Paris Psalter

http://dbpedia.org/resource/Paris_Psalter an entity of type: WikicatBibliothèqueNationaleDeFranceCollections

Der Pariser Psalter (auch Codex Parisianus, Bibliothèque Nationale, Paris, MS gr. 139) ist eine illuminierte byzantinische Handschrift mit 449 Folia und 14 ganzseitigen Miniaturen aus der Mitte des 10. Jahrhunderts. Die Prachthandschrift ist eines der Hauptdokumente der antikisierenden Buchmalerei aus der Zeit der Makedonischen Renaissance in der Byzantinischen Kunst. rdf:langString
Le Psautier de Paris (ou Codex Parisinianus) est un manuscrit enluminé d’origine byzantine daté de la seconde moitié du Xe siècle. Il contient 449 folios et 14 peintures en pleine page. Il est conservé à la Bibliothèque nationale de France sous la cote « MS Grec 139 ». rdf:langString
The Paris Psalter (Paris, Bibliothèque Nationale, MS. gr. 139) is a Byzantine illuminated manuscript, 38 x 26.5 cm in size, containing 449 folios and 14 full-page miniatures. The Paris Psalter is considered a key monument of the so-called Macedonian Renaissance, a 10th-century renewal of interest in classical art closely identified with the emperor Constantine VII Porphyrogenitus (909-959) and his immediate successors. In the classification of Greek biblical manuscripts, it is designated by siglum 1133 (Rahlfs). rdf:langString
Il Salterio di Parigi è un codice miniato, di origine bizantina, composto di 449 pagine e 14 miniature, conservato presso la Bibliothèque nationale de France a Parigi con il codice « MS Grec 139 ». Per il suo «stile quasi classico» e la sua qualità, insieme alle Omelie di Gregorio Nazianzeno è considerato un'opera chiave della rinascenza macedone nell'arte bizantina. Il soggetto è una copia di un'opera antica, ciononostante secondo Adolfo Venturi è la testimonianza di un vero fiorire dell'arte classica (...) nella seconda età d'oro bizantina rdf:langString
Psałterz paryski (oznaczony przez siglum 1133) – bizantyjski ilustrowany manuskrypt zawierający psałterz w przekładzie Septuaginty, pochodzący z połowy X wieku n.e. Jest przechowywany w Paryżu, co też nadało mu jego nazwę. Na liście rękopisów Septuaginty według klasyfikacji Alfreda Rahlfsa oznaczony numerem 1133. rdf:langString
Паризький Псалтир (також Codex Parisianus, Bibliothèque Nationale, Paris, MS. gr. 139) — ілюмінований рукопис Псалтиря, створений в середині X століття, зберігається в Національній бібліотеці Франції. Є найвідомішим рукописом епохи . rdf:langString
Το Παρισινό Ψαλτήρι (ή Codex Parisinianus) είναι ένα από τα σημαντικότερα σωζόμενα βυζαντινά χειρόγραφα του 10ου αιώνα. Το Ψαλτήρι δημιουργήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και περιλαμβάνει 449 folios και 14 ολοσέλιδες μικρογραφίες. Το χειρόγραφο φυλάσσεται σήμερα στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας (Bibliothèque Nationale), στο Παρίσι με κωδικό «MS Grec 139». rdf:langString
El Salterio de París, también llamado Códice parisino, es un manuscrito ilustrado bizantino que contiene 449 folios y 14 pinturas a página completa «de un grandioso estilo clásico», como indica la Enciclopedia Británica. Es considerado, junto con las homilías de Gregorio Nacianceno, una obra clave del llamado renacimiento macedonio del arte bizantino durante el siglo X. Actualmente se conserva en la Biblioteca Nacional de Francia bajo el símbolo "MS Grec 139". rdf:langString
Buku Mazmur Paris (Paris, Bibliothèque Nationale, MS. gr. 139) adalah manuskrip Romawi Timur yang terdiri dari 449 folio dan 14 miniatur bergaya klasik. Buku Mazmur Paris dianggap sebagai salah satu karya penting pada masa Renaisans Makedonia pada abad ke-10. rdf:langString
O Saltério de Paris (ou Codex Parisinianus) é um manuscrito iluminado de origem bizantina, que data da segunda metade do século X. Possui 449 fólios e 14 figuras em tela cheia e está preservado na Biblioteca Nacional de França, sob o código "MS Grec 139". Pelo seu "estilo quase clássico" — como afirma a Encyclopædia Britannica — e qualidade, considera-se o Saltério de Paris, assim como as homilias de Gregório de Nazianzo, uma obra-chave do chamado renascimento macedónico da arte bizantina do século X. rdf:langString
