Oude Mannenhuis
http://dbpedia.org/resource/Oude_Mannenhuis
An Oudemannenhuis, or Old Men's house is a Dutch term for a home for poor men older than sixty, who could spend their final days enjoying regular meals and a clean place to sleep. It can be regarded as an early type of retirement home, which lasted up to the 19th century. As an institution, they were an improvement over almshouses for the elderly poor known as hofjes. Because older men were generally less able to care for themselves than women, the city councils of the Netherlands built special purpose houses. After the introduction of Oudemannenhuizen, the hofjes were designed almost exclusively for women, because women could organize themselves more efficiently. For women who became too feeble to take part in hofje life, special "old houses" for woman were opened, that were often combine
rdf:langString
Een oudemannenhuis was een tehuis waar mannen ouder dan zestig jaar hun laatste dagen konden slijten. Een dergelijk huis is te beschouwen als een voorloper van een verzorgingshuis. In de 16e eeuw werd op verschillende plaatsen een oudemannenhuis gesticht, daarvoor waren er hofjes voor armere ouderen. De oudste hofjes dateren uit de 13e eeuw; in deze hofjes moesten de ouderen voor zichzelf zorgen. Omdat oudere mannen hiertoe minder goed in staat waren, werd er voor hen op een aantal plaatsen een oudemannenhuis gebouwd. De hofjes waren voortaan bijna uitsluitend bedoeld voor vrouwen, maar voor vrouwen die niet goed voor zichzelf konden zorgen waren er soortelijke instellingen, aangeduid als oudevrouwenhuis. Vooral later werd zo'n vrouwenhuis soms gecombineerd met een oudemannenhuis tot oudem
rdf:langString
rdf:langString
Oudemannenhuis
rdf:langString
Oude Mannenhuis
xsd:integer
40078063
xsd:integer
1000493072
rdf:langString
An Oudemannenhuis, or Old Men's house is a Dutch term for a home for poor men older than sixty, who could spend their final days enjoying regular meals and a clean place to sleep. It can be regarded as an early type of retirement home, which lasted up to the 19th century. As an institution, they were an improvement over almshouses for the elderly poor known as hofjes. Because older men were generally less able to care for themselves than women, the city councils of the Netherlands built special purpose houses. After the introduction of Oudemannenhuizen, the hofjes were designed almost exclusively for women, because women could organize themselves more efficiently. For women who became too feeble to take part in hofje life, special "old houses" for woman were opened, that were often combined with old men's houses. Like the hofjes, living in an old man's house was usually free of charge and was considered a favor. Similar to hofjes, the regents of old men's houses had a regent's room for meetings. The regents made and enforced the house rules, such as making church attendance mandatory and ladies visit or drunkenness prohibited. Breaking the rules was usually followed by house arrest. The old men lived in a room where they only had a bedstead, and occasionally they were assigned two to a room. A few old men's houses have been preserved, but they have been given a different purpose. Older men with means could buy a room in a Proveniershuis, which was cheaper than a rental or hotel, but afforded more luxury than an Oudemannenhuis. Wikimedia Commons has media related to Oude Mannenhuis.
rdf:langString
Een oudemannenhuis was een tehuis waar mannen ouder dan zestig jaar hun laatste dagen konden slijten. Een dergelijk huis is te beschouwen als een voorloper van een verzorgingshuis. In de 16e eeuw werd op verschillende plaatsen een oudemannenhuis gesticht, daarvoor waren er hofjes voor armere ouderen. De oudste hofjes dateren uit de 13e eeuw; in deze hofjes moesten de ouderen voor zichzelf zorgen. Omdat oudere mannen hiertoe minder goed in staat waren, werd er voor hen op een aantal plaatsen een oudemannenhuis gebouwd. De hofjes waren voortaan bijna uitsluitend bedoeld voor vrouwen, maar voor vrouwen die niet goed voor zichzelf konden zorgen waren er soortelijke instellingen, aangeduid als oudevrouwenhuis. Vooral later werd zo'n vrouwenhuis soms gecombineerd met een oudemannenhuis tot oudemannen- en vrouwenhuizen, zoals in Soest en Zaltbommel. Net als de hofjes werd een oudemannenhuis vaak gebouwd als gebaar van liefdadigheid, het wonen in zo'n oudemannenhuis was meestal kosteloos en werd als een gunst beschouwd. Gelijk aan de hofjes voor vrouwen stonden regenten aan het hoofd van een oudemannenhuis en net als de liefdadigheidshofjes hadden de huizen een regentenkamer waar de regenten konden vergaderen. De regenten verlangden dat de bewoners zich deugdzaam gedroegen. Zo was kerkbezoek verplicht en damesbezoek of dronkenschap verboden. Overtrad men de regels, dan volgde meestal huisarrest. De bewoners van een oudemannenhuis woonden meestal op een zaal waar ze slechts beschikten over een bedstede. Er zijn nog enkele oudemannenhuizen bewaard gebleven, maar die hebben wel een andere bestemming gekregen. Zo is in het voormalige oudemannenhuis van Haarlem thans het Frans Halsmuseum gevestigd. In Amsterdam bestaat nog steeds de Oudemanhuispoort aan de Oudezijds Achterburgwal. Verder zijn er oudemannenhuizen bewaard gebleven in Den Haag, Alkmaar, Breda, Goes, Gouda, Hoorn en Zaltbommel. Oudere mannen konden ook terecht in een proveniershuis. Een verblijf in een proveniershuis was echter niet kosteloos, de mannen moesten zich inkopen. Een late stichting was Momus' Oudemannenhuis in Maastricht (1888).
xsd:nonNegativeInteger
1837
