Pandeism
http://dbpedia.org/resource/Pandeism an entity of type: Thing
Pandeismus (von altgriechisch πᾶν pān „alles“ sowie lat. deus „Gott“) bezeichnet eine Auffassung von Gott, die den metaphysisch geprägten Pantheismus (Gott ist das Universum) und den Deismus (Gott schuf das Universum) kombiniert. Es ist der Glaube, „dass Gott das Universum geschaffen hat, jetzt eins mit ihm ist, und deshalb kein separates bewusstes Wesen.“ Deshalb muss er auch nicht verehrt werden, denn Gott ist gewordene Natur.
rdf:langString
汎理神論（はんりしんろん、pandeismまたはpan-deism）は18世紀に初めて述べられた神学的な教義であり、それは理神論的側面と汎神論的側面とを組み合わせたものである。それは、創造神が（汎神論）、独立しながら意識を持つ自存者として存在することをやめたということである（理神論では「神は創造後、世界に干渉しない」とされる）。汎理神論は次のように説明されることがある。すなわち、理神論に関して神が世界を創造をしたのに世界を見捨てたように見える理由であるように、そして、汎神論に関して世界の起源と目的であるように、である。Pandeismという語は、pantheism（汎神論）とdeism（理神論）をそれぞれ語根とした混種語で、ギリシア語で「全て」（≒汎）を意味する『πᾶν』（pan）とラテン語で「神」を意味する『deus』との組み合わせより成る。今日の意味で初めて使われたのは、おそらく1859年のモーリッツ・ラーツァルスとハイマン・シュタインタールによるものである。
rdf:langString
Pandeïsme is een filosofische of theologische opvatting, die pantheïsme en deïsme verenigt door een god te poneren die het universum ontwierp en daarna creëerde door het universum te worden; hiermee hield hij dus op bewust in te grijpen in het functioneren van het universum. Sommige pandeïsten stellen, dat het universum ooit zal eindigen door een conversie in één zijnde, namelijk God; de eindtoestand en de begintoestand zijn dus identiek.
rdf:langString
Пандеи́зм (от греч. παν — всё, всякий и лат. deus — бог) — философское учение, сочетающее пантеизм и деизм. То есть признающее божество началом и основой всех вещей (всё есть Бог), обожествляющее Вселенную, природу, но отрицающее личного Бога, Откровение и Провидение, и вообще богословское, догматическое учение. Самая обширная книга по пандеизму была написана Максом Бернхардом Вайнштейном в 1910 году.
rdf:langString
Пандеїзм (від грец. παν — все, кожен і лат. deus — бог) — філософське вчення, що поєднує пантеїзм і деїзм. Тобто визнає божество початком і основою всіх речей («все є бог»), обожнююче Всесвіт, природу, але заперечує особистого бога, одкровення і провидіння, і взагалі богословську, догматичне вчення.
rdf:langString
ربوبيّة كلّية PanDeism: وهي تمزج بين فلسفتي “وحدة الوجود” و”الربوبية”. وتعتبر أن الله الذي خلق الكون، بات هو الكون وقد توقّف بالتالي عن كونه إله منفصل عنه بعد الخلق. ولا يتدخل بالتالي في تسييره.تدعي الربوبية الكلية أنها تجيب مقارنة بالربوبية deism عن سؤال لماذا يخلق الإله كونًا ويتركه سدى، وتجيب مقارنة بمذهب وحدة الوجود أو الواحدية pantheism سؤال نشأة وغاية الكون. كان الكتاب الأكثر شمولا على ربوبية كلية ماكس برنارد اينشتاين في عام 1910. يعتقد أن المصطلح نشأ في نهاية القرن الثامن عشر، وكان أول استعمال للكلمة بمعناها المعاصر في 1859 من قبل الفيلسوف وعالم النفس اليهودي موريتز لازاروس والفيلسوف وعالم اللغة هيرمان شتاينثال Hermann Steinthal وقد لاحظ بعض المؤلفين أن هذه النزعة موجودة في آسيا وبالأخص في الأديان المنتشرة في الهند و الصين وتعتبر الربوبية الكلية نموذج من النزعة الأحادية monism التي
rdf:langString
El pandeísmo (del griego: πάν (pan), "todo" y el latín deus, "dios") proviene de la combinación del Panteísmo ("Dios" o su equivalente metafísico es idéntico al universo) y al Deísmo ( el Dios-creador del universo existe en un estado en el que puede ser alcanzado por medio de la naturaleza y el uso de la razón). En otras palabras, es la creencia de que el Creador del universo de hecho se volvió el universo y dejó de existir como una entidad separada y consciente. El pandeísmo trataría de responder (en relación con el deísmo) la pregunta ¿por qué Dios crearía el universo y después lo abandonaría?