Парижская псалтырь (Paris. gr. 139) — иллюминированная рукопись Псалтыри, созданная в середине X века, хранится в Парижской национальной библиотеке. Является самой известной рукописью эпохи македонского ренессанса. rdf:langString
rdf:langString Pariser Psalter
rdf:langString Παρισινό Ψαλτήρι
rdf:langString Salterio de París
rdf:langString Buku Mazmur Paris
rdf:langString Psautier de Paris (Xe siècle)
rdf:langString Salterio di Parigi
rdf:langString Paris Psalter
rdf:langString Psałterz paryski
rdf:langString Saltério de Paris
rdf:langString Парижская псалтырь
rdf:langString Паризький псалтир
xsd:integer 4195495
xsd:integer 1081205553
rdf:langString Το Παρισινό Ψαλτήρι (ή Codex Parisinianus) είναι ένα από τα σημαντικότερα σωζόμενα βυζαντινά χειρόγραφα του 10ου αιώνα. Το Ψαλτήρι δημιουργήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και περιλαμβάνει 449 folios και 14 ολοσέλιδες μικρογραφίες. Το χειρόγραφο φυλάσσεται σήμερα στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας (Bibliothèque Nationale), στο Παρίσι με κωδικό «MS Grec 139». Οι περισσότερες από τις ολοσέλιδες μικρογραφίες περιέχουν σκηνές από τη ζωή του Δαυίδ. Σε αυτές συχνά συμπεριλαμβάνονται μορφές που έλκουν την προέλευσή τους από αρχαιότερα πρότυπα, όπως η Νύχτα, η Μελωδία ή η Ηχώ. Θεωρείται πως είναι επηρεασμένο από Ελληνο-Ρωμαϊκά μοτίβα, όπως οι παραστάσεις του Ορφέα. Οι μελετητές του 19ου αιώνα, παρατηρώντας τις ομοιότητες της τέχνης των μικρογραφιών με στοιχεία της ελληνιστικής ζωγραφικής, τοποθετούσαν χρονολογικά τη δημιουργία του Ψαλτηρίου κοντά στην εποχή του Ιουστινιανού. Οι ιστορικοί Hugo Buchthal και Kurt Weitzmann ήταν οι πρώτοι που συνέδεσαν το Ψαλτήρι με την βυζαντινή αυλή του 10ου αιώνα, εισάγοντας για την περιγραφή της περιόδου τον όρο «Μακεδονική Αναγέννηση».
rdf:langString Der Pariser Psalter (auch Codex Parisianus, Bibliothèque Nationale, Paris, MS gr. 139) ist eine illuminierte byzantinische Handschrift mit 449 Folia und 14 ganzseitigen Miniaturen aus der Mitte des 10. Jahrhunderts. Die Prachthandschrift ist eines der Hauptdokumente der antikisierenden Buchmalerei aus der Zeit der Makedonischen Renaissance in der Byzantinischen Kunst.
rdf:langString El Salterio de París, también llamado Códice parisino, es un manuscrito ilustrado bizantino que contiene 449 folios y 14 pinturas a página completa «de un grandioso estilo clásico», como indica la Enciclopedia Británica. Es considerado, junto con las homilías de Gregorio Nacianceno, una obra clave del llamado renacimiento macedonio del arte bizantino durante el siglo X. Actualmente se conserva en la Biblioteca Nacional de Francia bajo el símbolo "MS Grec 139". La pintura más famosa del Salterio representa a David tocando el arpa junto con una alegoría de la música. Alrededor de ellos se encuentran Eco, varios animales encantados por la música y una figura masculina que simboliza la ciudad de Belén. La composición probablemente se inspiró en una pintura mural grecorromana que representaba a Orfeo encantando al mundo con su música. Esto llevó a los estudiosos del siglo XIX a fechar el manuscrito a principios del siglo VI. sin embargo, a comienzos del siglo XX, Hugo Buchthal y Kurt Weitzmann se opusieron a la datación en la Antigüedad tardía, demostrando concluyentemente que el clasicismo y el ilusionismo de las pinturas fueron producidos en el siglo X, extendiendo así la permanencia del arte bizantino clásico hasta la Edad Media.​​
rdf:langString Le Psautier de Paris (ou Codex Parisinianus) est un manuscrit enluminé d’origine byzantine daté de la seconde moitié du Xe siècle. Il contient 449 folios et 14 peintures en pleine page. Il est conservé à la Bibliothèque nationale de France sous la cote « MS Grec 139 ».
rdf:langString The Paris Psalter (Paris, Bibliothèque Nationale, MS. gr. 139) is a Byzantine illuminated manuscript, 38 x 26.5 cm in size, containing 449 folios and 14 full-page miniatures. The Paris Psalter is considered a key monument of the so-called Macedonian Renaissance, a 10th-century renewal of interest in classical art closely identified with the emperor Constantine VII Porphyrogenitus (909-959) and his immediate successors. In the classification of Greek biblical manuscripts, it is designated by siglum 1133 (Rahlfs).
