Perihelion
http://dbpedia.org/resource/Perihelion
Περιήλιο είναι το σημείο της τροχιάς ενός σώματος (π.χ. ενός πλανήτη) του Ηλιακού Συστήματος που βρίσκεται στη μικρότερη απόσταση από τον Ήλιο. Η Γη καθώς περιφέρεται στην ελλειπτική της τροχιά γύρω από τον Ήλιο βρίσκεται στο περιήλιο περίπου στις 4 Ιανουαρίου κάθε χρόνο, όταν απέχει από αυτόν 147.098.074 χλμ. Για τροχιές γύρω από άλλους αστέρες χρησιμοποιείται ο όρος . Στο περιήλιο, σύμφωνα με τον δεύτερο νόμο του Κέπλερ, η ταχύτητα περιφοράς του σώματος είναι μεγαλύτερη απ' ό,τι σε οποιοδήποτε άλλο σημείο της τροχιάς του. Το αντίθετο του περιηλίου είναι το αφήλιο.Ο Ερμής έχει το μικρότερο περίηλιο όλων των πλανητών ενώ ο Ποσειδώνας έχει το μεγαλύτερο περίηλιο.
rdf:langString
An pointe ar a fhithis éilipseach ag a bhfuil an Domhan, nó aon phláinéad nó cóiméad, ag a gharphointe don Ghrian.
rdf:langString
Le périhélie est le point de la trajectoire d'un objet céleste en orbite héliocentrique qui est le plus proche du Soleil. Cela se dit aussi de l'époque où l'objet a atteint ce point. L'antonyme de périhélie est aphélie. Le périhélie est une dénomination particulière du terme générique astronomique périapside (voir cet article pour plus de détails).
rdf:langString
Периге́лий (др.-греч. περί «пери» — вокруг, около, возле, др.-греч. ἥλιος «гелиос» — Солнце) — ближайшая к Солнцу точка орбиты планеты или иного небесного тела Солнечной системы, а также расстояние от этой точки до центра Солнца (более точно — перигелийное расстояние). Антонимом перигелия является афе́лий (апоге́лий) — наиболее удалённая от Солнца точка орбиты. Воображаемую линию между афелием и перигелием называют линией апсид.
rdf:langString
الحَضِيض الشمسي أو نقطة الرأس (بالإنجليزية: Perihelion) هو أقرب نقطة يكون فيها الكوكب من الشمس، ويتسارع الكوكب أثناء اقترابه من نقطة الحضيض، وبعدها يبدأ بالتباطؤ. وعموماً فإن نقطة الحضيض غير ثابتة فهي تتحرك قليلاً مع كل دورة بما يسمى بدارية ، وعادة ما تكون البدارية نتيجة تأثير كواكب الآخرى على الكوكب. ويؤدي هذا التغير الطفيف مع كل دورة إلى دوران الحضيض نفسه حول الشمس.
rdf:langString
El periheli (del grec peri = al voltant, helios = sol) és la mínima distància en què es troba un cos del sistema solar que gira al voltant del Sol. Per tant és un àpside. Per analogia, també s'anomena la distància mínima de l'òrbita d'un cos respecte al cos al qual orbita amb el prefix peri-, deixant la terminació per designar el cos central de l'òrbita. Així, el punt mínim d'una òrbita rep aquestes terminologia:
* Periastre: La mínima distància d'un cos a l'estrella que orbita.