rdf:langString
Le pandéisme, du grec ancien πὰν « tout » et du latin Deus (Dieu), est la combinaison du panthéisme et du déisme ; système philosophique suivant lequel on affirme l’identité substantielle de Dieu et du monde et où on n’admet d’autre Dieu qu’une substance infinie dont tous les êtres sont des modes. Dieu y est conçu comme un être suprême en dehors de toute révélation et de tout culte. Le pandéisme affirme à la fois la croyance en un Dieu créateur de l'univers, et celle en un Dieu devenu l'univers lui-même, sur lequel il ne peut donc plus intervenir comme une cause extérieure.
rdf:langString
Pandeism (or pan-deism), a theological doctrine first delineated in the 18th century, combines aspects of pantheism with aspects of deism. It holds that a creator deity became the universe and ceased to exist as a separate entity (deism holding that God does not interfere with the universe after its creation). Pandeism is proposed to explain (as it relates to deism) why God would create a universe and then appear to abandon it, and (as it relates to pantheism) an origin and purpose of the universe.
rdf:langString
Pandeisme (Yunani: πάν ( 'pan' ) = semua dan Latin kata Deus, yang berarti "Tuhan") merupakan kombinasi dari deisme modern dan panteisme, adalah kepercayaan yang tertinggi kepada alam yang ada, Allah menciptakan semesta fisik, dan secara harafiah artinya adalah "Tuhan adalah " dan "Semua adalah Tuhan", dan bahwa kebenaran agama dapat dijelaskan melalui akal manusia dan pengamatan atas alam di dunia, tanpa adanya kebutuhan akan kepercayaan ataupun agama terorganisir. Dengan begitu, meskipun banyak agama mungkin mengklaim memiliki unsur-unsur panteis, mereka biasanya sebenarnya sejatinya panenteis atau pandeistik.
rdf:langString
Il pandeismo (dal greco "παν-" = "tutto", "completo". latino "deus" = dio/divino) è una filosofia razionalistica della religione che unisce il panteismo ed il deismo. Letteralmente significa "tutto è dio/divino"; normalmente questo si collega alla convinzione che Dio sia coincidente con tutto l'esistente, l'intero universo o la natura. Il panteismo viene rigettato in quanto, nel significato datogli da Immanuel Kant, Dio è immanente e coincide con il mondo fenomenico o creazione.
rdf:langString
Pandeizm (gr. pan i łac. deus) – kombinacja panteizmu i deizmu. Są to poglądy teologiczne i filozoficzne lub przekonania religijne utożsamiające Boga ze światem, pogląd religijny zakładający istnienie jakiejś nieokreślonej dokładnie duchowej siły sprawczej, która stworzyła świat materialny i prawa nim rządzące, jednak nie ingeruje ona obecnie bezpośrednio w jego działanie. Według deistów istnienie tej siły sprawczej wyjaśnia racjonalną strukturę świata i stałość praw fizyki.
