Panegyrici Latini
http://dbpedia.org/resource/Panegyrici_Latini an entity of type: Thing
Panegyrici Latini o Panegírics Llatins és una col·lecció de dotze discursos panegírics que enalteixen les activitats de diversos emperadors romans, realitzats per diferents autors de l'Imperi entre finals del segle I EC i finals de l'IV EC.
rdf:langString
Panegyrici Latini o Panegíricos Latinos es una colección de doce discursos panegíricos que ensalzan las actividades de varios emperadores romanos, realizados por distintos autores del Imperio entre finales del siglo I EC y finales del IV EC.
rdf:langString
XII Panegyrici Latini or Twelve Latin Panegyrics is the conventional title of a collection of twelve ancient Roman and late antique prose panegyric orations written in Latin.The authors of most of the speeches in the collection are anonymous, but appear to have been Gallic in origin. Aside from the first panegyric, composed by Pliny the Younger in AD 100, the other speeches in the collection date to between AD 289 and 389 and were probably composed in Gaul. The original manuscript, discovered in 1433, has perished; only copies remain.
rdf:langString
XII Panegyrici Latini atau Dua Belas Panegirik Latin adalah judul konvensional dari sebuah kumpulan dua belas orasi prosa Zaman Kuno Akhir dan Romawi kuno yang ditulis dalam bahasa Latin.Para pengarang dari sebagian besar pidato dalam koleksi tersebut adalah anonim, namun awalnya berasal dari Gallik. Selain panegirik pertama, yang dikomposisikan oleh pada ad 100, pidato-pidato lainnya dalam koleksi tersebut berasal dari tahun antara ad 289 dan 389 dan diyakini dikomposisikan di Galia.Manuskrip aslinya, yang ditemukan pada 1433, telah rusak; hanya salinan-salinannya yang masih ada.
rdf:langString
Panegyrici Latini är en samling av tolv lovtal (grekiska panegyrikoi logoi) av fornromerska författare som Plinius den yngre, , , samt anonyma, däribland säkerligen . Panegyrici Latini upptäcktes 1433 av Giovanni Aurispa i en handskrift i Mainz. Samlingen har bland annat getts ut av Wilhelm Baehrens 1911.
rdf:langString
Лати́нские панеги́рики (лат. Panegyrici latini) — сборник 12 древнеримских речей. Авторство большинства из них остаётся анонимным, однако, первый из панегириков принадлежит Плинию Младшему. Стиль панегириков соответствует стилю галльских панегиристов. Оригинальный манускрипт обнаружил в 1433 году епископ Феррары Джованни Ауриспа. Оригинал не сохранился до наших дней. Помимо речи Плиния в сборник вошло прославление императора Феодосия Великого, написанное знаменитым галльским ритором Пакатом Дрепанием, а также речь Клавдия Мамертина в честь императора Юлиана II и речь Назария в честь императора Константина Великого.
rdf:langString
Les Panégyriques latins sont une collection de douze discours d'apparat adressés à l'Empereur par des orateurs, qui nous ont été légués par l'Antiquité latine. À part le discours adressé par Pline le Jeune à Trajan placé en introduction et qui date de l'an 100, les onze discours suivants ont été prononcés dans la période du Dominat, entre l'an 289 (sous Dioclétien et Maximien) et l'an 389 (sous Théodose).
rdf:langString
I Panegyrici latini sono una collezione di 12 panegirici scritti in epoca romana. La collezione dei dodici panegirici fu scoperta nel 1433 dall'umanista Giovanni Aurispa nella biblioteca della cattedrale di Magonza, in un manoscritto successivamente andato perduto, ma di cui si sono conservate alcune copie.
rdf:langString
De Panegyrici Latini (ook Latijnse panegyrieken of Latijnse lofredes) is een collectie van twaalf Romeinse lofredes (panegyrieken). De schrijvers van het grootste deel van de lofredes in de collectie zijn anoniem. Wel lijken zij alle van Gallische oorsprong te zijn geweest. Afgezien van de eerste redevoering, de panegyriek voor Trajanus door Plinius de Jongere in 100 n.Chr, dateren de lofredes uit de periode tussen 289 en 389 n.Chr. Het originele manuscript met daarin Panegyrici Latini werd in 1433 ontdekt. Dit manuscript is echter verloren gegaan. Er zijn op dit moment alleen nog kopieën overgebleven.
rdf:langString
rdf:langString
Panegyrici Latini
rdf:langString
Panegyrici Latini
rdf:langString
Panegyrici Latini
rdf:langString
Panégyriques latins
rdf:langString
Panegyrici latini
rdf:langString
Panegyrici Latini
rdf:langString
Panegyrici Latini
rdf:langString
Латинские панегирики
rdf:langString
Panegyrici Latini
xsd:integer
6098295
xsd:integer
1053955481
rdf:langString
Panegyrici Latini o Panegírics Llatins és una col·lecció de dotze discursos panegírics que enalteixen les activitats de diversos emperadors romans, realitzats per diferents autors de l'Imperi entre finals del segle I EC i finals de l'IV EC.
rdf:langString
Panegyrici Latini o Panegíricos Latinos es una colección de doce discursos panegíricos que ensalzan las actividades de varios emperadores romanos, realizados por distintos autores del Imperio entre finales del siglo I EC y finales del IV EC.
