Petropoulos

rdf:langString Πετρόπουλος (εταιρεία)

rdf:langString Η Πετρόπουλος (το πλήρες όνομα της εταιρείας είναι Πέτρος Πετρόπουλος A.E.B.E.) είναι σήμερα εισαγωγέας και διανομέας οχημάτων και βαρέων μηχανημάτων. Ήταν ένας από τους ιστορικούς Έλληνες κατασκευαστές κινητήρων και οχημάτων. Η οικογένεια Πετρόπουλος ασχολείται με μεταλλικές κατασκευές για γενιές. Ο Κωνσταντίνος Πετρόπουλος ήταν γνωστός κατασκευαστής κουδουνιών εκκλησιών και μεταλλικών προϊόντων στα τέλη του 19ου αιώνα, με έδρα την Άμφισσα και αργότερα τη Λαμία. Σύμφωνα με την παράδοση, υπήρχε ένα υποτιθέμενο καλά κρυμμένο «μυστικό» πίσω από την ποιότητα ήχου των καμπανιών Πετρόπουλου - το κουδούνι είναι σήμερα το αναγνωρίσιμο λογότυπο της εταιρείας. Η εταιρεία στη σημερινή της μορφή ιδρύθηκε από τον Πέτρο Πετρόπουλο στη Θεσσαλονίκη, το 1922. Οι πρώτες δραστηριότητες περιελάμβαναν πωλήσεις επαγγελματικών οχημάτων καθώς και ανακατασκευή κινητήρων και συναρμολόγησης οχημάτων. Αυτή η πρώιμη κατασκευαστική δραστηριότητα περιελάμβανε συναρμολόγηση επιβατικών αυτοκινήτων Ford (1920) και (1930), και φορτηγά Diamond T και International (1930). Το εργοστάσιο Πετρόπουλος τέθηκε υπό γερμανικό έλεγχο κατά την κατοχή του Άξονα στην Ελλάδα, στον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο. Η εταιρεία επανέλαβε τις δραστηριότητές της μετά τον πόλεμο και το 1948 μετακόμισε την έδρα της στην Αθήνα, όπου είχε ήδη δημιουργήσει θυγατρική. Η ανοικοδόμηση κινητήρων παρέμεινε σημαντική δραστηριότητα μέχρι το 1953, όταν ο Πετρόπουλος επέκτεινε σημαντικά τη δημοτικότητα του κινητήρα ντίζελ στην Ελλάδα, χάρη στη συνεργασία του με τη βρετανική . Το 1956 ο Πετρόπουλος έκανε μια τολμηρή κίνηση, επενδύοντας στην παραγωγή γεωργικών ελκυστήρων (τρακτέρ). Το μοντέλο Π-35, που κυκλοφόρησε το 1956, καθώς και το πιο ισχυρό Π-55 που ακολούθησε σύντομα, βασίστηκαν σε σχέδια International Harvester (παρόλο που τροφοδοτούνται από κινητήρες Perkins). Έχοντας ανταγωνιστικές τιμές, αυτά τα τρακτέρ έγιναν αμέσως επιτυχία. Ωστόσο, στις αρχές της δεκαετίας του 1960 η εταιρεία είχε εμπλακεί σε μια νομική διαφωνία σχετικά με τους κανόνες της αγοράς (ανταγωνισμός) με τον Μαλκότση, έναν άλλο Έλληνα κατασκευαστή ελκυστήρων που ισχυριζόταν ότι είχε μερίδιο στην ταχέως αναπτυσσόμενη αγορά τρακτέρ, με αποτέλεσμα καθυστερήσεις στην παραγωγή που σχεδόν χρεοκόπησαν την εταιρεία. Από το 1949, η εταιρία επίσης άρχιζε να κυκλοφορεί το . Η εταιρεία εγκατέλειψε τελικά την παραγωγή της δικής της σειράς τρακτέρ και επικεντρώθηκε στην παραγωγή κινητήρων και στη συναρμολόγηση φορτηγών και ελκυστήρων (τα φορτηγά και τα τρακτέρ που συναρμολογήθηκαν από τον Πετρόπουλο εξήχθησαν στην Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή). Το 1974 συμμετείχε στο τολμηρότερο έργο, ανάπτυξη και παραγωγή μιας νέας «έξυπνης» οικογένειας φορτηγών 4Χ4 (μοντέλα / Polytrak / Militrak). Τα φορτηγά πουλήθηκαν αρκετά καλά στους αγρότες, αλλά ο ελληνικός στρατός παρήγγειλε μόνο μικρούς αριθμούς της έκδοσης Militrak. Αυτό, και μια αλλαγή του 1984 ενός νόμου που είχε καταστήσει τα «αγροτικά οχήματα» οικονομικά ελκυστικά, οδήγησε στον τερματισμό της παραγωγής. Για άλλη μια φορά, η εταιρεία, μετά από μεγάλες επενδύσεις σε ένα βιομηχανικό έργο, βρέθηκε σε άθλια οικονομική κατάσταση. Ο Πετρόπουλος έχει αναπτύξει μια ποικιλία άλλων βιομηχανικών προϊόντων, συμπεριλαμβανομένων των ηλεκτροπαραγωγών και των περονοφόρων ανυψωτικών οχημάτων (κυρίως της επιτυχημένης οικογένειας περονοφόρων Dynalift με κινητήρα ντίζελ ή ηλεκτροκινητήρα). Το 1994, προσπάθησε να συνεχίσει την παραγωγή φορτηγών, με ένα όχημα σχεδιασμένο από την ελβετική Bucher-Guyer Duro, το οποίο θα παραγόταν στην Ελλάδα ως Militrak II Duro, για τον Ελληνικό Στρατό, με ελληνική προστιθέμενη αξία 55%. Ωστόσο, το όχημα δεν υιοθετήθηκε από τις ένοπλες δυνάμεις. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 ο Πετρόπουλος έχει αλλάξει αποφασιστικά στις εισαγωγές, τις συναλλαγές και τις υπηρεσίες διατηρώντας περιορισμένη μόνο βιομηχανική δραστηριότητα. Η εταιρεία διατηρεί ένα μικρό μουσείο μέσα στις εγκαταστάσεις του, με εκθέματα που περιλαμβάνουν ένα αναπαλαιωμένο τρακτέρ Π-35 και ένα Polytrak.