rdf:langString Buku Mazmur Paris (Paris, Bibliothèque Nationale, MS. gr. 139) adalah manuskrip Romawi Timur yang terdiri dari 449 folio dan 14 miniatur bergaya klasik. Buku Mazmur Paris dianggap sebagai salah satu karya penting pada masa Renaisans Makedonia pada abad ke-10. Miniatur yang paling terkenal menggambarkan Daud sedang memainkan harpa di sisi figur perempuan "Melodi" yang sedang duduk. Miniatur yang ada dalam manuskrip ini sangat Helenistik dan tidak seperti seni abad pertengahan sehingga sebagian besar ahli mengira miniatur ini berasal dari masa Kaisar Yustinianus. Namun, ahli Romawi Timur dan telah memastikan bahwa buku ini dibuat pada abad ke-10.
rdf:langString Il Salterio di Parigi è un codice miniato, di origine bizantina, composto di 449 pagine e 14 miniature, conservato presso la Bibliothèque nationale de France a Parigi con il codice « MS Grec 139 ». Per il suo «stile quasi classico» e la sua qualità, insieme alle Omelie di Gregorio Nazianzeno è considerato un'opera chiave della rinascenza macedone nell'arte bizantina. Il soggetto è una copia di un'opera antica, ciononostante secondo Adolfo Venturi è la testimonianza di un vero fiorire dell'arte classica (...) nella seconda età d'oro bizantina
rdf:langString Psałterz paryski (oznaczony przez siglum 1133) – bizantyjski ilustrowany manuskrypt zawierający psałterz w przekładzie Septuaginty, pochodzący z połowy X wieku n.e. Jest przechowywany w Paryżu, co też nadało mu jego nazwę. Na liście rękopisów Septuaginty według klasyfikacji Alfreda Rahlfsa oznaczony numerem 1133.
rdf:langString O Saltério de Paris (ou Codex Parisinianus) é um manuscrito iluminado de origem bizantina, que data da segunda metade do século X. Possui 449 fólios e 14 figuras em tela cheia e está preservado na Biblioteca Nacional de França, sob o código "MS Grec 139". Pelo seu "estilo quase clássico" — como afirma a Encyclopædia Britannica — e qualidade, considera-se o Saltério de Paris, assim como as homilias de Gregório de Nazianzo, uma obra-chave do chamado renascimento macedónico da arte bizantina do século X. A iluminura mais famosa retrata David a tocar harpa (figura 1) ao lado de uma figura feminina sentada com a própria "Melodia" (ilustrada à direita). Em torno deste grupo central estão presentes a imagem de Eco, vários animais encantados pela música, e uma figura masculina que simboliza a cidade de Belém. Toda a composição foi certamente inspirada nas pinturas murais greco-romanas, representando Orfeu que fascina o mundo com a sua musica. O Saltério é uma representação que motiva uma interpretação alegórica. A influência da arte helenística nestas pinturas é manifestamente clara tanto na figuração de modelos alegóricos, como na própria execução. Um exemplo está no fólio 435, onde Nix é representada com um manto sobre a cabeça e uma tocha invertida (figura 2). Esta representação segue as convenções do helenismo. Características que divergem verdadeiramente do que a arte medieval e a arte bizantina, em particular, devem representar. Tudo isto leva a que no século XIX, as autoridades datassem o manuscrito ao tempo de Justiniano. Os bizantinos e comprovaram inclusivamente que o livro havia sido criado no século X.
rdf:langString Парижская псалтырь (Paris. gr. 139) — иллюминированная рукопись Псалтыри, созданная в середине X века, хранится в Парижской национальной библиотеке. Является самой известной рукописью эпохи македонского ренессанса. Парижскую псалтырь украшают 14 полностраничных миниатюр в орнаментальном обрамлении. Они выполнены на сюжеты Ветхого Завета, характеризуются вниманием к пейзажам и архитектурным элементам. Изображения рукописи характеризуются подражанием античному искусству. Прототипом для миниатюр послужила александрийская рукопись IV века, однако есть мнения, связывающие происхождение прототипа с Малой Азией. На многих миниатюрах представлены аллегорические изображения и персонификации (например, рядом с Давидом, играющим на арфе, помещено изображение персонификации Мелодии, а ночь изображена как женщина с горящим факелом и покрывалом, распростёртым над её головой). Стилизация под позднеантичное искусство настолько достоверна, что долгое время многие исследователи датировали псалтырь существенно более ранним периодом, чем X век.
rdf:langString Паризький Псалтир (також Codex Parisianus, Bibliothèque Nationale, Paris, MS. gr. 139) — ілюмінований рукопис Псалтиря, створений в середині X століття, зберігається в Національній бібліотеці Франції. Є найвідомішим рукописом епохи .
xsd:nonNegativeInteger 13861

data from the linked data cloud