rdf:langString
XII Panegyrici Latini or Twelve Latin Panegyrics is the conventional title of a collection of twelve ancient Roman and late antique prose panegyric orations written in Latin.The authors of most of the speeches in the collection are anonymous, but appear to have been Gallic in origin. Aside from the first panegyric, composed by Pliny the Younger in AD 100, the other speeches in the collection date to between AD 289 and 389 and were probably composed in Gaul. The original manuscript, discovered in 1433, has perished; only copies remain.
rdf:langString
Les Panégyriques latins sont une collection de douze discours d'apparat adressés à l'Empereur par des orateurs, qui nous ont été légués par l'Antiquité latine. À part le discours adressé par Pline le Jeune à Trajan placé en introduction et qui date de l'an 100, les onze discours suivants ont été prononcés dans la période du Dominat, entre l'an 289 (sous Dioclétien et Maximien) et l'an 389 (sous Théodose). À cette époque de l'Empire, la figure de l'empereur s'éloigne des formes républicaines jusqu'alors en vigueur pour se rapprocher graduellement d'une vénération plus typique des potentats orientaux. Cela se manifeste par l'adoption sur les pièces et dans la titulature impériale des mots Dominus noster, « notre maître », ainsi que l'adoption d'un cérémonial obligatoire à adopter devant l'empereur (génuflexions, embrasser la pourpre impériale, ...) Les panégyriques s'inscrivent dans cette tradition nouvelle, avec des discours centrés sur l'éloge, le remerciement et la supplique de l'Empereur. La majorité des panégyriques de ce recueil ont été prononcés soit par des orateurs gaulois (Nazarius, Pacatus), soit en Gaule (à Augustodunum).
rdf:langString
XII Panegyrici Latini atau Dua Belas Panegirik Latin adalah judul konvensional dari sebuah kumpulan dua belas orasi prosa Zaman Kuno Akhir dan Romawi kuno yang ditulis dalam bahasa Latin.Para pengarang dari sebagian besar pidato dalam koleksi tersebut adalah anonim, namun awalnya berasal dari Gallik. Selain panegirik pertama, yang dikomposisikan oleh pada ad 100, pidato-pidato lainnya dalam koleksi tersebut berasal dari tahun antara ad 289 dan 389 dan diyakini dikomposisikan di Galia.Manuskrip aslinya, yang ditemukan pada 1433, telah rusak; hanya salinan-salinannya yang masih ada.
rdf:langString
I Panegyrici latini sono una collezione di 12 panegirici scritti in epoca romana. La collezione dei dodici panegirici fu scoperta nel 1433 dall'umanista Giovanni Aurispa nella biblioteca della cattedrale di Magonza, in un manoscritto successivamente andato perduto, ma di cui si sono conservate alcune copie. Si tratta di undici panegirici composti tra il 289 e il 389, ovvero da Diocleziano a Teodosio I, in area gallica; di alcuni autori si conosce il nome (Eumenio, Nazario, Claudio Mamertino e Latino Pacato Drepanio), altri sono anonimi. A questi fu aggiunta la gratiarum actium pronunciata da Plinio il Giovane per il consolato di Traiano del 100.
rdf:langString
De Panegyrici Latini (ook Latijnse panegyrieken of Latijnse lofredes) is een collectie van twaalf Romeinse lofredes (panegyrieken). De schrijvers van het grootste deel van de lofredes in de collectie zijn anoniem. Wel lijken zij alle van Gallische oorsprong te zijn geweest. Afgezien van de eerste redevoering, de panegyriek voor Trajanus door Plinius de Jongere in 100 n.Chr, dateren de lofredes uit de periode tussen 289 en 389 n.Chr. Het originele manuscript met daarin Panegyrici Latini werd in 1433 ontdekt. Dit manuscript is echter verloren gegaan. Er zijn op dit moment alleen nog kopieën overgebleven. De achtste panegyriek viert de herovering in 296 van Brittania door Constantius Chlorus, caesar binnen de tetrarchie, op Allectus. Deze toespraak werd waarschijnlijk in 297 uitgesproken in Augusta Treverorum (het huidige Trier) op dat moment de residentie van Constantius.
rdf:langString
Panegyrici Latini är en samling av tolv lovtal (grekiska panegyrikoi logoi) av fornromerska författare som Plinius den yngre, , , samt anonyma, däribland säkerligen . Panegyrici Latini upptäcktes 1433 av Giovanni Aurispa i en handskrift i Mainz. Samlingen har bland annat getts ut av Wilhelm Baehrens 1911.
rdf:langString
Лати́нские панеги́рики (лат. Panegyrici latini) — сборник 12 древнеримских речей. Авторство большинства из них остаётся анонимным, однако, первый из панегириков принадлежит Плинию Младшему. Стиль панегириков соответствует стилю галльских панегиристов. Оригинальный манускрипт обнаружил в 1433 году епископ Феррары Джованни Ауриспа. Оригинал не сохранился до наших дней. Помимо речи Плиния в сборник вошло прославление императора Феодосия Великого, написанное знаменитым галльским ритором Пакатом Дрепанием, а также речь Клавдия Мамертина в честь императора Юлиана II и речь Назария в честь императора Константина Великого.
xsd:nonNegativeInteger
22149