Oxytone
http://dbpedia.org/resource/Oxytone an entity of type: Food
Oxitonoa (antzinako grezieraz: ὀξύτονος, oxýtonos) azentua azken silaban duen hitza da, hala nola gorputz eta kartoi.
rdf:langString
An oxytone (/ˈɒksɪtoʊn/; from the Ancient Greek: ὀξύτονος, oxýtonos, 'sharp-sounding') is a word with the stress on the last syllable, such as the English words correct and reward. (A paroxytone is stressed on the penultimate (second-last) syllable. A proparoxytone is stressed on the antepenultimate (third-last) syllable.)
rdf:langString
Un oxyton est un mot dont l'accent tonique est placé sur la dernière syllabe.
rdf:langString
Nella terminologia grammaticale, una parola tronca od ossitona è una parola con accento tonico sull'ultima sillaba, come vir-tù, li-ber-tà, ecc. Nelle parole tronche è necessario indicare l'accento tonico con un accento grafico.
* Nella lingua italiana le parole tronche sono accentate sull'ultima vocale.
* Le coniugazioni dei verbi del passato remoto e futuro semplice nella terza persona, in genere, sono tronche. Es: a-vrà, po-té, ca-pì, por-tò.
rdf:langString
Oksyton, oksytonon (gr. oksýtonos – dosł. ’przenikliwy, wysoki dźwięk’) – wyraz lub zestrój akcentowy akcentowany na ostatniej sylabie (oksytonicznie). W polszczyźnie oksytonami są wyrazy jednosylabowe (np. dom) oraz wielosylabowe zestroje akcentowe złożone z oksytonów.
rdf:langString
Oxytonon (av klassisk grekiska oxy's skarp, gräll och to'nos ton) är en beteckning för ord på antik grekiska som har en akut på slutstavelsen (ultima).
rdf:langString
Classifica-se como oxítona ou aguda quando há uma palavra que tenha o acento tônico na última sílaba. São acentuadas graficamente as oxítonas terminadas em: a/as, e/es, o/os, e em/ens. As palavras oxítonas terminadas em i/is e u/us somente são acentuadas se estiverem precedidas de outras vogais.Não são acentuadas as oxítonas que não apresentam as terminações supracitadas.
rdf:langString
Una paraula aguda o mot agut (o oxítona) és aquella que conté la síl·laba tònica a l'última posició de veu (no es compten els monosíl·labs). En català porten accent gràfic les paraules agudes acabades en vocal, vocal +s, en, in, justament per marcar on cau l'accent, ja que no es pot predir (cada paraula té l'accent en una posició sense regles que la fixin) a diferència d'altres llengües, d'accent fix com el txec. Una paraula aguda s'oposa a una paraula plana i a una paraula esdrúixola quan la tonicitat és rellevant en aquell idioma. com el català
rdf:langString
Een oxytonon (meerv. oxytona, van het Oudgriekse ὀξύτονος) is in de fonologie een woord met de klemtoon op de laatste lettergreep. Voorbeelden in het Nederlands zijn de woorden ka-pót en lo-co-mo-tíéf. Woorden die uit niet meer dan één lettergreep bestaan - zoals net en touw - zijn vanzelfsprekend ook altijd oxytona. Woorden van twee lettergrepen zijn dit niet altijd; zo is het tweelettergrepige rá-zend geen oxytonon. Een woord waarin de klemtoon op de voorlaatste lettergreep ligt heet paroxytonon. In een proparoxytonon ligt de klemtoon op de op twee na laatste lettergreep.
rdf:langString
Окситони́ческое ударе́ние (от др.-греч. οξύτονος — окситон: ὀξύς — острый и τόνος — напряжение, ударение; также окситонное ударение, окситональное ударение; англ. oxytonic stress, ultimate stress) — тип словесного ударения, падающего в слове или акцентной группе на последний слог (иначе — ). Слово с таким типом ударения называется оксито́ном, слог — оксито́нным слогом, постановка такого ударения — окситоне́зой. Язык с фиксированным ударением преимущественно на последнем слоге называется оксито́нным (англ. oxytonic language). Также окситонным, или окситоническим, принято называть , при помощи которого центр интенсивности, и других фонетических признаков помещается на конечные элементы высказывания (в противоположность баритоническому ритму).