* Perigeu: La mínima distància de la Lluna a la Terra.
rdf:langString
Perihélium (též přísluní či perihel) je nejbližší místo (perifokus) ke Slunci, jímž prochází těleso, které se kolem Slunce pohybuje po kuželosečce. Bod, ve kterém se těleso na své dráze nejvíce vzdálí od Slunce, je afélium. Perihélium a afélium tvoří apsidy dráhy. Vzdálenost tělesa od Slunce v perihéliu lze stanovit podle výrazu: , kde a je velká poloosa a e je excentricita dráhy. Vzdálenost tělesa od Slunce v aféliu je: . Vzdálenost Země od Slunce v perihéliu je 147×106 km, v aféliu 152×106 km.
rdf:langString
La perihelio (de la grekaj vortoj περί- "proksima" kaj ἥλιος "suno", signifante apudsuno en esperanta translingvigado) estas tiu punkto en la orbito de planedo, asteroido, kometo aŭ iu ajn alia objekto, kie ĝi plej proksimas (greke peri) al la suno (greke helios). En la perihelio ĉiu tia objekto atingas sian plej grandan rapidecon en sia ĉirkaŭsuna orbito. Astroj, kiuj orbitas la sunon en elipsa orbito, atingas la perihelion unufoje dum ĉiu rondiro. La tero atingas la perihelion proksimume du semajnojn post la nordvintra solstico. Pro tio la vintroj estas averaĝe pli mildaj en la norda hemisfero kompare kun la sama latitudo en la suda. La mala punkto de la orbito estas afelio.
rdf:langString
El perihelio (de περί [perí], ‘en torno a’ o ‘alrededor de’, y ἥλιος [hélios], ‘Sol’) es el punto más cercano de la órbita de un cuerpo celeste alrededor del Sol. Es el opuesto al afelio (punto más lejano) y se representa por . Si es el semieje mayor y es la excentricidad, entonces . Tal como establece la segunda de las leyes de Kepler, la velocidad de traslación del cuerpo celeste es máxima en el perihelio y se puede calcular conociendo el semieje mayor de la órbita, la excentricidad , la masa del Sol y la constante de gravitación universal mediante la expresión :
rdf:langString
Perihelioa eguzkiaren inguruan dabiltzan sateliteen orbitan, eguzkira gutxieneko distantzia duen puntua da. Hots, puntu honetan, objektua eta eguzkiaren arteko distantzia minimoa da, eta Keplerren 2. legeak dioenaren arabera, abiadura maximoa izango da. Hau energiaren kontserbazioa dela eta gertatzen da, perihelioan energia zinetikoa maximoa da baina energia potentziala berriz minimoa. Hala, bien arteko baturak (energia mekanikoa) orbita eliptikoko beste edozein puntutan duen energia mekanikoaren balio bera izango du.
rdf:langString
In astronomia, il perielio (dal greco perì = intorno, helios = sole) è il punto di minima distanza di un corpo del Sistema solare (pianeta, asteroide, cometa, satellite artificiale, ecc.) dal Sole. È pertanto un apside. A seconda dell'eccentricità dell'orbita, la minima distanza corpo-sole e quella massima possono essere più o meno differenti dalla distanza media.
rdf:langString
Het perihelium is het punt dat het dichtst bij de zon gelegen is in de baan van een planeet of ander object dat zich in een baan om de zon bevindt. Objecten met een elliptische baan hebben behalve een perihelium ook een aphelium, het punt waar de baan de grootste afstand tot de zon bereikt. Objecten met een parabolische of hyperbolische baan hebben wel een perihelium, maar geen aphelium. Die banen zijn dan ook niet periodiek; het object passeert de zon maar eenmaal, en het perihelium is het punt van dichtste nadering tot de zon.
rdf:langString
Peryhelium, perihelium (zlatynizowany wyraz pochodzenia greckiego, od gr. peri „przy” i helios „Słońce”; dawniej punkt przysłoneczny) – punkt na orbicie ciała niebieskiego obiegającego Słońce, znajdujący się w miejscu największego zbliżenia (perycentrum) obu ciał. Przeciwieństwem peryhelium jest aphelium. Dystans między obiegającymi się ciałami w czasie, gdy przechodzą one przez peryhelium można wyznaczyć z zależności: gdzie: – odległość w peryhelium, – półoś wielka orbity, – mimośród orbity.
