Philip III of Spain

rdf:langString Filips III van Spanje

rdf:langString Filips III (Madrid, 14 april 1578 — aldaar, 31 maart 1621) was van 1598 tot 1621 koning van Spanje, Napels, Sicilië en (als Filips II) van Portugal. Hij volgde zijn vader Filips II op na diens overlijden en regeerde over het Spaanse Rijk. Zijn bijnaam was "el Piadazo" (de vrome). In de dagelijkse praktijk liet Filips III het regeren over aan , de hertog van Lerma, omdat hij meer interesse had in dans, dichtkunst en jacht dan in politiek. Vrijwel direct na zijn troonsbestijging brak Filips III met de gegroeide praktijk van Spaanse handel met de opstandelingen in de Noordelijke Nederlanden om de oorlog te financieren. Filips III liet alle in Spaanse en Portugese havens liggende Hollandse en Zeeuwse schepen met hun lading in beslag nemen en de bemanning gevangen zetten. Deze politiek bracht minstens evenveel schade toe aan de Spaanse economie als aan die van de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden. In 1606 namen Filips en de hertog van Lerma een vredesinitiatief in de richting van de opstandige Nederlanders. Ook de aartshertogen Albrecht en Isabella waren van mening dat in de Spaanse Nederlanden vrede van het Zuiden met het Noorden nodig was. (Filips II had kort voor zijn dood de Zuidelijke Nederlanden aan de halfzus van Filips III, aartshertogin Isabella van Spanje, cadeau gegeven.) Ze gaven Spinola de opdracht te onderhandelen over een bestand, met als voorwaarden dat de VOC ontbonden moest worden en dat van de oprichting van een West-Indische Compagnie geen sprake kon zijn. Voor Spanje zou dat een nog grotere bedreiging betekenen. Door behendig manoeuvreren van Johan van Oldenbarnevelt kwam het Twaalfjarig Bestand er in 1609 zonder dat de Republiek haar handel op Oost-Azië op hoefde te geven. Ook kwam onder de regering van Filips III de Spaans-Engelse Oorlog, die sinds 1585 gaande was, ten einde. Dit was mogelijk omdat koningin Elizabeth I van Engeland was overleden en was opgevolgd door haar neef, de Schotse koning Jacobus VI, die in Engeland koning werd als Jacobus I. In 1604 werd het Verdrag van Londen door beide landen ondertekend. Toen in Frankrijk koning Hendrik IV, een voorstander van de oorlog tegen Spanje, overleed op 14 mei 1610, brak in Frankrijk een periode van instabiliteit aan. De nieuwe koning, Lodewijk XIII, was te jong om zelf te regeren en zijn moeder werd regentes. Koningin-regentes Maria de' Medici vroeg Spanje om hulp tegen de hugenoten. Daarmee werd de vrede die koning Filips II in zijn laatste dagen had gesloten (de Vrede van Vervins) in 1615 eindelijk bezegeld met een huwelijk tussen Lodewijk XIII en de oudste dochter van Filips, Anna, en het huwelijk tussen de Spaanse kroonprins Filips en prinses Elisabeth van Frankrijk. In 1621 riep Filips III Pedro Téllez-Girón, hertog van Osuna, terug uit Italië, omdat die als onderkoning van het koninkrijk Sicilië en koninkrijk Napels Spanje in verlegenheid had gebracht met zijn pogingen de macht van de republiek Venetië in te perken. Een standbeeld van Filips III staat op de Plaza Mayor van de Spaanse hoofdstad Madrid.