Palais des Papes
http://dbpedia.org/resource/Palais_des_Papes an entity of type: Thing
El palau dels Papes d'Avinyó és la més gran de les construccions gòtiques de l'edat mitjana. Sent a la vegada fortalesa i palau, la residència papal durant el segle xiv fou la seu de la cristiandat occidental. Sis conclaves es van celebrar al palau d'Avinyó, que van culminar en l'elecció de Benet XII el 1335; Climent VI el 1342; Innocenci VI el 1352; Urbà V el 1362, Gregori XI el 1370, i Benet XIII el 1394.
rdf:langString
Papežský palác v Avignonu byl v letech 1335–1378 rezidencí papežů a do roku 1430 vzdoropapežů. V roce 1309 přesídlením papeže Klementa V. do Avignonu začalo tzv. avignonské zajetí. Ve městě poté pobývalo šest dalších papežů a pět vzdoropapežů. Palác je spolu s , Avignonským mostem a historickým centrem města na seznamu světového dědictví.
rdf:langString
Der Papstpalast zu Avignon (frz. Palais des papes = Palast der Päpste) war zwischen 1335 und 1430 die Residenz verschiedener Päpste und Gegenpäpste. Der Palast gehört mit der Altstadt von Avignon zum Weltkulturerbe. Es ist eines der größten und wichtigsten mittelalterlichen gotischen Gebäude in Europa. Der Ehrenhof des Palastes wurde vom französischen Staat mit dem Europäischen Kulturerbe-Siegel ausgezeichnet.
rdf:langString
Avignongo Aita Santuen jauregia (frantsesez: Palais des papes d'Avignon) Frantziako Proventza-Alpeak-Kosta Urdina eskualdeko Vaucluse departamentuko Avignon hirian dagoen jauregia da. Europako Erdi Aroko eraikin gotiko garrantzitsuenen artean sailkatzen da. 1995. urtean UNESCO erakundeak Petit Palais museoa, Avignongo katedrala, Saint-Bénézet zubia eta Avignongo harresiekin batera Gizateriaren Ondare izendatu zuen.
rdf:langString
The Palais des Papes (English: Palace of the Popes; lo Palais dei Papas in Occitan) is a historical palace located in Avignon, Southern France. It is one of the largest and most important medieval Gothic buildings in Europe. Once a fortress and palace, the papal residence was a seat of Western Christianity during the 14th century. Six papal conclaves were held in the Palais, leading to the elections of Benedict XII in 1334, Clement VI in 1342, Innocent VI in 1352, Urban V in 1362, Gregory XI in 1370 and Benedict XIII in 1394. Since 1995, the Palais des Papes has been classified, along with the historic center of Avignon, as a UNESCO World Heritage Site, for its outstanding architecture and historical importance for the Papacy.
rdf:langString
Palais des Papes (Istana Para Paus, lo Palais dei Papas dalam bahasa Occitan) adalah sebuah istana bersejarah di Avignon, sebelah selatan Prancis, salah satu bangunan Gothik Abad Pertengahan terbesar dan paling berpengaruhi di Eropa. Pada beberapa waktu, benteng dan istana tersebut adalah tempat tinggal kepausan yang merupakan kursi Kekristenan Barat pada abad ke-14. Enam konklaf kepausan diadakan di Palais, yang membuat terpilihnya Benediktus XII pada 1334, Klemens VI pada 1342, Innosensius VI pada 1352, Urbanus V pada 1362, Gregorius XI pada 1370 dan Anti-Paus Benediktus XIII pada 1394.
rdf:langString
アヴィニョン教皇庁(フランス語: Palais des papes d'Avignon, ラテン語: Palatium paparum)は、1309年から1377年まで7代にわたる教皇のアヴィニョン捕囚から教会大分裂の時代、南フランスのアヴィニョンに設けられていた教皇宮殿(教皇庁)。 アヴィニョンに教皇が遷座された原因は、1303年の教皇ボニファティウス8世の死後、枢機卿団が分裂して教皇選挙(コンクラーヴェ)の実施に困難が生じたこと、および、アナーニ事件の事後処理に絡んでフランス王フィリップ4世(端麗王)の干渉に求められるが、これらに加えイタリア半島における教皇領での無政府状態がそれに拍車をかけた。
rdf:langString
아비뇽 교황궁(프랑스어: Palais des papes d'Avignon)은 1309년부터 1377년까지 7대에 걸친 교황의 아비뇽 유수부터 서방 분열 시기 동안 프랑스 아비뇽에 설치되어 있던 교황 궁전이다.
rdf:langString
Il Palazzo dei Papi (in francese: Palais des Papes) di Avignone, in Francia è uno dei più grandi e importanti edifici gotici medievali in Europa. Dal 1840 è monumento storico di Francia e dal 1995 patrimonio mondiale dell'umanità. Il palazzo venne costruito tra il 1335 e il 1364 sul naturale affioramento roccioso all'estremità nord-orientale della città, dominante il fiume Rodano. Al momento del suo completamento, occupava una superficie di 2,6 acri (11.000 m²). L'edificio fu incredibilmente costoso, e consumò gran parte delle entrate del papato durante la sua costruzione.