rdf:langString
Em astronomia, o periélio (ou perélio), que vem de peri (à volta, perto) e hélio (Sol), é o ponto da órbita de um corpo, seja ele planeta, planeta anão, asteroide ou cometa, que está mais próximo do Sol. Quando um corpo se encontra no periélio, ele tem a maior velocidade de translação de toda a sua órbita. Quando o corpo em questão estiver orbitando qualquer outro objeto celeste que não o Sol, utiliza-se o nome genérico periastro para identificar esse ponto.
rdf:langString
Perihelium är den punkt där en himlakropp som rör sig runt en sol (helios) befinner sig närmast solen. Motsatsen heter aphelium. Solsystemets himlakroppar såsom planeter, asteroider och kometer samt till exempel rymdsonder i elliptisk bana når sitt perihelium en gång per varv i sitt omlopp kring solen. Kometer med parabolisk eller hyperbolisk bana har sitt perihelium vid ett enda tillfälle och återkommer aldrig mer till solens närhet. Vid perihelium når himlakroppen sin högsta hastighet kring solen.
rdf:langString
Периге́лій (грец. περί «пери» — «біля», та ηλιος — Сонце) — найближча до Сонця точка орбіти планети або комети. Внаслідок збурень перигелій повільно змінює своє розташування в просторі. Вікові зміни довготи перигелію Меркурія, обчислені Левер'є, а за ним — Ньюкомом зі спостережень проходжень Меркурія над диском Сонця, дещо перевищували величину, передбачену теорією збурень на основі ньютонівського закону тяжіння. Різниця становила близько на 38" за 100 років. Пояснення цьому явищу спочатку шукали в існуванні невідомої планети (або цілого рою планетоїдів) всередині орбіти Меркурія, у неточності закону тяжіння (були спроби замінити його іншими законами Вебера, Гаусса, Рімана); у немиттєвому поширенні сили тяжіння; у поглинанні тяжіння простором. Висувалися й менш вірогідні гіпотези — несфери
rdf:langString
rdf:langString
حضيض شمسي
rdf:langString
Periheli
rdf:langString
Perihélium
rdf:langString
Perihel
rdf:langString
Περιήλιο
rdf:langString
Perihelio
rdf:langString
Perihelio
rdf:langString
Perihelio
rdf:langString
Peirihéilean
rdf:langString
Perihelion
rdf:langString
Périhélie
rdf:langString
Perielio
rdf:langString
Perihelium
rdf:langString
Peryhelium
rdf:langString
Periélio
rdf:langString
Перигелий
rdf:langString
Perihelium
rdf:langString
Перигелій
xsd:integer
43739466
xsd:integer
926787593
rdf:langString
El periheli (del grec peri = al voltant, helios = sol) és la mínima distància en què es troba un cos del sistema solar que gira al voltant del Sol. Per tant és un àpside. Per analogia, també s'anomena la distància mínima de l'òrbita d'un cos respecte al cos al qual orbita amb el prefix peri-, deixant la terminació per designar el cos central de l'òrbita. Així, el punt mínim d'una òrbita rep aquestes terminologia:
* Periastre: La mínima distància d'un cos a l'estrella que orbita.
* Perigeu: La mínima distància de la Lluna a la Terra. En els elements orbitals, es representa per la lletra . Si és el semieix major de l'òrbita i l'excentricitat, llavors el periheli es calcula així:
rdf:langString
Perihélium (též přísluní či perihel) je nejbližší místo (perifokus) ke Slunci, jímž prochází těleso, které se kolem Slunce pohybuje po kuželosečce. Bod, ve kterém se těleso na své dráze nejvíce vzdálí od Slunce, je afélium. Perihélium a afélium tvoří apsidy dráhy. Vzdálenost tělesa od Slunce v perihéliu lze stanovit podle výrazu: , kde a je velká poloosa a e je excentricita dráhy. Vzdálenost tělesa od Slunce v aféliu je: . Vzdálenost Země od Slunce v perihéliu je 147×106 km, v aféliu 152×106 km. Časový okamžik, kdy těleso prochází na své dráze perihéliem, se nazývá čas přechodu perihéliem. Je jedním z elementů dráhy. Země přechází perihéliem začátkem ledna, v současné době okolo 4. ledna, dva týdny po zimním slunovratu. Vlivem poruch vyvolaných ostatními planetami nastává planet.
