Peter Arntz

rdf:langString Peter Arntz

rdf:langString Petrus Wilhelmus ("Peter") Arntz (Leuth, 5 februari 1953) is een Nederlands voormalig voetballer. Hij kwam uit voor Go Ahead Eagles, AZ'67 en het Nederlands elftal. Arntz kwam voort uit de beroemde jeugdopleiding van Go Ahead eind jaren zestig, begin jaren zeventig. Hij maakte op 7 februari 1971, twee dagen na zijn achttiende verjaardag, zijn debuut voor de Deventenaren in de Eredivisie in een uitwedstrijd tegen Ajax. Halverwege 1974 stond de inmiddels 21-jarige Arntz in de belangstelling van Ajax-trainer Hans Kraay sr. De transfer ketste echter af. Als speler van Go Ahead Eagles werd Arntz in 1975 voor het eerst uitgenodigd voor het Nederlands elftal. In juni 1976 behoorde Arntz tot de selectie van Nederland op het Europees kampioenschap. Per 1 juli van datzelfde jaar verkaste hij toch naar Noord-Holland wanthet Alkmaarse AZ'67 kocht hem. Hans Kraay sr. was daar inmiddels de trainer/manager geworden. Ajax had medio 1976 ook belangstelling voor Arntz, maar Arntz verkoos de zekerheid van een basisplaats bij AZ'67 boven het risico bankzitter te worden bij Ajax, dat op dat moment al veel goede middenvelders had: Frank Arnesen, Dick Schoenaker, Sören Lerby, René Notten en Hans Erkens. Arntz speelde tien jaar voor AZ, waarmee hij landskampioen werd (1980/81), drie keer de KNVB beker won (1977/78, 1980/81, 1981/82) en in de finale van de UEFA Cup stond (1980/81). In 1979/80 finishte Arntz met AZ als tweede, als runner-up, achter Ajax. Eindklasseringen met AZ'67 in de eredivisie in de tien successievelijke seizoenen 1976/1977-1985/1986: 3, 3, 4, 2, 1, 3, 11, 5, 13, 9. Oud-AZ-trainer Jan Notermans (seizoen 1977/78) over Peter Arntz in het voor AZ zeer succesvolle seizoen 1980/81: "Als Metgod en Spelbos (de twee centrumverdedigers) gingen, stopte Arntz alle gaten, terwijl hij ook nog de kracht opbracht om buitenom te gaan om anderen te laten scoren. Voor de buitenwereld heeft Arntz geen geweldig jaar gehad, maar voor mij was hij de speler die het meest in dienst van het elftal speelde, en dus het nuttigst was." De eerste zes jaar (juli 1976-juni 1982) speelde Arntz bij AZ in een team met onder anderen centrumverdediger Ronald Spelbos, middenvelders Jan Peters en Kristen Nygaard, en aanvallers Kurt Welzl, Kees Kist en Pier Tol. Na het vertrek van Welzl half 1981 en alle overige sterspelers als Spelbos, Peters, Nygaard en Kist half 1982 bleven van het gouden team uit de periode half 1976 tot en met half 1982 alleen Arntz en Tol over; zij bleven AZ trouw. In het Nederlands elftal speelde hij vijf interlands. De eerste op 30 april 1975 was België-Nederland (1-0, vriendschappelijk) en de laatste op 22 februari 1981 was Nederland-Cyprus (3-0, kwalificatieduel WK 1982). Zijn meest memorabele interland was op 17 juni 1976, op het EK in Joegoslavië. Twee dagen eerder was de wedstrijd Tsjechoslowakije-Nederland na verlenging in 3-1 geëindigd, waardoor Nederland slechts een wedstrijd om de derde plaats mocht spelen. Het was voor Nederland een chaotisch en dramatisch toernooi, waarin Cruijff met een knieblessure en Neeskens en Van Hanegem door rode kaarten niet beschikbaar waren voor die wedstrijd tegen gastland Joegoslavië. Met een experimenteel, geïmproviseerd, verjongd, totaal ander team dan in de wedstrijd tegen Tsjechoslowakije, won Nederland tegen Joegoslavië na verlenging met 3-2, hetgeen een derde plaats op het EK 1976 betekende en een medaille voor Arntz. Na zijn actieve carrière was Arntz onder meer hoofd scouting van AZ, zoals AZ'67 inmiddels heette, maar in 2011 werd hij door de Alkmaarse club de laan uit gestuurd.