rdf:langString
Het Pausenpaleis (Frans: Palais des Papes) in Avignon (Frankrijk) is het grootste gotische bouwwerk uit de middeleeuwen dat in Europa te vinden is. Het heeft een vloeroppervlak van 15.000 m² en twee binnenplaatsen. Het beschikt over twaalf torens. In de grootste toren zijn twee grote kapellen te vinden.
rdf:langString
Pałac papieski w Awinionie (fr., Palais des papes oks. Palais dei Papas) – dawna rezydencja papieży wzniesiona w XIV wieku w okresie niewoli awiniońskiej, kiedy to w latach 1309–1377 Awinion pełnił tymczasowo rolę Stolicy Apostolskiej. Liczący ponad 15 000 m² powierzchni wszystkich pomieszczeń pałac do dziś należy do największych gotyckich założeń zamkowych w Europie. Wraz z katedrą Notre-Dame, która przylega do rezydencji od strony zachodniej tworzy monumentalny kompleks architektoniczny, którego dopełnieniem jest częściowo zachowany most Pont Saint-Bénézet na rzece Rodan. Wszystkie te obiekty zostały wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
rdf:langString
Папский дворец (фр. Palais des papes d'Avignon) — памятник истории и архитектуры в Авиньоне, Франция. Объект Всемирного наследия ЮНЕСКО и один из крупнейших дворцов в Европе. Место проведения ежегодного театрального фестиваля.
rdf:langString
Папський палац в Авіньйоні — видатна пам'ятка французької архітектури, створена протягом XIV століття. Нині входить до десятки найвідвідуваніших пам'яток Франції.
rdf:langString
教皇宫(法語:Palais des Papes)是座落于法国南部城市亞維農的一座古老宫殿,為欧洲最大、最重要的中世纪哥特式建筑。教宗宫不仅是教宗的宫殿,也是一座要塞。在十四世纪期间,阿维尼翁教宗宫是聖座的所在地。历史上有六次的教宗选举是在阿维尼翁教宗宫举行的,分别选出了教宗本篤十二世(1334年)、教宗克勉六世(1342年)、教宗依諾增爵六世(1352年)、教宗烏爾巴諾五世(1362年)、教宗額我略十一世(1370年)和對立教宗本篤十三世(1394年)。 該宮殿由内外两层建筑构成。分别是于本笃十二世时期建造的要塞式的旧宫,以及阿维尼翁教宗中最为奢侈的克莱孟六世时期在旧宫基础上扩建的新宫。教宗宫不仅是欧洲最宏大的哥特式建筑,同时也从各方面显示出了国际哥特式的风格。无论在建筑还是装饰方面,教宗宫都集中了当时代顶尖的大师的成就。其中包括了十四世纪法国著名的建筑师,皮埃尔·裴松以及让·德鲁夫,以及的壁画大师,和。 1995年,教皇宫和阿维尼翁历史中心被列为世界遗产。
rdf:langString
قصر البابوات (بالقسطانيّة: lo Palais dei Papas) هو قصر تاريخي في أفينيون، في جنوب فرنسا، ويعد واحد من أكبر وأهم المباني القوطية في القرون الوسطى في أوروبا. كانت القلعة والقصر، مقر إقامة البابا ومقر المسيحية الغربية خلال القرن الرابع عشر. عقدت ستة مجامع بابوية في القصر، مما أدى إلى انتخاب كل من البابوات بنديكت الثاني عشر عام 1334، وكليمنت السادس في 1342، وإينوسنت السادس في 1352، وأوربان الخامس في 1362، وغريغوري الحادي عشر في 1370 وأنتيبوب بنديكت الثالث عشر في عام 1394.
rdf:langString
Το Παπικό παλάτι, στην Αβινιόν, αποτελεί τη μεγαλύτερη από τις κατασκευές γοτθικού ρυθμού του Μεσαίωνα. Ταυτόχρονα φρούριο και παλάτι, η ποντιφική κατοικία υπήρξε στη διάρκεια του 14ου αιώνα η έδρα του Δυτικού Χριστιανισμού. Έξι κονκλάβια έλαβαν χώρα στο παλάτι της Αβινιόν που οδήγησαν στην εκλογή του Βενέδικτου XII, το 1335, του Κλήμη VI, το 1342, του Ινοκέντιου VI, το 1352, του Ουρβανού V, το 1362, του Γρηγορίου XI, το 1370, και του Βενέδικτου XIII (αντίπαπας), το 1394.
rdf:langString
La Papa Palaco (france Palais des Papes) en Avinjono, Francio estas unu el la plej grandaj kaj gravaj gotikaj-mezepokaj konstruaĵoj en Eŭropo. Ĝi estas unu el la plej belaj lokoj kiuj nomiĝas «Palaco de la Papoj». Ĝi estas Monda heredaĵo de Unesko ekde 1995, kune kun la Palaceto, la katedralo kaj la ponto sur Rodano, kaj la antikva murego. Ekde 2007 ĝi estas eŭropa heredaĵo. Avinjono estis la loĝejo de la Papo en 1309, kiam la gaskono Bertrand de Goth, kiel papo Klemento la 5-a, ne dezirante alfronti la akran kaoson de Romo post sia elekto (1305), translokigis la Papan Kurion al Avinjono.
