Pashupata Shaivism
http://dbpedia.org/resource/Pashupata_Shaivism an entity of type: WikicatAncientPhilosophicalSchoolsAndTraditions
Pāśupata è una setta religiosa indiana, probabilmente la più antica fra le maggiori tradizioni śaiva, tradizioni religiose che considerano Śiva quale Essere Supremo. La dottrina della setta fu sistematizzata da Lakulīśa nel II sec. I testi principali della scuola sono i Pāśupata Sūtra, il relativo commento di (V sec.), e la .
rdf:langString
Pashupatas sind die Angehörigen einer shivaitische Sekte, welche die erste in der Literatur vorkommende shivaitische Gruppierung bildeten. So werden sie bei Patanjali im 2. Jahrhundert v. Chr. und im Mahabharata erwähnt. Die Pashupatas werden auch nach einem ihrer Lehrer Lakulisha genannt, jedoch sind der historische Lakulisha und dessen Lehren wohl erst später aufgetreten. Aus diesen Texten sind folgende Kategorien ersichtlich:
rdf:langString
Pashupata Shaivism (Pāśupata, Sanskrit: पाशुपत) is the oldest of the major Shaivite Hindu schools. The mainstream which follows Vedic Pasupata penance are 'Maha Pasupatas' and the schism of 'Lakula Pasupata' of Lakulisa. The main texts of the school are Pāśupatasūtra with Kauṇḍinya's Pañcārthabhāṣya, and Gaṇakārikā with Bhāsarvajña's Ratnaṭīkā. Both texts were discovered only in the twentieth century. Prior to that, the major source of information on this sect was a chapter devoted to it in Vidyāraṇya's Sarvadarśanasaṅgraha.
rdf:langString
Pashupata (sanskrit IAST: Pāśupata) est dans l'hindouisme un courant du shivaïsme dont les fidèles adorent le dieu Shiva sous la forme du « Maître du troupeau » (Pashupati). L'existence des pashupata remonterait au moins au IIIe siècle av. J.-C.. Au IIe siècle, certains se réclament de Lakulisha. Ce courant a connu son apogée au Xe siècle en Inde du Sud et a influencé d'autres sectes au cours des siècles. Disparu à la fin du Moyen Âge, ses fidèles se donnaient à la méditation, à la récitation de mantra et se couvraient de cendres. Il suivaient une ligne proche du bhakti yoga. Leur but était bien sûr la libération: le moksha.
rdf:langString
Paśupatowie – jedna z sześciu głównych szkół śiwaizmu. Jest ona najstarszą śiwaicką sampradają. Składała się przeważnie z ascetów. Byli systemem monoteistycznym i dualistycznym. Dualistycznym, gdyż czynili rozróżnienie między trzema rodzajami bytu: Bogiem, duszami i materią. Powstała prawdopodobnie w I, a być może nawet już w II wieku p.n.e. Została założona przez , który uważany był przez paśupatów za awatara Śiwy. Paśupatowie już nie istnieją, jednak w Indiach południowych byli bardzo wpływową szkołą w okresie od siódmego do czternastego wieku. Upadli pod koniec piętnastego wieku.
rdf:langString
rdf:langString
Pashupatas
rdf:langString
Pashupata
rdf:langString
Pāśupata
rdf:langString
Pashupata Shaivism
rdf:langString
Paśupatowie
xsd:integer
11609814
xsd:integer
1122330474
rdf:langString
Pashupatas sind die Angehörigen einer shivaitische Sekte, welche die erste in der Literatur vorkommende shivaitische Gruppierung bildeten. So werden sie bei Patanjali im 2. Jahrhundert v. Chr. und im Mahabharata erwähnt. Die Pashupatas werden auch nach einem ihrer Lehrer Lakulisha genannt, jedoch sind der historische Lakulisha und dessen Lehren wohl erst später aufgetreten. Die Kenntnisse über Lehren der Sekte beziehen sich auf spätere Texte, das Sarvadarshanasamgraha des Madhava aus dem 14. Jahrhundert, und die Pashupata Sutras mit einem Kommentar von Kaudinya vermutlich aus dem 4.–6. Jahrhundert. Aus diesen Texten sind folgende Kategorien ersichtlich:
* Die Gottheit (pati), auch Ursache (karana) genannt
* Karya, der Effekt, der Stofflichkeit (pasa, kala), Seele (pashu) und Wissen (vidya) ist
* Yoga, Kontemplation
* Vidhi, rechte Handlungsweise, religiöse Taten
* Dukhanta, Erlösung Die Theologie der Pashupatas ist darauf ausgerichtet, dass Gott (Shiva) Gnade ist und die Seele vom Leiden erlöst. Die Gnade Gottes wird durch Yoga und rechtes Verhalten (vidhi) erlangt.
