Papal Zouaves
http://dbpedia.org/resource/Papal_Zouaves an entity of type: Thing
Papežští zuávové (italsky Zuavi Pontifici) je označení pro oddíly pěšáků, které se v roce 1860 staly součástí papežského vojska a bránily papežský stát i Řím proti italským vojskům, usilujícím o sjednocení Itálie.
rdf:langString
Die Päpstlichen Zuaven (ital. Zuavi Pontifici) waren ein Infanterie-Regiment, das 1861 zur Verteidigung des Kirchenstaates aufgestellt wurde. Vorbild waren die Zuaven des Zweiten Französischen Kaiserreichs.
rdf:langString
Créé le 1er janvier 1861 sur le modèle des troupes de zouaves de l'armée française, dont l'uniforme exotique est très populaire au milieu du XIXe siècle, le bataillon des Zouaves pontificaux, devenu régiment au 1er janvier 1867, est constitué de volontaires, majoritairement français, belges et néerlandais, venus défendre l'État pontifical, dont l'existence est menacée par la réalisation de l'Unité italienne au profit du Piémont. Son histoire est corrélée à la dernière décennie de l'État du Saint-Siège (1860-1870). Le régiment est licencié le 21 septembre 1870 à la suite de la disparition des États pontificaux.
rdf:langString
The Papal Zouaves (Italian: Zuavi Pontifici) were an infantry battalion, later regiment, dedicated to defending the Papal States. Named after the French zouave regiments, the Zuavi Pontifici were mainly young men, unmarried and Catholic, who volunteered to assist Pope Pius IX in his struggle against the Italian unificationist Risorgimento.
rdf:langString
Il battaglione degli Zuavi pontifici fu un corpo militare dello Stato Pontificio. Creato il 1º gennaio 1861 sul modello dei corpi di Zuavi dell'esercito francese, era costituito da volontari, in maggioranza francesi, belgi e olandesi, giunti nello Stato, per difenderlo in caso di attacchi militari del Regno d'Italia che premeva per la presa di Roma, al fine di completare l'unità d'Italia. La sua storia si identifica con l'ultimo decennio di vita dello Stato della Chiesa (1860-1870). Il reggimento fu licenziato il 21 settembre 1870, dopo la presa di Roma.
rdf:langString
Папские зуавы (лат. Zuavi Pontifici) — формирование лёгкой пехоты, которое было сформировано в 1860 году французским дивизионным генералом Луи де Ламорисьером для защиты Папской области. Кристоф Луи Леон Жюшо де Ламорисьер, в 1860 году, был приглашён (командирован) в Рим для командования , где и был сформировал двухбатальонный полк Папских зуавов.
rdf:langString
Els zuaus pontificis foren una unitat de soldats d'infanteria sorgits el 1860 per la defensa dels Estats Pontificis sota Pius IX. Els zuaus pontificis foren catòlics solters voluntaris, fonamentalment, disposats a ajudar al Papa Pius IX davant del procés de reunificació italià. La majoria dels voluntaris foren alemanys, francesos i belgues, però també s'hi podien trobar romans, canadencs, espanyols, irlandesos i anglesos. Zuau és el nom que se li va donar a certs regiments d'infanteria de l'exèrcit francès a partir de l'any 1830.
rdf:langString
Zuavo es el nombre que se le dio a ciertos regimientos de infantería en el ejército francés a partir del año 1830. Originarios de Argelia, tanto el nombre como el uniforme distintivo de los zuavos se extendió por las fuerzas armadas de Estados Unidos de América, Estados Pontificios, España, Brasil y el Imperio otomano. Sirvieron en la mayoría de las campañas militares del ejército francés entre 1830 y 1962. Los zuavos marcharon a Francia a luchar junto a Napoleón III contra los prusianos, pero con la entrada de los alemanes en París el batallón se desbandó.
rdf:langString
De Pauselijke Zoeaven (ouder Nederlands: zouaven) (Italiaans: Zuavi Pontifici) waren, in navolging van de Franse zoeaven, een infanterie-eenheid van de Kerkelijke Staat (1861-1870), opgericht als antwoord op interne instabiliteit en op de Risorgimento, de beweging die het van oudsher in grotere en kleinere staten en staatjes verdeelde Italië wilde verenigen tot één Italiaanse staat.
