Old South Arabian
http://dbpedia.org/resource/Old_South_Arabian an entity of type: Thing
العربية الجنوبية القديمة (وأيضًا الصيهدية، نسبة إلى منطقة صيهد أو رملة السبعتين) هي مجموعة من اللغات المنقرضة كانت تستخدم في جنوب شبه الجزيرة العربية وهي أربع لهجات سبئية وحضرمية وقتبانية ومعينية آخر النصوص المكتشفة بهذه اللغة يعود لستين عامًا قبل الإسلام
rdf:langString
Die altsüdarabischen Sprachen (veraltet Himjarische Sprache, auch Sayhadisch) sind eine Gruppe ausgestorbener Sprachen, die vom 9. Jahrhundert v. Chr. bis zum 6. Jahrhundert n. Chr. im Süden der arabischen Halbinsel, vor allem im Jemen, überliefert sind. Sie gehören zu den semitischen Sprachen. Das Altsüdarabische wurde im frühen 7. Jahrhundert offenbar mit der Einführung des Islams im Jahre 630 vom Arabischen verdrängt; die letzte datierte Inschrift stammt aber schon aus dem Jahr 669 der (etwa 554 n. Chr.). Es ist nicht unmöglich, dass das Altsüdarabische als gesprochene Sprache schon im 4. Jahrhundert n. Chr. ausstarb. Das Altsüdarabische ist kein Vorgänger der neusüdarabischen Sprachen.
rdf:langString
La malnovsudaraba lingvaro (arabe عربية جنوبية قديمة, germane Altsüdarabische Sprachen, angle Old South Arabian) estas grupo de elmortintaj lingvoj, kiuj paroliĝis inter la 9-a jarcento a.K. ĝis la 6-a jarcento p.K. en la suda parto de la Araba Duoninsulo, aparte en Jemeno. La lingvoj apartenis al la ŝemida lingvaro. La malnovsudaraba komence de la 7-a jarcento p.K. lige al la islama ekspansio ekde la jaro 630 estis anstataŭigita pli kaj pli per la araba lingvo: la lasta datumita skribaĵo tamen jam fontas el la jaro 669 de la "himjara erao", proksimume el la jaro 554 post Kristo. Ne ekskludeblas ke la malnovsudaraba jam elmortis dum la 4-a jarcento post Kristo.
rdf:langString
La lingua sudarabica è una lingua semitica, oggi estinta, attestata nella Penisola Arabica meridionale (in particolare nello Yemen) nel periodo dal IX secolo a.C. al VI secolo d.C. Il sudarabico declinò rapidamente con l'arrivo dell'Islam al principio del VII secolo e l'ultima iscrizione risale all'anno 669 dell'era himyaritica (circa 554 d.C.); può tuttavia darsi che la lingua parlata si fosse estinta già tre secoli prima.
rdf:langString
サイハド語 (サイハドご、Sayhadic) は、アフロ・アジア語族のセム語派に属する言語群。古代南アラビア語 (Old South Arabian, OSA)、碑文南アラビア語 (Epigraphic South Arabian, ESA) とも呼ばれる。現代の南アラビア諸語とは別系統である。 サイハドとは、中世アラブの地理学者が現在のイエメンにある砂漠（）につけた名前である。 現代の北西イエメンで話されるラジフ語は、サイハド語の生き残りとされる。
rdf:langString
Древние южноаравийские языки (араб. العربية الجنوبية القديمة), называемые иначе эпиграфическими южноаравийскими, были некогда языками великих цивилизаций Южной Аравии (например Сабейское царство). Не являются предками современных южноаравийских языков. Письменность, которой выполнены монументальные надписи на этих языках, в результате сабейской колонизации проникла в Эфиопию, на её основе возник геэзский алфавит, который до сих пор используется в Эфиопии и Эритрее.