rdf:langString
El palacio de los papas (en francés, palais des papes) en Aviñón (Francia) es uno de los edificios góticos más grandes e importantes medievales de Europa. Es uno de los muchos lugares a los que se llama «Palacio de los Papas». Se realizaron en el palacio seis cónclaves en los cuales se llevaron a cabo las elecciones de Benedicto XII (1335), Clemente VI (1342), Inocencio VI (1352), Urbano V (1362), Gregorio XI (1370) y Benedicto XIII (1394). El palacio, que está entrecruzado por dos edificios, es el antiguo palacio de Benedicto XII, una fortaleza asentada en la inexpugnable piedra de Amos, y el nuevo palacio de Clemente VI, el más suntuoso de los papas de Aviñón, ya que no solo es el más edificio gótico más grande, sino también en donde se expresa toda la plenitud del estilo del gótico inte
rdf:langString
Le Palais des papes d'Avignon est la plus grande des constructions gothiques du Moyen Âge. À la fois forteresse et palais, la résidence pontificale fut pendant le XIVe siècle le siège de la chrétienté d'Occident. Six conclaves se sont tenus dans le palais d'Avignon qui aboutirent à l'élection de Benoît XII, en 1335 ; de Clément VI, en 1342 ; d'Innocent VI, en 1352 ; d'Urbain V, en 1362 ; de Grégoire XI, en 1370, et de Benoît XIII, en 1394. — Charles de Montalembert, Du vandalisme en France - Lettre à M. Victor Hugo
rdf:langString
O Palácio dos Papas (em francês Palais des Papes) em Avinhão, França, é uma das maiores e mais importantes construções góticas da Idade Média na Europa. Ao mesmo tempo fortaleza e palácio, a residência pontifícia foi, durante o século XIV, a sede da cristandade do Ocidente. Avinhão tornou-se na residência dos papas em 1309, quando o papa Clemente V, não querendo voltar a Roma depois do caos da sua eleição, mudou a corte papal para Avinhão. No palácio de Avinhão realizaram-se seis conclaves, dos quais resultaram as eleições dos papas Bento XII, em 1335; Clemente VI, em 1342; Inocêncio VI, em 1352; Urbano V, em 1362; Gregório XI, em 1370; e do Antipapa Bento XIII, em 1394.
rdf:langString
Påvepalatset (franska: Palais des Papes) i Avignon i Frankrike är en av de största byggnaderna från europeisk medeltid. I sin största utsträckning omfattade palatset 11 000 kvadratmeter. Det uppfördes i två faser mellan åren 1335 och 1364 och har väggar som är mer än fem meter tjocka och står på en naturlig klippa som gjorde den svår att inta. Murarna som byggdes före 1348 är välbevarade. De utgör inget särskilt starkt befästningsverk, då påvarna i stället satsade på att befästa själva påvepalatset.
rdf:langString
rdf:langString
قصر البابوات
rdf:langString
Palau dels Papes
rdf:langString
Papežský palác v Avignonu
rdf:langString
Papstpalast (Avignon)
rdf:langString
Παλάτι των Παπών της Αβινιόν
rdf:langString
Papa Palaco de Avinjono
rdf:langString
Palacio papal de Aviñón
rdf:langString
Avignongo Aita Santuen jauregia
rdf:langString
Palais des Papes
rdf:langString
Palazzo dei Papi
rdf:langString
Palais des papes d'Avignon
rdf:langString
아비뇽 교황궁
rdf:langString
アヴィニョン教皇庁
rdf:langString
Palais des Papes
rdf:langString
Pausenpaleis
rdf:langString
Pałac papieski w Awinionie
rdf:langString
Palácio dos Papas de Avinhão
rdf:langString
Папский дворец (Авиньон)
rdf:langString
Påvepalatset i Avignon
rdf:langString
教宗宮 (亞維農)
rdf:langString
Папський палац (Авіньйон)
rdf:langString
Palais des Papes
rdf:langString
Palais des Papes
xsd:float
43.95080184936523
xsd:float
4.807499885559082
xsd:integer
610665
xsd:integer
1105468054
rdf:langString
View from the Tour Philippe-le-Bel
rdf:langString
WHS
xsd:integer
1995
rdf:langString
UNESCO region
xsd:integer
228
rdf:langString
Historic Centre of Avignon: Papal Palace, Episcopal Ensemble and Avignon Bridge
rdf:langString
Cultural
xsd:integer
300
rdf:langString
Catholicism
rdf:langString
France
xsd:string
43.9508 4.8075
rdf:langString
El palau dels Papes d'Avinyó és la més gran de les construccions gòtiques de l'edat mitjana. Sent a la vegada fortalesa i palau, la residència papal durant el segle xiv fou la seu de la cristiandat occidental. Sis conclaves es van celebrar al palau d'Avinyó, que van culminar en l'elecció de Benet XII el 1335; Climent VI el 1342; Innocenci VI el 1352; Urbà V el 1362, Gregori XI el 1370, i Benet XIII el 1394.
rdf:langString
Papežský palác v Avignonu byl v letech 1335–1378 rezidencí papežů a do roku 1430 vzdoropapežů. V roce 1309 přesídlením papeže Klementa V. do Avignonu začalo tzv. avignonské zajetí. Ve městě poté pobývalo šest dalších papežů a pět vzdoropapežů. Palác je spolu s , Avignonským mostem a historickým centrem města na seznamu světového dědictví.