rdf:langString
Żuawi papiescy (łac. Zuavi Pontifici, fr. Zouaves pontificaux) – ochotniczy oddział lekkiej piechoty uformowany za czasów pontyfikatu papieża Piusa IX. W 1860 wiceminister wojny Państwa Kościelnego zwrócił się do twórcy żuawów francuskich generał-majora Christophe'a Léona Louisa Juchaulta de Lamoricière'a o pomoc przy utworzeniu sił zbrojnych mających na celu ochronę Państwa Kościelnego przed Wiktorem Emanuelem II, który dążył do zjednoczenia Królestwa Włoch pod swoim berłem. Żuawi papiescy bywają określani mianem ostatnich krzyżowców.
rdf:langString
Папські зуави (лат. Zuavi Pontifici) — військове формування, сформоване у 1860 французьким генералом Луї де Ламорісьером для захисту Папської області. Папські зуави були головним чином молоді люди, які не перебували у шлюбі та були римо-католиками та зголосилися допомогти Папі римському Пію IX у його боротьбі проти Італійського Рісорджименто. Вони сформували міжнародний полк із добровольців із Фландрії, Франції, Нідерландів, Баварії, Канади та інших країн.
rdf:langString
rdf:langString
Papal Zouaves
rdf:langString
Zuau pontifici
rdf:langString
Papežští zuávové
rdf:langString
Päpstliche Zuaven
rdf:langString
Zuavos pontificios
rdf:langString
Zouaves pontificaux
rdf:langString
Zuavi pontifici
rdf:langString
Żuawi papiescy
rdf:langString
Pauselijke Zoeaven
rdf:langString
Папские зуавы
rdf:langString
Папські зуави
rdf:langString
Papal Zouaves
xsd:integer
18524073
xsd:integer
1115606221
rdf:langString
* Italian unification:
** Battle of Castelfidardo (1860)
** Battle of Mentana (1867)
** Capture of Rome (1870)
rdf:langString
Papal Zouave 1865
rdf:langString
Eugène Allet
rdf:langString
Commander
rdf:langString
January 1861 – September 1870
xsd:integer
200
rdf:langString
Zuavi Pontifici
rdf:langString
Papal Zouaves
rdf:langString
Papežští zuávové (italsky Zuavi Pontifici) je označení pro oddíly pěšáků, které se v roce 1860 staly součástí papežského vojska a bránily papežský stát i Řím proti italským vojskům, usilujícím o sjednocení Itálie.
rdf:langString
Els zuaus pontificis foren una unitat de soldats d'infanteria sorgits el 1860 per la defensa dels Estats Pontificis sota Pius IX. Els zuaus pontificis foren catòlics solters voluntaris, fonamentalment, disposats a ajudar al Papa Pius IX davant del procés de reunificació italià. La majoria dels voluntaris foren alemanys, francesos i belgues, però també s'hi podien trobar romans, canadencs, espanyols, irlandesos i anglesos. Zuau és el nom que se li va donar a certs regiments d'infanteria de l'exèrcit francès a partir de l'any 1830. Originaris d'Algèria, tant el nom com l'uniforme distintiu dels zuaus es va estendre per les forces armades dels Estats Units, Estats Pontificis, Espanya, Brasil i l'Imperi Otomà. Van servir a la majoria de les campanyes militars de l'exèrcit francès entre 1830 i 1962. Els zuaus van tenir un paper important amb les tropes franceses a la , en la qual van derrotar les tropes de Garibaldi. L'any 1870, Napoleó III va haver de cridar les tropes instal·lades a Itàlia a causa de l'inici de la guerra francoprussiana. Víctor Manuel II li va enviar una carta a Pius IX, en la qual li demanava guardar les formes deixant entrar pacíficament l'exèrcit italià a Roma, a canvi d'oferir protecció al Papa. Però aquest es va negar rotundament a fer-ho. L'exèrcit italià, dirigit pel general , va travessar la frontera papal l'11 de setembre i va avançar lentament cap a Roma, esperant que l'entrada pacífica pogués ser negociada. En canvi, el Papa es va negar a claudicar i va forçar els seus Zuaus a oposar una resistència simbòlica. Els zuaus van marxar a França a lluitar junt amb Napoleó III contra els prussians, però amb l'entrada dels alemanys a París el regiment es va desfer. Diversos voluntaris també s'allistaren a les tropes carlines que participaren en la Tercera guerra carlina, a Catalunya i al Maestrat. A Catalunya es coneix amb aquest nom una beguda refrescant (també coneguda com a "soldat") feta amb gasosa i cafè.
rdf:langString
Die Päpstlichen Zuaven (ital. Zuavi Pontifici) waren ein Infanterie-Regiment, das 1861 zur Verteidigung des Kirchenstaates aufgestellt wurde. Vorbild waren die Zuaven des Zweiten Französischen Kaiserreichs.