rdf:langString
Давні південноаравійські мови (араб. العربية الجنوبية القديمة; або епіграфічні південноаравійські мови) — група з чотирьох тісно пов'язаних мертвих мов (сабейська, мінейська, катабанська, гадрамаутська). Були поширені на території сучасного Ємену (Сабейське царство, Катабан, Гадрамаут, Мінейське царство, Гим'яр) і на прилеглих територіях півдня Аравійського півострова, включно з Оманом. Давні південноаравійські мови не є предками сучасних південноаравійських мов. Нині єдиним живим представником давніх південноаравійських мов є , поширена в Ємені.
rdf:langString
Old South Arabian (or Ṣayhadic or Yemenite) is a group of four closely related extinct languages spoken in the far southern portion of the Arabian Peninsula. They were written in the Ancient South Arabian script.
rdf:langString
Rumpun bahasa Semenanjung Arab Selatan Kuno (disebut juga sebagai rumpun bahasa Arabia Selatan, rumpun bahasa Ṣayhadik, atau rumpun bahasa Yaman) adalah kumpulan empat bahasa punah yang saling berkerabat yang pernah dituturkan di bagian selatan Semenanjung Arab. Bahasa-bahasa itu ditulis dalam Abjad Semenanjung Arab Selatan Kuno.
rdf:langString
Les langues sudarabiques anciennes ou sudarabiques épigraphiques, encore appelées ancien arabe du sud ou langues sayhadiques, sont un groupe de quatre langues sémitiques étroitement liées, en usage dans l'Antiquité en Arabie du Sud, dans l'actuel Yémen. D'autres langues sudarabiques anciennes ont existé, comme l’, mais il en reste très peu de traces et de témoignages. Toutes ces langues sont distinctes de l'arabe classique, qui s'est développé plus tard parmi les tribus arabes de la région du Nejd et du Hedjaz, et également des autres langues sémitiques.
rdf:langString
Język południowoarabski epigraficzny – język znany z inskrypcji pochodzących z terenu obecnego Jemenu zapisanych pomiędzy VIII w. p.n.e. a VI w n.e. Są wśród nich inskrypcje naskalne, na stelach kamiennych oraz pisane na szypułkach liści palmowych. Język południowoarabski epigraficzny należy do . Zapisywano go pismem południowoarabskim, który miał dwie formy: monumentalną i kursywną. Wyróżnia się w nim 4 dialekty (niekiedy klasyfikowane jako osobne języki):
*
*
* hadramaucki
*
rdf:langString
rdf:langString
اللغة العربية الجنوبية القديمة
rdf:langString
Altsüdarabische Sprachen
rdf:langString
Malnovsudaraba lingvaro
rdf:langString
Rumpun bahasa Semenanjung Arab Selatan Kuno
rdf:langString
Langues sudarabiques anciennes
rdf:langString
Lingua sudarabica
rdf:langString
サイハド語
rdf:langString
Old South Arabian
rdf:langString
Język południowoarabski epigraficzny
rdf:langString
Древние южноаравийские языки
rdf:langString
Давні південноаравійські мови
rdf:langString
Old South Arabian
xsd:integer
1087591
xsd:integer
1123914787
rdf:langString
Yemenite
rdf:langString
العربية الجنوبية القديمة (وأيضًا الصيهدية، نسبة إلى منطقة صيهد أو رملة السبعتين) هي مجموعة من اللغات المنقرضة كانت تستخدم في جنوب شبه الجزيرة العربية وهي أربع لهجات سبئية وحضرمية وقتبانية ومعينية آخر النصوص المكتشفة بهذه اللغة يعود لستين عامًا قبل الإسلام
rdf:langString
Die altsüdarabischen Sprachen (veraltet Himjarische Sprache, auch Sayhadisch) sind eine Gruppe ausgestorbener Sprachen, die vom 9. Jahrhundert v. Chr. bis zum 6. Jahrhundert n. Chr. im Süden der arabischen Halbinsel, vor allem im Jemen, überliefert sind. Sie gehören zu den semitischen Sprachen. Das Altsüdarabische wurde im frühen 7. Jahrhundert offenbar mit der Einführung des Islams im Jahre 630 vom Arabischen verdrängt; die letzte datierte Inschrift stammt aber schon aus dem Jahr 669 der (etwa 554 n. Chr.). Es ist nicht unmöglich, dass das Altsüdarabische als gesprochene Sprache schon im 4. Jahrhundert n. Chr. ausstarb. Das Altsüdarabische ist kein Vorgänger der neusüdarabischen Sprachen.