rdf:langString
Pandeísmo (em grego πάν) é uma corrente filosófica que surgiu da mistura do panteísmo com o deísmo. Corrente religiosa sincrética (do grego: πάν (pan), "todo" e do latim deus, "deus") proveniente da junção do panteísmo (identidade de Deus com o Universo) com o deísmo (O Deus criador do universo não mais pode ser localizado, senão com base na razão), ou seja, a afirmação concomitante de que Deus precede o Universo, sendo o seu criador e, ao mesmo tempo, sua Totalidade. Em um artigo intitulado, "Pandeísmo em Carlos Nejar", Otávio de Faria escreveu:
rdf:langString
Pandeism (av grekiska pan "allt" och latin deus "gud"), är inom religionsfilosofi en kombination av panteism (uppfattningen att hela naturen, världen eller universum är besjälat av ett gudomligt väsen, som inte är något mer än detta) och deism (Gud, som skapat världen, men inte längre ingriper i världens gång).
rdf:langString
泛自然神論（pandeism）是將自然神論和泛神論合併起來的一種哲學觀點。這個觀點認為上帝在創造了宇宙和它存在的規則之後，將自己化身成宇宙以及世界萬物。泛自然神論起源於19世紀的德國的哲學思想界。 西元前6至前5世紀的古希臘哲學家赫拉克利特認為火是萬物之原：“一切事物都換成火，火也換成一切事物”，赫拉克利特首先採用邏各斯一詞，相信世界上有“普遍的理性”來指導大自然發生的每一件事。 2001年，漫畫跟書籍系列《呆伯特》的作者斯科特·亞當斯出版了《》（God’s Debris）一書，書中他建立了與泛自然神論相關的一種哲學觀點。 泛自然神論的觀點在盤古神話中有所體現；在大部分關於盤古的傳說中都有提到：「盤古死去，身上的器官變化成天地間的萬物：身體變為高山，肌肉變成良田，血液成為江河，筋骨變成大路，牙齒變為玉石，皮毛變成草木……」
rdf:langString
rdf:langString
ربوبية كلية
rdf:langString
Pandeisme
rdf:langString
Pandeismus
rdf:langString
Pandeísmo
rdf:langString
Pandéisme
rdf:langString
Pandeisme
rdf:langString
Pandeismo
rdf:langString
Pandeïsme
rdf:langString
汎理神論
rdf:langString
Pandeism
rdf:langString
Pandeizm
rdf:langString
Pandeísmo
rdf:langString
Пандеизм
rdf:langString
Pandeism
rdf:langString
Пандеїзм
rdf:langString
泛自然神論
xsd:integer
38920249
xsd:integer
1118783924
rdf:langString
ربوبيّة كلّية PanDeism: وهي تمزج بين فلسفتي “وحدة الوجود” و”الربوبية”. وتعتبر أن الله الذي خلق الكون، بات هو الكون وقد توقّف بالتالي عن كونه إله منفصل عنه بعد الخلق. ولا يتدخل بالتالي في تسييره.تدعي الربوبية الكلية أنها تجيب مقارنة بالربوبية deism عن سؤال لماذا يخلق الإله كونًا ويتركه سدى، وتجيب مقارنة بمذهب وحدة الوجود أو الواحدية pantheism سؤال نشأة وغاية الكون. كان الكتاب الأكثر شمولا على ربوبية كلية ماكس برنارد اينشتاين في عام 1910. يعتقد أن المصطلح نشأ في نهاية القرن الثامن عشر، وكان أول استعمال للكلمة بمعناها المعاصر في 1859 من قبل الفيلسوف وعالم النفس اليهودي موريتز لازاروس والفيلسوف وعالم اللغة هيرمان شتاينثال Hermann Steinthal وقد لاحظ بعض المؤلفين أن هذه النزعة موجودة في آسيا وبالأخص في الأديان المنتشرة في الهند و الصين وتعتبر الربوبية الكلية نموذج من النزعة الأحادية monism التي ترى أن الخاصية الأساسية في الكون هي الوحدة وليس التنوع.