rdf:langString
Zuavo es el nombre que se le dio a ciertos regimientos de infantería en el ejército francés a partir del año 1830. Originarios de Argelia, tanto el nombre como el uniforme distintivo de los zuavos se extendió por las fuerzas armadas de Estados Unidos de América, Estados Pontificios, España, Brasil y el Imperio otomano. Sirvieron en la mayoría de las campañas militares del ejército francés entre 1830 y 1962. Los zuavos pontificios fueron creados para la defensa de los Estados Pontificios. Los zuavos fueron católicos solteros voluntarios, fundamentalmente, dispuestos a ayudar al papa Pío IX frente al proceso de reunificación italiano. El grueso de los voluntarios fue alemán, francés y belga, pero no faltaron romanos, canadienses, españoles, irlandeses e incluso ingleses. Los zuavos tuvieron un significante papel en la junto a las tropas francesas, en la que derrotaron a las tropas de Garibaldi. Pero en 1870 Napoleón III tuvo que llamar a las tropas instaladas en Italia debido al inicio de la guerra franco-prusiana. Víctor Manuel II le envió una carta a Pío IX, en la que le pedía guardar las apariencias dejando entrar pacíficamente al ejército italiano en Roma, a cambio de ofrecer protección al papa. Pero esté se negó rotundamente. El ejército italiano, dirigido por el general , cruzó la frontera papal el 11 de septiembre y avanzó lentamente hacia Roma, esperando que la entrada pacífica pudiera ser negociada. Sin embargo, el ejército italiano alcanzó la Muralla Aureliana el 19 de septiembre y sitió Roma. El papa, sintiéndose legitimado, se negó a claudicar y forzó a sus zuavos a oponer una resistencia simbólica. El 20 de septiembre, después de tres horas de bombardeos, el ejército italiano consiguió abrir una brecha en la Muralla Aureliana. Los Bersaglieri marcharon por la Vía Pía, después llamada Vía del XX de septiembre. 49 soldados italianos y 19 zuavos murieron en combate y, tras un plebiscito, Roma y el Lacio se unieron a Italia. Los zuavos marcharon a Francia a luchar junto a Napoleón III contra los prusianos, pero con la entrada de los alemanes en París el batallón se desbandó.
rdf:langString
Créé le 1er janvier 1861 sur le modèle des troupes de zouaves de l'armée française, dont l'uniforme exotique est très populaire au milieu du XIXe siècle, le bataillon des Zouaves pontificaux, devenu régiment au 1er janvier 1867, est constitué de volontaires, majoritairement français, belges et néerlandais, venus défendre l'État pontifical, dont l'existence est menacée par la réalisation de l'Unité italienne au profit du Piémont. Son histoire est corrélée à la dernière décennie de l'État du Saint-Siège (1860-1870). Le régiment est licencié le 21 septembre 1870 à la suite de la disparition des États pontificaux.
rdf:langString
The Papal Zouaves (Italian: Zuavi Pontifici) were an infantry battalion, later regiment, dedicated to defending the Papal States. Named after the French zouave regiments, the Zuavi Pontifici were mainly young men, unmarried and Catholic, who volunteered to assist Pope Pius IX in his struggle against the Italian unificationist Risorgimento.
rdf:langString
Il battaglione degli Zuavi pontifici fu un corpo militare dello Stato Pontificio. Creato il 1º gennaio 1861 sul modello dei corpi di Zuavi dell'esercito francese, era costituito da volontari, in maggioranza francesi, belgi e olandesi, giunti nello Stato, per difenderlo in caso di attacchi militari del Regno d'Italia che premeva per la presa di Roma, al fine di completare l'unità d'Italia. La sua storia si identifica con l'ultimo decennio di vita dello Stato della Chiesa (1860-1870). Il reggimento fu licenziato il 21 settembre 1870, dopo la presa di Roma.
rdf:langString
De Pauselijke Zoeaven (ouder Nederlands: zouaven) (Italiaans: Zuavi Pontifici) waren, in navolging van de Franse zoeaven, een infanterie-eenheid van de Kerkelijke Staat (1861-1870), opgericht als antwoord op interne instabiliteit en op de Risorgimento, de beweging die het van oudsher in grotere en kleinere staten en staatjes verdeelde Italië wilde verenigen tot één Italiaanse staat. In het kader van de Risorgimento werd de Kerkelijke Staat bedreigd door militaire en guerrilla-aanvallen die werden geleid door Victor Emanuel II, koning van Sardinië, en diens bondgenoot Giuseppe Garibaldi, een liberaal en nationalist die streefde naar de scheiding van kerk en staat. Ook interne instabiliteit vormde een grote bedreiging voor het voortbestaan van de Kerkelijke Staat. In het Revolutiejaar 1848 waren er opstanden die leidden tot een kortstondige Romeinse Republiek (1849). Franse legers hielpen de Paus toen weer in het zadel, maar de problemen bleven voortduren. Om deze dreigingen het hoofd te bieden, riep Paus Pius IX in 1860 de gehele katholieke wereld op om jonge, ongehuwde mannen te zenden, om als vrijwilliger dienst te doen in dit legeronderdeel. De Pauselijke Zoeaven vormden samen met de Zwitserse Garde het leger van de Kerkelijke Staat.
