Photoacoustic spectroscopy
http://dbpedia.org/resource/Photoacoustic_spectroscopy an entity of type: Company
光音響分光（ひかりおんきょうぶんこう、英語：photoacoustic spectroscopy、PAS）とは、光音響効果を用いた分光法のことである。
rdf:langString
Фотоакустична спектроскопія (англ. photoacoustic spectroscopy, рос. фотоакустическая спектроскопия) — метод спектроскопії, що ґрунтується на фотоакустичному ефекті.
rdf:langString
光声光谱 通过声学检测来测量物质对辐射能（特别是光）的吸收效应。光声效应的研究从1880年开始，亚历山大·格拉汉姆·贝尔（Alexander Graham Bell）在实验中发现，当一束快速间断的光线照射到旋转的开槽薄盘上时，盘会发出声音。物体从光中吸收的能量造成了局部加热，产生了可挤压空气产生声音的热胀冷缩。之后贝尔发现，物体暴露在太阳光谱的不可见部分时（如红外线和紫外线）也会产生声音。 样品的光声谱可以通过测量不同波长的光照射到样品上时发出的声音获得。光声谱可用以表征物质的吸收特性。光声效应可用来研究固体，液体和气体。
rdf:langString
Die photoakustische Spektroskopie (PAS), auch optoakustische Spektroskopie (OAS) genannt, ist ein physikalisches Untersuchungsverfahren, das auf dem photoakustischen Effekt beruht. Dieser wurde erstmals 1880 von Alexander Graham Bell beschrieben. Dabei wird einem Medium in schneller Folge durch Lichtblitze Energie zugeführt. Der resultierende ständige Wechsel zwischen Erhitzung und Abkühlung führt zu abwechselnder Wärmeausdehnung und -kontraktion. Diese Vibration kann unter geeigneten Umständen als Schall wahrgenommen werden.
rdf:langString
Photoacoustic spectroscopy is the measurement of the effect of absorbed electromagnetic energy (particularly of light) on matter by means of acoustic detection. The discovery of the photoacoustic effect dates to 1880 when Alexander Graham Bell showed that thin discs emitted sound when exposed to a beam of sunlight that was rapidly interrupted with a rotating slotted disk. The absorbed energy from the light causes local heating, generating a thermal expansion which creates a pressure wave or sound. Later Bell showed that materials exposed to the non-visible portions of the solar spectrum (i.e., the infrared and the ultraviolet) can also produce sounds.
rdf:langString
Spektroskopi fotoakustik adalah pengukuran dari efek penyerapan (terutama cahaya) pada suatu benda dengan menggunakan metode deteksi akustik. Penemuan dimulai pada tahun 1880 ketika Alexander Graham Bell menunjukkan bahwa cakram tipis mengeluarkan suara ketika dipaparkan pada cahaya matahari yang secara cepat diinterupsi dengan menggunakan cakram berlubang yang berputar. Energi yang dari cahaya ini menyebabkan pemanasan lokal dan, melalui ekspansi termal, menghasilkan gelombang tekanan atau suara. Lalu Bell menunjukan bahwa material yang terpapar spektrum yang tak terlihat (inframerah dan ultraungu) juga menghasilkan suara.
rdf:langString
Spektroskopia fotoakustyczna oparta jest na . Pierwsze prace związane z odkryciem tego zjawiska datuje się na lata osiemdziesiąte XIX wieku. W tym czasie Alexander Graham Bell, John Tyndall i Wilhelm Röntgen jako pierwsi zajmowali się efektem optoakustycznym. Zjawisko to polega na zamianie energii zawartej w wiązce światła na energię kinetyczną cząstek, na które pada światło. W konsekwencji dochodzi do lokalnego zwiększenia temperatury, co powoduje wzrost ciśnienia i generowanie fali akustycznej (zastosowanie periodycznie modulowanej wiązki światła).
rdf:langString
Espectroscopia fotoacústica é a medida do efeito da energia electromagnética absorvida (particularmente de luz) em questão por meio de detecção acústica. A descoberta das datas de de 1880, quando Alexander Graham Bell mostraram que os discos finos emitiam som quando expostos a um feixe de luz que foi rapidamente interrompido com um disco com fenda rotativa. A energia absorvida a partir da luz faz com que o aquecimento local e através de expansão térmica de uma onda de pressão ou de som. Posteriormente Bell demonstrou que os materiais expostos para as porções não-visível do espectro solar (ou seja, o infravermelho e ultravioleta) também pode produzir sons.Um espectro fotoacústico de uma amostra pode ser registada através da medição do som, em diferentes comprimentos de onda. Este espectro
rdf:langString
rdf:langString
Photoakustische Spektroskopie
rdf:langString
Spektroskopi fotoakustik
rdf:langString
光音響分光
rdf:langString
Photoacoustic spectroscopy
rdf:langString
Spektroskopia fotoakustyczna
rdf:langString
Espectroscopia fotoacústica
rdf:langString
Фотоакустична спектроскопія
rdf:langString
光声光谱
xsd:integer
1787013
xsd:integer
1066172985
rdf:langString
Die photoakustische Spektroskopie (PAS), auch optoakustische Spektroskopie (OAS) genannt, ist ein physikalisches Untersuchungsverfahren, das auf dem photoakustischen Effekt beruht. Dieser wurde erstmals 1880 von Alexander Graham Bell beschrieben. Dabei wird einem Medium in schneller Folge durch Lichtblitze Energie zugeführt. Der resultierende ständige Wechsel zwischen Erhitzung und Abkühlung führt zu abwechselnder Wärmeausdehnung und -kontraktion. Diese Vibration kann unter geeigneten Umständen als Schall wahrgenommen werden. Der Effekt wird seit den 1970er Jahren in verschiedenen Bereichen zur Untersuchung unter anderem von Gasen, Festkörpern und Geweben eingesetzt.