ويقول مؤلفا كتاب ممارسة الفلسفة:مقدمة عبر تجارب الفكر أن الربوبية الكلية ترى «أن الكون ليس هو الإله فقط، ولكنه شخص» كما اعترض مؤلفون آخرون بأن هذا المصطلح ليس معتمدًا عند المختصين. كما سعى المؤلفون للبحث عن آثار هذه النزعة قديمًا كنزعة قديمة، وألف سكوت آدم مؤخرًا كتاب بقايا الإله: تجربة فكرية God's Debris: A Thought Experiment ادعى فيها أن الإله أفنى نفسه وما تبقى هو جسيمات فيزيائية وقانون الاحتمالات. فحاصل الأمر أن الإله هو مجرد المادة الأولية بداية، ويبدو في الكتاب اعتماد لمذهب العدمية حيث يكون أعلى درجات الوعي هو إدراك أن العقل هو مجرد آلة لإنتاج الوهم
rdf:langString
Pandeismus (von altgriechisch πᾶν pān „alles“ sowie lat. deus „Gott“) bezeichnet eine Auffassung von Gott, die den metaphysisch geprägten Pantheismus (Gott ist das Universum) und den Deismus (Gott schuf das Universum) kombiniert. Es ist der Glaube, „dass Gott das Universum geschaffen hat, jetzt eins mit ihm ist, und deshalb kein separates bewusstes Wesen.“ Deshalb muss er auch nicht verehrt werden, denn Gott ist gewordene Natur.
rdf:langString
El pandeísmo (del griego: πάν (pan), "todo" y el latín deus, "dios") proviene de la combinación del Panteísmo ("Dios" o su equivalente metafísico es idéntico al universo) y al Deísmo ( el Dios-creador del universo existe en un estado en el que puede ser alcanzado por medio de la naturaleza y el uso de la razón). En otras palabras, es la creencia de que el Creador del universo de hecho se volvió el universo y dejó de existir como una entidad separada y consciente. El pandeísmo trataría de responder (en relación con el deísmo) la pregunta ¿por qué Dios crearía el universo y después lo abandonaría? Algunas de las corrientes explican que Dios es un todo, pero "explota" en el Big Bang y ya no es Dios. Su materia queda esparcida y de esa misma se crea el universo. Se teoriza que todo lo que existe forma parte de esos fragmentos y que se sufre y evoluciona aspirando volver a unirse a ese Todo (Apocatástasis) [ver kenosis más abajo].
rdf:langString
Le pandéisme, du grec ancien πὰν « tout » et du latin Deus (Dieu), est la combinaison du panthéisme et du déisme ; système philosophique suivant lequel on affirme l’identité substantielle de Dieu et du monde et où on n’admet d’autre Dieu qu’une substance infinie dont tous les êtres sont des modes. Dieu y est conçu comme un être suprême en dehors de toute révélation et de tout culte. Le pandéisme affirme à la fois la croyance en un Dieu créateur de l'univers, et celle en un Dieu devenu l'univers lui-même, sur lequel il ne peut donc plus intervenir comme une cause extérieure. C'est un système philosophique qui s'appuie sur quatre thèses : 1.
* Il existe un Dieu créateur (bien qu'il ne puisse faire l'objet d'une instrumentalisation religieuse). 2.
* Dieu est devenu l'univers. 3.
* Actuellement, tout ce qui est, existe non seulement par Dieu, mais en Dieu. 4.