rdf:langString
Der Papstpalast zu Avignon (frz. Palais des papes = Palast der Päpste) war zwischen 1335 und 1430 die Residenz verschiedener Päpste und Gegenpäpste. Der Palast gehört mit der Altstadt von Avignon zum Weltkulturerbe. Es ist eines der größten und wichtigsten mittelalterlichen gotischen Gebäude in Europa. Der Ehrenhof des Palastes wurde vom französischen Staat mit dem Europäischen Kulturerbe-Siegel ausgezeichnet.
rdf:langString
قصر البابوات (بالقسطانيّة: lo Palais dei Papas) هو قصر تاريخي في أفينيون، في جنوب فرنسا، ويعد واحد من أكبر وأهم المباني القوطية في القرون الوسطى في أوروبا. كانت القلعة والقصر، مقر إقامة البابا ومقر المسيحية الغربية خلال القرن الرابع عشر. عقدت ستة مجامع بابوية في القصر، مما أدى إلى انتخاب كل من البابوات بنديكت الثاني عشر عام 1334، وكليمنت السادس في 1342، وإينوسنت السادس في 1352، وأوربان الخامس في 1362، وغريغوري الحادي عشر في 1370 وأنتيبوب بنديكت الثالث عشر في عام 1394. يتكون القصر من مبنيين: القصر القديم الذي بني في عصر البابا بنديكت الثاني عشر المبني على صخرة منيعة من دي-دوم، والقصر الجديد الذي بني في عصر كليمنت السادس. رمزية القصر ليست فقط أنها أكبر مبنى على الطراز القوطي في العصور الوسطى، بل وأنها واحدة من أفضل الأمثلة على الطراز المعماري القوطي الدولي. عمل على تصميم البناء اثنين من أفضل المهندسين المعماريين في فرنسا، بيير وجان دو اللوفر في حين أن الزخرفة الفخمة كانت من أعمال اثنين من أفضل الطلاب من في إيطاليا؛ وهما كل من سيموني مارتيني وماتيو جيوفانيتي. وبالإضافة إلى ذلك، يحوي القصر المكتبة البابوية (التي كانت تعتبر أكبر مكاتب في أوروبا في ذلك الوقت مع أكثر من 2,000 مجلد)، وجذبت المكتبة مجموعة متحمسة من رجال الدين من أجل دراسة الآداب، من بينهم كان فرانشيسكو بتراركا. وفي الوقت نفسه، جذب البلاط البابوي الملحنين والمغنين والموسيقيين في كنيسة القصر الكبرى. نظرًا لحجم القصر الهائل، كان البلاط أيضًا المكان الذي انطلقت فيه التنظيم العام للكنيسة للتغيير. حيث سهلت مركزية الخدمات والتكيف عمليات التغيير لكي يتلاءم مع احتياجات البابوية، وخلق إدارة مركزية للكنيسة. وقد فاقت قوة الكوريا (إدارة الكنيسة)، 200 شخص في نهاية القرن الثالث عشر، وحوالي 300 شخص في بداية القرن الرابع عشر، وتمت إضافة 500 شخص في عام 1316. وقد وصل العاملين داخل القصر والبلاد البابوي إلى حوالي 1,000 شخص. أبرز المحاولات الإصلاحية صدور المدونة القانونية أو دستور الخاص بالولايات البابوية (باللاتينية: Sanctæ Constitutiones Matris Ecclesiæ) عام 1357، وظل العمل بهذا الدستور ساريًا حتى استبداله العام 1816. وبالتالي تكون الفاتيكان من أوائل دول العالم التي وضعت دستور منظم لحياتها السياسية والاجتماعية. حاول بعض بابوات أفنيغون العودة إلى روما، منهم البابا أوربان الخامس عام 1367 لكن عملية إعادة الوحدة لم تكن قد نضجت بعد، فاضطر البابا إلى العودة إلى فرنسا عام 1370 واستقر مجددًا في أفنيغون التي كانت قد أعلنت جزءًا من الولايات البابوية، وقد ظلت تابعة لها حتى بعد عودة البابا إلى روما، ولم تعد لحكم الدولة الفرنسية إلا في أعقاب الثورة الفرنسية عام 1789. في القرون التالية، فقد القصر البابوي مجده السابق، وقد احتفظ القصر مع ذلك، إلى إرث تحدث عنه الشعراء والكتاب الفرنسيين إلى مدى قرون، مع شعور قوي للجمال، والبساطة، والعظمة والخلود. منذ عام 1995، تم تصنيف قصر البابوات، جنبًا إلى جنب مع المركز التاريخي لأفينيون، كموقع للتراث العالمي لليونسكو، وفقًا للمعايير الثقافية الأول والثاني والرابع.