rdf:langString
La malnovsudaraba lingvaro (arabe عربية جنوبية قديمة, germane Altsüdarabische Sprachen, angle Old South Arabian) estas grupo de elmortintaj lingvoj, kiuj paroliĝis inter la 9-a jarcento a.K. ĝis la 6-a jarcento p.K. en la suda parto de la Araba Duoninsulo, aparte en Jemeno. La lingvoj apartenis al la ŝemida lingvaro. La malnovsudaraba komence de la 7-a jarcento p.K. lige al la islama ekspansio ekde la jaro 630 estis anstataŭigita pli kaj pli per la araba lingvo: la lasta datumita skribaĵo tamen jam fontas el la jaro 669 de la "himjara erao", proksimume el la jaro 554 post Kristo. Ne ekskludeblas ke la malnovsudaraba jam elmortis dum la 4-a jarcento post Kristo.
rdf:langString
Old South Arabian (or Ṣayhadic or Yemenite) is a group of four closely related extinct languages spoken in the far southern portion of the Arabian Peninsula. They were written in the Ancient South Arabian script. There were a number of other Old South Arabian languages (e.g. Awsānian), of which very little evidence has survived, however. A pair of possible surviving Sayhadic languages is attested in the Razihi language and Faifi language spoken in far north-west of Yemen, though these varieties of speech have both Arabic and Sayhadic features, and it is difficult to classify them as either Arabic dialects with a Sayhadic substratum, or Sayhadic languages that have been restructured under pressure of Arabic.
rdf:langString
Rumpun bahasa Semenanjung Arab Selatan Kuno (disebut juga sebagai rumpun bahasa Arabia Selatan, rumpun bahasa Ṣayhadik, atau rumpun bahasa Yaman) adalah kumpulan empat bahasa punah yang saling berkerabat yang pernah dituturkan di bagian selatan Semenanjung Arab. Bahasa-bahasa itu ditulis dalam Abjad Semenanjung Arab Selatan Kuno. Terdapat sejumlah bahasa Jazirah Selatan Kuno yang lain (seperti Awsāni), yang mempunyai sangat sedikit bukti yang masih ada. Walaupun varietas pertuturan di kawasan tetangga mempunyai kedua ciri khas bahasa Arab dan Sayhadik, dan sukar menggolongkannya sebagai dialek-dialek bahasa Arab dengan substratum Sayhadik, atau bahasa-bahasa Sayhadik yang telah disusun semula di bawah tekanan bahasa Arab, sepasang bahasa Sayhadik yang masih ada dapat dibuktikan dalam Jabal Rāziḥ dan Jabal Fayfa di wilayah barat laut Yaman.
rdf:langString
Les langues sudarabiques anciennes ou sudarabiques épigraphiques, encore appelées ancien arabe du sud ou langues sayhadiques, sont un groupe de quatre langues sémitiques étroitement liées, en usage dans l'Antiquité en Arabie du Sud, dans l'actuel Yémen. D'autres langues sudarabiques anciennes ont existé, comme l’, mais il en reste très peu de traces et de témoignages. Toutes ces langues sont distinctes de l'arabe classique, qui s'est développé plus tard parmi les tribus arabes de la région du Nejd et du Hedjaz, et également des autres langues sémitiques. Deux langues encore parlées de nos jours (mais en danger d'extinction) descendent du sudarabique ancien : le razihi et le faifi. Les quatre principales langues sudarabiques anciennes correspondent aux quatre grands peuples du Ier millénaire av. J.-C. au Yémen :
* le sabéen (sabaic), la langue sabéenne, du royaume de Saba,
* le (en) ou madhabien (mineic ou madhabic), de Ma'in,
* le (en) (qatabanic), de Qataban,
* le (en) (hadramitic), du Hadramaout. Selon Alice Faber, qui s'appuie sur les travaux de , les langues sudarabiques anciennes formeraient avec les langues sémitiques d'Éthiopie la branche occidentale des langues sémitiques méridionales. Les langues sudarabiques modernes, qui ne descendent pas de l'ancien sudarabique, mais d'une langue sœur, en formeraient la branche orientale. L'arrivée de l'islam a presque désintégré les vieilles langues sudarabiques. L'arabe classique est devenu la langue véhiculaire de la région. Aujourd'hui, ces langues sont éteintes et n'existent plus que dans quelques textes anciens et inscriptions. Elles ont cependant laissé des traces dans des dialectes régionaux de l'arabe yéménite, tout comme le copte a contribué à la formation du dialecte égyptien de la langue arabe.