* Dieu n'est pas un être personnel distinct du monde, mais il lui est immanent (par opposition à l'idée d'un Dieu créateur transcendant). Dans son traité De divisione naturae (ou Periphyseon, 867), Jean Scot Érigène fait une compilation et une synthèse de la culture latine. Pour lui, la raison se fonde sur la foi et la confirme. Théologien émérite, il glose l'Évangile selon Jean, analyse la pensée d'Augustin d'Hippone et prend part aux grandes querelles théologiques sur la nature divine. Il s'oppose à Godescalc au sujet de la prédestination. Il encourt les foudres de plusieurs conciles pour le panthéisme implicite qui se dégage de ses œuvres. Il se sert de la logique et la dialectique platonicienne pour éclaircir le dogme et le situer par rapport aux opinions des philosophes antiques. Ainsi, d'après Jean-Jacques Gabut, « un certain panthéisme, ou plutôt "pandéisme", se dégage de son œuvre où l'inspiration néoplatonicienne complète parfaitement la stricte orthodoxie chrétienne.» Franz Wilhelm Junghuhn est un pandéiste qui, dans les années 1850, discute des thèses de sa doctrine dans son Java, seine Gestalt, Pflanzendecke, und sein innerer Bau (quatre volumes, 1850-1854). L'expression « pandéisme » est également employée pour identifier un déisme panthéiste que l'on retrouve dans une œuvre de 1859 : Zeitschrift für Völkerpsychologie und Sprachwissenschaft écrite par les philosophes Moritz Lazarus et Heymann Steinthal. Discutant la philosophie religieuse, ils déclarent « Man stelle es also den Denkern frei, ob sie Theisten, Pan-theisten, Atheisten, Deisten (und warum nicht auch Pandeisten?)… », traduit comme « l'homme en laisse le soin aux philosophes, s'ils sont théistes, pan-théistes, athées, déistes (et pourquoi pas aussi pandéistes ?)… ». Le livre le plus vaste sur le pandéisme est probablement celui de Max Bernhard Weinstein en 1910[réf. nécessaire]. En 2001, Scott Adams publie God's Debris (Les Débris de Dieu), proposant une forme de pandéisme.
rdf:langString
Pandeism (or pan-deism), a theological doctrine first delineated in the 18th century, combines aspects of pantheism with aspects of deism. It holds that a creator deity became the universe and ceased to exist as a separate entity (deism holding that God does not interfere with the universe after its creation). Pandeism is proposed to explain (as it relates to deism) why God would create a universe and then appear to abandon it, and (as it relates to pantheism) an origin and purpose of the universe. Various theories suggest the coining of the word "pandeism" as early as the 1780s, but one of the earliest unequivocal uses of the word with its present meaning came in 1859 with Moritz Lazarus and Heymann Steinthal.
rdf:langString
Pandeisme (Yunani: πάν ( 'pan' ) = semua dan Latin kata Deus, yang berarti "Tuhan") merupakan kombinasi dari deisme modern dan panteisme, adalah kepercayaan yang tertinggi kepada alam yang ada, Allah menciptakan semesta fisik, dan secara harafiah artinya adalah "Tuhan adalah " dan "Semua adalah Tuhan", dan bahwa kebenaran agama dapat dijelaskan melalui akal manusia dan pengamatan atas alam di dunia, tanpa adanya kebutuhan akan kepercayaan ataupun agama terorganisir. Dengan begitu, meskipun banyak agama mungkin mengklaim memiliki unsur-unsur panteis, mereka biasanya sebenarnya sejatinya panenteis atau pandeistik. Pandeists menolak konsep wahyu gaib sebagai dasar kebenaran sebuah dogma atau agama. Hal ini terlihat kontras dengan ketergantungan pada wahyu ilahi yang ditemukan di banyak ajaran Kristen, Islam Yahudi dan ajaran theisme lainnya. Pandeists biasanya menolak kejadian gaib (kenabian, mukjizat) dan cenderung menegaskan bahwa Tuhan (atau "Arsitek Yang Maha Esa") memiliki rencana untuk semesta yang tidak terubahkan, baik oleh campur dalam urusan kehidupan manusia atau menangguhkan hukum alam dari semesta. Apa yang agama terorganisir lihat sebagai wahyu ilahi dan buku-buku suci, deists melihat sebagai interpretasi yang dibuat oleh manusia lain, bukan dari sumber yang berkuasa.
