnschen Modell entsprechende viersätzige Form. rdf:langString
La Sonate pour piano no 3 en do majeur, opus 2 no 3, de Ludwig van Beethoven, fut composée entre 1794 et 1795 et dédiée avec les sonates no 1 et no 2 à son maître Joseph Haydn. Elle bénéficia comme les deux autres sonates de l'opus 2 d'un accueil favorable du public et de la critique. C'est la plus virtuose des premières sonates de Beethoven. Comme la no 2 elle présente un scherzo dans le troisième mouvement à la place du traditionnel menuet. Elle comporte quatre mouvements et son exécution dure environ 24 minutes : rdf:langString
Ludwig van Beethoven's Piano Sonata No. 3 in C major, Op. 2, No. 3, is a sonata written for solo piano, composed in 1795. It is dedicated to Joseph Haydn and is often referred to as one of Beethoven's earliest "grand and virtuosic" piano sonatas. All three of Beethoven's Op. 2 piano sonatas contain four movements, an unusual length at the time, which seems to show that Beethoven was aspiring towards composing a symphony. It is both the weightiest and longest of the three Op. 2 sonatas, and it presents many difficulties for the performer, including difficult trills, awkward hand movements, and forearm rotation. It is also one of Beethoven's longest piano sonatas in his early period. With an average performance lasting just about 24–26 minutes, it is second only to the Grand Sonata in E♭ Maj rdf:langString
A terceira sonata de Beethoven também é dedicada a Haydn, e também tem quatro movimentos. Essa sonata - a última do Opus 2 é em dó maior. O primeiro movimento começa com o motivo principal e já de cara assusta o pianista. O primeiro motivo da obra (as em semicolcheias) dá muito trabalho para sair direito. Muitos tocam com as duas mãos, mas esse motivo deve ser tocado com a direita. Enfim, depois dele, Beethoven cria uma atmosfera bem energética, com oitavas quebradas em fortíssimo. Os [temas] são bem separados, e têm características bem diferentes. O primeiro, enérgico, rítmico e vibrante. O segundo, lírico e expressivo. As oitavas quebradas são uma constante nesse movimento, o que requer uma boa resistência por parte do pianista. rdf:langString
Соната для фортепиано № 3 до мажор, op. 2 № 3 — сочинение Л. ван Бетховена, написанное в 1794—1795 годах, вместе с сонатами № 1 и № 2, и посвящённое Йозефу Гайдну. То, что эти три сонаты были посвящены самокритичным Бетховеном своему учителю, говорит о том, что сам автор считал эти произведения весьма удачными. Соната для фортепиано № 3 Бетховена состоит из четырёх частей: 1) Allegro con brio, 2) Adagio, 3) Scherzo. Allegro, 4) Allegro assai. rdf:langString
rdf:langString Sonata per a piano núm. 3 (Beethoven)
rdf:langString Klaviersonate Nr. 3 (Beethoven)
rdf:langString Σονάτα για πιάνο No. 3 (Μπετόβεν)
rdf:langString Sonata para piano n.º 3 (Beethoven)
rdf:langString Piano Sonata No. 3 (Beethoven)
rdf:langString Sonata per pianoforte n. 3 (Beethoven)
rdf:langString Sonate pour piano no 3 de Beethoven
rdf:langString ピアノソナタ第3番 (ベートーヴェン)
rdf:langString 피아노 소나타 3번 (베토벤)
rdf:langString Pianosonate nr. 3 (Beethoven)
rdf:langString Piano Sonata No. 3 (Beethoven)
rdf:langString III Sonata fortepianowa Beethovena
rdf:langString Sonata para piano n.º 3 (Beethoven)
rdf:langString Соната для фортепиано № 3 (Бетховен)
rdf:langString 第3號鋼琴奏鳴曲 (貝多芬)
rdf:langString Соната для фортепіано № 3 (Бетховен)
rdf:langString Piano Sonata
xsd:integer 951422
xsd:integer 1111645246
xsd:integer 2
rdf:langString Piano Sonata No. 3
rdf:langString Played by Artur Schnabel
<second> 1500.0
rdf:langString Klaviersonate Nr. 3 Op. 2.3 C-Dur - I.Allegro con brio.ogg
rdf:langString Klaviersonate Nr. 3 Op. 2.3 C-Dur - II.Adagio.ogg
rdf:langString Klaviersonate Nr. 3 Op. 2.3 C-Dur - III.Allegro.ogg
rdf:langString Klaviersonate Nr. 3 Op. 2.3 C-Dur - IV.Allegro assai.ogg
rdf:langString four
rdf:langString No. 3
rdf:langString II. Adagio
rdf:langString I. Allegro con brio
rdf:langString III. Scherzo: Allegro
rdf:langString IV. Allegro assai
rdf:langString Piano Sonata No.3, Op.2/3
