People's Volunteer Army

rdf:langString Chińscy Ochotnicy Ludowi

rdf:langString Chińscy Ochotnicy Ludowi (ChOL; chiń. upr. 中国人民志愿军; chiń. trad. 中國人民志願軍; pinyin Zhōngguó Rénmín Zhìyuànjūn) – zbrojne, chińskie oddziały wojskowe, zwane przez komunistyczną propagandę ochotnikami, które zostały skierowane do Korei w związku z przekroczeniem przez wojska USA (ONZ) 38 równoleżnika i zbliżaniem się do granicy z ChRL, co odbierano tam jako zagrożenie od wschodu (USA obsadziły swoimi wojskami Tajwan, na który zbiegł w 1949 roku Czang Kaj-szek, udzieliły mu wsparcia wojskowego i stale w Cieśninie Tajwańskiej dochodziło do incydentów – był to punkt zapalny na południu Chin). Z drugiej zaś strony przywódca ChRL Mao Zedong uznawał Półwysep Koreański za tradycyjną strefę wpływów chińskich, jak to miało miejsce w poprzednich wiekach. Kolejnym czynnikiem była obawa, że kontrolowana przez kapitalistyczny Zachód antykomunistyczna Korea ze stacjonującymi wojskami USA byłaby uciążliwym sąsiadem. ChOL w końcu października przekroczyli graniczną rzekę Yalu w liczbie ok. 200 tys. żołnierzy. W kolejnych miesiącach liczba ich stale wzrastała, tak że w wojnie koreańskiej uczestniczyło ich ok. 1–1,5 mln. Trzon stanowili weterani chińskiej wojny domowej, ale byli również robotnicy, aktywiści partyjni, ludzie pióra (np. Wei Wei, Li Guowen), chłopi. Hasło ochotników brzmiało "Okazać sprzeciw amerykańskiej agresji – pomoc Korei". Jednostki ChOL zorganizowane w armie (np. XV armia – dowódca Qin Jiwei, XIX armia – dowódca Han Xianchu) podlegały jednemu naczelnemu dowództwu. Naczelnym dowódcą ChOL był Peng Dehuai, zastąpiony później przez Yang Yong. Uzbrojenie stanowiła broń strzelecka i ciężka, artyleria, czołgi i amunicja przekazana przez Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich, za którą później ChRL musiała zapłacić ZSRR. ZSRR natomiast zabezpieczała z powietrza granicę ChRL, dokonując lotów, i wzdłuż rzeki Yalu po stronie chińskiej. Konieczność zapłaty za broń, mimo że ochotnicy w Korei ginęli w interesie również ZSRR, spowodowała głęboką nieufność do Rosjan. Oficjalnie liczby Chińskich Ochotników Ludowych nigdy nie podano, w informacjach chińskich pojawiała się liczba ok. 600 tys., a straty ogólne określano na 380 tys. (zabici, ranni, zaginieni). Nawet Zhongguo Renmin Jiefangjun Jianshi (Zarys historii Chińskiej Armii Ludowo-Wyzwoleńczej, Pekin 1982), milczy w tej kwestii, a ocenia straty amerykańskie na 315 tys. (str. 86). Powszechnie przyjmowane przez Anglosasów dane to ogólna liczba 1,2 mln, z czego straty ogólne to aż 900 tys. (tak podaje np. The New Encyclopaedia Britannica. University of Chicago 1979, edXV, vol.10, str.513). Obecnie historycy skłaniają się do liczby 400 tys. zabitych i 500 tys. rannych.