rdf:langString
Photoacoustic spectroscopy is the measurement of the effect of absorbed electromagnetic energy (particularly of light) on matter by means of acoustic detection. The discovery of the photoacoustic effect dates to 1880 when Alexander Graham Bell showed that thin discs emitted sound when exposed to a beam of sunlight that was rapidly interrupted with a rotating slotted disk. The absorbed energy from the light causes local heating, generating a thermal expansion which creates a pressure wave or sound. Later Bell showed that materials exposed to the non-visible portions of the solar spectrum (i.e., the infrared and the ultraviolet) can also produce sounds. A photoacoustic spectrum of a sample can be recorded by measuring the sound at different wavelengths of the light. This spectrum can be used to identify the absorbing components of the sample. The photoacoustic effect can be used to study solids, liquids and gases.
rdf:langString
Spektroskopi fotoakustik adalah pengukuran dari efek penyerapan (terutama cahaya) pada suatu benda dengan menggunakan metode deteksi akustik. Penemuan dimulai pada tahun 1880 ketika Alexander Graham Bell menunjukkan bahwa cakram tipis mengeluarkan suara ketika dipaparkan pada cahaya matahari yang secara cepat diinterupsi dengan menggunakan cakram berlubang yang berputar. Energi yang dari cahaya ini menyebabkan pemanasan lokal dan, melalui ekspansi termal, menghasilkan gelombang tekanan atau suara. Lalu Bell menunjukan bahwa material yang terpapar spektrum yang tak terlihat (inframerah dan ultraungu) juga menghasilkan suara. Sebuah sampel spektrum fotoakustik bisa direkam dengan mengukur suara pada panjang gelombang yang berbeda. Spektrum ini bisa digunakan untuk mengidentifikasi komponen yang diserap dari sample. Efek fotoakustik ini bisa digunakan untuk mempelajari benda padat, cair, maupun gas.
rdf:langString
光音響分光（ひかりおんきょうぶんこう、英語：photoacoustic spectroscopy、PAS）とは、光音響効果を用いた分光法のことである。
rdf:langString
Spektroskopia fotoakustyczna oparta jest na . Pierwsze prace związane z odkryciem tego zjawiska datuje się na lata osiemdziesiąte XIX wieku. W tym czasie Alexander Graham Bell, John Tyndall i Wilhelm Röntgen jako pierwsi zajmowali się efektem optoakustycznym. Zjawisko to polega na zamianie energii zawartej w wiązce światła na energię kinetyczną cząstek, na które pada światło. W konsekwencji dochodzi do lokalnego zwiększenia temperatury, co powoduje wzrost ciśnienia i generowanie fali akustycznej (zastosowanie periodycznie modulowanej wiązki światła). Poprzez pomiar dźwięku dla różnych długości fali światła możemy zarejestrować widmo fotoakustyczne próbki. Na jego podstawie jesteśmy w stanie rozróżnić badane substancje (nawet o bardzo skomplikowanej budowie) poprzez porównanie wzorców (ang. fingerprint). Spektroskopia fotoakustyczna ma zastosowanie przy badaniu gazów, cieczy oraz ciał stałych. W przypadku ciał stałych możliwe jest skanowanie punkt po punkcie (mapowanie obiektu), czego efektem jest dwuwymiarowy rozkład amplitudy sygnału akustycznego. Taki pomiar umożliwia na przykład badanie defektów sieci krystalicznej.
rdf:langString
Espectroscopia fotoacústica é a medida do efeito da energia electromagnética absorvida (particularmente de luz) em questão por meio de detecção acústica. A descoberta das datas de de 1880, quando Alexander Graham Bell mostraram que os discos finos emitiam som quando expostos a um feixe de luz que foi rapidamente interrompido com um disco com fenda rotativa. A energia absorvida a partir da luz faz com que o aquecimento local e através de expansão térmica de uma onda de pressão ou de som. Posteriormente Bell demonstrou que os materiais expostos para as porções não-visível do espectro solar (ou seja, o infravermelho e ultravioleta) também pode produzir sons.Um espectro fotoacústico de uma amostra pode ser registada através da medição do som, em diferentes comprimentos de onda. Este espectro pode ser usado para identificar os componentes de absorção da amostra. O efeito fotoacústico pode ser usado para estudar os sólidos, líquidos e gases.
rdf:langString
Фотоакустична спектроскопія (англ. photoacoustic spectroscopy, рос. фотоакустическая спектроскопия) — метод спектроскопії, що ґрунтується на фотоакустичному ефекті.
rdf:langString
光声光谱 通过声学检测来测量物质对辐射能（特别是光）的吸收效应。光声效应的研究从1880年开始，亚历山大·格拉汉姆·贝尔（Alexander Graham Bell）在实验中发现，当一束快速间断的光线照射到旋转的开槽薄盘上时，盘会发出声音。物体从光中吸收的能量造成了局部加热，产生了可挤压空气产生声音的热胀冷缩。之后贝尔发现，物体暴露在太阳光谱的不可见部分时（如红外线和紫外线）也会产生声音。 样品的光声谱可以通过测量不同波长的光照射到样品上时发出的声音获得。光声谱可用以表征物质的吸收特性。光声效应可用来研究固体，液体和气体。
xsd:nonNegativeInteger
9685