rdf:langString La Sonata para piano núm. 3 en do major, op. 2, núm. 3 és la darrera de les tres Sonates op. 2 de Ludwig van Beethoven, compostes en la mateixa època, 1795. En contraposició amb les altres dues sonates de l'opus 2 que tendeixen més cap a la música de cambra i el virtuosisme pianístic, la núm. 3 té una naturalesa més orquestral. Beethoven va dedicar les tres Sonates op. 2 a Franz Joseph Haydn, amb qui va estudiar composició durant els seus dos primers anys a Viena. Hi ha una part de l'obra que és material prestat dels quartets per a piano de Beethoven, WoO 36, núm. 1 i 3, possiblement de 1785. Les sonates es va estrenar a la tardor de 1795 a la casa del príncep Carl Lichnowksy, amb Haydn present, i foren publicades el març de 1796 per Artaria a Viena. Igual que la Sonata per a piano núm. 1, la núm. 3 es basa en el material de joventut i, com la núm. 2, conté algunes innovacions significatives. Les Sonates op. 2 estan concebudes d'una manera més àmplia, cada una amb quatre moviments en lloc de tres; és la creació d'un format com el d'una simfonia a través de l'addició d'un minuet o scherzo. Els segons moviments són lents i pesats, estil típic d'aquest període creatiu de Beethoven. Els scherzi apareixen com a tercers moviments en les sonates núm. 2 i 3, encara que no són més ràpids que els minuets anteriors de Haydn. No obstant això, ho són més que els seus precursors.
rdf:langString Η Σονάτα για Πιάνο No. 3 σε Ντο μείζονα, Op. 2, No. 3, (αγγλικά: Piano Sonata No. 3, γερμανικά: Klaviersonate Nr. 3) είναι μία σύνθεση του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν, γραμμένη το 1796, και αφιερωμένη στον Γιόζεφ Χάυντν, η οποία συχνά αναφέρεται ως η πρώτη δεξιοτεχνική σονάτα για πιάνο του Μπετόβεν. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη από τις τρεις Opus 2 του, η οποία διαρκεί πάνω από 25 λεπτά, περιέχοντας πολλές δυσκολίες στην εκτέλεση, όπως για παράδειγμα δύσκολες τρίλιες και δύσκολες κινήσεις χεριών. Είναι η δεύτερη μεγαλύτερη σε χρόνο σονάτα του, κατά την πρώιμη περίοδο του, μετά τη No. 4, η οποία δημοσιεύθηκε ένα χρόνο αργότερα.
rdf:langString Die Klaviersonate Nr. 3 C-Dur op. 2 Nr. 3 wurde 1795 vollendet. Beethoven widmete genauso wie Nr. 1 und 2 auch diese Sonate seinem Lehrer Joseph Haydn, den er sehr verehrte. Folglich wählte er auch für diese Sonate die dem Haydnschen Modell entsprechende viersätzige Form. Im Unterschied zu Nr. 1 und Nr. 2, die kammermusikalische und pianistisch virtuose Züge haben, gewinnt op. 2 Nr. 3 darüber hinaus orchestralen Charakter. Mauser sieht hier Passagen (1. Satz: ab Takt 13, Takt 91 bis 138), die durchaus einem Klavierkonzert entstammen könnten. Auch entspreche der "symphonisch weit gespannte Bogen" des langsamen Satzes diesem konzertanten Anspruch.
rdf:langString La sonata para piano n.º 3 en do mayor Op. 2 de Ludwig van Beethoven fue terminada hacia 1796 y está dedicada a Joseph Haydn. Es una sonata tradicional de tempo rápido-lento-rápido.En contraposición con las sonatas n.º 1 y n.º 2 que tienen tendencias a la música de cámara y al virtuosismo pianístico, el Opus 2, n.º 3 tiene naturaleza orquestal. Es decir, se le podría asignar fácilmente a cada instrumento de la orquesta los sonidos adecuados.
rdf:langString Ludwig van Beethoven's Piano Sonata No. 3 in C major, Op. 2, No. 3, is a sonata written for solo piano, composed in 1795. It is dedicated to Joseph Haydn and is often referred to as one of Beethoven's earliest "grand and virtuosic" piano sonatas. All three of Beethoven's Op. 2 piano sonatas contain four movements, an unusual length at the time, which seems to show that Beethoven was aspiring towards composing a symphony. It is both the weightiest and longest of the three Op. 2 sonatas, and it presents many difficulties for the performer, including difficult trills, awkward hand movements, and forearm rotation. It is also one of Beethoven's longest piano sonatas in his early period. With an average performance lasting just about 24–26 minutes, it is second only to the Grand Sonata in E♭ Major, Op. 7, published just a year later, in 1796.