rdf:langString
الحَضِيض الشمسي أو نقطة الرأس (بالإنجليزية: Perihelion) هو أقرب نقطة يكون فيها الكوكب من الشمس، ويتسارع الكوكب أثناء اقترابه من نقطة الحضيض، وبعدها يبدأ بالتباطؤ. وعموماً فإن نقطة الحضيض غير ثابتة فهي تتحرك قليلاً مع كل دورة بما يسمى بدارية ، وعادة ما تكون البدارية نتيجة تأثير كواكب الآخرى على الكوكب. ويؤدي هذا التغير الطفيف مع كل دورة إلى دوران الحضيض نفسه حول الشمس. ويتمكن الفلكيون أثناء المتابعة من حساب مقدار التغيير في الحضيض، وهو الطريقة التي تم من خلالها اكتشاف بعض الكواكب قبل رؤيتها. فعندما تم قياس حضيض أحد الكواكب تبين أنه يتغير بأكثر مما يفترض، مما يعني أنه يتأثر بجاذبية كوكب ما قريب لكن غير معروف. فبدأ الفلكيون والهواة يسبرون السماء طوال سنوات بحثاً عن ذلك الكوكب، حتى عثروا عليه، لكنهم ما كادوا ينتهون من قياس حضيضه فتبين أنه هو الآخر أيضاً يتاثر بجاذبية كوكب آخر غير معروف، واستمروا بالبحث عن هذا الأخير حتى عثروا عليه.
rdf:langString
Περιήλιο είναι το σημείο της τροχιάς ενός σώματος (π.χ. ενός πλανήτη) του Ηλιακού Συστήματος που βρίσκεται στη μικρότερη απόσταση από τον Ήλιο. Η Γη καθώς περιφέρεται στην ελλειπτική της τροχιά γύρω από τον Ήλιο βρίσκεται στο περιήλιο περίπου στις 4 Ιανουαρίου κάθε χρόνο, όταν απέχει από αυτόν 147.098.074 χλμ. Για τροχιές γύρω από άλλους αστέρες χρησιμοποιείται ο όρος . Στο περιήλιο, σύμφωνα με τον δεύτερο νόμο του Κέπλερ, η ταχύτητα περιφοράς του σώματος είναι μεγαλύτερη απ' ό,τι σε οποιοδήποτε άλλο σημείο της τροχιάς του. Το αντίθετο του περιηλίου είναι το αφήλιο.Ο Ερμής έχει το μικρότερο περίηλιο όλων των πλανητών ενώ ο Ποσειδώνας έχει το μεγαλύτερο περίηλιο.
rdf:langString
La perihelio (de la grekaj vortoj περί- "proksima" kaj ἥλιος "suno", signifante apudsuno en esperanta translingvigado) estas tiu punkto en la orbito de planedo, asteroido, kometo aŭ iu ajn alia objekto, kie ĝi plej proksimas (greke peri) al la suno (greke helios). En la perihelio ĉiu tia objekto atingas sian plej grandan rapidecon en sia ĉirkaŭsuna orbito. Astroj, kiuj orbitas la sunon en elipsa orbito, atingas la perihelion unufoje dum ĉiu rondiro. La tero atingas la perihelion proksimume du semajnojn post la nordvintra solstico. Pro tio la vintroj estas averaĝe pli mildaj en la norda hemisfero kompare kun la sama latitudo en la suda. La mala punkto de la orbito estas afelio. Kometoj kun parabola aŭ hiperbola orbito atingas la perihelion nur unufoje kaj poste neniam revenas en la proksimecon de la suno. La punkto en kiu la luno kaj aliaj naturaj aŭ artefaritaj satelitoj de la tero plej proksimas al tiu nomiĝas perigeo. La mala punkto en tia orbito estas apogeo. Ĝenerala termino por la punkto en kiu iu ajn satelito plej proksimas al la astro kiun ĝi orbitas estas periapsido. La mala punkto, kie ĝi plej malproksimas kaj plej malrapidas nomiĝas apoapsido.