rdf:langString
Żuawi papiescy (łac. Zuavi Pontifici, fr. Zouaves pontificaux) – ochotniczy oddział lekkiej piechoty uformowany za czasów pontyfikatu papieża Piusa IX. W 1860 wiceminister wojny Państwa Kościelnego zwrócił się do twórcy żuawów francuskich generał-majora Christophe'a Léona Louisa Juchaulta de Lamoricière'a o pomoc przy utworzeniu sił zbrojnych mających na celu ochronę Państwa Kościelnego przed Wiktorem Emanuelem II, który dążył do zjednoczenia Królestwa Włoch pod swoim berłem. Zreorganizowani przez papieskiego ministra wojny gen. Hermanna Kanzlera, wraz z francuskim korpusem ekspedycyjnym rozbili ochotnicze siły Giuseppe Garibaldiego w bitwie pod Mentaną. Po zdobyciu Rzymu przez Wiktora Emanuela w liczbie ok. 3 tysięcy zostali ewakuowani do Francji. Tam walczyli jako oddział Obrony Narodowej w wojnie prusko-francuskiej. Zostali rozwiązani w grudniu 1870 roku po bitwie pod Loigny-Poupry, w której ponieśli znaczne straty. Żuawi papiescy bywają określani mianem ostatnich krzyżowców. w styczniu 1861 objął dowództwo regimentu żuawów papieskich, który po bitwie pod Castelfidardo utworzyły niedobitki:
* irlandzkiego Batalionu Strzelców Wyborowych Świętego Patryka oraz
* francusko-belgijskiego Batalionu Strzelców Wyborowych. Żuawami mogli zostać tylko mężczyźni wyznania rzymskokatolickiego, będący kawalerami. Formowano go z osób pochodzących z Belgii, Francji, Niderlandów, Bawarii, Włoch, a nawet Stanów Zjednoczonych i Kanady. Należeli do nich także Polacy. Żuawi papiescy byli umundurowani na wzór żuawów francuskich. Nosili szare mundury z czerwonymi wykończeniami oraz czerwone kepi lub fezy.
rdf:langString
Папские зуавы (лат. Zuavi Pontifici) — формирование лёгкой пехоты, которое было сформировано в 1860 году французским дивизионным генералом Луи де Ламорисьером для защиты Папской области. Кристоф Луи Леон Жюшо де Ламорисьер, в 1860 году, был приглашён (командирован) в Рим для командования , где и был сформировал двухбатальонный полк Папских зуавов.
rdf:langString
Папські зуави (лат. Zuavi Pontifici) — військове формування, сформоване у 1860 французьким генералом Луї де Ламорісьером для захисту Папської області. Папські зуави були головним чином молоді люди, які не перебували у шлюбі та були римо-католиками та зголосилися допомогти Папі римському Пію IX у його боротьбі проти Італійського Рісорджименто. Вони сформували міжнародний полк із добровольців із Фландрії, Франції, Нідерландів, Баварії, Канади та інших країн. На травень 1868 папських зуавів було 4592 особи. Серед них було 1910 голландців, 1301 француз, 686 бельгійців, 157 підданих Папської області, 135 канадців, 101 ірландець, 87 прусаків, 50 англійців, 32 іспанця, 22 німця з держав, інших, ніж Пруссія, 19 швейцарців, 14 американців, 14 неаполітанців, 12 моденцев, 12 поляків, 10 шотландців, 7 австрійців, 6 португальців, 6 тосканців, 3 мальтійці, двоє росіян і по одному добровольцю від островів Південних морів, Індії, Африки, Мексики, Перу та Черкесії. Після заняття Рима Віктором Еммануїлом II у 1870, папські зуави служили уряду Національної оборони у Франції у період франко-пруської війни і були розформовані після вступу пруських військ у Париж. Уніформа мала такий самий характер, як у французьких зуавів, але відрізнялася від них кольором: сіра з червоною обробкою. Сіро-червоне кепі було замінено на північноафриканську феску.
xsd:nonNegativeInteger
17471
xsd:gYear
1870
xsd:gYear
1861