rdf:langString Piano Sonata No. 3 di Beethoven, Op. 2, No. 3, adalah sebuah sonata yang ditulis pada 1796 dan didedikasikan untuk Joseph Haydn. Penampilan gubahan ini biasanya sekitar 10 menit dan sering disebut sebagai gubahan virtuoso piano sonata Beethoven yang pertama. Sonata ini terdiri dari empat movement: * I. Allegro con brio, * II. Adagio, 2/4 in * III. : Allegro, 3/4 * IV. Allegro assai, 6/8
rdf:langString La Sonate pour piano no 3 en do majeur, opus 2 no 3, de Ludwig van Beethoven, fut composée entre 1794 et 1795 et dédiée avec les sonates no 1 et no 2 à son maître Joseph Haydn. Elle bénéficia comme les deux autres sonates de l'opus 2 d'un accueil favorable du public et de la critique. C'est la plus virtuose des premières sonates de Beethoven. Comme la no 2 elle présente un scherzo dans le troisième mouvement à la place du traditionnel menuet. Elle comporte quatre mouvements et son exécution dure environ 24 minutes : 1. * Allegro con brio 2. * Adagio 3. * Scherzo. Allegro 4. * Allegro assai
rdf:langString La Sonata per pianoforte n. 3, Op. 2 n. 3, in do maggiore, composta da Ludwig van Beethoven nel 1795, chiude il ciclo dell'op. 2.
rdf:langString ピアノソナタ第3番ハ長調作品2-3は、ルートヴィヒ・ヴァン・ベートーヴェンが1795年に完成したピアノソナタ。演奏時間は約22-26分。
rdf:langString 《피아노 소나타 3번 다장조, 작품 번호 2-3》는 루트비히 판 베토벤에 의해 쓰인 피아노 소나타이다. 1796년에 쓰인 피아노 독주를 위한 소나타 작품이다. 요제프 하이든에게 헌정되었고, 베토벤 최초의 걸작 피아노 소나타로 일컬어지기도 한다. 연주 시간은 약 25분 정도이다. 전 4악장으로 이루어져 있으며, 작품 번호 2의 다른 두 소나타처럼 대중과 평론가로부터 호평을 받았다.
rdf:langString Pianosonate nr. 3 in C groot is een sonate voor piano van Ludwig van Beethoven. Gecomponeerd in 1796, is dit de derde en laatste pianosonate van het aan Joseph Haydn opgedragen opusnummer 2.
rdf:langString Sonata fortepianowa nr 3 C-dur op. 2 nr 3 Ludwiga van Beethovena to ostatnia z cyklu trzech sonat op. 2, zadedykowanych Josephowi Haydnowi. Powstała w roku 1796 i należy do wczesnego okresu twórczości kompozytora. Spośród sonat opusu 2 Sonata C-dur ma najbardziej wirtuozowski charakter.
rdf:langString A terceira sonata de Beethoven também é dedicada a Haydn, e também tem quatro movimentos. Essa sonata - a última do Opus 2 é em dó maior. O primeiro movimento começa com o motivo principal e já de cara assusta o pianista. O primeiro motivo da obra (as em semicolcheias) dá muito trabalho para sair direito. Muitos tocam com as duas mãos, mas esse motivo deve ser tocado com a direita. Enfim, depois dele, Beethoven cria uma atmosfera bem energética, com oitavas quebradas em fortíssimo. Os [temas] são bem separados, e têm características bem diferentes. O primeiro, enérgico, rítmico e vibrante. O segundo, lírico e expressivo. As oitavas quebradas são uma constante nesse movimento, o que requer uma boa resistência por parte do pianista. No desenvolvimento, os trinados e acordes quebrados aparecem a toda hora, criando uma progressão harmônica interessante. Depois da recapitulação, Beethoven coloca uma mini-cadência antes de acabar o movimento. Nessa cadência, o carater é improvisatório. A cadência termina no motivo inicial mais uma vez - como se fosse uma segunda recapitulação, já saindo um pouco da forma tradicional, mesmo que só por um tempinho. O movimento acaba decisivamente em oitavas quebradas em fortíssimo e dois acordes decisivos. Os estão presentes em todas as partes do movimento (assim como nas sonatas anteriores). Beethoven compôs o segundo movimento em uma tonalidade fora dos padrões esperados - Numa sonata em Dó maior, o segundo movimento é em Mi maior! - atingindo um contraste interessante. Nesse segundo movimento, Beethoven coloca em prática seu talento pela melodia e progressão harmônica. A técnica de "três mãos" aparece aqui nesse movimento. O pianista deve cruzar