rdf:langString
El perihelio (de περί [perí], ‘en torno a’ o ‘alrededor de’, y ἥλιος [hélios], ‘Sol’) es el punto más cercano de la órbita de un cuerpo celeste alrededor del Sol. Es el opuesto al afelio (punto más lejano) y se representa por . Si es el semieje mayor y es la excentricidad, entonces . Tal como establece la segunda de las leyes de Kepler, la velocidad de traslación del cuerpo celeste es máxima en el perihelio y se puede calcular conociendo el semieje mayor de la órbita, la excentricidad , la masa del Sol y la constante de gravitación universal mediante la expresión : Como el semieje mayor de la órbita de la Tierra es a = 149,60 millones de km y la excentricidad es e = 0,01671 a principios del mes de julio (generalmente, el día 4), en el afelio, la Tierra dista 152,10 millones de kilómetros del Sol, mientras que a comienzos de enero (también el día 4), en el perihelio o punto de su órbita elíptica más cercano al Sol, la distancia es de q = 147,10 millones de km.Actualmente el perihelio ocurre alrededor de 15 días después del solsticio de diciembre.
rdf:langString
Perihelioa eguzkiaren inguruan dabiltzan sateliteen orbitan, eguzkira gutxieneko distantzia duen puntua da. Hots, puntu honetan, objektua eta eguzkiaren arteko distantzia minimoa da, eta Keplerren 2. legeak dioenaren arabera, abiadura maximoa izango da. Hau energiaren kontserbazioa dela eta gertatzen da, perihelioan energia zinetikoa maximoa da baina energia potentziala berriz minimoa. Hala, bien arteko baturak (energia mekanikoa) orbita eliptikoko beste edozein puntutan duen energia mekanikoaren balio bera izango du. Adibidez, Lurrak batez beste 149.597.870 kilometrora orbitatzen du Eguzkitik. Perihelioan (neguko solstizioa baino 14 bat egun geroago), Eguzkiaren eta gure planetaren arteko distantzia 147.098.070 kilometro da; afelioan (udako solstizioa baino 14 bat egun geroago), berriz, 152.097.700 kilometro.
rdf:langString
An pointe ar a fhithis éilipseach ag a bhfuil an Domhan, nó aon phláinéad nó cóiméad, ag a gharphointe don Ghrian.
rdf:langString
Le périhélie est le point de la trajectoire d'un objet céleste en orbite héliocentrique qui est le plus proche du Soleil. Cela se dit aussi de l'époque où l'objet a atteint ce point. L'antonyme de périhélie est aphélie. Le périhélie est une dénomination particulière du terme générique astronomique périapside (voir cet article pour plus de détails).
rdf:langString
Het perihelium is het punt dat het dichtst bij de zon gelegen is in de baan van een planeet of ander object dat zich in een baan om de zon bevindt. Objecten met een elliptische baan hebben behalve een perihelium ook een aphelium, het punt waar de baan de grootste afstand tot de zon bereikt. Objecten met een parabolische of hyperbolische baan hebben wel een perihelium, maar geen aphelium. Die banen zijn dan ook niet periodiek; het object passeert de zon maar eenmaal, en het perihelium is het punt van dichtste nadering tot de zon. De Aarde heeft een elliptische baan en heeft dus een perihelium en een aphelium. Voor de Aarde valt het perihelium meestal tussen 2 en 5 januari. Hierdoor zijn de winters op het noordelijk halfrond relatief iets warmer en de zomers iets koeler dan op het zuidelijk halfrond, wanneer men overige factoren buiten beschouwing laat. Het overeenkomstige punt voor de baan van de maan om de Aarde wordt perigeum genoemd. Bij een willekeurige andere ster spreekt men van periastron. Zie apside voor een algemene bespreking van deze punten in banen.