rdf:langString
La lingua sudarabica è una lingua semitica, oggi estinta, attestata nella Penisola Arabica meridionale (in particolare nello Yemen) nel periodo dal IX secolo a.C. al VI secolo d.C. Il sudarabico declinò rapidamente con l'arrivo dell'Islam al principio del VII secolo e l'ultima iscrizione risale all'anno 669 dell'era himyaritica (circa 554 d.C.); può tuttavia darsi che la lingua parlata si fosse estinta già tre secoli prima.
rdf:langString
Język południowoarabski epigraficzny – język znany z inskrypcji pochodzących z terenu obecnego Jemenu zapisanych pomiędzy VIII w. p.n.e. a VI w n.e. Są wśród nich inskrypcje naskalne, na stelach kamiennych oraz pisane na szypułkach liści palmowych. Język południowoarabski epigraficzny należy do . Zapisywano go pismem południowoarabskim, który miał dwie formy: monumentalną i kursywną. Wyróżnia się w nim 4 dialekty (niekiedy klasyfikowane jako osobne języki):
*
*
* hadramaucki
* Wskutek działalności osadniczej i handlowej użytkowników języka południowoarabskiego epigraficznego inskrypcje w nim znajdywano również na terenie Egiptu, Etiopii i północnej Arabii.
rdf:langString
サイハド語 (サイハドご、Sayhadic) は、アフロ・アジア語族のセム語派に属する言語群。古代南アラビア語 (Old South Arabian, OSA)、碑文南アラビア語 (Epigraphic South Arabian, ESA) とも呼ばれる。現代の南アラビア諸語とは別系統である。 サイハドとは、中世アラブの地理学者が現在のイエメンにある砂漠（）につけた名前である。 現代の北西イエメンで話されるラジフ語は、サイハド語の生き残りとされる。
rdf:langString
Древние южноаравийские языки (араб. العربية الجنوبية القديمة), называемые иначе эпиграфическими южноаравийскими, были некогда языками великих цивилизаций Южной Аравии (например Сабейское царство). Не являются предками современных южноаравийских языков. Письменность, которой выполнены монументальные надписи на этих языках, в результате сабейской колонизации проникла в Эфиопию, на её основе возник геэзский алфавит, который до сих пор используется в Эфиопии и Эритрее.
rdf:langString
Давні південноаравійські мови (араб. العربية الجنوبية القديمة; або епіграфічні південноаравійські мови) — група з чотирьох тісно пов'язаних мертвих мов (сабейська, мінейська, катабанська, гадрамаутська). Були поширені на території сучасного Ємену (Сабейське царство, Катабан, Гадрамаут, Мінейське царство, Гим'яр) і на прилеглих територіях півдня Аравійського півострова, включно з Оманом. Давні південноаравійські мови не є предками сучасних південноаравійських мов. Нині єдиним живим представником давніх південноаравійських мов є , поширена в Ємені.
rdf:langString
? Faifi
rdf:langString
? Razihi
rdf:langString
Awsānian †
rdf:langString
Afro-Asiatic
rdf:langString
sayh1236
rdf:langString
Sayhadic
xsd:nonNegativeInteger
18796