rdf:langString
Το Παπικό παλάτι, στην Αβινιόν, αποτελεί τη μεγαλύτερη από τις κατασκευές γοτθικού ρυθμού του Μεσαίωνα. Ταυτόχρονα φρούριο και παλάτι, η ποντιφική κατοικία υπήρξε στη διάρκεια του 14ου αιώνα η έδρα του Δυτικού Χριστιανισμού. Έξι κονκλάβια έλαβαν χώρα στο παλάτι της Αβινιόν που οδήγησαν στην εκλογή του Βενέδικτου XII, το 1335, του Κλήμη VI, το 1342, του Ινοκέντιου VI, το 1352, του Ουρβανού V, το 1362, του Γρηγορίου XI, το 1370, και του Βενέδικτου XIII (αντίπαπας), το 1394. Το παλάτι, που αποτελεί συνδυασμό δύο κτιρίων, το παλιό παλάτι του Βενέδικτου XII, πραγματικό φρούριο βρισκόμενο πάνω στον απόρθητο βράχο των Ντομ, και το νέο παλάτι του Κλήμη VI, το πλουσιότερου των Παπών της Αβινιόν, αποτελεί όχι μόνο το μεγαλύτερο κτίσμα γοτθικού ρυθμού αλλά και αυτό στο οποίο εκφράστηκε σε όλο του το μεγαλείο ο αρχιτεκτονικός ρυθμός του διεθνούς γοτθικού (γαλ:gothique international). Αποτελεί αποτέλεσμα, για την κατασκευή του και την διακόσμησή του, του κοινού έργου των καλύτερων Γάλλων αρχιτεκτόνων, του Πιέρ Πεϋσόν και του Ζαν του Λουβρ, γνωστού ως Ντε Λουμπιέρ, και των καλύτερων τοιχογράφων της Σχολής της Σιένα, Σιμόνε Μαρτίνι και .
rdf:langString
La Papa Palaco (france Palais des Papes) en Avinjono, Francio estas unu el la plej grandaj kaj gravaj gotikaj-mezepokaj konstruaĵoj en Eŭropo. Ĝi estas unu el la plej belaj lokoj kiuj nomiĝas «Palaco de la Papoj». Ĝi estas Monda heredaĵo de Unesko ekde 1995, kune kun la Palaceto, la katedralo kaj la ponto sur Rodano, kaj la antikva murego. Ekde 2007 ĝi estas eŭropa heredaĵo. Avinjono estis la loĝejo de la Papo en 1309, kiam la gaskono Bertrand de Goth, kiel papo Klemento la 5-a, ne dezirante alfronti la akran kaoson de Romo post sia elekto (1305), translokigis la Papan Kurion al Avinjono. La palaco troviĝas sur samnoma placo, proksime al la murego de la urbo, ĉe la rivero Rodano. Tiu papa palaco estas la plej granda el la mezepokaj gotikaj konstruaĵoj. Ĝi havas freskojn pentritaj ekde 1343 de gravaj pentristoj venintaj el tuta Eŭropo, gviditaj de , el Viterbo. La freskoj ankoraŭ konserviĝas, tiuj de la kapelo Sankta-Marcialo estis restaŭritaj en 2005. Temas pri grava aro de pentraĵoj kiuj atestas la altan kvaliton de la unua skolo de Avinjono. La plejparto de la palaco estas malferma por la publiko. Ĝi gastigas konvenciejon (Centre International des Congrès) kiu estis kreita en 1976.
rdf:langString
El palacio de los papas (en francés, palais des papes) en Aviñón (Francia) es uno de los edificios góticos más grandes e importantes medievales de Europa. Es uno de los muchos lugares a los que se llama «Palacio de los Papas». Se realizaron en el palacio seis cónclaves en los cuales se llevaron a cabo las elecciones de Benedicto XII (1335), Clemente VI (1342), Inocencio VI (1352), Urbano V (1362), Gregorio XI (1370) y Benedicto XIII (1394). El palacio, que está entrecruzado por dos edificios, es el antiguo palacio de Benedicto XII, una fortaleza asentada en la inexpugnable piedra de Amos, y el nuevo palacio de Clemente VI, el más suntuoso de los papas de Aviñón, ya que no solo es el más edificio gótico más grande, sino también en donde se expresa toda la plenitud del estilo del gótico internacional. Es el producto de la construcción y ornamentación de la labor conjunta de los mejores arquitectos franceses, Pierre Peysson y Jean du Louvres —asegura Jean de Loubières—, y los más importantes pintores de frescos de la escuela sienesa, Simone Martini y Matteo Giovanetti. En 1840 fue objeto de una clasificación como monumento histórico por la lista de 1840. Forma parte del Patrimonio de la Humanidad desde el año 1995, junto con el Petit Palais, la catedral y puente sobre el Ródano, además del antiguo recinto amurallado. Desde el año 2007 es considerado como Patrimonio europeo.
rdf:langString
Avignongo Aita Santuen jauregia (frantsesez: Palais des papes d'Avignon) Frantziako Proventza-Alpeak-Kosta Urdina eskualdeko Vaucluse departamentuko Avignon hirian dagoen jauregia da. Europako Erdi Aroko eraikin gotiko garrantzitsuenen artean sailkatzen da. 1995. urtean UNESCO erakundeak Petit Palais museoa, Avignongo katedrala, Saint-Bénézet zubia eta Avignongo harresiekin batera Gizateriaren Ondare izendatu zuen.