rdf:langString
Il pandeismo (dal greco "παν-" = "tutto", "completo". latino "deus" = dio/divino) è una filosofia razionalistica della religione che unisce il panteismo ed il deismo. Letteralmente significa "tutto è dio/divino"; normalmente questo si collega alla convinzione che Dio sia coincidente con tutto l'esistente, l'intero universo o la natura. Il panteismo viene rigettato in quanto, nel significato datogli da Immanuel Kant, Dio è immanente e coincide con il mondo fenomenico o creazione. Il termine pandeismo appare in lingua inglese (Pan-Deism) per designare una filosofia come quella di , e venne usato da William Harbutt Dawson nella sua opera biografica Matthew Arnold and His Relation to the Thought of Our Time apparsa nel 1904. Charles Hartshorne esaminò il termine pandeismo negli anni '60 ma lo rifiutò preferendo panenteismo. Nel 2001, Scott Adams ha scritto (Residui di Dio), che propone una forma di Pandeismo.
rdf:langString
汎理神論（はんりしんろん、pandeismまたはpan-deism）は18世紀に初めて述べられた神学的な教義であり、それは理神論的側面と汎神論的側面とを組み合わせたものである。それは、創造神が（汎神論）、独立しながら意識を持つ自存者として存在することをやめたということである（理神論では「神は創造後、世界に干渉しない」とされる）。汎理神論は次のように説明されることがある。すなわち、理神論に関して神が世界を創造をしたのに世界を見捨てたように見える理由であるように、そして、汎神論に関して世界の起源と目的であるように、である。Pandeismという語は、pantheism（汎神論）とdeism（理神論）をそれぞれ語根とした混種語で、ギリシア語で「全て」（≒汎）を意味する『πᾶν』（pan）とラテン語で「神」を意味する『deus』との組み合わせより成る。今日の意味で初めて使われたのは、おそらく1859年のモーリッツ・ラーツァルスとハイマン・シュタインタールによるものである。
rdf:langString
Pandeïsme is een filosofische of theologische opvatting, die pantheïsme en deïsme verenigt door een god te poneren die het universum ontwierp en daarna creëerde door het universum te worden; hiermee hield hij dus op bewust in te grijpen in het functioneren van het universum. Sommige pandeïsten stellen, dat het universum ooit zal eindigen door een conversie in één zijnde, namelijk God; de eindtoestand en de begintoestand zijn dus identiek.
rdf:langString
Pandeizm (gr. pan i łac. deus) – kombinacja panteizmu i deizmu. Są to poglądy teologiczne i filozoficzne lub przekonania religijne utożsamiające Boga ze światem, pogląd religijny zakładający istnienie jakiejś nieokreślonej dokładnie duchowej siły sprawczej, która stworzyła świat materialny i prawa nim rządzące, jednak nie ingeruje ona obecnie bezpośrednio w jego działanie. Według deistów istnienie tej siły sprawczej wyjaśnia racjonalną strukturę świata i stałość praw fizyki. Terminu pandeizm jako pierwszy użył w 1859 roku i dla rozróżnienia różnych nurtów panteizmu i deizmu: Man stelle es also den Denkern frei, ob sie Theisten, Pan-theisten, Atheisten, Deisten (und warum nicht auch Pandeisten?) sein wollen: dem Volke aber predigt nichts von Gott und ja nichts von Unsterblichkeit (Niech myśliciele sami zdecydują, czy chcą być teistami, panteistami, ateistami, deistami (i dlaczego by nie pandeistami?): lecz niech nie prawią ludowi kazań o Bogu, a tym bardziej o nieśmiertelności).Pandeistami byli lub są m.in. Franz Wilhelm Junghuhn, Alfred Tennyson, Scott Adams, Fred Hoyle, Frank J. Tipler oraz Isaac Asimov.