rdf:langString
Pashupata (sanskrit IAST: Pāśupata) est dans l'hindouisme un courant du shivaïsme dont les fidèles adorent le dieu Shiva sous la forme du « Maître du troupeau » (Pashupati). L'existence des pashupata remonterait au moins au IIIe siècle av. J.-C.. Au IIe siècle, certains se réclament de Lakulisha. Ce courant a connu son apogée au Xe siècle en Inde du Sud et a influencé d'autres sectes au cours des siècles. Disparu à la fin du Moyen Âge, ses fidèles se donnaient à la méditation, à la récitation de mantra et se couvraient de cendres. Il suivaient une ligne proche du bhakti yoga. Leur but était bien sûr la libération: le moksha. Pāśupata est aussi le nom de l'arme avec laquelle Shiva tranche la cinquième tête de Brahmā. Dans le Mahābhārata, Shiva remet l'arme à Arjuna après qu'il l'eut vaincu.
rdf:langString
Pashupata Shaivism (Pāśupata, Sanskrit: पाशुपत) is the oldest of the major Shaivite Hindu schools. The mainstream which follows Vedic Pasupata penance are 'Maha Pasupatas' and the schism of 'Lakula Pasupata' of Lakulisa. There is a debate about pioneership of this schism and the Goan school of Nakulish darshan believes that Nakulish was pioneer and Lakulish and Patanjalinath were his disciples while Gujarat school believes that Nakulish and Lakulish are one. Sarvadarśanasaṅgraha written by Vidyaranya (sometimes also known as Madhavacharya) mentions it as "Nakulish Darshan" not as "Lakulish Darshan". Both sub schools are still active in their own areas. The philosophy of the Pashupata sect was systematized by Lakulīśa also called Nakulīśa) in the 2nd century CE. The main texts of the school are Pāśupatasūtra with Kauṇḍinya's Pañcārthabhāṣya, and Gaṇakārikā with Bhāsarvajña's Ratnaṭīkā. Both texts were discovered only in the twentieth century. Prior to that, the major source of information on this sect was a chapter devoted to it in Vidyāraṇya's Sarvadarśanasaṅgraha.
rdf:langString
Pāśupata è una setta religiosa indiana, probabilmente la più antica fra le maggiori tradizioni śaiva, tradizioni religiose che considerano Śiva quale Essere Supremo. La dottrina della setta fu sistematizzata da Lakulīśa nel II sec. I testi principali della scuola sono i Pāśupata Sūtra, il relativo commento di (V sec.), e la .
rdf:langString
Paśupatowie – jedna z sześciu głównych szkół śiwaizmu. Jest ona najstarszą śiwaicką sampradają. Składała się przeważnie z ascetów. Byli systemem monoteistycznym i dualistycznym. Dualistycznym, gdyż czynili rozróżnienie między trzema rodzajami bytu: Bogiem, duszami i materią. Powstała prawdopodobnie w I, a być może nawet już w II wieku p.n.e. Została założona przez , który uważany był przez paśupatów za awatara Śiwy. Paśupatowie już nie istnieją, jednak w Indiach południowych byli bardzo wpływową szkołą w okresie od siódmego do czternastego wieku. Upadli pod koniec piętnastego wieku. Paśupatowie dokonali licznych reformacji religijnych - upowszechnili śiwaizm oraz wyparli dźinizm i buddyzm z Indii południowych.
xsd:nonNegativeInteger
8830