rdf:langString
In astronomia, il perielio (dal greco perì = intorno, helios = sole) è il punto di minima distanza di un corpo del Sistema solare (pianeta, asteroide, cometa, satellite artificiale, ecc.) dal Sole. È pertanto un apside. A seconda dell'eccentricità dell'orbita, la minima distanza corpo-sole e quella massima possono essere più o meno differenti dalla distanza media. Per analogia, viene chiamato perielio anche l'analogo punto di minima distanza per un corpo (pianeta o una stella, ecc.) orbitanti attorno a una stella diversa dal Sole, anche se in tal caso si dovrebbe usare il termine periastro. Nel caso di un corpo orbitante attorno alla Terra si usa perigeo. Viceversa il punto di massima distanza è chiamato afelio. La linea immaginaria che unisce afelio e perielio è detta linea degli apsidi. La posizione angolare del perielio lungo l'orbita dei vari pianeti si sposta molto lentamente (di alcune decine o centinaia di secondi d'arco al secolo), a causa dell'interazione gravitazionale con gli altri pianeti: questo effetto si chiama precessione anomalistica o precessione del perielio. La velocità precessionale di Mercurio è però significativamente maggiore di quella calcolata teoricamente in base alle leggi di Newton. Questa differenza fu spiegata da Albert Einstein come un effetto della teoria della relatività generale: ciò rappresentò una delle prime conferme sperimentali di questa teoria.
rdf:langString
Em astronomia, o periélio (ou perélio), que vem de peri (à volta, perto) e hélio (Sol), é o ponto da órbita de um corpo, seja ele planeta, planeta anão, asteroide ou cometa, que está mais próximo do Sol. Quando um corpo se encontra no periélio, ele tem a maior velocidade de translação de toda a sua órbita. Quando o corpo em questão estiver orbitando qualquer outro objeto celeste que não o Sol, utiliza-se o nome genérico periastro para identificar esse ponto. A distância entre a Terra e o Sol no periélio é de aproximadamente 147,1 milhões de quilômetros. Isto ocorre uma vez por ano, por volta de catorze dias após o solstício de dezembro, próximo do dia 4 de janeiro.
rdf:langString
Peryhelium, perihelium (zlatynizowany wyraz pochodzenia greckiego, od gr. peri „przy” i helios „Słońce”; dawniej punkt przysłoneczny) – punkt na orbicie ciała niebieskiego obiegającego Słońce, znajdujący się w miejscu największego zbliżenia (perycentrum) obu ciał. Przeciwieństwem peryhelium jest aphelium. W przypadku ciał poruszających się wokół Słońca po stabilnej orbicie eliptycznej, peryhelium jest przekraczane w regularnych odstępach czasu, co okres orbitalny. Dla orbity kołowej punkt peryhelium jest nieokreślony, co w praktyce oznacza, że dla orbit o znikomym mimośrodzie jego wyznaczenie jest obarczone znacznym błędem. Ciała poruszające się po orbitach otwartych (parabola, hiperbola) przekraczają peryhelium tylko raz. Moment przejścia przez peryhelium jest jednym z elementów (parametrów) orbity. W rzeczywistości orbity nie pozostają zupełnie stałe, lecz zmieniają się, głównie ze względu na oddziaływanie z innymi ciałami Układu Słonecznego, zmienia się również położenie peryhelium. Zmiany te były przewidywane przez obliczenia perturbacji bazujące na teorii Newtona, jednak dokładne pomiary położenia peryhelium Merkurego wykazały niewyjaśnioną (na gruncie XIX-wiecznej wiedzy) rozbieżność około 43″/wiek między obserwacjami a teorią. Różnica ta, choć niewielka w porównaniu z 5026″/wiek wynikających ze zmiany układu współrzędnych uwzględniającej precesję osi Ziemi, oraz z 531″/wiek wynikających z perturbacji wywieranych przez inne planety, była jednak wyraźna i wymagała wyjaśnienia. Podejrzewano istnienie planety krążącej wewnątrz orbity Merkurego, nazwanej Wulkanem, jednak nie udawało się jej zaobserwować, mimo wysiłków podejmowanych m.in. podczas zaćmień Słońca. Odpowiedź przyniosło dopiero sformułowanie przez Einsteina Ogólnej Teorii Względności (OTW) i zastosowanie jej jako dokładniejszego opisu oddziaływania grawitacyjnego Merkury–Słońce. Był to jeden z pierwszych testów teorii względności i wciąż pozostaje ważnym testem alternatywnych teorii grawitacji. Poprawka wynikająca z dokładniejszego opisu OTW jest mierzalna także w przypadku innych obiektów Układu Słonecznego, jednak jej wartość szybko maleje m.in. wraz ze wzrostem odległości od Słońca i dla Ziemi wynosi niespełna 4″/wiek. Dystans między obiegającymi się ciałami w czasie, gdy przechodzą one przez peryhelium można wyznaczyć z zależności: gdzie: – odległość w peryhelium, – półoś wielka orbity, – mimośród orbity.