rdf:langString
Le Palais des papes d'Avignon est la plus grande des constructions gothiques du Moyen Âge. À la fois forteresse et palais, la résidence pontificale fut pendant le XIVe siècle le siège de la chrétienté d'Occident. Six conclaves se sont tenus dans le palais d'Avignon qui aboutirent à l'élection de Benoît XII, en 1335 ; de Clément VI, en 1342 ; d'Innocent VI, en 1352 ; d'Urbain V, en 1362 ; de Grégoire XI, en 1370, et de Benoît XIII, en 1394. Le palais, qui est l'imbrication de deux bâtiments, le palais vieux de Benoît XII, véritable forteresse assise sur l'inexpugnable rocher des Doms, et le palais neuf de Clément VI, le plus fastueux des pontifes avignonnais, est non seulement le plus grand édifice gothique mais aussi celui où s'est exprimé dans toute sa plénitude le style du gothique international. Il est le fruit, pour sa construction et son ornementation, du travail conjoint des meilleurs architectes français, Pierre Poisson et Jean de Louvres, dit de Loubières, et des plus grands fresquistes de l'école siennoise, Simone Martini et Matteo Giovanetti. De plus la bibliothèque pontificale d'Avignon, la plus grande d'Europe à l'époque avec 2 000 volumes, cristallisa autour d'elle un groupe de clercs passionnés de belles-lettres dont allait être issu Pétrarque, le fondateur de l'humanisme. Tandis que la chapelle clémentine, dite Grande Chapelle, attira à elle compositeurs, chantres et musiciens. Ce fut là que Clément VI apprécia la Messe de Notre-Dame de Guillaume de Machault, que Philippe de Vitry, à son invité, put donner la pleine mesure de son Ars Nova et que vint étudier Johannes Ciconia. Le palais fut aussi le lieu qui, par son ampleur, permit « une transformation générale du mode de vie et d'organisation de l'Église ». Il facilita la centralisation des services et l'adaptation de leur fonctionnement aux besoins pontificaux en permettant de créer une véritable administration. Les effectifs de la Curie, de 200, à la fin du XIIIe siècle, étaient passés à 300 au début du XIVe siècle, pour atteindre 500 personnes en 1316. À cela s'ajoutèrent plus d'un millier de fonctionnaires laïcs qui purent œuvrer à l'intérieur du palais. Pourtant celui-ci qui, par sa structure et son fonctionnement, avait permis à l'Église de s'adapter « pour qu'elle puisse continuer à remplir efficacement sa mission » devint caduc quand les pontifes avignonnais jugèrent nécessaire de revenir à Rome. L'espoir d'une réconciliation entre les christianismes latin et orthodoxe, joint à l'achèvement de la pacification des États pontificaux en Italie, avaient donné des bases réelles à ce retour. À cela se joignit la conviction, pour Urbain V et Grégoire XI, que le siège de la papauté ne pouvait être que là où se trouvait le tombeau de Pierre, le premier pontife. Malgré les difficultés matérielles, l'opposition de la Cour de France et les fortes réticences du Collège des cardinaux, tous deux se donnèrent les moyens de rejoindre Rome. Le premier quitta Avignon le 30 avril 1362, le second le 13 septembre 1376 et cette fois l'installation fut définitive. En dépit du retour de deux antipapes, lors du Grand Schisme d'Occident, de la présence constante du XVe siècle au XVIIIe siècle de cardinaux-légats puis de vice-légats, le palais perdit toute sa splendeur d'antan mais conserva, en dehors de « l'œuvre de destruction » cet aspect que rapporte Montalembert. « On ne saurait concevoir un ensemble plus beau dans sa simplicité, plus grandiose dans sa conception. C'est bien la papauté tout entière, debout, sublime, immortelle, étendant son ombre majestueuse sur le fleuve des nations et des siècles qui roule à ses pieds. » — Charles de Montalembert, Du vandalisme en France - Lettre à M. Victor Hugo Le Palais des papes est classé monument historique sur la première liste des Monuments historique en 1840. Par ailleurs, depuis 1995, il est classé avec le centre historique d'Avignon, sur la liste du patrimoine mondial de l'Unesco, avec les critères culturels i, ii et iv.
rdf:langString
The Palais des Papes (English: Palace of the Popes; lo Palais dei Papas in Occitan) is a historical palace located in Avignon, Southern France. It is one of the largest and most important medieval Gothic buildings in Europe. Once a fortress and palace, the papal residence was a seat of Western Christianity during the 14th century. Six papal conclaves were held in the Palais, leading to the elections of Benedict XII in 1334, Clement VI in 1342, Innocent VI in 1352, Urban V in 1362, Gregory XI in 1370 and Benedict XIII in 1394. Since 1995, the Palais des Papes has been classified, along with the historic center of Avignon, as a UNESCO World Heritage Site, for its outstanding architecture and historical importance for the Papacy.
rdf:langString
Palais des Papes (Istana Para Paus, lo Palais dei Papas dalam bahasa Occitan) adalah sebuah istana bersejarah di Avignon, sebelah selatan Prancis, salah satu bangunan Gothik Abad Pertengahan terbesar dan paling berpengaruhi di Eropa. Pada beberapa waktu, benteng dan istana tersebut adalah tempat tinggal kepausan yang merupakan kursi Kekristenan Barat pada abad ke-14. Enam konklaf kepausan diadakan di Palais, yang membuat terpilihnya Benediktus XII pada 1334, Klemens VI pada 1342, Innosensius VI pada 1352, Urbanus V pada 1362, Gregorius XI pada 1370 dan Anti-Paus Benediktus XIII pada 1394.