as mãos para obter o efeito de baixo, melodia e acompanhamento ao mesmo tempo. E tudo isso numa atmosfera bem delicada e calma. A expressividade desse movimento traduz uma das mais belas páginas da primeira fase de Beethoven. O terceiro movimento é, de novo, um Scherzo. Uma polifonia alegre cria um scherzo energético. O motivo de três colcheias aparece ao longo do movimento, que termina com um salto de oitava O trio passa rápido como um trem. Os acordes quebrados em forma de arpejo subindo e descendo criam uma atmosfera instável e sempre em movimento. A dificuldade aparece no final, com um arpejo descendente que não dá margem a rubatos ou "perdas de tempo." O interprete pode escolher tocá-lo bem fluido (com pedal) ou bem claro, (sem pedal). Qualquer que seja a escolha, o caráter deve ser mantido. A CODA desse terceiro movimento desfaz a energia acumulada no Scherzo e prepara de certo modo a entrada do Rondo final. O quarto movimento vem em forma de um rondó. Com a característica principal sendo a leveza e flexibilidade de pulso para tocar os acordes ascendentes do tema. O movimento apresenta saltos, oitavas, arpejos, escalas rapidissimas, etc - enfim tudo o que for possível para desafiar a técnica do pianista. No final, Beethoven apresenta um de seus longos trinados (o que seria uma marca registrada das últimas sonatas).O movimento tem vários "finais" em hesitação, que se perdem em pausas com fermatas antes do final verdadeiro - energético em fortíssimo. Fechando o ciclo de três sonatas Op.2, Beethoven parte da zona de conforto e tradicionalismo de Haydn e Mozart e embarca numa jornada que o levaria a reinventar a forma-sonata.
rdf:langString Соната для фортепиано № 3 до мажор, op. 2 № 3 — сочинение Л. ван Бетховена, написанное в 1794—1795 годах, вместе с сонатами № 1 и № 2, и посвящённое Йозефу Гайдну. То, что эти три сонаты были посвящены самокритичным Бетховеном своему учителю, говорит о том, что сам автор считал эти произведения весьма удачными. Эти три написанные для фортепиано сонаты ор. 2 были изданы в 1796 году, однако доподлинно известно, что задолго до их публичного обнародования они широко обсуждались в профессиональных музыкальных кругах. Это был далеко не первый опыт композитора в данной области (ранее, проживая в Бонне, он уже написал несколько фортепьянных сонат), однако, по мнению ряда искусствоведов, именно этими музыкальными произведениями было положено начало тому периоду фортепианного творчества Людвига ван Бетховена, благодаря которому последний сумел заслужить всеобщее признание. В ранних произведениях композитора исследователи часто находят элементы подражания Гайдну и Моцарту. Однако, нельзя отрицать того, что и в первых фортепианных сонатах Людвига ван Бетховена присутствует оригинальность и самобытность, которые затем обрели тот неповторимый облик, который позволил его произведениям выдержать испытание временем. Соната для фортепиано № 3 Бетховена состоит из четырёх частей: 1) Allegro con brio, 2) Adagio, 3) Scherzo. Allegro, 4) Allegro assai.
rdf:langString C大調第3號鋼琴奏鳴曲,作品2之3,是貝多芬的鋼琴奏鳴曲,於1795年創作。整套作品2的三首鋼琴奏鳴曲都是題獻予作曲家海頓,並且全部採用四樂章的規模寫成—有別於當時海頓或莫扎特的大部份奏鳴曲所採用三樂章的結構,反而偏向如交響曲或四重奏的結構。此曲在多處均需要表現精湛的技巧,如艱難的顫音及快速的手指轉換、左右手交替於不同的音域等,對於當時貝多芬所面向的樂譜購買者—一般的業餘愛好者而言,確實是有一定的難度。另外,本曲也是三首作品2中最長篇幅的一首,與一年後完成的第4號的長度相約,連重覆約需時26-30分鐘。
rdf:langString Соната для фортепіано № 3 op. 2 № 3, до мажор, Л. ван Бетховена — друга з циклу трьох сонат op. 2, присвячених Йозефу Гайдну. Написана в 1796 році і відноситься до раннього періоду творчості композитора. Складається з 4-х частин: 1. * Allegro con brio (C-dur) 2. * Adagio (E-dur) 3. * Scherzo. Allegro (C-dur) 4. * Allegro assai(C-dur)
xsd:nonNegativeInteger 8049

data from the linked data cloud