rdf:langString
Perihelium är den punkt där en himlakropp som rör sig runt en sol (helios) befinner sig närmast solen. Motsatsen heter aphelium. Solsystemets himlakroppar såsom planeter, asteroider och kometer samt till exempel rymdsonder i elliptisk bana når sitt perihelium en gång per varv i sitt omlopp kring solen. Kometer med parabolisk eller hyperbolisk bana har sitt perihelium vid ett enda tillfälle och återkommer aldrig mer till solens närhet. Vid perihelium når himlakroppen sin högsta hastighet kring solen. Perigeum är den punkt i en omloppsbana som befinner sig närmast jorden (på grekiska geos). Motsatsen heter apogeum. Dessa termer används främst för månen och konstgjorda satelliter. Perihelielängd är vinkelavståndet från en planet- eller kometbanas perihelium till den uppstigande noden. Tidpunkten för jordens perihelium varierar lite från år till år, men infaller ungefär två veckor efter vintersolståndet.
rdf:langString
Периге́лій (грец. περί «пери» — «біля», та ηλιος — Сонце) — найближча до Сонця точка орбіти планети або комети. Внаслідок збурень перигелій повільно змінює своє розташування в просторі. Вікові зміни довготи перигелію Меркурія, обчислені Левер'є, а за ним — Ньюкомом зі спостережень проходжень Меркурія над диском Сонця, дещо перевищували величину, передбачену теорією збурень на основі ньютонівського закону тяжіння. Різниця становила близько на 38" за 100 років. Пояснення цьому явищу спочатку шукали в існуванні невідомої планети (або цілого рою планетоїдів) всередині орбіти Меркурія, у неточності закону тяжіння (були спроби замінити його іншими законами Вебера, Гаусса, Рімана); у немиттєвому поширенні сили тяжіння; у поглинанні тяжіння простором. Висувалися й менш вірогідні гіпотези — несферичність Сонця, існування супутника Меркурія або вплив речовини, з якої складається сонячна корона. 1895 року Ньюком відкрив ще дві подібні, хоча набагато менші, вікові розбіжності, які не можна було пояснити на підставі прийнятих тоді теорій, а саме — рух перигелію Венери та Марса[джерело?]. Належним чином пояснити рух перигелію Меркурія вдалося лише Енштейну за допомогою загальної теорії відносності.
rdf:langString
Периге́лий (др.-греч. περί «пери» — вокруг, около, возле, др.-греч. ἥλιος «гелиос» — Солнце) — ближайшая к Солнцу точка орбиты планеты или иного небесного тела Солнечной системы, а также расстояние от этой точки до центра Солнца (более точно — перигелийное расстояние). Антонимом перигелия является афе́лий (апоге́лий) — наиболее удалённая от Солнца точка орбиты. Воображаемую линию между афелием и перигелием называют линией апсид.
xsd:nonNegativeInteger
130