rdf:langString
アヴィニョン教皇庁(フランス語: Palais des papes d'Avignon, ラテン語: Palatium paparum)は、1309年から1377年まで7代にわたる教皇のアヴィニョン捕囚から教会大分裂の時代、南フランスのアヴィニョンに設けられていた教皇宮殿(教皇庁)。 アヴィニョンに教皇が遷座された原因は、1303年の教皇ボニファティウス8世の死後、枢機卿団が分裂して教皇選挙(コンクラーヴェ)の実施に困難が生じたこと、および、アナーニ事件の事後処理に絡んでフランス王フィリップ4世(端麗王)の干渉に求められるが、これらに加えイタリア半島における教皇領での無政府状態がそれに拍車をかけた。
rdf:langString
아비뇽 교황궁(프랑스어: Palais des papes d'Avignon)은 1309년부터 1377년까지 7대에 걸친 교황의 아비뇽 유수부터 서방 분열 시기 동안 프랑스 아비뇽에 설치되어 있던 교황 궁전이다.
rdf:langString
Il Palazzo dei Papi (in francese: Palais des Papes) di Avignone, in Francia è uno dei più grandi e importanti edifici gotici medievali in Europa. Dal 1840 è monumento storico di Francia e dal 1995 patrimonio mondiale dell'umanità. Il palazzo venne costruito tra il 1335 e il 1364 sul naturale affioramento roccioso all'estremità nord-orientale della città, dominante il fiume Rodano. Al momento del suo completamento, occupava una superficie di 2,6 acri (11.000 m²). L'edificio fu incredibilmente costoso, e consumò gran parte delle entrate del papato durante la sua costruzione.
rdf:langString
Het Pausenpaleis (Frans: Palais des Papes) in Avignon (Frankrijk) is het grootste gotische bouwwerk uit de middeleeuwen dat in Europa te vinden is. Het heeft een vloeroppervlak van 15.000 m² en twee binnenplaatsen. Het beschikt over twaalf torens. In de grootste toren zijn twee grote kapellen te vinden.
rdf:langString
Pałac papieski w Awinionie (fr., Palais des papes oks. Palais dei Papas) – dawna rezydencja papieży wzniesiona w XIV wieku w okresie niewoli awiniońskiej, kiedy to w latach 1309–1377 Awinion pełnił tymczasowo rolę Stolicy Apostolskiej. Liczący ponad 15 000 m² powierzchni wszystkich pomieszczeń pałac do dziś należy do największych gotyckich założeń zamkowych w Europie. Wraz z katedrą Notre-Dame, która przylega do rezydencji od strony zachodniej tworzy monumentalny kompleks architektoniczny, którego dopełnieniem jest częściowo zachowany most Pont Saint-Bénézet na rzece Rodan. Wszystkie te obiekty zostały wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
rdf:langString
O Palácio dos Papas (em francês Palais des Papes) em Avinhão, França, é uma das maiores e mais importantes construções góticas da Idade Média na Europa. Ao mesmo tempo fortaleza e palácio, a residência pontifícia foi, durante o século XIV, a sede da cristandade do Ocidente. Avinhão tornou-se na residência dos papas em 1309, quando o papa Clemente V, não querendo voltar a Roma depois do caos da sua eleição, mudou a corte papal para Avinhão. No palácio de Avinhão realizaram-se seis conclaves, dos quais resultaram as eleições dos papas Bento XII, em 1335; Clemente VI, em 1342; Inocêncio VI, em 1352; Urbano V, em 1362; Gregório XI, em 1370; e do Antipapa Bento XIII, em 1394. O palácio, que resulta da fusão de dois edifícios - o palácio velho de Bento XII, verdadeira fortaleza assente sobre o inexpugnável rochedo dos Doms, e o palácio novo de Clemente VI, o mais faustoso dos pontífices de Avinhão - é, não somente, um dos maiores edifícios góticos, mas também aquele em que se exprimiu o estilo gótico internacional em toda a sua plenitude. É o fruto, pela sua construção e ornamentação, do trabalho conjunto dos melhores arquitetos franceses, Pierre Peysson e Jean du Louvres (apelidado de Loubières), e do maior pintor de afresco da Escola de Siena, Simone Martini. Além disso, a biblioteca pontifícia de Avinhão - a maior da Europa, na época, com os seus dois mil volumes - cristalizou à sua volta um grupo de clérigos apaixonados pelas belas letras na continuidade de Petrarca, o fundador do humanismo, enquanto a capela clementina, apelidada de Grande Capela, atraía compositores, chantres e músicos. Foi lá que Clemente VI apreciou a Messe de Notre Dame (Missa de Nossa Senhora), de Guillaume de Machaut; que Philippe de Vitry, a seu convite, pôde dar a plena medida à sua Ars Nova e para onde Johannes Ciconia foi estudar. O palácio também foi o lugar que, pela sua amplitude, permitiu "uma transformação geral do modo de vida e organização da Igreja". Facilitou a centralização de serviços e a adaptação do seu funcionamento às necessidades pontifícias, permitindo criar uma verdadeira administração. Os efetivos da Cúria, de 200, no final do século XIII, passaram a 300 no