rdf:langString
rdf:langString
Paraula aguda
rdf:langString
Oxitono
rdf:langString
Oxyton
rdf:langString
Parola tronca
rdf:langString
Oxytonon
rdf:langString
Oxytone
rdf:langString
Oksyton
rdf:langString
Окситоническое ударение
rdf:langString
Oxítona
rdf:langString
Oxytonon
xsd:integer
84332
xsd:integer
1074362582
rdf:langString
Una paraula aguda o mot agut (o oxítona) és aquella que conté la síl·laba tònica a l'última posició de veu (no es compten els monosíl·labs). En català porten accent gràfic les paraules agudes acabades en vocal, vocal +s, en, in, justament per marcar on cau l'accent, ja que no es pot predir (cada paraula té l'accent en una posició sense regles que la fixin) a diferència d'altres llengües, d'accent fix com el txec. En francès la majoria de paraules o grups accentuals són aguts perquè tenen la tònica desplaçada cap al final. El mateix passa en turc o en àrab clàssic. Aquest predomini de paraules agudes fa que l'idioma tingui una melodia particular, recognoscible. En català les agudes són bastant nombroses, ja que molts mots llatins han perdut la terminació en l'evolució cap al català. Una paraula aguda s'oposa a una paraula plana i a una paraula esdrúixola quan la tonicitat és rellevant en aquell idioma. com el català
rdf:langString
Oxitonoa (antzinako grezieraz: ὀξύτονος, oxýtonos) azentua azken silaban duen hitza da, hala nola gorputz eta kartoi.
rdf:langString
An oxytone (/ˈɒksɪtoʊn/; from the Ancient Greek: ὀξύτονος, oxýtonos, 'sharp-sounding') is a word with the stress on the last syllable, such as the English words correct and reward. (A paroxytone is stressed on the penultimate (second-last) syllable. A proparoxytone is stressed on the antepenultimate (third-last) syllable.)
rdf:langString
Un oxyton est un mot dont l'accent tonique est placé sur la dernière syllabe.
rdf:langString
Nella terminologia grammaticale, una parola tronca od ossitona è una parola con accento tonico sull'ultima sillaba, come vir-tù, li-ber-tà, ecc. Nelle parole tronche è necessario indicare l'accento tonico con un accento grafico.
* Nella lingua italiana le parole tronche sono accentate sull'ultima vocale.
* Le coniugazioni dei verbi del passato remoto e futuro semplice nella terza persona, in genere, sono tronche. Es: a-vrà, po-té, ca-pì, por-tò.
rdf:langString
Oksyton, oksytonon (gr. oksýtonos – dosł. ’przenikliwy, wysoki dźwięk’) – wyraz lub zestrój akcentowy akcentowany na ostatniej sylabie (oksytonicznie). W polszczyźnie oksytonami są wyrazy jednosylabowe (np. dom) oraz wielosylabowe zestroje akcentowe złożone z oksytonów.
rdf:langString
Een oxytonon (meerv. oxytona, van het Oudgriekse ὀξύτονος) is in de fonologie een woord met de klemtoon op de laatste lettergreep. Voorbeelden in het Nederlands zijn de woorden ka-pót en lo-co-mo-tíéf. Woorden die uit niet meer dan één lettergreep bestaan - zoals net en touw - zijn vanzelfsprekend ook altijd oxytona. Woorden van twee lettergrepen zijn dit niet altijd; zo is het tweelettergrepige rá-zend geen oxytonon. In het Frans zijn bijna alle woorden oxytona, ongeacht het aantal lettergrepen waaruit het woord bestaat. Dit hangt nauw samen met typisch Franse historische ontwikkelingen als syncope. Een woord waarin de klemtoon op de voorlaatste lettergreep ligt heet paroxytonon. In een proparoxytonon ligt de klemtoon op de op twee na laatste lettergreep.
rdf:langString
Oxytonon (av klassisk grekiska oxy's skarp, gräll och to'nos ton) är en beteckning för ord på antik grekiska som har en akut på slutstavelsen (ultima).
rdf:langString
Classifica-se como oxítona ou aguda quando há uma palavra que tenha o acento tônico na última sílaba. São acentuadas graficamente as oxítonas terminadas em: a/as, e/es, o/os, e em/ens. As palavras oxítonas terminadas em i/is e u/us somente são acentuadas se estiverem precedidas de outras vogais.Não são acentuadas as oxítonas que não apresentam as terminações supracitadas.
rdf:langString
Окситони́ческое ударе́ние (от др.-греч. οξύτονος — окситон: ὀξύς — острый и τόνος — напряжение, ударение; также окситонное ударение, окситональное ударение; англ. oxytonic stress, ultimate stress) — тип словесного ударения, падающего в слове или акцентной группе на последний слог (иначе — ). Слово с таким типом ударения называется оксито́ном, слог — оксито́нным слогом, постановка такого ударения — окситоне́зой. Язык с фиксированным ударением преимущественно на последнем слоге называется оксито́нным (англ. oxytonic language). Также окситонным, или окситоническим, принято называть , при помощи которого центр интенсивности, и других фонетических признаков помещается на конечные элементы высказывания (в противоположность баритоническому ритму). В фонологии древнегреческого языка окситону с (восходящим тоном) противопоставляется — слово с (нисходящим тоном), которое также ставится на последний слог. В славистике окситонированным называют , обобщающий окситонированные акцентные парадигмы (окситонезы) с постоянным ударением во всех словоформах на флексии (посткорневом элементе).
xsd:nonNegativeInteger
897