rdf:langString
Пандеи́зм (от греч. παν — всё, всякий и лат. deus — бог) — философское учение, сочетающее пантеизм и деизм. То есть признающее божество началом и основой всех вещей (всё есть Бог), обожествляющее Вселенную, природу, но отрицающее личного Бога, Откровение и Провидение, и вообще богословское, догматическое учение. Самая обширная книга по пандеизму была написана Максом Бернхардом Вайнштейном в 1910 году.
rdf:langString
Pandeísmo (em grego πάν) é uma corrente filosófica que surgiu da mistura do panteísmo com o deísmo. Corrente religiosa sincrética (do grego: πάν (pan), "todo" e do latim deus, "deus") proveniente da junção do panteísmo (identidade de Deus com o Universo) com o deísmo (O Deus criador do universo não mais pode ser localizado, senão com base na razão), ou seja, a afirmação concomitante de que Deus precede o Universo, sendo o seu criador e, ao mesmo tempo, sua Totalidade. Como o deísmo, faz uso de razão na religião, o pandeísmo usa o argumento cosmológico, o argumento teológico e outros aspectos da chamada "religião natural". Tal uso se deu entre os disseminadores de sistemas filosóficos racionais, durante o século XIX.Também foi largamente empregado para identificar a expressão simultânea de todas as religiões. Algumas Mitologias, tais como a nórdica, sugerem que o mundo foi criado da substância corporal de uma deidade inactiva, ou ser de capacidades similares; no exemplo citado, Odin, junto de seus irmãos Ve e Vili derrotaram e mataram o gigante Ymir, e de sua carne fizeram a terra, dos cabelos, a vegetação, e assim por diante, criando o Mundo conhecido. Semelhantemente, a mitologia Chinesa propunha a mesma estrutura, atribuindo à Pan Gu a criação dos elementos físicos que compõe o Mundo. Aristóteles, discípulo de Platão, era um pandeísta, e acreditava numa divindade chamava o Primeiro Motor (ou Primeiro Movente), que havia dado início à criação de um universo, ao qual não estava ligado e não tinha interesse. João Escoto Erígena em De divisione naturae (862-866), sua obra mais conhecida e também a mais importante, mostrava sua visão sobre a origem e a evolução da natureza, na tentativa de conciliar a doutrina neoplatônica da emanação com o dogma cristão da criação, também um livro posteriormente condenado. Modernamente, Thomas Paine, filósofo britânico, e o naturalista holandês Franz Wilhelm Junghuhn redimensionaram os conceitos sobre deísmo e panteísmo em suas obras, introduzindo-as na mentalidade contemporânea. O termo Pandeísmo foi inventado por e por em 1859: "Man stelle es also den Denkern frei, ob sie Theisten, Pan-theisten, Atheisten, Deisten (und warum nicht auch Pandeisten?)" ("O homem deixa-o aos filósofos, se são Theístas, Pantheístas, Atheístas, Deístas (e porque não também Pandeístas?)". O mais extenso livro sobre pandeísmo foi escrito por Max Bernhard Weinstein em 1910. Em um artigo intitulado, "Pandeísmo em Carlos Nejar", Otávio de Faria escreveu: Se Deus é tudo isso, envolve tudo, a palavra andorinha, a palavra poço o a palavra amor, é que Deus é muito grande, enorme, infinito; é Deus realmente e o pandeísmo de Nejar é uma das mais fortes ideias poéticas que nos têm chegado do mundo da Poesia. E o que não pode esperar desse poeta, desse criador poético, que em pouco menos de vinte anos, já chegou a essa grande iluminação poética? Em 2001, Scott Adams escreveu (Restos do Deus), que propõe um formulário de Pandeísmo.
