Pardo Venus
http://dbpedia.org/resource/Pardo_Venus an entity of type: Thing
Júpiter y Antíope (en italiano, Giove e Antiope) o Antíope sorprendida por Júpiter, más conocido como Venus del Pardo (en italiano, Venere del Pardo), es un cuadro realizado por el pintor Tiziano Vecellio. Mide 196 cm de alto y 385 cm de ancho, y está pintado al óleo sobre lienzo. Pintado hacia 1535-1540, se encuentra en el Museo del Louvre, en París, con el número de inventario INV 752.
rdf:langString
The Pardo Venus is a painting by the Venetian artist Titian, completed in 1551 and now in the Louvre Museum. It is also known as Jupiter and Antiope, since it seems to show the story of Jupiter and Antiope from Book VI of the Metamorphoses (lines 110-111). It is Titian's largest mythological painting, and was the first major mythological painting produced by the artist for Philip II of Spain. It was long kept in the Royal Palace of El Pardo near Madrid (not to be confused with the Prado, a purpose-built museum), hence its usual name; whether Venus is actually represented is uncertain. It later belonged to the English and French royal collections.
rdf:langString
Wenus z Pardo, też Jupiter i Antiope (wł. Venere del Pardo) – płótno pędzla włoskiego malarza Tycjana z 1538 roku. W 1574 roku obraz zgodnie ze spisem dzieł sporządzonym przez Tycjana nosił nazwę Naga z pejzażem i satyrem. W późniejszych latach przyjęto nazwę Antiope z powodu wielokrotnego powtarzania motywu z Amazonką przez Tycjana. Podobieństwo leżącej kobiety do postaci z płótna Śpiącej Wenus Giorgione z galerii drezdeńskiej dawało prawo do przyjęcia jeszcze innego tytułu.
rdf:langString
rdf:langString
Venus del Pardo
rdf:langString
Pardo Venus
rdf:langString
Wenus z Pardo
xsd:integer
54732442
xsd:integer
1110765111
rdf:langString
Júpiter y Antíope (en italiano, Giove e Antiope) o Antíope sorprendida por Júpiter, más conocido como Venus del Pardo (en italiano, Venere del Pardo), es un cuadro realizado por el pintor Tiziano Vecellio. Mide 196 cm de alto y 385 cm de ancho, y está pintado al óleo sobre lienzo. Pintado hacia 1535-1540, se encuentra en el Museo del Louvre, en París, con el número de inventario INV 752.
rdf:langString
The Pardo Venus is a painting by the Venetian artist Titian, completed in 1551 and now in the Louvre Museum. It is also known as Jupiter and Antiope, since it seems to show the story of Jupiter and Antiope from Book VI of the Metamorphoses (lines 110-111). It is Titian's largest mythological painting, and was the first major mythological painting produced by the artist for Philip II of Spain. It was long kept in the Royal Palace of El Pardo near Madrid (not to be confused with the Prado, a purpose-built museum), hence its usual name; whether Venus is actually represented is uncertain. It later belonged to the English and French royal collections. Analysis of its style and composition shows that Titian modified a Bacchanalian scene he had begun much earlier in his career by completing the landscape background and adding figures. For Sydney Freedberg it was "probably in substance an invention of the later 1530s, though significantly reworked later; it is full of motifs and ideas that have been recollected from an earlier and more Giorgionesque time, ordered in an obvious and uncomplicated classicizing scheme." Though, if Antiope is the nude, the painting meets the basic definition of Titian's poesie series, mythological scenes from Ovid painted for Philip II, the painting is typically not counted in the series, either as it was begun well before Titian used the term in a letter to the Spanish King, or because the nude is indeed Venus, in which case no such scene is described by Ovid.
rdf:langString
Wenus z Pardo, też Jupiter i Antiope (wł. Venere del Pardo) – płótno pędzla włoskiego malarza Tycjana z 1538 roku. W 1574 roku obraz zgodnie ze spisem dzieł sporządzonym przez Tycjana nosił nazwę Naga z pejzażem i satyrem. W późniejszych latach przyjęto nazwę Antiope z powodu wielokrotnego powtarzania motywu z Amazonką przez Tycjana. Podobieństwo leżącej kobiety do postaci z płótna Śpiącej Wenus Giorgione z galerii drezdeńskiej dawało prawo do przyjęcia jeszcze innego tytułu. Tycjan w mistrzowski sposób wkomponował postacie w pejzaż. Scena rozgrywa się w leśnej gęstwinie z której rozpościera się widok na równinę i w dalszej perspektywie góry. Malarz przedstawił kilka scen jakie w idylicznym nastroju mogą rozgrywać się wśród natury: polowanie, odpoczynek, miłosne amory i kąpiele.
xsd:nonNegativeInteger
15768