início do século XIV, para chegar a 500 pessoas em 1316. A esses, juntavam-se mais de um milhar de funcionários laicos que podiam trabalhar no interior do palácio. No entanto, aquilo que, pela sua estrutura e funcionamento, havia permitido à Igreja adaptar-se "para que ela pudesse continuar a cumprir eficazmente a sua missão" tornou-se obsoleto quando os pontífices de Avinhão julgaram necessário regressar a Roma. A esperança numa reconciliação entre os cristianismos latino e ortodoxo, juntamente com a consumação da pacificação dos Estados Pontifícios na península Itálica, forneceram as bases reais para esse regresso. A estes factos, juntou-se a convicção de Urbano V e Gregório XI de que a sede do papado não podia estar senão no lugar onde se encontra a sepultura de Pedro, o primeiro pontífice. Apesar das dificuldades materiais, da oposição da Corte de França e das fortes reticências do Colégio dos Cardeais, ambos se dotaram de meios para regressar a Roma; o primeiro deixou Avinhão no dia 30 de abril de 1362 e o segundo no dia 13 de setembro de 1376, sendo desta vez a instalação definitiva. Apesar do regresso de dois antipapas, que fizeram de Avinhão a sua sede aquando do Grande Cisma do Ocidente, e da presença constante, entre o século XV e o século XVIII, de cardeais-legados e, depois, de vice-legados, o palácio perdeu todo o seu antigo esplendor mas conservou, sem contar com a "obra de destruição", este aspecto registado por Montalembert: Não se pode conceber um conjunto mais belo na sua simplicidade, mais grandioso na sua concepção. É bem o papado como um todo, erguido, sublime, imortal, estendendo a sua sombra majestosa sobre o fluxo das nações e dos séculos que passam a seus pés.— Charles de Montalembert - Du vandalisme en France, Carta ao Sr. Victor Hugo Durante a Revolução Francesa, foi saqueado pelas forças revolucionárias. Em 1791, tornou-se no local de um massacre de contrarrevolucionários, cujos corpos foram atirados para a Torre das Latrinas (Tour des Latrines), localizada na parte velha do palácio. O palácio foi depois tomado por Napoleão Bonaparte e utilizado como quartel e prisão. Durante a Terceira República Francesa, muitas das obras de arte e afrescos foram destruídos ou cobertos. Em 1906, tornou-se num museu nacional e permanece em constante restauro, mas aberto ao público. A partir de 1995, o Palácio dos Papas, juntamente com o Centro Histórico de Avinhão, passou a estar classificado na Lista do Património Mundial da UNESCO, com os critérios culturais i, ii e iv.
rdf:langString
Påvepalatset (franska: Palais des Papes) i Avignon i Frankrike är en av de största byggnaderna från europeisk medeltid. I sin största utsträckning omfattade palatset 11 000 kvadratmeter. Det uppfördes i två faser mellan åren 1335 och 1364 och har väggar som är mer än fem meter tjocka och står på en naturlig klippa som gjorde den svår att inta. Murarna som byggdes före 1348 är välbevarade. De utgör inget särskilt starkt befästningsverk, då påvarna i stället satsade på att befästa själva påvepalatset. Efter franska revolutionen användes palatset i många år som militärförläggning och är numera museum. Tillsammans med den romanska katedralen och den gamla bron från 1100-talet blev palatset inskrivet på Unescos världsarvslista 2005.
rdf:langString
Папский дворец (фр. Palais des papes d'Avignon) — памятник истории и архитектуры в Авиньоне, Франция. Объект Всемирного наследия ЮНЕСКО и один из крупнейших дворцов в Европе. Место проведения ежегодного театрального фестиваля.
rdf:langString
Папський палац в Авіньйоні — видатна пам'ятка французької архітектури, створена протягом XIV століття. Нині входить до десятки найвідвідуваніших пам'яток Франції.
rdf:langString
教皇宫(法語:Palais des Papes)是座落于法国南部城市亞維農的一座古老宫殿,為欧洲最大、最重要的中世纪哥特式建筑。教宗宫不仅是教宗的宫殿,也是一座要塞。在十四世纪期间,阿维尼翁教宗宫是聖座的所在地。历史上有六次的教宗选举是在阿维尼翁教宗宫举行的,分别选出了教宗本篤十二世(1334年)、教宗克勉六世(1342年)、教宗依諾增爵六世(1352年)、教宗烏爾巴諾五世(1362年)、教宗額我略十一世(1370年)和對立教宗本篤十三世(1394年)。 該宮殿由内外两层建筑构成。分别是于本笃十二世时期建造的要塞式的旧宫,以及阿维尼翁教宗中最为奢侈的克莱孟六世时期在旧宫基础上扩建的新宫。教宗宫不仅是欧洲最宏大的哥特式建筑,同时也从各方面显示出了国际哥特式的风格。无论在建筑还是装饰方面,教宗宫都集中了当时代顶尖的大师的成就。其中包括了十四世纪法国著名的建筑师,皮埃尔·裴松以及让·德鲁夫,以及的壁画大师,和。 1995年,教皇宫和阿维尼翁历史中心被列为世界遗产。
rdf:langString
i, ii, iv
xsd:nonNegativeInteger
19362
<Geometry>
POINT(4.8074998855591 43.950801849365)