rdf:langString
Pandeism (av grekiska pan "allt" och latin deus "gud"), är inom religionsfilosofi en kombination av panteism (uppfattningen att hela naturen, världen eller universum är besjälat av ett gudomligt väsen, som inte är något mer än detta) och deism (Gud, som skapat världen, men inte längre ingriper i världens gång). Pandeism är tron att hela naturen, världen eller universum är skapat av en opersonlig, andlig entitet, allt är ett, samt att inget existerar utanför den verkligheten. Detta kan vid första anblicken verka vara samma sak som panteism, men det som skiljer de båda åt är att inom pandeismen är inte gudomen medveten om sitt nuvarande tillstånd som ett manifesterat, fysiskt universum. Det är inom pandeismen även underförstått att gudomen senare kan återgå till sitt tillstånd som en individuell, medveten gudom, vilket den var innan den manifesterade sig. För att sammanfatta det kortare: gudomen var självmedveten, skapade universum av sig själv och när gudomen då blev manifesterad samt i viss utsträckning delad, blev den även omedveten om sig själv. Johannes Scotus Erigena, född cirka 810 på Irland, död cirka 880, var en irländsk filosof och teolog, verksam vid det karolingiska hovet. Teologin i hans huvudverk De Divisione Naturæ utmärks av en tydlig prägel av nyplatonismen; han framställer skapelsen som ett utflöde ur och en återgång till Gud. Han betonade förnuftets och filosofins betydelse, dock utan att ifrågasätta den uppenbarade religionen. Enligt Johannes kan vi inte ernå någon direkt kunskap om Gud, endast vad Gud inte är, jämför apofatisk teologi. Den mest omfattande bok om pandeism skriven av Max Bernhard Weinstein 1910. Begreppet "pandeist" skapades av von Moritz Lazarus och Heymann Steinthal i ett bidrag till tidskriften "Zeitschrift für Völkerpsychologie und Sprachwissenschaft": Man låter således tänkarna fritt avgöra, om de vill kalla sig teister, panteister, ateister, deister (eller varför inte också pandeister?)
rdf:langString
泛自然神論（pandeism）是將自然神論和泛神論合併起來的一種哲學觀點。這個觀點認為上帝在創造了宇宙和它存在的規則之後，將自己化身成宇宙以及世界萬物。泛自然神論起源於19世紀的德國的哲學思想界。 西元前6至前5世紀的古希臘哲學家赫拉克利特認為火是萬物之原：“一切事物都換成火，火也換成一切事物”，赫拉克利特首先採用邏各斯一詞，相信世界上有“普遍的理性”來指導大自然發生的每一件事。 2001年，漫畫跟書籍系列《呆伯特》的作者斯科特·亞當斯出版了《》（God’s Debris）一書，書中他建立了與泛自然神論相關的一種哲學觀點。 泛自然神論的觀點在盤古神話中有所體現；在大部分關於盤古的傳說中都有提到：「盤古死去，身上的器官變化成天地間的萬物：身體變為高山，肌肉變成良田，血液成為江河，筋骨變成大路，牙齒變為玉石，皮毛變成草木……」 認為「在这里，人与天是平等和谐的，这就是说，它是泛自然神论或是无神论的，这是中国人文思想的一大特色。」；認為「泛自然神论的浪漫精神三峡文化的艺术原素是一种独特的理想浪漫精神，是纯朴粗犷、绚丽诡竒的。又是精萃的、理想的、充满对理想生活的憧憬与追求。」；認為「在叶梅的早期小说里那种泛自然神论的浪漫精神随处可见，其目的是在张扬人性，张扬泛自然神论下人性的自由。」並指出「撒忧」又叫「撒阳」、「撒野」、「撒尔嗬」，就是生长在泛自然神论文化时的生殖崇拜符号，撒野现象就是指土家情歌中那些强烈的生命冲动和人性张扬中所表现出来的野性美。
rdf:langString
Пандеїзм (від грец. παν — все, кожен і лат. deus — бог) — філософське вчення, що поєднує пантеїзм і деїзм. Тобто визнає божество початком і основою всіх речей («все є бог»), обожнююче Всесвіт, природу, але заперечує особистого бога, одкровення і провидіння, і взагалі богословську, догматичне вчення.
xsd:nonNegativeInteger
72973
